🔴 دسترسی به مطالب گذشته کانال حماسه جنوب 🔸 هشتک‌ها ------------------------ شهرها و مناطق جنگی #آبادان #اندیمشک #اهواز #بستان #خرمشهر #دزفول #سوسنگرد #شلمچه #شرهانی #هویزه #راهیان_نور اشخاص و فرماندهان #حاج_قاسم #رهبر #رهبری #آوینی #سردار_دلها #سلیمانی #شهید_باکری #شهید_جمهور #شهید_چمران #شهید_علم_الهدی #شهید_همت #شهید_هاشمی عملیات‌ها #عبور_از_موانع #فتح_المبین #کربلای_چهار #کربلای_پنج #مرصاد #نکات_تاریخی #نکات_تاریخی_جنگ #والفجر_مقدماتی #والفجر_هشت یگان‌ها #گردان_کربلا #قرارگاه_نصرت #مدافعان_حرم خاطرات و مستندات #خاطرات #خاطرات_اسرای_عراقی #خاطرات_آزادگان #خاطرات_صوتی #خاطرات_کوتاه #خواهران_رزمنده #نظر #نظرات تاریخ، فرهنگ و تحلیل‌ها #تاریخ_شفاهی #دشمن_شناسی #روشنگری #فساد_دربار #نکات_تاریخی ادبی، هنری و مذهبی صوتی و تصویری #آوینی #دلنوشته #شعر #گزیده_کتاب #مثنوی #منزوی #طنز_جبهه #طنز_اسارت #نماهنگ #یادش_بخیر #روایت_فتح #کلیپ #نماهنگ #عکس #فتو_کلیپ #نواهای_صوت_ماندگار #آیا_میدانید #کتاب #زیر_خاکی 🔸 جهت دست‌یابی به مطالب، متن آبی رنگ هشتگ‌ها را لمس کنید و با استفاده از ⬆️ و ⬇️ به قسمت دلخواه بروید. 🔸 خاطرات #یحیای_آزاده خاطرات داریوش یحیی #مقاومت_در_اروند خاطرات جمشید عباس دشتی #گاوچران_لال خاطرات غلامعباس براتپور #نبرد_بندر خاطرات مصطفی اسکندری #غروب_غریب خاطرات عظیم پویا #اولین_اعزام_من خاطرات سید مهدی موسوی #اولین_اعزام_من خاطرات جهانی مقدم #آبراه_هجرت خاطرات پرویز پورحسینی #خاطراتم_از_شروع_جنگ خاطرات دکتر احمد چلداوی #خاطرات_یک_گشت خاطرات حسن علمدار #خاکریز_اسارت خاطرات رحمان سلطانی #نبض_یک_خمپاره خاطرات عزت‌الله نصاری #ققنوسهای_اروند خاطرات عزت‌الله نصاری #متولد_خاک_پاک_کفیشه خاطرات عزت‌الله نصاری #عملیات_بدر لحظه نگاری عملیات #عملیات_فتح_المبین لحظه نگاری عملیات #والفجر_مقدماتی لحظه نگاری عملیات #عبور_از_موانع خاطرات کربلای۴ 🔸 کتاب‌ها #پنهان_زیر_باران خاطرات سردار علی ناصری #ملاصالح_قاری1⃣ خاطرات ملاصالح قاری #آخرین_شب_خرمشهر خاطرات سرهنگ کامل جابر #روزنوشتهای_آیت_الله_جمی امام جمعه آبادان #اینجا_صدایی_نیست خاطرات رضا پورعطا #گمشده_هور خاطرات سردار علی هاشمی #معجزه_انقلاب خاطرات مهدی طحانیان #پوتین_قرمزها خاطرات مرتضی بشیری #زندان_الرشید خاطرات سردار گرجی زاده #پل_شحیطاط قرارگاه سری نصرت #با_نوای_کاروان خاطرات حاج صادق آهنگران #وقتی_سفر_آغاز_شد مجموعه خاطرات کوتاه #آخرین_خاکریز خاطرات میکائیل احمدزاده #ارتفاعات_گاما خاطرات خودنوشت دکتر بهداروند #سالار_تکریت خاطرات سید حسین سالاری #فرنگیس خاطرات فرنگیس حیدرپور #ملازم_اول_غوّاص خاطرات محسن جامِ بزرگ #سرداران_سوله دکتر ایرج محجوب #یازده خاطرات پروفسور احمد چلداوی #قرارگاه_نصرت خاطرات حاج عباس هواشمی #عبور_از_آخرین_خاکریز دکتر احمد عبدالرحمن #گلستان_یازدهم شهید علی چیت سازیان #گردان_گم_شده سرگرد عزالدین مانع #پسرهای_ننه_عبدالله محمدعلی نورانی #مردی_که_خواب_نمی‌دید خاطرات اسدالله خالدی #بابا_نظر خاطرات شهید محمدحسن نظرنژاد #ستاد_گردان خاطرات دکتر محسن پویا #مگیل ناصر مطلق #لایه‌های_ناگفته خاطرات یک رزمنده نفوذی #شکارچی خاطرات شهید مصطفی رشیدپور #در_کوچه‌های_خرمشهر خاطرات مدافعان خرمشهر #بی_آرام سردار شهید حاج اسماعیل فرجوانی #گزارش_بخاک_هویزه خاطرات سردار یونس شریفی #هنگ_سوم خاطرات دکتر مجتبی الحسینی #آنسوی_خط تألیف محمد امین پوررکنی #مأموريت_در_ساحل_نيسان خاطرات امیر محمود فردوسی #باغ_ملکوت خاطرات آزاده مهدی لندرودی #زندان_ابوغریب خاطرات محمدحسن حسن‌شاهی (http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf) 🍂

🍂 ..به اهواز آمدیم. در محل گلف و قرارگاه کربلا نزد حسن باقری رفتم و یک دستگاه استیشن تقریباً نو آوردند. یک نفر بسیجی بی‌کله به نام علی را به عنوان راننده ام تعیین کردم. به محل قرارگاه شوش رفتم حاج باقر قالیباف و فاضل الحسینی آنجابودند. حاج باقر خیلی ناراحت بود. پرسیدم چرا ناراحتی؟ گفت: گردان ما در اختیار تیپ ١٤ امام حسین (ع) است. ستاد پشتیبانی در مورد غذا و لباس بین ما و بچه های اصفهان فرق قائل می‌شود.. گفتم: "برویم نزد حاج حسین خرازی او مشکل را حل می‌کند." ساعت دو بعدازظهر به اندیشمک رسیدیم. گفتم: بچه ها، شما چیزی خورده اید؟ حاج باقر :"گفت اگر راستش را بخواهی دو روز است که هیچی نخورده ایم." به علی گفتم:"علی جان برو رستوران تا چیزی بخوریم." علی رفت و بدون این که به ما چیزی بگوییم، گفت: "ده پانزده سیخ شیشلیک بدون برنج بردار و بیاور." ما چهار نفر بودیم. صاحب مغازه گفت که شما ده پانزده سیخ را می‌خواهید چه‌کار کنید؟ بعد به سمت پادگان دوکوهه، مقر تیپ حسین (ع) حرکت کردیم. آقای خرازی در مقر تیپ نبود. جوانی به عنوان جانشین او آنجا بود. حاج باقر شروع به صحبت کرد. ایشان گفت که این قدر تبعیض نبوده است. بحث این دو نفر تا حدودی به نتیجه رسید. 👈 به زودی در کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس •┈••✾○✾••┈• #بابا_نظر کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 ..نشستم روی زمین و دیدم تیرها بالاتر از یک متر از سطح زمین را نزده است. از این طرز تیراندازی فهمیدم که اینها در زیرزمین پنهان شده اند. از پنجره زیرزمین، ما را می زدند. به دادخواه گفتم من می خواهم به داخل خانه بروم. پرسید: چطور می‌خواهی بروی توی خانه؟ یک نارنجک گرفتم دستم و ضامن آن را کشیدم، گفتم آن طرف می ایستم شما با لگد در را باز کن. به محض این که در باز شد، خودت را کنار بکش. چنان لگدی زد که در چهارتاق باز شد. رگبار را به طرف در گرفتند. از کف حیاط به داخل خانه خزیدم، چشم بسته به سمت پنجره رفتم، نارنجک اول منفجر شد و گرد و خاک شدیدی به راه افتاد. احساس کردم گاز ترکیده است. حالت خفگی شدیدی بـرایـم ایجاد شد. در همین موقع دو نفر بیرون آمدند. یکی از آنها کلت کمری داشت. دیگری هم کلاشینکف داشت. سلاحهای خود را بیرون انداختند و تسلیم شدند. به جای اینکه نارنجک دوم را داخل اتاق بیندازم، اشتباهی آن را داخل آشپزخانه انداختم. گوشت‌ها و خاویارهایی که آنجا بود همه سقف چسبید. حسینیان شوخی می‌کرد و می گفت: می گویند دزد ناشی به کاهدان می‌زند. آخر شما به آشپزخانه چکار داشتید؟! گفتم: من وقتی وارد شدم نمی‌دانستم داخل منزل چه خبر است. پنجره ای باز بود که از همانجا نارنجک را به داخل انداختم. 👈 به زودی در کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس •┈••✾○✾••┈• #بابا_نظر کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 بابا نظر نام کتاب: بابانظر نویسنده: مصطفی رحیمی انتشارات: سوره مهر سال انتشار: ۱۳۹۲ تعداد صفحات: ۵۲۰        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 کتاب کم‌نظیر بابا نظر اثر مصطفی رحیمی شرح خاطرات شفاهی شهید محمدحسن نظرنژاد در مصاحبه با حسین بیضایی است. این اثر دریچه تازه‌ای به برخی زوایای ناشناخته انقلاب و دفاع مقدس گشوده است. مؤلف در این اثر با گزارش و زبانی خواندنی از زندگی و مبارزات مردی پرده بر می‌دارد که تعبیر مجسمی از جوانمردی و ایثار بود. این جانباز ۹۵ درصد با حضوری طولانی و مستمر در جبهه‌های جنگ، در سال ۷۵ به شهادت رسید. محمدحسن نظرنژاد که بعدها به «بابانظر» معروف شد فعالیت‌های مبارزاتی‌اش را از دوران پیش از انقلاب آغاز کرد. اولین بار در سال ۱۳۵۸ عازم جبهه شد و تا پایان جنگ در جبهه‌ها حضور داشت. در بُستان چشم و گوش چپ خود را از دست داد. در فکه کمرش شکست. در فاو قفسه سینه‌اش شکافت، و... وی سرانجام روز ۷ مرداد ۱۳۷۵ دچار تنگی نفس شده و به شهادت رسید.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر #کتاب کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۱ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• ▪︎فصل اول ◇ سال ۱۳۲۵، در یکی از روستاهای اطراف مشهد به دنیا آمدم. از یک خانواده روحانی هستم. پدربزرگ مادری و پدری ام هر دو روحانی بودند. آنها در ماجرای کشتار مسجد گوهرشاد فعال بودند و پدربزرگ پدری ام پس از وقایع مسجد گوهرشاد و به قدرت رسیدن رژیم پهلوی، به سمنان تبعید شد. ◇ پدرم نقل می‌کرد مدت زیادی در تبعید بوده و بالاخره همانجا مریض شده و جان سپرده است. پدربزرگ مادری ام و منطقه ای به نام «سنگ بست» با رضاخان درگیر شد ولی به خاطر کمبود وسایل نظامی شکست خورد. او می گریزد و پس از مدتی دستگیر می‌شود و به سمنان تبعید می شود. پدربزرگم ملاعلی محمد پس از دو سال از تبعیدگاه فرار می کند و بـه زادگاهش بر می‌گردد. مدتی پنهان می‌شود. نقل کرده اند به علت آزار و اذیت و غذای نامناسبی که در آن مدت به آنها داده بودند، مریض می شود و پس از مدتی در زادگاهش جان می‌دهد. پدرم خاطرات تلخی از وقایع جنگ مسجد گوهرشاد داشت. همیشه یادآوری می‌کرد که خانواده ما به دست خاندان پهلوی تارومار شده اند و خیلی از آنها به علت شکنجه و آزار و اذیتی که دیده بودند از دنیا رفته اند. همیشه می‌گفت من در چنین خانواده ای به دنیا آمدم. ◇ در طفولیت و نوجوانی از نظر جسمی آدم استخوان داری بودم. در شانزده هفده سالگی در منطقه سرخس تا خاش و تربت جام و شهرهای اطراف رقیبی برای خودم نمی‌دیدم. از این نظر هـم ســر پرشوری داشتم دلم می‌خواست به نحوی در یک جا درگیر شوم و از نیروی جوانی ام امتحان بگیرم. در مکتب خانه روستا درس خواندم. سپس در مشهد در مدرسه عباسقلی خان که پسر عموی پدرم در آنجا تدریس می کرد، مشغول درس خواندن شدم. هفده سال داشتم که وقایع خرداد ١٣٤٢ پیش آمد و متن سخنرانی امام خمینی (ره) در مشهد پخش شد. اکثر علما و طلبه های حوزه به حرکت درآمدند. فکر می‌کنم روز بعد از آن بود که واقعه مدرسۀ نواب پیش آمد. طلبه ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند و عده ای را به شهادت رساندند. دیدم که این طور درس خواندن در حوزه مشکل است؛ درس بخوانیم و کتک هم بخوریم؟! طلبگی را رها کردم و مدتی به نانوایی مشغول شدم. بعد به بافندگی روی آوردم چون از قوت جسمی برخوردار بودم، در کشتی پاچوخه استان خراسان یکی از سرشناس ترین کشتی گیران شدم. بنیان گذار مسابقات پاچوخه در مشهد که معمولاً روزهای جمعه بین جوانان برگزار می‌شد من بودم. مسابقات را به این علت راه انداختیم که سینماها وضعیت ناهنجاری داشتند. کوچه و بازار هم که وضعیتی بدتری داشت به همین خاطر روزهای جمعه با عده زیادی جمع می‌شدیم و عده ای دیگری را هم به عنوان تماشاچی دور خودمان جمع می‌کردیم. ◇ سال ١٣٤٨ ازدواج کردم و در سال ١٣٤٩ عضو تیم کشتی آزاد خراسان در شرکت برق مشهد شدم. چند مسابقه در سطح استان و یکی دو مسابقه هم در خارج از کشور برگزار شد. در یکی از سفرها به افغانستان رفته بودیم که مصادف بود با صلح شاه ایران و ظاهر شاه پادشاه افغانستان. در آن مسابقات ده دوازده کشور شرکت داشتند. در وزن نود کیلو به مقام دوم رسیدم و تیم ایران با سه مدال برنز و دو مدال نقره بازگشت. بعد از مسابقات مجلس جشنی در باغی در شهر کابل برگزار شد. یک عده از خواننده ها و رقاصه های ایرانی آمده بودند که برنامه اجرا کنند. وقتی وارد باغ شدم دیدم وسایل لهو و لعب و شیشه های مشروب آماده است، به همراه یک نفر دیگر از کشتی گیران بـه نـام خدابخش مجلس را ترک کردیم. با سرپرست ورزشکاران خراسان و یکی دو تا از ساواکی‌ها که همراه ورزشکاران بودند، به هتل برگشتیم. در آنجا بگو مگو کردیم و درگیر شدیم. سرپرست ورزشکاران خراسان هم یک سیلی به گوش من زد.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۲ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• ▪︎فصل اول ◇ وقتی به مشهد برگشتیم در فرودگاه از بقیه کشتی گیران استقبال کردند و آنها را بردند به استادیوم تختی مشهد. از همانجا رفتم به منزل. کسی به من اعتنایی نکرد. گناه من بیرون رفتن از مجلس جشن در کابل بود. ◇ حدود یک سال ورزش نکردم. وزنم بالا رفت و مجبور شدم به ورزش رو آورم. در همان کشتی باچوخه که روزهای جمعه برگزار می شد، شرکت کردم. در سال ١٣٥٤ مجدداً از طرف شرکت برق به تیم کشتی خراسان دعوت شدم و در اردویــی کـه گذاشته بودند، شرکت کردم. کشتی گیران ملی پوش در این تیم شرکت داشتند. در مدت برگزاری اردو، بعضی اوقات بحث مذهبی و سیاسی پیش می آمد و مـن هـم جبهه می گرفتم. در پایان موقعی که آخرین شام اردو را صرف می کردیم، یک پاسبان با دو نفر شخصی آمدند و دفتری را گذاشتند جلوی من. گفتند: این در ارتباط با حزب رستاخیز است. شخص اول مملکت هم به آن رأی داده ورزشکارها هم باید رسماً در حزب ثبت نام کنند. گفتم: شخص اول مملکت مرجع تقلید نیست که هرچه بگوید، ما دنباله رو ایشان باشیم این مسائل مسائلی است که به خودمان مربوط است. گفتند: از کشور بیرونت می‌کنند. اگر نمی‌خواهی، باید بروی بیرون. گفتم اشکالی ندارد. بحثی نیست. ◇ در همین حین ناگهان از پشت مرا گرفتند و گفتند: در تمام دورانی که برگشتی به ورزش به شخص اول مملکت و حکومت اهانت کرده ای و باید پاسخگو باشی. تا آن روز نمی دانستم ساواک و سازمان امنیت چیست. ساختمانی در خیابان ملک آباد متعلق به ساواک مشهد بود. مرا گرفتند که ببرند، ورزشکارهایی که آنجا بودند حدود بیست نفری می شدند. ناراحت و سروصدا کردند. مأمورها وقتی که آن وضعیت را دیدند گفتند: ایشان باید به دفتر حزب بیاید و به مسؤول دفتر توضیح بدهد. قصد داشتند همان جا مرا کتک بزنند ولی چون گمان کردند ممکن است شلوغ شود و ورزشکارهای دیگر اعتراض کنند، کاری نکردند. مرا آوردند بیرون و به دستم دستبند زدند. چشم هایم را بستند و آوردند توی ساختمان ساواک ملک آباد توی یک زیرزمینی که محل موتورخانه بود، کتک زدن شروع شد. ◇ شخصی را به نام اصغری از کمیته شهربانی آورده بودند. آدم قوی هیکلی بود و سبیل کلفتی داشت. چون بچه روستا بودم توجه ای به کتک خوردن نداشتم روز بعد، مرا بردند به پادگان لشکر ۷۷ خراسان ده دوازده روز تحت بازجویی قرار گرفتم. بنده خدایی بود به نام سرگرد علوی که می آمد باشگاه م.ا او با یکی دو تا از سرهنگ های دیگر رفته بود پیش سرهنگ طباطبایی که قاضی دادگاه نظامی بود. گفته بودند این آدم قلدری است و سیاسی نیست. طباطبایی هم گفته بود: من هم به این نتیجه رسیده ام که اصلاً از سیاست چیزی نمی داند. منتها زیر بار حرف کسی هم نمی‌رود. قدرت جسمی اش بالاست و فکر می‌کند همه چیز را با زور می‌تواند حل کند. ◇ یک روز چشمانم را بستند و مرا گذاشتند توی یک پیکان و آوردند در منطقه ای پیاده کردند. ماشین در حرکت بود که مرا بیرون انداختند. چشمانم را باز کردم دیدم نزدیک فلکه برق هستم. خانواده ام از موضوع دستگیری اطلاع نداشتند. بعضی از مردم در آن دوران نظر بدی نسبت به زندانی‌ها داشتند و فکر می کردند که آدم کاری کرده. تنها کسی که اطلاع داشت، پدرم بود. وقتی با سر و صورت زخمی به منزل برگشتم خانمم پرسید: چی شده؟ گفتم: برای مسابقه رفته بودم تبریز. طرف قوی بود و روی تشک این بلا سرم آمد و باختم دیگر چیزی نپرسید.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۳ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• ▪︎فصل اول ◇ سال ۱۳۵۵ یا ١٣٥٦ هاشمی نژاد آمد که درپص مسجد فیـل سخنرانی کند. رفته بودیم به عنوان این که محافظ حاج آقـا باشیم. در بـيـن سخنرانی، ساواکی‌ها با سه چهار تا بنز مشکی آمدند و او را از منبر پایین آوردند. هیچ کس هم صدایش در نیامد. وقتی دیدیم کسی کاری نمی کند، ما هم چیزی نگفتیم. حاج آقا ناراحت شد و دستش را از دست مأمورین خلاص کرد و گفت خودم می آیم، احتیاجی نیست شماها دستم را بگیرید. مردمی که بیرون مسجد بودند شلوغ کردند. گویا غیرت شان بیشتر از مردم داخل مسجد بود! درگیری و تیراندازی بالا گرفت و حاج آقا را بردند. تعدادی زخمی و فکر کنم، سه چهارنفری هـم شهید شدند. ◇ بعد از آن ماجرا آیت الله صانعی در مسجد ملاهاشم سخنرانی کرد. منتها آنجا بچه ها زرنگ شده بودند. در واقع، سازمان یافته کــار می‌کردند. کسانی را که در آن زمان می‌شناختم، هادی سعادتی و مهدی فرودی بودند. حاج مهدی فرودی در آن زمان جزو سازمان «ستاره اسلام» بود. بعد از این که از ساواک برگشتم از طریق حاج سید علی موسوی خراسانی و آقای صبوری فعالیت سیاسی ام شروع شد. ◇ ایــنهـا خانواده ام را کاملاً می‌شناختند اما به محض این که جرقه انقلاب خورد اولین کسی که دست مرا گرفت و از خانه بیرون کرد، پدرم بود. او آدم درشت استخوان و قوی هیکلی بود. در محل زندگی ما، دست به زدنش با چوب معروف بود. کسی جرات نمی‌کرد با او رو به رو شود. یادم می آید بچه که بودم به تنهایی هفت هشت نفر را حریف بود. یک روز آمد و گفت قم شلوغ شده حتماً جایی را نمی‌شناسی که بروی و با آنها فعالیت کنی؟ گفتم چرا. بعد جریان را برایش گفتم. باغ خرابه ای بود که شیخ علی تهرانی آنجا سخنرانی می کرد. کفش‌های لاستیکی پایش می‌کرد و با حالت خاصی می‌آمد سخنرانی. ◇ قرار شد بیاییم به سمت چهارراه نادری - چهارراه شهدای فعلی ـــ و اطراف خانه مرحوم آیت الله سید عبدالله شیرازی بزرگ شعار بدهیم و بعد پراکنده شویم. حدود سیصد نفر بودیم عده ای می گفتند: اگر بتوانیم سه چهار بار مرگ بر شاه بگوییم خیلی خوب است. اما بار اول که گفتیم مرگ بر شاه بقیه اش را نتوانستیم بگوییم. مأمورین ریختند همه را پراکنده و یکی دو نفر را دستگیر کردند. شب بعد باز هم شیخ علی تهرانی آمد کوی طلاب، خیابان دریا و پنج دقیقه ای سخنرانی کرد. بیشتر از امام می گفت. می خواست بگوید نماینده امام خمینی است. کمی هم از مبارزات میرزاکوچک خان جنگلی حرف زد. در بین سخنرانی اش مأموران حمله کردند ولی نتوانستند کسی را بگیرند. ◇ بعد از مدتی آمدم قم. روحانی ای به نام شریعتی از هم بازیهای دوران کودکی ام بود از او تعدادی جزوه، نوار و لوازم گرفتم و برگشتم مشهد. از دوست دیگرم که عضو نیروی هوایی بود، یک قبضه کلت کالیبر ٤٥ گرفتم، با صد فشنگ و کم کم آماده شدیم برای ترور افرادی که دستشان به خون ملت آلوده بود. فعالیت ما بیشتر جنبه نظامی داشت تا تبلیغاتی از افرادی که می‌خواستم ترور کنم یکی فرمانده کلانتری سه مشهد بود. نزدیک بیمارستان آمریکایی‌ها دکان نانوایی بربری بود. شاطرش از افراد خودمان بود. قرار گذاشتیم یک روز صبح از پنج تا هفت دقیقه مانده به ساعت هفت صبح، فرمانده کلانتری را که با راننده اش برای خرید نان می‌رفت، آنجا معطل کند تا من برسم. سر موعد که رسیدم دیدم یکی از اعضای چریکهای اقلیت او را زده است ضارب را می‌شناختم. فردی بود با سن و سال بالا و ریش پروفسوری که یکی دوبار دیده بودمش. متأسفانه راننده را هم زده بود. خودم را به او رساندم و گفتم: راننده را اشتباهی زدی! گفت: فرار کن که الان می‌گیرنت.