صیاد مَکِش زحمتِ بیهوده پیِ دام ما بسته ی عشقیم نیازی به قفس نیست... #سیدحسن‌حسینی #من_مینویسم_تو_بخوان #شاعرانه 🌹❤

مانع مشو ز لعلِ لبت بوسه خواستم هر شکّرین لبی نمکین شد، چشیدنی‌ست... #شاطرعباس_صبوحی

دلم از مدرسه و مسجد و بازار گرفت کو نگاری که از این دل غم دنیا ببرد؟ موی موّاج تو را چنگ زدم با دل خون شاید این موج مرا تا دل دریا ببرد #نوید_نیّری

روزگاری هم اگر دیوانه ات بودم گُذشت... کهنه کفشی نیستی در پیش چشمانم کنون! #عباس_پورعلی_اکبر

حسن ختام در هفت آسمان چو نداری ستاره‌ای ای دل کجا روی که بود راه چاره‌ای ای ابـر غم ببار و دل از گریه باز کن ماییم و سرگذشت شب بی‌ستاره‌ای. #هوشنگ_ابتهاج

غزل اخلاقی بسیار زیبا از براى کام دنيا خويش را غمگين مکن پشت پا زن بر دو عالم، دست را بالين مکن نخل نوخيز تو بهر بوستان ديگرست ريشه محکم در زمين عاريت چندين مکن چشم خواب آلود را در گوشه نسيان گذار راه دورى پيش دارى بار خود سنگين مکن اشک خونين در قفا دارد وداع رنگ و بو خانه اى کز وى برون خواهى شدن رنگين مکن مى چکد خون از سر شمشير حشر انتقام پنجه از خون ضعيفان سرخ چون شاهين مکن تيشه اى دارى چو آه آتشين در آستين سنگ راهت گر شود کوه گران، تمکين مکن هر چه پيشت آورد قسمت، به آن خرسند باش از براى زيستن اندازه اى تعيين مکن خارخار حرص را در پرده دل ره مده ناقه گردون نورد روح را گرگين مکن زخم دندان ندامت در کمين فرصت است کام خود از بوسه شکر لبان شيرين مکن غنچه مستور مى خواهد بهشت روى يار چشم خود را باز بر رخسار حورالعين مکن نقد از مرگ ارادى ساز حشر نسيه را منزل خود را دراز از چشم کوته بين مکن شکر اين تلخرويان نى به ناخن مى کند وقت حاجت جز به خون خود دهن شيرين مکن نان جو خور، در بهشت سير چشمى سير کن دل چو گندم چاک بهر خوشه پروين مکن شهپر طاوس را آخر مگس ران مى کنند فخر بر عريان تنان از جامه رنگين مکن در نمى گيرد به ارباب خرد افسون عشق گر نه اى بيکار، خون مرده را تلقين مکن آب صاف و تيره صائب دشمن آيينه است سينه خود را غبارآلود مهر و کين مکن #صائب_تبریزی

. دست بر سینه گذارید سلامی بدهیم تا شب جمعه همه زائر ارباب شویم #السلام_علیک_یا_ابا_عبدالله الحسین

سلام شبتون به خیر خودت ببین که چگونه ست بی تو حالاتم مپرس حال مرا...خسته از سؤالاتم تفاوت من و تو مثل عشق بود و وفا تویی که بایدی و من که از محالاتم چقدر بی تو بخندم در آینه به خودم به آنچه با تو گذر کرد در خیالاتم مرا که طاقت تنها شدن نبود، ای کاش سکوت و صبر نمی بود از کمالاتم به غار کوچک خود خو گرفته ام عمریست پیمبری شده ام غافل از رسالاتم قرار بود که گرمت کنم... که سوزاندم! مرا ببخش دل من که بی مبالاتم ... اگر که رود از آبادیت عبور کند... دلم خوش است به اینگونه احتمالاتم . . #سعید_تاج_محمدی

گفتی:بگویم اَز اصولِ شعر گفتن جانا!برای شعر گفتن یک"تو"کافی است... #حسینعلی_زارعی

هر از گاهی که هم از هر نگاهی بی گناهی و‌ هم در محضر قاضی نداری یک گواهی به هر حالت تمسک می‌کنی اما همیشه نمی‌دانی که محکومی به علت های واهی یقین داری به تنها شعر خوانی های عاشق خودت هم خوب میدانی برایش تکیه گاهی سرانجام همین دلبستگی ها هم جدایی است ولی پیوسته درگیری که می خواهی نخواهی به یک سو میخوری حسرت پریشانی به یک سو در این سو سو وزیدن ها نکِش کبریتِ آهی به آتش می‌کشی دار و ندار عاشقی را تصور میکنی بردی ولی در اشتباهی #سید_طباطبایی

🍁حسن‌ختام🍁 دستِ ادب به سینه غزل نذرمی کنیم صلّ علی غریب خراسانِ عاشقی دل خسته ای که در حرمت اشک می سرود دور از شماست تعزیه گردانِ عاشقی با حسرتِ کشنده ی لمس ضریح تو داریم روز و شامِ غریبانِ عاشقی گاهی قطارِ خاطره بی وقفه می رود مشهد، پلاک روضه،خیابانِ عاشقی مارال افشون 

غمگین‌تر از آنم که به صد قرص شوم خوب ای قُرص‌ترین قرص وجودم تو کجایی #محمود_شاد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

شاخه ای گُل را اسیرِ دستِ طوفان دیده ای؟ کـودکِ گـم کرده مـادر، در خیابان دیده ای؟ بـاغبـانی کـه تمـامِ حـاصـل اش آفـت زده یـا گُـلِ پـژمرده ای را در گلستـان دیده ای؟ نیمه شب ها شاهدِ صد بـار مُردن بوده ای؟ خواب و بیـداری بگو حالِ پریشان دیده ای؟ شــاهـدِ مـرگِ تمــامِ آرزوهـا بـوده ای؟ مـادری را در عـزای طفـلِ بی جان دیده ای؟ با نقـابِ خنـده بـر صورت نشستی انجمن؟ در میـانِ خنده ها چشمـانِ گریان دیده ای؟ خیسِ دلتنگی شدی در لحظه های بیکسی؟ بلبـلی بی آشیـان را در زمستـان دیده ای؟ حالِ من صدها برابر بدتر ازاین گفته هاست مثلِ من سنگِ صبوری را به دوران دیده ای؟ #جواد_الماسی

تو رفته‌ای، در و دیوار خانه غمگین است پس از تو ساحت شعر و ترانه غمگین است پس از تو هرچه که باشم حقیقتم این است... جنازه‌ای وسط سردخانه غمگین است #آرمن_فرناد

بیا به مصرع بعدی که شرح حال من است خیال من شده اویی که بیخیال من است! خجالتم که بگویم به عقل دور اندیش کسی که باور من بوده احتمال من است! به سایه سارِ بلوطم همیشه می‌خوابید همان که کلبه ی او گرم از ذغال من است! چنان به جُستن آن ماده اسب تاخته ام که گُل گُلِ چمنِ دشت پایمال من است! تمام قدرت او در "نه" ی صریحش بود تمام مشکل من از زبان لال من است! چه پاسخی بدهم در جوابِ اینکه : کجاست؟! که این سوال شما نیست این سوال من است! #حمزه_کریم_تباح_فر

برگرد و برایم غزلی ناب بیاور من تشنه‌لبم، تشنه‌دلم، آب بیاور لبریز شده کاسه‌ی صبرم به خداوند! پیغام بده: جانِ دلم! تاب بیاور! بیداری شب‌های بدون تو مرا کشت برگرد و در آغوش خودت خواب بیاور آن کودک نوپا به خدا پیر شد از عشق همراه خودت کودکی و "تاب" بیاور تنهایی و افسوس رفیقم شده بی تو اصلا تو بیا دوست ناباب بیاور برگرد و نثار دلِ ناشادِ من و عشق... حرفی سخنی یا غزلی ناب بیاور!! #طاهره_اباذری_هریس

آمد به مزار من و خشنودترین بود پس وعده‌ی دیدار که می‌گفت، همین بود ... از دشت گذر کرد خرامان و خرامان صیاد، فراوان و فراوان به کمین بود از جانب خود راندن و بر خاک نشاندن پاداش دعای منِ سجاده نشین بود ... زاهد، به نگاهی دل و دین باختی آخر ای وای اگر آخر تقوای تو این بود کم سرزنشت میکنم ای دل که به هر حال تقدیر تو در مساله عشق چنین بود ... #سجادسامانی

با اینکه به لطف عشق آبی ست دلم عمریست که در خون خودش زیست دلم پر می شود از عشق ولی آخر سر چون دست گدا همیشه خالیست دلم بخشید که از نو بخورد زخم جدید ماندم به خدا قسم که از چیست دلم شاید بشود خدای پروانهِ دلان در سوختگی کم ز کسی نیست دلم شاید به خدایی برسی نیمه شبی شاید برسی خدا مگر کیست دلم جز حجم وسیع مهر و تنهایی و غم جز روح جهان که در تو جاریست دلم بی غم احدی در این جهان هست ،؟ بگو بی غم چه کسی در این جهان زیست_ دلم #احمدجم

وقتی که پای شعر و غزل در میان نبود چیزی بنام حسرت تو در جهان نبود چیزی بنام شعر و غزل، فال و آرزو ورد زبان و همهمه‌ی این و آن نبود باران که میشدی بنشینی به روی شهر چشمت به فکر حال منِ ناودان نبود؟ هی کشته پشت کشته، امان از نگاه تو یعنی میان آن‌ همه، یک پهلوان نبود؟ یا بود و چشمهای شما پهلوان کُش است؟ یا بود و در نگاه تو چون دیگران نبود؟ این رشته را به نقد غم تو خریده‌ام موی سپید اگر نه چنین رایگان نبود بعد از تو، با خیال تو، رفتم به سوی شعر... ((مارا به سخت جانی خود این گمان نبود)) #کیانوش_سفری

دیدی که رسیدم به سرانجامِ مسیرم این چند نفس را بِسِتان تا که بمیرم انگیزه ی آغاز من و زندگی ام آه این بوده که یک ثانیه پایان بپذیرم؟ ذهنیت ِ گندیده ی مردابِ تباهی چنگال کشیده ست به دریای ضمیرم من را لب ِ آن چشمه ترین هم برسانی حتی نشود خیس ، کمی حسِ کویرم قارونِ نگاهی است به چشمان من اما در سایه ی گنجینه ی چشم تو فقیرم یک عمر در آیینه شدم خیره ببینم تصویر جوانی ِ تو در چهره ی پیرم شاید که تلاش تو به جایی نرسد حیف وقتی به مکافاتِ خرافات اسیرم از غصه ی من دغدغه ای نیست برو تو بگذار بمانم که بگندم که بمیرم #شعر_مهرناز_ناصرزاده 🍂🌼

چشم من، چشم تو را دید ولی دیده نشد من همانم که پسندید و پسندیده نشد یاد لبهای تو افتادم و با خود گفتم: غنچه‌ای بود که گل کرد ولی چیده نشد من نظربازم و کم معصیتی نیست ولی چه‌بسا طعنه‌زدنهای تو بخشیده نشد ای که مهرت نرسیده ست به من، باور کن هیچکس قدر من از قهر تو رنجیده نشد عاشقت بودم و این را به هزاران ترفند سعى كردم كه بفهمانم و فهمیده نشد . ... #سجادسامانی

‍ گریه کن گاهی غزل با گریه معنا میشود بغض های بسته گاهی با غزل وا میشود اتفاقن زخم های کهنه گاهی وقت ها لابلای عقده های مانده پیدا میشود می توان با یک نگاه خسته ای پرواز کرد آه گاهی در غزل هم رنگ دریا میشود آسمان باشی! سکوت کوچه ی بن بست هم در نگاهی ساده تر بسیار زیبا می شود حسرت یک خنده دارم بر لب هر شانه ای خرمن مویت که می بینم دلم وا میشود ✍ جابر ترمک

‌ ای که مهرت نرسیده است به من، باور کن هیچ کس قدرِ من از قهرِ تو رنجیده نشد #سجاد_سامانی

نیمه شب رفتی،هوای چشم هایت گرگ و میش رویِ دارِ دل کشیدم چله ی غم، ریش ریش تارو پود عشق را آهسته میبافم عزیز دست حق پشت و پناهت مهربانم،خیر پیش #مارال_افشون