eitaa logo
محمد علی رفیعی | فقه و اصول
325 دنبال‌کننده
350 عکس
78 ویدیو
218 فایل
این کانال به منظور ارائه‌ی مطالب مهمّ فقهی، اصولی و طلبگی، و بارگذاری صوت تدریس فقه و اصول است.
مشاهده در ایتا
دانلود
در (ج۴/ص۳۲۲) بعد از بیان دو نکته در نقد فرمایش شیخ انصاری -که در (ج۳/ص) معتقدند در و احکامِ شرعیِ مستند به مطلقاً جاری نیست- در فرمایش دقیقی می‌فرماید: 🔹️ قیدی که در موضوعِ حکمِ عقل لحاظ می‌شود مانند قیدی است که در موضوعِ حکمِ شرعی در کتاب و سنّت لحاظ می‌شود. 🔸️ زیرا روشن است قیدی -که در مرحله‌ی اثبات در کتاب و سنّت لحاظ شده است- کشف می‌کند که آن قید در مرحله‌ی ملاک (مرحله‌ی ثبوت) نیز لحاظ شده است، و در صورت انتفای آن قید در آن حکمِ شرعی جاری می‌شود؛ البته شرطِ جریانِ استصحاب این است که موضوع -چه با آن قید و چه بدون آن قید- در نگاه عُرف، یک چیز محسوب شود. 🔹️ و این گونه است قیدی که در موضوعِ حکمِ عقلی‌ای لحاظ شود که حکمِ شرعی مستندِ به آن است؛ در این حال، استصحاب در حکمِ شرعی‌ای -که مستندِ به حکم عقل است- نیز بدون اشکال جاری است؛ البته در این جا نیز البته شرطِ جریانِ استصحاب این است که موضوع -چه با آن قید و چه بدون آن قید- در نگاه عُرف، یک موضوع محسوب شود. 📌 استصحابی که در اینجا -بر خلافِ - معتقد است استصحابِ حکمِ شرعیِ مستندِ به حکم عقل است، نه استصحابِ خودِ حکمِ عقل؛ همان طور که خود ایشان به این نکته تصریح می‌کند. ✴️@fegh_osoul_rafiee
در (ج۲/ص۵۱۳) در مورد جواز وکالت صبیّ می‌فرماید: 🔵 نظر تحقیقی آن است که -نه تنها اجرای صیغه توسّط صبیّ در تحت نظارت و اذن ولیّ‌اش جایز است- بلکه صبیّ می‌تواند وکیلِ دیگران (افراد بالغ) شده و مدیریّتِ معاملاتِ آنان را به طور مستقلّ، خود به عنوان وکیلِ شخصِ بالغ به دست بگیرد و با اموالِ دیگران معامله کند. 🔹️ زیرا عمومات و اطلاقاتِ باب عقود و ایقاعات شامل صبیّ نیز می‌شود و هیچ مخصِّص و مقیِّدی نیز ندارد. آیه‌ی (نساء/۶) و روایاتِ نیز هیچ دلالتی بر عدم جواز چنین معاملات صبیّ ندارد. 📌 البته چنان که پیش از این مطرح شد صبیّ -بر طبق آیه‌ی و روایات - نمی‌تواند به صورت مستقلّ در اموالِ خودش تصرّف کرده و با آن معامله کند، اما در اموالِ دیگران اشکالی ندارد. ✴️@fegh_osoul_rafiee
نه تعلّل می‌کنیم، نه شتاب‌زده می‌شویم...