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۴ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• ▪︎فصل اول ◇ رییس کلانتری دو، صبح ها می آمد باشگاه ورزشی بهرامی و ورزش می‌کرد. شاگرد هم داشت. روی دیوار نوشته بودند مرگ بر شاه. داشت شعار را پاک می‌کرد. جلوی من را گرفت و گفت همین ها هستند که سرهنگها را ترور می‌کنند. همین طور پیاده داشتم می آمدم، سرگردی را از ارتش دیدم. گفتم: سرگرد چرا جلوی مردم را می گیری؟ بگذار بروند شروع کرد به فحاشی به حضرت امام و مردم. کمی دور شدم و گفتم: اگر به چنگم بیفتی می‌فهمی فحش دادن یعنی چه! سر خیابان، سربازها جلویم را گرفتند مرا بردند کلانتری ۲ در خیابان امام رضا(ع) خیلی کتکم زدند. در طول عمرم این طور کتک نخورده بودم. چون آدم قوی ای بودم و کسی نمی توانست کتکم بزند، برایم سنگین بود. پاسبانی بود به نام سید علی در دورهٔ قرآنی که در کوی طلاب داشتیم شرکت می‌کرد. خیلی دلش برای من سوخت. با تربیت بدنی خراسان تماس گرفته و گفته بود نظر نژاد را دارند می‌زنند اقدامی کنید. بگویید از پهلوانهای ماست، ورزشکار است و اهل این کارها نیست. بعد رفته بود به رییس کلانتری گفته بود نظر نژاد شاه دوست است. چند بار رفت و آمد و گریه و زاری کرد تا مرا از چنگ آنها نجات داد. اشاره می‌کرد و می‌گفت هر چه من گفتم، چیزی نگو. بالاخره ساعت چهار بعد از ظهر از دست آنها خلاص شدم. اسلحه ام زیر صندلی موتور بود. با پتک موتور را خراب کرده بودند و حتی رویه صندلی پاره شده بود. موتور را همان طور آوردم تا فلکه آب، اسلحه را برداشتم و به منزل رفتم. وقتی رسیدم گفتم آب گرم کنند و بریزند توی حوض. می‌خواستم بروم داخل آن تا بدنم عفونت نکند. چون خودم مربی بودم راحت این مسائل را درک می‌کردم. تقریبا تا نصفه های شب توی حوض بودم تا ورم بدنم فرو نشست. من، پدرم و خانواده ام در تظاهرات شرکت می‌کردیم. روز یکشنبه سیاه، جلوی استانداری درگیری شد. دخترم که آن زمان پنج شش ماه بیشتر نداشت به محض حمله تانکها از دست خانمم می افتد در جوی آب و گم می‌شود. حدود دوازده شب وقتی جلوی خانه آیت الله ابوالحسن شیرازی بودم پسرعمه پدرم که روحانی است مرا دید و گفت: پهلوان دخترت گم شده همسر و مادرت مجروح شدند و تو آمده ای این جا؟ چون ناراحت بودم گفتم عیبی ندارد شده. او هم مثل بقیه، بگردند جسدش را پیدا کنند. همان شب درهای زندان را باز کردیم. سینما آریا را آتش زده بودند. حدود چهار صبح بود که موتور را برداشتم تا بروم. رفقا گفتند نرو، می گیرندت. گفتم باید به منزل برگردم. غصه دختر گم شده ام را نمی خورم، ولی مادرم مریض است. می‌خواهم خبری بگیرم و زود برگردم. جلوی خانه آیت الله مرعشی که رسیدم دیدم بنده خدایی دختر بچه ای را با خودش می‌برد. بچه گریه می‌کرد. دختر خودم بود. گفتم اخوی بچه را کجا پیدا کردی؟ - شده وبال گردن من. پدر و مادرش دنبالش نیامده اند. گفتم: دختر من است. پرسید: اسمش چیه؟ گفتم فاطمه. در تظاهرات همیشه اسمش را روی کاغذ می‌نوشتیم و مثل پلاک دور گردنش آویزان می‌کردیم که اگر گم شد، پیدایش کنیم. بچه را گذاشتم داخل کاپشنم و نشستم پشت موتور. در موتور سواری مهارت داشتم و قادر بودم با موتور از جوی و آبراه هایی که چهار پنج متر بود به راحتی عبور کنم. از تونل راه آهن رد شدم. مأموران کلانتری چهار مشغول نگهبانی بودند. به من ایست دادند. توجه ای نکردم و رفتم داخل درخت‌ها. یکی دو تا تیر زدند. از سمت گلشهر آمدم جلوی خانه در زدم. همسر و پدر و مادرم بیدار بودند. دویدند آمدند. پدرم گفت: دخترت گم شده، بابا! بچه همان موقع شروع کرد به گریه تعجب کردند. پدرم گفت: بچه را از کجا پیدا کردی؟ :گفتم دست یک بنده خدا بود. به مادرش گفتم بگیرش، از گرسنگی گریه می کند. شاید خودش را خیس کرده باشد. از در داخل نرفتم. به پدرم گفتم: می‌روم. مواظب بچه ها باشید، ممکن است برنگردم.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۵ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• ▪︎فصل اول ◇ از مبارزات آن دوران، راه پیمایی شهر قوچان بود که دانشجویی هـم در آن واقعه شهید شد. قوچان در آن زمان عده ای شاه دوست هم داشت. البته بیشتر طرفدار انقلاب بودند. برای کمک به مردم با چند وانـت بــار عده ای را از مشهد با خودمان بردیم. ماشینهای زیادی همراه ما بودند. از همانجا پلیس دنبال ما راه افتاد. کاری نمی‌توانستند بکنند اما نفرتشان را نشان می‌دادند. یک طوری می‌خواستند بگویند که مخالف حرکت ما هستند. ما هم آنها را مسخره می‌کردیم. از گردنه که سرازیر شدیم نزدیک سیلو امام زاده ای هست. همه ماشینها جلوی امام زاده ایستادند. ما هم که جلو بودیم ماشین را کنار سیلو پارک کردیم. چند نفر برای نگهبانی از ماشینها انتخاب شدند؛ از جمله شهید حسینیان، من به همراه تعدادی از بچه ها، مواظب آقای صفایی بودیم. ایشان سخنرانی کردند، حسینیان به من خبر داد که عده ای مشغول خراب کردن ماشینها هستند. تعداد ما از آنها کمتر بود و کاری نمی توانستیم بکنیم. قضیه را به حاج آقا صفایی گفتم. گفت: کاری نکنید. بگذارید خراب کنند این سند مظلومیت ماست. در قوچان عده ای راه افتاده بودند و جاوید شاه می گفتند. پیرمردی که حدود هشتاد سال داشت نمی‌توانست بگوید جاوید شاه می‌گفت چایید شاه و با چوب میزد به نرده ها. برادرم سعی کرد از دست من خلاص شود و برود او را بزند. گفتم اگر او را بزنی، شلوغ می شود تا وقتی حاج آقا دستور نداده، نباید کاری بکنیم. آمدم نزدیک ماشینها دیدم شیشه ها را شکسته اند. هفت هشت تا از ماشینها را واژگون کرده بودند. بنزی که کنار ماشین ما پارک شده بود، مال یک دکتر بود. او با زن و بچه اش آمده بود. گفت: شيشة ماشين من هم خرد شده از آقایان بفرستید بیایند توی ایــن ماشین و شما زن و بچه مرا تا مشهد برسانید. وقتی رسیدید کوی دکترها آنها را پیاده کنید. گفتم اشکالی ندارد، بگویید بیایند. آمدند. خانمش را که حدود پنجاه و پنج سال داشت، همراه با دو دختر کوچکش سوار کردیم. توی مسیر پلیس راه که ما را دید، مسخره مان کرد. شیشه اکثر ماشینها شکسته بود. پر و بالمان سوخته بود. خیلی ناراحت بودم. در پاسگاه پلیس راه چناران، یکی از افراد پلیس راه به من فحش داد. دو سه بار دستم رفت روی اسلحه که بزنمش باز گفتم اینجا شلوغ کاری به پا می‌شود و گناهش به گردن من می افتد. تحمل کردم تا به مشهد رسیدیم. خانم و بچه های آن بنده خدا را اول کوی دکترها پیاده کردم، وقتی رسیدم جلوی منزل آیت الله شیرازی، دیدم همه ماشینهای صدمه دیده جلوی منزل ایشان پارک کرده اند. پرسیدم: آمده اید چکار کنید؟ گفتند: می خواهیم از حاج آقا مقداری پول بگیریم و ماشین ها را درست کنیم. گفتم بیایید برویم من ماشینهای شما را درست می‌کنم. چون من شماها را برده ام منتظر حاج آقا نباشید. ایشان هم بالاخره باید چهار پنج نفر از ثروتمندان را ببیند تا چیزی به شما بدهند. با پول آن زمان سی و پنج هزار تومان دادم تا ماشین ها درست شدند. چون من کارگاه بافندگی داشتم می توانستم از عهده آن برآیم. یکی از وانت نیسان‌هایی که تعمیر و ترمیم شد، متعلق بـه ورزشکار جوانی به اسم سیداحمد بود. ایشان، جلوی منزل آقای شیرازی تیر خورد و شهید شد. قضیه بعدی هم مربوط است به قوچان عده ای از اهالی قوچان و چناران میخواستند به طرفداری از شاه بریزند به خیابانها. من اول رفتم دروازه قوچان چون گفتند «آلو سگ» و «حسن خان» و تعدادی از کشتی گیران از آن طرف دارند می.آیند. تعدادی که از مشهد با ما حرکت کردند خوب و بد داشتند ولی به امام علاقه مند بودند. به عنوان مثال وقتی گفتم چنین قضیه ای پیش آمده و میخواهیم زد و خورد کنیم علی روحانی و محمد کرته که در مشهد یکه بزن بودند با ما آمدند. همه راه افتادند. یادم است آستین ها را بالا زدیم پدرم - خدا رحمت کند ـ آدم پیری بود. گفتم آقاجان تو مریضی نیا گفت: من هنوز سه چهار تا از این جوانانها را حریفم من از تو‌ بهتر چوب می‌زنم. گفتم باید بدوی تو نمیتوانی بدوی سنّت زیاد است. گفت: نه، می آیم.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۶ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• ▪︎فصل اول ◇ از سر فلکه فردوسی به بالا سر پل روسها درگیر شدیم. می گفتند تعدادی از آنها را توی چاه انداختند یک عده از جوانان را فرستادم خانه آلوسگ را آتش زدند او خیلی ترسیده بود. آمد و گفت من با آنها نیستم. حسن خان هم که یکی از آنها بود و مغازه چلوکبابی داشت ترسید که چلوکبابی اش از دست برود، بنابراین کوتاه آمد. بعد از آن آمدیم خیابان امام رضا(ع). ساواکیها تیراندازی کردند و چند نفر را کشتند. حدود سی چهل تیر با اسلحه ام انداختم. وقتی آمدم منزل آیت الله شیرازی، بزرگ پسر بزرگ ایشان با من آشنا بود، به ایشان گفتم من امروز تیراندازی کرده ام. نمیدانم به کسی خورده یا نه. ایشان گفت: سعی کن از اسلحه استفاده نکنی چون دستور مراجع تقلید است. ◇ ما عاشق امام بودیم. اگر به من می‌گفتند امشب امام مصاحبه دارد، اصلاً طاقت نمی آوردم. در این فکر بودم که کجا خودم را به یک رادیو برسانم و صدای امام را بشنوم. آشنا شدن من با اسلحه خیلی به دردم خورد. یادم می آید، بعد از آمدن حضرت امام و شب پیروزی انقلاب به اتفاق تعدادی از بچه های مشهد که به طور سازمان یافته کار می کردیم به پادگان عشرت آباد رفتیم. بعضی از بچه ها که اسلحه به دستشان افتاده بود، نمی دانستند چگونه باید با آن کار کنند. فقط به آنها گفتیم این گلنگدن است و آن یکی ماشه، این را بکش و آن را بچکان. تنظیم روی رگبار و تک تیر دیگر کار خدا بود. ◇ در همان قضایای قوچان پس فردای آن روز رفتم منزل آقای شیرازی. امکان شلوغ شدن مشهد زیاد بود. آیت الله شیرازی نامه ای به من داد که نوشته بود در مشهد به نیروی مسلح نیاز داریم. همانجا هم دوباره من معرفی شدم. کمیته استقبال از امام که در مسجد کرامت تشکیل شد، گفتند می خواهیم برویم تیمسار علوی و کوهستانی را بگیریم. بـه مـن گفتند: تیمسار علوی در باشگاه افسران است، برو بگیرش. ما آمدیم آنجا را محاصره کردیم و یک تعداد ساواکی را گرفتیم. وقتی علوی را گرفتیم خیلی ترسیده بود. داخل ماشين، چادر زنانه سرش کردیم تا مردم او را نکشند. از ترس، خودش را خیس کرده بود. او را به منزل آقای شیرازی بردیم. چون آدم ترسویی بود، بعدها بیگناه شناخته شد. فکر کنم شالچیان که مدتی در ارتش مسؤولیت دادستانی را برعهده داشت، آن زمان رئیس زندان بود. در زندان ساواکی‌هایی که دستگیر کرده بودیم، نگه داری می شدند. من افسر نگهبان زندان بودم حدود صد نفر ساواکی و همین تیمسار کوهستانی فرمانده لشکر ۷۷ آنجا بودند. ◇ فصل دوم یکی از مأموریتهایی که بعد از پیروزی انقلاب به ما دادند، ایــن بــود کـه به سیستان و بلوچستان برویم و شخصی به نام هزار چهره را ـ کـه جانشین شیخان، رئیس ساواک خراسان بود - دستگیر کنیم. البته موفق شدیم او را بگیریم. بعد از آن به بندر انزلی رفتیم. وقتی پاسداران را آتش زدند ما آنجا بودیم. بچه های تهران آنها را گرفتند و تحویل ما دادند. ما هم آنها را به مشهد آوردیم. در مشهد شیخ علی تهرانی آنها را محاکمه و به دوازده سال زندان محکوم کرد. همه اعتراض کردیم. دوباره آقای مطهری آنها را محاکمه کردند که به اعدام محکوم شدند. بعدها در گروه ضربت مالک اشتر که در باشگاه افسران تأسیس شده بود مشغول شدیم. گروه ما سه تیم داشت یک تیم دست من و تیم دیگر دست محمد نیک عیش و تیم سوم هم دست آقای غلامی بود. گروه ضربت دیگری هم با مسؤولیت عبدالله ارشاد سازماندهی شد. این گروه از دانشجویان تشکیل شد که اکثراً از مجاهدین انقلاب اسلامی بودند.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۷ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• ▪︎فصل اول ◇ سپاه پاسداران که تشکیل شد، از جمله صدوشصت نفر اولی بودم که برای ورود به سپاه امتحان دادند. کسی که با من مصاحبه کرد شهید دکتر عبدالحمید دیالمه بود. در پانزدهم خرداد ماه ۱۳۵۸ وارد سپاه پاسداران شدم. اولین مأموریتی که از طرف سپاه بـه مـن واگذار شد مسؤولیت بخشی از عملیات سپاه برای کنترل مرز بود. از آن قسمت اسلحه زیادی وارد کشور می‌شد. دو مسؤولیت عملیات صالح آباد را بر عهده داشتم. در این مدت دو بار با نیروهای افغانستانی به خاطر ورود غیر مجاز به کشورمان درگیر شدیم... یک روز توسط برادر عزیزمان رستمی با من تماس گرفته شد. ساعت دوازده شب بود که با یک جیپ سواری به مشهد رفتم. رستمی گفت: مسؤولیت گروهی از نیروهای سپاه به من واگذار شده و باید با هم به پاوه برویم. ◇ در مورد کردستان صحبت زیادی با هم کردیم. او گفت که هفت گروه تشکیل شده و مسؤولیت هر گروه توسط فرمانده عملیات تعیین می شود. گروه ها در آن موقع اسم خاصی نداشتند. هنوز آن قدر شهید نداده بودیم که گروهها به نام شهدا نام گذاری شوند. گروه ها از یازده تا پانزده نفر بودند. فرماندهی گروهی که ما به آنها ملحق شدیم با یکی از بچه های تهران بود. البته او هم در سپاه مشهد خدمت میکرد ◇ فردای آن روز (بیست و دو مرداد ۱۳۵۸) ساعت یازده از فرودگاه نظامی مشهد با یک هواپیمای سی ۱۳۰ عازم شهر کرمانشاه شدیم. هواپیما ساعت دو و نیم یا سه در فرودگاه کرمانشاه به زمین نشست. رستمی به من گفت سازماندهی گروه ها از کرمانشاه، به عهده خودم است. مسؤولیت یکی از این گروه ها به عهده شماست. از آنجا عازم مقر سپاه شدیم. در انتهای شهر به سمت اسلام آباد، ساختمان دو سه طبقه ای بود. رفتیم آنجا و مستقر شدیم. ◇ ساعت هفت بعد از ظهر بود که اطلاع دادند بیست نفر از برادران همراه دو هلی کوپتر عازم پاوه می‌شوند. رستمی مرا به فرماندهی یک گروه و حشمتی را برای فرماندهی گروه دیگر انتخاب کرد. انتخاب نیروها را به خودمان واگذار کرد. البته تأکید کرد چون هلی کوپتر امکان نشستن در آنجا را ندارد باید افراد منتخب کارآزموده باشند. مــن یازده نفر را که اکثراً جودوکار بودند انتخاب کردم. خود من هم جودو کار کرده بودم و شناخت داشتم بیشتر آنها سربازی رفته بودند. ◇ خبر رسید دو هلی کوپتر از بچه‌های تهران، چون نتوانسته اند بنشینند رفته اند. هلی کوپتری هم که به کمک آنها رفته بود، در اثر برخورد بــا کوه، سقوط کرد و تعدادی شهید شدند. شهید چمران که داخل شهر در محاصره قرار گرفته بود به ما دستور داد از جاده اسلام آبــاد بـه سـمت سرپل ذهاب حرکت کنیم. آن روزها ما نسبت به منطقه کردستان توجیه نبودیم. نقشه کوچکی داشتیم اما کسی جز رستمی که فرد کارکشته ای بود نمی‌دانست نقشه چیست. وقتی خط سیر جاده به سمت پاوه را نشان داد دیدم مسیر انحرافی زیادی در پیش داریم. از رستمی پرسیدم چطور می‌شود اگر از سمت جوانرود حرکت کنیم؟ زودتر نمی‌رسیم؟ گفت: این راه‌ها به کلی در تصرف دشمن است. از قسمتی که او می‌گفت صبح به سرپل ذهاب می‌رسیدیم. بعد قرار شد از جاده مرزی به سمت روستای شیخ سله حرکت کنیم. از آنجا هم به رودخانه لیاله و پاسگاه درله می‌رسیدیم.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۸ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• ▪︎فصل اول ◇ نیروی دشمن در حال ضعف بود. کردهای انقلابی در پاوه به ما ملحق شدند و باند فرود هلی کوپتر به تصرف در آمد. دشمن در حال عقب نشینی بود. وقتی به پاسگاه درله رسیدیم یک گروهان از پادگان ابوذر ارتش به ما ملحق شد. فرمانده گروهان سروان صیف، جوان وارسته ای بود. آدم کارکشته و دلسوزی بود. تا زمانی که او را ندیده بودم، فکر می کردم فقط خودمان وارث انقلاب هستیم و با تمام وجود مایه می گذاریم، اما صیف، جلوتر از ما بود. حیطه عملیات او از محدوده پاسگاه درلــه بیشتر نبود. ◇ وقتی ما به سمت پاسگاه مرخی که محل درگیری با دشمن بود، می رفتیم، نشسته بود و گریه می‌کرد. می آمد و صورت رستمی را می بوسید و می گفت من قادر نیستم حرکت کنم، چون از هنگ اجازه نمی‌دهند. دلم می‌خواهد کنار شما باشم و بجنگم. یک شب در پاسگاه درله ماندیم، فردای آن روز از پاسگاه گذشتیم. ساعت هفت بود که به پاسگاه مرخی رسیدیم. نیروهای ژاندارمری مستقر در پاسگاه فرار کرده بودند. چنان آمده بودند پاسگاه درله و می گفتند دشمن دارد می‌آید که ما با سرعت رفتیم مبادا دشمن آنجا را غارت کند. همه تسلیحات و مهمات هم آنجا بود. ◇ خوشبختانه ما از دمکرات هایی که از سمت رودخانه دوآب می آمدند، زودتر رسیدیم. پاسگاه را تصرف کردیم و مستقر شدیم. یکی از بچه ها به نام آذرپناه مأموریت یافت گوسفندی را از همان حوالی بخرد و برای شام آماده کند گوسفندی به قیمت هفتصد هشتصد تومان که در آن زمان خیلی گران نبود پیدا کرد. سر گوسفند را بریدم. دو نفر از بچه ها مأمور آماده کردن گوشت شدند. گوشت را درست کردند و روی کُندۀ اجاق گذاشتند. ◇ جای بچه ها طوری بود که اگر درگیر می‌شدند سنگر و جان پناه داشتند. هوا گرگ و میش بود که ناگهان دیدم پنجاه شصت نفر از دمکرات ها از ارتفاع به طرف پایین سرازیر شده اند. به سمت پاسگاه آمدند. تیراندازی و درگیری بالا گرفت. رستمی که مسئول ما بود به من گفت همراه چند نفر از سمت پاسگاه داخل باغ بروید و دشمن را دور بزنید. از دو طرف اگر تیراندازی بشود فکر می‌کنند تعدادمان زیاد است. با ده بیست نفر راه افتادم. هفت هشت نفر از آنها کشته شدند. اجسادشان مانده بود. تعدادی از کشته ها و زخمی ها را با خودشان برده بودند و به سمت کوه بیزل فرار کردند. ساعت دوازده شب بود که آمدم پاسگاه و به سمت دیده بانی رفتم. یک نفر داشت از زیر پله پاسگاه تیراندازی می‌کرد. به او گفتم کجا را میزنی؟ گفت: دشمن هنوز آنجاست. ◇ خوب که نگاه کردم دیدم سنگلاخ ها را می زند! مهتاب سایه انداخته بود او فکر می‌کرد هنوز دشمن آن جاست. گفتم آنجا سنگلاخ است. گفت برویم از نزدیک ببینیم چه خبر است؟ .. دیدم باز صدای تیراندازی می‌آید. یک تیر به سمت ارتفاع می انداختند یکی هم سمت پاسگاه. از بالا نگاه کردم دیدم آقای جوان است. پرسیدم چکار می‌کنید آقای جوان؟ گفت تو نمیدانی قضیه چیست روی ارتفاع را می‌زنم که اگر کسی مانده گورش را گم کند. این طرف هم می‌زنم که شام شب از دست نرود! دیگ آبگوشت چپ شده بود. آبها یک طرف و گوشت ها در طرف دیگر ولو بود. آقای جوان گفت: هیچی نگو که خبر ندارند. بگذار بخورند. نان آوردند و گوشتها را تا حدی نجات دادند. هر چه بچه ها گفتند بخورید می‌گفتیم حالمان خوب نیست. ◇ اول صبح، خبر دادند پاسگاه را به بچه های ژاندارمری تحویل دهید و به سمت شهر نوسود حرکت کنید. ساعت هشت صبح راه افتادیم و ساعت یازده رسیدیم سه راهی دوآب. به ما گفتند، شما باید وارد پاوه شوید تا اگر هنوز نیروهای دشمن باقی مانده بودند، دست و پای خودشان را جمع کنند. در آنجا به دکتر چمران و اصغر وصالی که از بچه های سپاه تهران بود برخوردیم. اکثر نیروهای اصغر وصالی شهید شده بودند. از پنجاه نفر فقط دوازده نفر برای او مانده بود. خود او هم زخمی بود. با این حال آمد جلو و گفت: من با شما می آیم. رستمی گفت: باید مقررات ما را رعایت کنی. حق شلیک یک تیر هم نداری مگر این که خودم بگویم. ◇ دکتر چمران در بانه جریان را کامل توضیح داد و گفت: وقتی به مریوان رسیدید یک گروهان توپخانه، یک گروهان پیاده و یک گروهان از کلاه سبزهای ارتش به شما ملحق خواهند شد.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