امام خامنه‌ای (دام ظله الوارف) در دیدار با طلاب و اساتید مدرسه‌ی علمیه آیت الله مجتهدی ۲۱ خرداد ۱۳۸۳: "باید به طور جدّى درس بخوانید -همان توصیه‌ای که من همیشه به جوان‌های طلبه می‌کنم- علومی که امروز در اختیار حوزه‌های علمیه است فرا بگیرید، و تا بُنِ دندان خودتان را به سطح تحقیق برسانید؛ انسان با سرهم‌بندی محقِّق نمی‌شود؛ با برف‌انبارکردن، انسان فقیه و فیلسوف نمی‌شود؛ باید محکم خشت‌خشتِ این پایه را روی هم بچینید و بروید تا به آن اوج برسید." ✴️@fegh_osoul_rafiee
📖 هل یؤخذ الصبيّ بإتلافه مال الغير؟ در (ج۲/ص۵۱۵) در مورد ضمانتِ صبیّ در صورت اتلاف مال دیگران می‌فرماید: 🔷️🔸️ بر اساسِ اگر صبیّ مال دیگران را تلف کند ضامن است، اما تا قبلِ بلوغ (در دوران صَبْوتش) الزامی برای خروج از این عهده‌ و ضمانت ندارد. ایشان در ادامه می‌فرماید: نه ادله‌ی "عمد و خطای صبیّ" می‌تواند این عهده و ضمانت را بر دارد و نه حدیث . 🔸️ ادله‌ی "عمد و خطای صبیّ" از سویی مربوط به جایی است که فعلِ صبیّ با عمد و قصد و اراده‌ انجام شود، در حالی که نسبت به عمد و خطاء و غفلت، يا علم و جهلِ شخصِ مُتلِف لابشرط است، مانند جنابت، و نجس‌شدنِ لباس و بدن، و یا نواقضِ طهارت و صلات که نسیت به عمد و خطا لابشرط‌اند. و از سویی دیگر، این ادله مربوط به جایی است که هر کدام از عمد و خطا حکمِ مستقلّی داشته باشند، در حالی که حکم عمد و خطا در یکی است. 🔸️ حدیث نیز محدود به صبیّ و حالت صَبْوت (عدم بلوغ) است، و هیچ گونه دلالتی بر این که افعالِ دورانِ صَبْوتِ مُتلِف نمی‌تواند موضوعِ احکامی برای دوران بعد از بلوغش باشد، ندارد. مانند آن‌ جا که مثلاً صبیّ‌ در دوران صَبْوتش وطْی کرده و جُنُب شده باشد، در این حال، او جُنُب است، اما وجوبِ اغتسال تا زمان بلوغ متوجّه او نخواهد شد. ✴️@fegh_osoul_rafiee
در (ج۴/ص۳۲۷) در توضیح دقیق سه مصطلح و و می‌فرماید: مستصحَب دو نوع است؛ موضوع خارجی و حکم شرعی. 🔷️🔸️ ۱- موضوع خارجی: 🔸️ : مقدار استعداد و عُمرِ آن موضوعِ خارجی، معلوم است، سپس در این شکّ می‌کنیم که آیا چیزی در خارج به وجود آمده است که عُمرِ آن موضوع خارجی را در میانه‌ی عُمرش تمام کند یا نه؟! مثلاً شکّ در این که آیا مرض یا قتلی رخ داده است یا نه. 🔸️ : آن‌ چه مشکوک است خودِ عُمر و استعدادِ آن موضوعِ خارجی است؛ یعنی نمی‌دانیم مثلاً عُمرِ پشه چه اندازه است؟ سه روز است یا چهار روز؟ ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee
در (ج۴/ص۳۲۷) در توضیح دقیق سه مصطلح و و می‌فرماید: مستصحَب دو نوع است؛ موضوع خارجی و حکم شرعی. 🔶️🔹️ ۲- حکم شرعی: حکم شرعی دو فرض دارد: 🔹️ ۱ - ۲. دارد: اینجا نیز سه حالت دارد: ۱- حالت اول: شکّ در حکم (شبهه‌ی حکمیه): شکّ داریم که از لحاظ شرعی غایتِ وقت صلات مغرب، ذهابِ حُمره‌ی مغربیّه است یا نیمه‌شبِ شرعی؟! 📌 اینجا است. ۲- حالت دوم: شکّ در مفهوم (شبهه‌ی مفهومیه): شکّ داریم که معنای غروب، استتار قُرص است یا ذهابِ حمره‌ی مشرقیّه؟! 📌 اینجا است. ۳- حالت سوم: شکّ در مصداق غایت (شبهه‌ی موضوعیه): شکّ در این که آیا خورشید طلوع کرده است یا نه؟! 📌 اینجا واقعاً نیست، اما حکمش، حکمِ است؛ زیرا یعنی شکّ در به‌وجودآمدنِ چیزی که عُمرِ حکم را پایان دهد، و چون شکّ در اینجا در حقیقت در به‌وجودآمدنِ غایتِ زمانیِ حکم است -نه رافعِ حکم- واقعاً و مصداقاً نمی‌تواند باشد، اما از طرفی چون شکِّ در تحقّقِ طلوع است مانندِ شکِّ در به‌وجودآمدنِ رافعِ حکم است. ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee
امام خامنه‌ای (دام ظله الوارف) در دیدار با طلّاب و روحانیون اصفهان در تاریخ ۸ آبان ۱۳۸۰: "طلبه‌های جوان فراموش نکنند؛ باید درس بخوانند. در دوران مبارزات، طلبه‌های جوانی که با ما مرتبط و محشور بودند، گاهی به من می‌گفتند با این حرف‌هایی که شما می‌زنید ما دیگر چرا درس بخوانیم؟! مثلاً خواندن "مکاسب" و "رسائل" و "کفایه" و "مطوّل" چه فایده‌ای دارد؟! من به آن‌ها می‌گفتم: بی‌مایه فطیر است؛ باید مایه داشته باشید؛ اگر بخواهید در این نهضت یک گوشه‌ى کار را بگیرید و مؤثر باشید باید عالم و دانا باشید. اگر بخواهید در مقابل کسی که تحت عنوان قرائت‌های مختلف دینی هر رَطْب و یابِسی که به زبانش می‌آید به دین نسبت می‌دهد حرف دین را بزنید، باید سفسطه‌ی او را بشناسید تا سفسطه و مغالطه را باز کنید. واردشدن به وادی تفکّرات دینی مثل هر چیز دیگر به علم و سواد این کار احتیاج است." ✴️@fegh_osoul_rafiee
استاد شیخ جواد مروی.mp3
6.43M
موضع روشن و مُتقن حضرت آیت الله شیخ‌ جواد مروی (دام ظله) در مورد تحولات اخیر و بیانیه‌ی برخی افراد
بسْم الله الرّحمن الرّحیم ✅ بعد از پایان‌یافتنِ که در ۱۳ جلسه تقدیم دوستان شد، انشالله دوره‌ی را در قالبِ تدریسِ مجموعِ و با اسلوب جدید تقدیم دوستان گرامی خواهم کرد. 🎤 هفته ای یک جلسه (یا دو جلسه) ⏰ پنجشنبه‌ (یا جمعه) ✴️@fegh_osoul_rafiee
در (ج۴/ص۳۲۸) در توضیح دقیق سه مصطلح و و می‌فرماید: مستصحَب دو نوع است؛ موضوع خارجی و حکم شرعی. 🔶️🔹️ ۲- حکم شرعی: حکم شرعی دو فرض دارد: 🔹️ ۱ - ۲. ندارد: دو حالت دارد: حالت اول: حکم شرعی، رها و دارای طبیعت استمراری است. 📌 اینجا است؛ زیرا روشن است که شکّ در استمرار حکمی که دارای طبیعت امتدادی است به این خاطر است که آیا چیزی آمده است تا طبیعت امتدادیِ آن حکم را پایان دهد یا نه. حالت دوم: حکم شرعی، احتمال دارد استمراری باشد و احتمال دارد نباشد. 📌 اینجا است؛ زیرا احتمال دارد همین زمانِ شکّ، پایانِ زمانِ حکم و غایتِ آن باشد؛ پس، در حقیقت شکّ کرده است که استعداد و عمرِ حکم (بازه‌ی زمانی حکم) چه اندازه است؟! ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee