eitaa logo
کانال اشعار(مجمع الذاکرین)
1.5هزار دنبال‌کننده
8 عکس
0 ویدیو
2 فایل
این کانال اشعارمذهبی توسط محب الذاکرین خاک پای همه یازهراگویان عالم مهدی مظفری ازشهراصفهان ایجادشد
مشاهده در ایتا
دانلود
شاعر به حیرت است تو را دید یا شنید گفت از الست و قافیه قالو بلی شنید صبح از مدینه خواند و شب از کربلا شنید از یار آشنا سخن آشنا شنید چشم تو بود روز ازل غمزه ساز شد نورت ظهور کرد و ابو حمزه ساز شد دست تو ربنای قنوت اجابت است سجاده ی تو قبله ی اهل عبادت است اشکت نزول آیه ی باران رحمت است لبهای تو صحیفه ی عرفان و حکمت است هرکس کلاس درس تو را مستعد شده ست پای دعای خمسه عشر مجتهد شده ست از بس به نام مادر تو ماه و سال ماست آغشته با دعای تو رزق حلال ماست شد مادرت عروس علی، خوش بحال ماست ایرانی است مادر تو، این مدال ماست ما را علی غلام حسینش خطاب کرد از ما عروس فاطمه را انتخاب کرد در شام، غیرِ بغض تو در سینه ها نبود مسجد محلِّ رویش آیینه ها نبود جز بوسه ی معاویه بر پینه ها نبود منبر که جای بازی بوزینه ها نبود منبر برای حج تو میقات عشق بود حق با علی ست، خطبه ات اثبات عشق بود
ای علـی اوّل از آل علـی وارث اِكرام و اِجلال علی پيشتاز و پيشواي اهل دين مظهر توحيد فخرُ العارفين حُجّةُالله و امامُ المَشرِقين سيّدسجّاد عليّ بن الحُسين نور چشمِ نور عينِ فاطمه يادگاريِ حُســينِ فـاطمه رونوشت زُهد شاه لافتي ماه داماد امام مجتبي عرش حق آئينه ي سجّاده ات سجده و ذكر و دعا دلداده ات محوِ سعيِِ تو صفا و مروه است تو غلامت مُستجاب الدّعوه است عقل ها در باب تو سر در گُم اند نقطه اي در آسمان چارُم اند مادر تو خاك بوس فاطمه ست فخرش اين بس كه عروس فاطمه ست مادرت ناموس شاه كربلاست خطبه خوان عقد او شير خداست شهـربانو عزّت ما مَردُم است شاهـدُخت يزدگِرد سـوّم است من ز توصيفش زبانم قاصر است مادر معصوم قطعاً طاهره ست مادري اين گونه بابايي چنين جمع اين دو كيست؟زين العابدين گر چه از اكبر كمي كوچك تري در حقيقت تو عليِ اكبري روح ما را كرده ذكرت صيقلي يا عليّ بن الحُسين بن علي كوري چشم نمك نشناس ها پيش مرگت مي شوند عبّاس ها گرچه در دشت بلا تب داشتي عمّه اي مانند زينب داشتي دم به دم داغ مُكرّر ديده اي ذبح هفتاد و دو تا سر ديده اي با چه حالي پيكر بابات را جمع كردي در ميان بوريا ؟ تو چهل منزل اسارت ديده اي خيمه ي در حال غارت ديده اي درد با هر عضو تو درگير بود دست و پايت در غُل و زنجير بود شاهدم دروازه ها ، بازارها كُشته اند اين مرد را آزارها آه از آن آتش كه در شام بلا هم سرت را سوخت هم عمّامه را آه از آن ساعت كه در بزم شراب خيزران مي خورد بر لب با شتاب چوبدستي يزيد از پا نشست چون كه دندان ثنايا را شكست
اُسوه‌ی‌سجّادهاست؛حضرت‌ِسجّاد صُوم‌وصَلات‌و‌دُعاست؛حضرت‌ِسجّاد آدم‌ونُوح‌وخلیل‌وموسی‌و‌عیسی جمع‌همه‌انبیاست،حضرت‌ِسجّاد چون به‌ نماز ایستد برابر معبود مایه‌ی فخر خُداست،حضرت‌ِسجّاد دون خداوند و فوق کلّ خلایق وارث‌«قُل‌اِنّماست»،حضرت‌ِسجّاد مثل‌‌علی‌اکبر است‌خُلق و خِصالش آینه‌ی‌ مُصطفاست،‌حضرت‌ِسجّاد هم‌ وَجَناتش شبیه حیدر کرّار هم‌ حسن مُجتباست؛حضرت‌ِسجّاد دوش به‌وقت‌ِطواف کعبه شنیدم قبله‌ی‌اَهل‌ِولاست،حضرت‌ِسجّاد نور که‌محدود در‌ زمان‌ومکان‌نیست وُسعت‌ِبی‌انتهاست،حضرت‌ِسجّاد خامس اهل کسا حُسینِ مُصفّاست وارثِ آلِ عبـاست،حضرت‌ِسجّاد بـعدِ فراقِ پدر قـریبِ به چِل‌سال روز‌ و شبش کربلاست،حضرتِ‌سجّاد حضرت‌ یعقوب‌ داشت کُلبه‌ی‌ اَحزان صاحبِ دارُ البُکاست،حضرت‌سجّاد کاش که رقّـاصه‌ها نیامده بودند حال‌که‌صاحب‌عزاست،حضرت سجّاد گُوشه‌ی زندان،به بزم باده،‌ خرابه ! جای تو آخر کجاست؟حضرت سجّاد روضه‌ی‌عمّامه‌ات‌که‌سوخت‌درآتش داغِ دلِ زارِ ماست ،حضرتِ‌سجّاد
وقـتی که فروغ ازلی دیدن داشت  انوار خداوند جلی دیدن داشت با دیدن فرزند عزیزش سجـاد لبخند حسین بن علی دیدن داشت ...... مرآت جمال ازلی را عشق است گل خنده والی الولی را عشق است در نام گذاری پسر باز حسین فرمود فقط نام علی را عشق است
بنیاد غم و فراق ،  بر باد آمد امشب به زمین لطف خدا داد آمد سجاده و تسبیح و عبا خوش حالند زیرا به جهان سید سجاد آمد
صحبت زفروغ سرمدی باید کرد روبرجلوات ایزدی باید کرد سه دستۀ گل زباغ سبز صلوات نذر سه گل محمدی باید کرد
مثل گل ها واشدی ، عطر جنان آورده ای شادی و لبخنـد بهر بـاغبـان آورده ای خطی نوری تا زمین از آسمان آورده ای نورایمان کهکشان درکهکشان آورده ای آمدی تا جلـوۀ دیگر ببخشی خـاک را مات نور خویش گردانی همه افلاک را تا رسیدی شادی مولای ما تکرار شد شهر پیغمبر زنورت مطلع الانوار شد رفت وآمد درمسیر آسمان بسیار شد عرشیان را لحظه های دلخوش دیارشد قدسیانی که تو راوقت زیارت دیده اند چشمه سارکوثرو غـرق طهارت دیده اند ازتبار نور بـودی نور بـاران شـد زمین عطر تو پیچید وبهتر ازبهاران شد زمین باصدای تو پُراز شور هزاران شد زمین با تو محراب دل سجده گزاران شد زمین چون خدا از عالم  بالا نگاهت می کند فخر برحال نماز واشک وآهت می کند آمدی تا عـابدان را زینتی پیــدا شود ساجدان را در عبادت عـزّتی پیدا شود عاشقان را شور عشق وطاعتی پیدا شود بندگی را جلــوگـاه و رفعتی پیدا شود آسمان ها را نـوای  ربنّــایت پُرکند عطر اخلاص ومناجات ودعایت پُرکند بندگی درنغمه های یاربت معنا گرفت ازمناجات و دعای هرشبت معنا گرفت زندگی درسایه سار مکتبت معنا گرفت دین شناسی ازمرام ومطلبت معنا گرفت تا خدا بایک دعای خویش راهی کن مرا چون ابوحمزه بیا امشب الهی کن مرا درزمینی که خدا گنجینۀ اسرار کرد حکمت یزدان حکیمانه تورا بیمار کرد با قیام گریه هایت حفظ آن آثار کرد خطبۀ ویرانگر تو دشمنان را خوار کرد سینه ات هرچند بین آتش غم تفته بود گرنبودی کربلا ازیاد مردم رفته بود بعد چندین قرن از شور و قیام کربلا گُل کند هر روز از اشک تو نام کربلا جاودان مانده به لوح دل پیام کربلا گشته دل ها مُحرم بیت الحرام کربلا کربلا گفتم هوایی شد دلم بار دگر چون همیشه کربلایی شد دلم باردگر سوی گلزار شما دل را هوایی می کنم برغبار درگه تو جبهه سایی می کنم کی از این در لحظه ای فکر جدایی می کنم من ز درگاه شما تنها گدایی می کنم چون «وفایی» با توّلای تو غرق نعمتم تا قیامت سائل این آستان رحمتم
اگر چه در ره حق صدهزار دشواریست میان حادثه ها کار حق نگهداریست اگر چه جنگ، اگر چه اسارت است ولی همیشه کار خدا یاری و مددکاریست خوشا اسارت اگر آخرش حسین بُوَد که بی حسین شدن اول گرفتاریست سخن به مدح زنی می کنم شروع، که شعر به مدح و منقبتش متهم به کم کاریست سخن به مدح زنی می کنم شروع،‌ بلی که از گناه، تمام وجود او عاریست همان‌ که چشم و دلش رو به عالم بالاست که قصر در نظرش جلوه ی دل آزاریست همان که جلوه صد قصر غافلش ننمود همان که چشم و دلش، پُر ز نور و هشیاریست زبان و مرز به درگاهِ نور بی معناست یگانه محور و معیارِ حق سزاواریست به خاستگاری او فاطمه به خواب آمد "زهی مراتب خوابی که به ز بیداریست"* به هر کسی نرسد اینچنین مقام رفیع که این نتیجه ی یک عمر خویشتن داریست خدا برای حسین آفریدش از اول جواب او به حسین از همان ازل آری ست شرافتیست بلی مادر امام شدن ز عشق بو نبرد آن دلی که زنگاریست همین که دامن او مهد حجت الله است نشان رفعت شان و بلندمقداریست " دهد ثمر ز رگ و ریشه درخت خبر"* که خُلق مادر در خُلق بچه ها جاریست بُراق عشق تو را تا خود مدینه رساند که در مسیر خدا مرکبت سبکباریست که خواستی وطنت خانه‌ی حسین شود کجای قصه هجرت ز جبر و ناچاریست؟! تو آمدی که به زن شأن دیگری بدهی به نُه امام نشان تو جاری و ساریست "هزار مرتبه شستم دهان به مشک و گلاب" هنوز از تو سرودن کمال دشواریست
شب نیایش و عرض دعا رسیدامشب شب تجلی نور خدا رسید امشب چه عطروبوی خوشی باصبا رسیدامشب شمیم لطف خدا از کجا رسید امشب   بیا به سوی فلک چشم خویش را واکن هرآن چه دیده ندیده کنون تماشا کن بیا ببین که مهی بی قرینه می آید سرور جان و دل و نور سینه می آید شمیم رحمت حق از مدینه می آید اگرکه غرق گناهی، سفینه می آید          مدینه چون دل سالار عاشقان شاداست مدینه شاهد نور امام سجّاد است بیا به بیت ولایت ببین چه رخ داده زمین به پاس قدم بوسیش شدآماده برای سید سجّاد گشته آماده همین که آمده دنیا به سجده افتاده   چه عّزتی وچه شکوهی به مؤمنین آمد عزیز درگه حق، زین العابدین آمد وجود اطهر او غرق رحمت و نور است میان اهل فلک ساجداست و مشهوراست زمین ز سجده ی نورانیش چنان طوراست خدا ز حضرت او شادمان و مسروراست  همیشه روی لب خود تلاوتی دارد تلاوت از لب آن گل حلاوتی دارد به شوق مقدم او عرشیان دعا خواندند سرود عشق ومحبت چه بی ریا خواندند همین نه خلیل ملک را کنون فرا خواندند تمام اهل جهان را براین سرا خواندند   به شکر آمدن او نماز باید کرد کریم آمده دستی دراز باید کرد امام عزّت و آزادگی و تقوا اوست طلایه دار همه عابدان دنیا اوست پیام آور خونین کربلا تا اوست شمیم عشق وشرف ،عطر کربلا با اوست شهید زنده ی شور و قیام کرب بلاست امیر قافله ی شاهدان عاشوراست به کعبه منزلت و آبرو و عزت داد مقام را ز مقامات خویش رفعت داد به یک اشاره به زمزم نشان الفت داد به بوسه ای به حجر زینت و مسّرت داد اگرچه مدحت او را کسی نکو گوید سزاست تا که فرزدق مدیح او گوید مقام حضرت او فوق درک و فهم ماست پیام روشن او مشعل ره فرداست وجود او متجلی زجلوه ی تقواست تجلیات دعا از صحیفه اش پیداست دعای ناب ابوحمزه اش چه روحانی است فرازهای دعایش عجیب توفانی است صحیفه اش که پُر از جلوه ی عنایت اوست کتاب علم و عمل، مشعل هدایت اوست چراغ روشن دل های ما ولایت اوست خوشا کسی که«وفایی»پی رضایت اوست   دلا همیشه بیا پیرو مرامش باش قدم گذار به راهش،سپس غلامش باش
از شکوهت زبانم الکن شد آمدی و زمین مزیّن شد علت بندگی معیّن شد با تو تکلیف چَشم روشن شد.. حضرت نور ، خانه ات آباد السلام علیک یا سجاد علی‌اکبر چه شاد و خندان است چشم هایش دو ابر باران است بغلش مثل رحل قرآن است به لبش آیه های ایمان است وَان‌یکاد است بر لب اکبر جمع شد جمعِ آل پیغمبر آمدی محتوا درست کنی بندگی را بنا درست کنی ‏ربّنا ربّنا درست کنی کار را با دعا درست کنی افتخاریست نوکرت هستیم هم وطن های مادرت هستیم ماهِ ایران زمین جهان‌بانو هم‌وطن را ببین جهان‌بانو ای امام آفرین جهان‌بانو با علی همنشین جهان‌بانو یاس فرموده انتخابْ تورا فاطمه بوسه زد به خوابْ تورا از چنین مادری چنین فرزند- بر میاد- فدای این دلبند دور قنداقه دود کرد اسپند قاب این چهره پر شد از لبخند غرق نور است خانه سر تا سر جان به قربان این پدر مادر ای فدای تو مهربانِ حسین اسم‌ تو هست در اذانِ حسین ذکر تو لذت بیانِ حسین ای صفا بخش خاندانِ حسین عرض حاجات با شما داریم ما تمنای کربلا داریم رحمتِ عام ، حضرت باران هر سه شنبه شدیم زائرتان لذت بندگی به ما بچشان کم کم از راه میرسید رمضان پُر کن این کاسه ی سفالی را پُر کن این دستهای خالی را دست تو ربنای زندگی است در صحیفه صدای زندگی است خط به خط اش بنای زندگی است رفع و دفع بلای زندگی است از دل ما طلا درست کنید حال مارا شما درست کنید بله شعرم اگرچه آئینی است شعر من غیرِ شرمگینی نیست شأنت اوصاف اینچنینی نیست کار این شاعر زمینی نیست مِهر تو بر دلم تَرَحُّم کرد شاعرت باز دست و پا گم کرد هرچه که خواستم به من داده سفره ی عشق هست و سجاده قرعه اکنون به نامم افتاده تا بیفتم به پای شهزاده شَه و شهزاده را غلام شدم متوسّل به دو امام شدم
سلام ای گنجِ برجا مانده از شاهان ساسانی تویی باغِ بهشتِ کاخ‌های رو به ویرانی سفر از خانه‌ی اجدادی‌ات شد سِیرِ معراجت سفر از فرش تا عرش، از اهورا تا مسلمانی اسیرت خوانده‌اند آنان که از نسلِ اسیرانند به بندِ بانی آزادی‌ات دنیاست زندانی تو اهلِ خانه‌ی اسرارِ عرشی مَحرم سِرّی غریبه نیستی، همشهری مِنّای سلمانی از این پس رعیتت هستند شاهان، شاه‌بانوها از این پس شهربانویی و شه‌بانوی سلطانی تو اُم‌ُّالسَّجده‌ای اُم‌ُّالدُّعایی مادرِ نوری فراسوی زبان، اُم‌ُّالصَّحیفه اُم‌ِّقرآنی تو اُم‌ُّالرّوضه‌ای اُم‌ُّالبُکایی مادرِ ابری تویی اُم‌ُّالخِطابه، مادرِ باران و طوفانی عروسِ خاندانِ آبی اما تشنه‌ی اشکی برای آب، از روزِ مبادا روضه می‌خوانی تو اقیانوسِ اشکِ روضه‌خوانان را عَجَم‌رودی تو پیوندِ شهیدِ کربلا با خاکِ ایرانی
در شهر مدینه دلبری آمده است بَه بَه چه گلی چه اکبری آمده است چون صورت و سیرت نبی را دارد در بیت حسین پیمبری آمده است 🌺🌸🌺🌸 یکبار دگر جلوه ی سرمد آمد سر تا به قدم دوباره احمد آمد چون منطق و خُلق و خوی اکبر نبوی است ای احمدیان بوی محمد آمد 🌺🌸🌺🌸 شَه زاده شاه کربلا خوش آمد آئینه ی روی مصطفی خوش آمد چون هیبت او خِصلت او حیدریَ است اکبر نَوه ی شیر خدا خوش آمد @mortaza110shahmandi. ایتا
پسر ارشد آقا مهر و مهتاب اومده جلوه ی پیغمبر ما جان ارباب اومده اومده آنکس که از هر عاشقی دل میبره عاشقا شادی کنید جشن علیِ اکبره شده ذکر لبها مدد علیِ اکبر ذکر دل های ما مدد علیِ اکبر علی اکبر مدد یا علی اکبر مدد (۴) اومده شاگرد عباس ، بی مثال و محشره دلبر و دلداده ی مولا علیِ اکبره بَه که خُلق و خوی و رویش تالیِ پیغمبره الگوی پیر و جوان یعنی علیِ اکبره شبیه پیمبر مدد علیِ اکبر یادگار حیدر مدد علیِ اکبر علی اکبر مدد یا علی اکبر مدد اومدی خوش آمدی ای جان و جانان حسین اومدی ای اولین گل از گلستان حسین گوهر نایاب آقا ، هستیِ بابا تویی وارث حیدر تویی و یوسف لیلا تویی حیدر کربلا مدد علیِ اکبر کن عنایت به ما مدد علیِ اکبر علی اکبر مدد یا علی اکبر مدد (۴) @mortaza110shahmandi. ایتا
شده دلای همه عاشقان غرق شور دیگری رسیده از راه برای همه عالم نور دیگری عود و عَنبر آمده ، نور داور آمده بر همه دلهای ما ، نور، گُستر آمده یا علی اکبر مدد (۴) همین که ارباب نظر بر گل سیمای اکبر کند نظاره با دیده اش روی زیبای پیغمبر کند بَه مِیِ ناب آمده ، دُرِّ نایاب آمده مژده ای عاشق دلان ، جان ارباب آمده یا علی اکبر مدد علیِّ اکبر مُزین شده شعبان با اَذکار تو همه شهیدا دلاشون مُنور شد با اَنوار تو وارث حیدر تویی ، شِبه پیغمبر تویی ای گُل حیدر علی ، سَید و سَرور تویی یا علی اکبر مدد @mortaza110shahmandi. ایتا
هدایت شده از احسان تبریزیان
سرود ولادت حضرت علی اکبر صلوات الله علیه اومده به دنیا/شهزاده آقا از نور جمالش/ دنیا شده زیبا چه جلوه ای داره/آقای دو عالم /رو دستای بابا خورشید بلا گردونش/ مهتاب می‌ره قربونش از بس که نمک داره/ لیلا شده مجنونش الله اکبر به کمالش/الله اکبر به جلالش الله اکبر به علی و / به آلش الله اکبر علی اکبر ۰۰۰۰۰۰۰۰ از عشق تو مستم/ به به چه جنونی دل میره به معراج/وقتی تو می‌خونی به به چه صدایی/ چه حی علایی/ به به چه اذونی هروقت که گرفتاریم/ کارو به تو می‌سپاریم اول به خودت میگیم/ دردی اگه که داریم الله اکبر به کلامت الله اکبر به مرامت الله اکبر به قعود و قیامت الله اکبر به علی اکبر ....... مو نمیزنه با پیغمبر مختار یک سیب دو نیمه با حیدر کرار رفتار پیمبر آقایی حیدر ارثیه شه انگار از بس / شده پیغمبر از بس / شده چون حیدر ذکرم / توو قنوتامه یارب / به علی اکبر الله اکبر به خضوعش الله اکبر به خشوعش الله اکبر به سجود و / رکوعش 🆔@ehsantabriziyan
هدایت شده از احسان تبریزیان
چیکا کردی با شری ما / عاشقن اینجا دم پسا همه اصفان قربونیدن / بیشتر از ما ارمنیا از هر انگشتی این شر هنر می بارد چوون براد آقا سنگی تموم میزارد همه نماداش یه طرف،تخت فولادش یه طرف همه محلاش یه طرف،عباسبادش یه طِرف این شر حالا حالا / زندس با این نوا یا ابالفضل مولا یا ابالفضل 🔶🔶🔶🔶🔶🔶🔶🔶 منا که آقا می‌شناسی / چِلِدم بی رو در واسی اسیرم کردی با وفاد/ می خوامد حضرت عباسی هر جا کارم گیر افتاد اسمدا بردم بدونی لطفد قطعا زیمین می‌خوردم یه عمری اس شبانه روز/ دری خوند اُونگونم از اینجا من جای نیمیرم/ به اروا خاکی ننجونم هر شب تو هیئتا/ مسم با این صدا یا ابالفضل مولا یا ابالفضل 💠💠💠💠💠💠💠 تا ابد دریا مسدس / کیلیدی قفلا دسدس کرمد رو دس ندارد/ حاتمی طایی بنددس دسی تو هیچ وخ آقا به کم نیمیرد دسی تو دسی گبرم میگن میگیرد ندارم هیچی تو چپم/ یه کاری کون آقا برام یه کپه وختس نیمدم/ می دونی لنگی کربلام دسّم دخیلدس / میگم با هر نفس یا ابالفضل مولا یا ابالفضل
یاعلی اکبر(ع) جلوه ی ذات حق، نبی مرآت جبرئیل از شباهتت شده مات نبوی طلعتی علی اکبر(ع) به جمال جمیل تو صلوات ابوذر رئیس میرزایی(بهار)
میلاد حضرت علی اکبر(ع) بده قوتی بزنم قلم به مدیح حیدر دیگری نه بیان بود نه زبان بود تو خودت بگو علی اکبری چه تشابهی چه تفاهمی چه جلالتی شده محشری نه شبیه آن نه شبیه این به یقین شبیه پیمبری بلغ العلی بکماله کشف الدجی بجماله حسنت جمیع خصاله صلوا علیه و آله* قد و قامتت چه قیامتی مَثَلِ جلال محمدی به که رفته خلق وخصال تو توکه خود خصال محمدی چه شجاعتی چه فصاحتی نه فقط کمال محمدی صلوات حق به جمال تو سر و پا جمال محمدی بلغ العلی بکماله کشف الدجی بجماله حسنت جمیع خصاله صلوا علیه و آله* به مبارکی شجر ولا شده صاحب ثمر حسین علوی نسب دُر فاطمی مه انجمن قمر حسین ببری دل از مه هاشمی یم معرفت گهر حسین ملکی به شکل بشر تویی گل یاسمن پسر حسین بلغ العلی بکماله کشف الدجی بجماله حسنت جمیع خصاله صلوا علیه و آله* شده عاشق گل روی تو مَلک سما چه ملاحتی که زشهد وصف لبت عسل مَثَلی بود چه حلاوتی من و مدح تو نه لیاقتی تو مدیح شاه کرامتی به روایتی خود مصطفی چه شباهتی چه اصالتی* بلغ العلی بکماله کشف الدجی بجماله حسنت جمیع خصاله صلوا علیه و آله* نه نمی رسم به مدیح تو به زبان الکن و نارسا کلمات افاقه نمی کند به سکوت می رسم ای بسا* تو خودت به چامه ی این حقیر نظری ز مرحمتت نما به کدام واژه بخوانمت* حَقِ مطلب تو شود ادا بلغ العلی بکماله کشف الدجی بجماله حسنت جمیع خصاله صلوا علیه و آله* ابوذر رئیس میرزایی *تضامین از اساتید بزرگوار قاسم صرافان و زکریا اخلاقی وسعدی علیه الرحمه
بلند مرتبه بود و بلند بالا بود امامزاده ی آقا چقدر آقا بود کدام واژه تواناست وصف دریا را که آنچه بود به اکبر شبیه ، دریا بود پیمبر است ؟ نه. آیا امام ؟نه ، هردو که نیم حیدر و یک نیمه نیز طاها بود همیشه بر سر دیدار او جدل می شد برای دیدن رویش همیشه غوغا بود علیّ اکبر لیلاست این ، که مجنون هم برای دیدن او در صف تماشا بود علیّ اکبر زهراست این که یوسف هم به عشق نوکریش رسته از زلیخا بود برای بردن نامش وضو بگیر ای شعر قلم بایست که وصفش نه حدّ املا بود برای گفتن أن علی ولی الله بگو کدام مؤذّن چنین توانا بود عصای دست حسین است این پسر اما شکسته دیدمش آنجا که عشق تنها  بود کدام گرگ ؟ چگونه درید یوسف را ؟ که تکّه تکّه ی او در تمام صحرا بود حسین بود و عبایی پُر از علی اکبر حسین بود و عصایی که إرباً إربا بود
جهان‌دار و جهان‌بخش و جهان‌آرا علی اکبر فَلک دست و فلک جاه و فلک پیما علی اکبر ندیده هیچ چشمی در تمام عالم امکان عَدیلت را، شبیه‌ت را، نظیرت را علی اکبر برای بُردن دل از حسین بن علی،کافی‌ست بگویی با تبسّم زیر لب "بابا" علی اکبر بنازم شانه های استوارت را که ده‌ها بار به دوشت تکیه کرده زينب كبری علي اكبر تو از بس سفره‌داری کرده‌ای در شهر پیغمبر شده بعد از حَسَن با تو کرم، معنا علی اکبر تویی مصداق زیبای حدیث بضعةٌ مِنّي شباهت داشتی از بس که با زهرا علی اکبر تو آن سَروی که در هر پنج نوبت وقتِ "قَدقامَتْ" کند تعظیم پیش قامتت طوبیٰ علی اکبر منم پایین تر از پایین تر از پایین تر از پایین تویی بالاتر از بالاتر از بالا علی اکبر مرا در تن بود تا جان به هر سختی و هر آسان بگویم یا علی اصغر بگویم یا علی اکبر چنان دست و سر از دشمن زدی در عرصه‌ی میدان که تکبیر مَلَک شد "لافتی الّا علی" اکبر حسین بن علی را سنگ و تیر و نیزه نه بلکه غم پاشیدنت انداخته از پا علی اکبر اگرچه سوی چشمش رفته بود از دست اما شاه تو را بر خاک صحرا دید صدها جا علی اکبر به دنبال صدای یک نفر از خیمه بیرون زد ولی برگشت لختی بعد با صدتا علی اکبر...
طنین عشق به مافوق کهکشان می رفت صدای شورِ بشر تا به لامکان می رفت نفس نفس پر و بال فرشتگان می رفت خبر به دست ملائک به آسمان می رفت تمام عرش ز شوق شنیدش پا شد خبر رسید به بالا..،حسین بابا شد به رودخانه تمنای وصل دریا داد به جبرئیل کمی فرصت تماشا داد به دست مریم اربابمان،مسیحا داد خدا ودیعه ی خود را به ام لیلا داد عروس فاطمه با یک ‌گُلَش بهار آورد برای دلبر کُون و مکان نگار آورد گلاب های جهان مست عطر شب‌بویند هزار شانه‌به‌سر لابه‌لای گیسویند تمام بیشه به دنبال ناز آهویند به شیرزاده به غیر از علی چه می گویند؟! حسین در بغل خویش لای‌لایش کرد برای بار نخستین علی صدایش کرد ستاره تا که نگاهی به قرص ماه انداخت نماز بندگی عرش را به راه انداخت هزار یوسف دلداده را به چاه انداخت تمام آینه ها را به اشتباه انداخت دو تیغ ابروی اکبر به مرتضی رفته چِقَدر خُلقاً و خَلقاً به مصطفی رفته خبر دهید به خُم ها شراب ناب آمد به چشمه‌سار بگوئید روح آب آمد به گوش شب برسانید آفتاب آمد کریم زاده ای از نسل بوتراب آمد نبی که نیست ولیکن نبوتش علنی است اصول تربیت او حسینی و حسنی است از آن زمان که گِلم را به عشق اَفشُردند مرا به دست کسی غیر یار نسپردند تمام شهر ز خوانش طعام می بُردند هزار جُون سر سفره اش نمک خوردند فقیرهای درش گرم سروری هستند غلام های حسین از دم اکبری هستند به آفتاب بگو خلوتی اجاره کند به ذره گر نظر لطف،ماه‌پاره کند اگر به خاک سر کوی خود اشاره کند به آسمان رود و عرش را نظاره کند هنوز برکه ی ما عکس ماه را دارد گدای پشت درش حکم شاه را دارد شکوه کوه حرا شانه های شهزاده عبای سبز محمد عبای شهزاده قیامتی است نماز عشای شهزاده بلال ها همه مات صدای شهزاده علی به کنگره ی شهر تا اذان می گفت حسینِ فاطمه در هر فراز..،جان می گفت نسیم با سر زلفش همیشه درگیر است غلاف آهنی اش جایگاه شمشیر است لب تشهدی اش پرتگاه تکبیر است درست مثل اباالفضل این پسر،شیر است همیشه شانه به شانه کنار عباس است به نام حضرت زهرا چقدر حساس است عقاب از نفس کرکسی نمی ترسد و باغ یاس ز خار و خَسی نمی ترسد رقیه در بغلش از کسی نمی ترسد ز درد و غصه و دلواپسی نمی ترسد رشید اهل حرم،رهبر سپاه حسین پناه فاطمیات است جان‌پناه حسین بنا بر این شده مثل عمو علم بزند تمام لشکر کفار را بهم بزند و قبل از آنکه دمِ رفتن از حرم بزند کمی برای پدر جانِ خود قدم بزند چِقَدر با قد و بالاش عشق می کرده حسین وقت تماشاش عشق می کرده مخدّرات برایش نقاب آوردند برای نور جبینش حجاب آوردند حنای سرخ به قصد خضاب آوردند برای باز شکاری عقاب آوردند تمام خیمه در این لحظه اضطراب گرفت پدر برای علی‌اکبرش رکاب گرفت دلاورانه به کشتار خصم تیغ گشود به ضربه ای سر و دست از عدوی پست ربود به کوری همه ی آن حرامیان حسود حسین با رجز او به وجد آمده بود شبیه صاعقه بر فرق کفر می بارد علی علیِ علی‌اکبر آفرین دارد چه می شود که کسی ناگهان کمین بخورد چه می شود که پری تیرِ سهمگین بخورد چه می شود اگر ابروی ماه چین بخورد خدا نیاورد این مصطفی زمین بخورد... قد بزرگ عشیره دم حرم تا شد خبر رسید که شهزاده ارباًاربا شد لهوفِ ماه گرفتار پنجه ی شب شد ورق ورق همه ی دشت از او لبالب شد رشید خیمه لگدمال سم مرکب شد چگونه پیکر او در عبا مرتب شد؟! نپرس اینکه چه آمد به روز اکبر او هنوز مثل معماست شکل پیکر او
امشب دل نسل جوان دارد سرور دیگری امشب خدا در هر سری افکنده شور دیگری امشب به جان اهل دل تابیده نور دیگری دل پیش دلبر یافته فیض حضور دیگری ماه محمد طلعتی از برج زهرا آمده یا بار دیگر در حجاز احمد به دنیا آمده لیلا در آغوش سحر شمس الضحی آورده ای قرآن گرفتی در بغل یا مصطفی آورده ای زادی علی دیگری یا مرتضی آورده ای حسن خداوند است این یا مجتبی آورده ای یا لله عجب شوری تو در نسل بتول انداختی الحق که آل الله را یاد رسول انداختی تکرار کن و الشمس را عکس جمالش را ببین بگشای قرآن را سپس خلق و خصالش را ببین با بال جان پرواز کن اوج کمالش را ببین در بین آل فاطمه قدر و جلالش را ببین آری تو ثارالله را مرآت داور زاده ای گوئی که همچون آمنه امشب پیمبر زاده ای در بوستان فاطمه سرو روان است این پسر جان رسول الله را آرام جان است این پسر هم یک جهان جان است و هم جان جهان است این پسر در پیشه قرآن و دین شیر ژیان است این پسر هم اشرف الخلق است این هم اشجع الناس است این هم در ره عشق و وفا همگام عباس است این این است کاندر کودکی روح عبادت یافته پا در جهان نگذاشته را سعادت یافته نا کرده تر از شیر ، لب رمز شهادت یافته رشد و نمو نایافته درس رشادت یافته نسل جوان را این پسر در هر زمان رهبر بود چشم و چراغ فاطمه نامش علی اکبر بود در ماه شعبان کامده آئینه دل منجلی بر زاده خیرالبشر زاده دو مادر دو علی آن شمع بزم عارفان این شیر میدان یلی آن در ولا حق را ولی این بربلا گفته بلی ان ماه تابانی بود ، در دست لیلای عرب این مهر رخشانی بود ز ان مام ایرانی نسب یاد آرد از حسن نبی عشق رخ دلجوی او تفسیر ایات نبی در خال و خط روی او نور نبوت جلوه گر در خلق و خلق و خوی او بس دل که گم گردیده در پیچ و خم گیسوی او آری مه لیلاست این کز پرده بیرون آمده وز شوق دیدارش جهان یکباره مجنون آمده ماهی که می بخشد بجان فیض لقاء الله را ماهی که برق خنده اش سورانده مهر و ماه را ماهی که مجنون ساخته یادش دل آگاه را ماهی که بر نسل جوان روشنگر آمد راه را ماهی که خط سبز ، آن از وهم ها بالا شده ماهی که در معراج خون ، مهر سپهر لا شده ماهی که چشم مست دل گردیده و شد گردون او دردا که با خون شسته شد رخساره گلگون او روی حسین ابن علی شد لاله گون با خون او لیلا به صحرای بلا از غصه شد مجنون او مهری که از تیغ ستم فرق منیرش چاک شد در محشر کرب و بلا یک نی بلند از خاک شد تا پیکر صد چاک او گردید در خون غوطه ور آمد کنار کشته اش ریحانه خیرالبشر بگرفته همچون جان خود ، آن جسم خونین را ببر آنسان که گویی داد جان آنجا پسر هم با پدر بر بند لب خاموش شو "میثم" ز شرح ماتمش ترسم که بگذارد جهان جان بر سردار غمش
اکبرعلیه_السلام آن که تا حشر مرا نوکر حیدر کرده روزی شعر مرا چند برابر کرده یا علی های مرا یا علی اکبر کرده روزی ما همه در دست علی افتاده سربلندیم درْ این خانه، ولی افتاده رحمت واسعه از عرش خدا می بارد گل لبخند به لب های زمین می کارد پسر ارشد ارباب خوش آمد دارد بنویسید که فرزند حسین آمده است بنویسید به او نور دو عین آمده است ما که دیدیم همه قوت ایمانش را ما که دیدیم همه رحمت چشمانش را ما که دیدیم همه سفره ی احسانش را صف کشیدند گداها که کریم آمده است صاحب سفره ی احسان قدیم آمده است صبح امید پس از شام سیاه آمده است بنویسید که خورشید که ماه آمده است حسن دوم این قوم ز راه آمده است دل ارباب جهان در هیجان آمده است حسنی خُلق ترین، خلقِ جهان آمده است چه بگوییم در اوصاف حسین و پسرش چه بگوییم در اوصاف سجود سحرش چه بگوییم در اوصاف رخ چون قمرش کرده روشن مه او راه بنی هاشم را می شود دید در او ماه بنی هاشم را این پسر نیز همانند علی شیر خداست ضربه ی تیغ علی ضربه ی شمشیر خداست در نفس هاش فقط نغمه ی تکبیر خداست بنویسید که او مست حسین بن علی است ذوالفقاری است که در دست حسین بن علی است این پسر یک تنه خود قدرت لشکر دارد باید او مثل علی تیغ دو دم بردارد هر چه خوبان همه دارند، فراتر دارد بنویسید که از رویش علی می بارد *چه نیازی دگر این مرد به جوشن دارد* بنویسید علی بن حسین و حسن است احمد و فاطمه و حیدرِ در یک بدن است به خداوند که او بند دل پنج تن است همه ی پنج تن آل عبا را یک جا هدیه داده است خداوند به ام لیلا
باز در مُلک نبی چشم فلک روشن شد ایه ی نصرمن الله طنین افکن شد در سماوات و زمین شور و شعف برپاشد خبر آمد که حسین بن علی بابا شد عرشیان واله ی آن قامت رعنا شده اند فرشیان محوِ جمال گل لیلا شده اند دور قنداقه ی تو خیل ملک آمده اند و همه بوسه بر آن هاله ی نیکو زده اند نَسَبِ فاطمی و جلوه ی احمد داری سیرَتت حیدری و زلف مُجَعّد داری شَهد لبهات علی جان شکر اندر شکر است نام اکبر ز همه بر تو برازنده تر است دربرت ماه رُخَش را به زمین می ساید مه لقا، نام علی برتو عجب می آید زلف جانانه ی تو شانه ڪشیدن دارد صوت زیبای اذان تو شنیدن دارد مدح و رجز🔻🔻🔻 علت این است ڪه درقلب همه جاداری وقت شمشیر زدن سخت تماشاداری نوه ی شیرخدایی وجسارت داری عمویی همچون اباالفضل ڪنارت داری پسر ارشدارباب به لشڪر زده ای ؟ مثل حیدر به صف قلعه ی خیبر زده ای؟ میمنه یکسره تا میسره برهم ریزد ناله از لشکر اعداست که برمی خیزد تا ڪه این منظره را دید اباعبدالله گفت لاحول و لا قوه الاباالله
شده امشب جهان روشن، به ماه انوری دیگر خدا آورده بر دنیای خاکی دلبری دیگر به حسن و جلوه‌اش شد آسمان زندگی روشن رسید الله اکبر را، نشانِ اکبری دیگر ملائک تهنیت گویند بر پیغمبر خاتم که نخل عصمت آورده کنون، بار‌ و بَری دیگر عیان گشته به دستان ظریفش قدرت اللهی گشوده چشم در آغوش مادر حیدری دیگر عجب حسنی، عجب نوری، عجب روی دل انگیزی رسید از جانب حق، آیه و پیغمبری دیگر چنان مژگان او در باغ چشمانش مسلح بود که گویی آمده بر فتحِ خیبر، لشگری دیگر خدا منت نهاده بار دیگر امت حق را نموده خلق از بهرِ هدایت رهبری دیگر مقدر بود از روز ازل اوضاع عاشورا به اردوی حسین امشب رسیده یاوری دیگر به دشت کربلا دیدند اعدا، ضرب شستش را که جاری بود در لبهای تیغ‌اش، آذری دیگر ز درد تشنگی تا بر امام خویش حاجت برد عیان شد بر جهان اعجاز با انگشتری دیگر امان از لحظه‌ای که کرد منشق، فرق حیدر را میان معرکه با تیغ کینه، کافری دیگر غلامی هستم و بر خوان احسانش طمع دارم آگر چه نیستم در کوی وصلش قنبری دیگر بیاد خال رویش می‌شوم مدهوش هر لحظه رسیده بر سرای شاه خوبان نوکری دیگر
خدا هر چه پسر بر او بیارد "حسین" اسم "علی" را میگذارد الهی کور باشه چشم دشمن حسین اسم "علی" را دوست دارد
ایا سلالۀ ابرار، یا علی اکبر شبیه احمد مختار، یا علی اکبر ز جای خالی جدّت به تو برند پناه همه مهاجر و انصار یا علی اکبر ندیده دیدۀ بیننده‌ای به گلشن حسن شبیه تو گل بی‌خار یا علی اکبر غلام حلقه به گوش تواند تا به ابد وفا، حیا، ادب، ایثار یا علی اکبر هوای ماه جمالت هزار یوسف را کشانده بر سر بازار یا علی اکبر شگفت از آنکه جمال تو را بدید و هنوز خدای را کند انکار یا علی اکبر به روز معرکه، رزمِ تو داد گیتی را نشان ز حیدر کرار یا علی اکبر به پیش تیغ شرربارت آتش دوزخ به عجز خود کند اقرار یا علی اکبر قضا چو نامِ نبی با علی نوشت، نوشت تو را کنار علمدار یا علی اکبر تویی که چشم حسین از نظارۀ سفرت چو ابر گشت گهربار یا علی اکبر حسین کوه ثبات است، پس چه کردی تو که قلبش افتاد از کار یا علی اکبر؟! به لرزه آوردی پشت نامداران را ز حمله‌های علی‌وار یا علی اکبر نشسته بود پدر، منتظر که بازآیی سلامت از صف پیکار یا علی اکبر صدای «یاابتا»یت چو آمد از میدان جهان به چشمش شد تار یا علی اکبر چو دید پهلوی خونین تو به روی زمین ز ضرب نیزۀ اشرار یا علی اکبر، مقابل نظرش باز هم مجسّم شد حکایت در و دیوار یا علی اکبر...
_روحی_له_الفدا🌸 بگذار شبی محرم اسرار تو باشم در پرده‌ی جان راز نگهدار تو باشم ای يوسف بازار ملاحت، من مسكين آن مايه ندارم كه خريدار تو باشم گر خلوت وصل تو برازنده‌ی من نيست بگذار كه در سايه‌ی ديوار تو باشم مرهم نتوان يافت، مگر داغ تو جويم عزّت نتوان جست، مگر خوار تو باشم تا كی به من سوخته دل رخ ننمایی؟ تا چند چنين تشنه‌‌ی‌ ديدار تو باشم؟ دردی ست مرا از تو كه بهبود نجويم بهبود من اين است كه بيمار تو باشم مَپْسند كه از حسرت روی تو، چو (نظمی) رسوا به سر كوچه و بازار تو باشم :
این روزها که می‌گذرد، غرق حسرتم مثل قنوت‌های بدون اجابتم! بسته‌ست چشم‌های مرا غفلت گناه تو حاضری! منم که گرفتار غیبتم! یک گام هم به سوی شما برنداشتم ای مرحبا به این همه عرض ارادتم! خالی‌ست دست من، به چه رویی بخوانمت؟ دل خوش کنم به چه؟ به گناهم؟ به طاعتم؟ من هر چه دارم از تو، از این دوستیِ توست خیری ندیده‌ای تو ولی از رفاقتم بگذر ز رو سیاهی من، أیها العزیز! حالا که سویت آمده‌ام غرق حاجتم بگذار با نگاه تو مانند حُرّ شوم با گوشه‌چشم خود بِرَهان از اسارتم آن روز می‌رسد که فدایی تو شوم؟ من بی‌قرار لحظۀ ناب شهادتم
ای که در سورۀ تبسم خود لطف «وَالشَّمس» و «وَالقَمَر» داری نوری از آفتاب روشن‌تر رویی از ماه، خوب‌تر داری تو کدامین گلی که دیدن تو صلواتی محمدی دارد چقدر بر بهشت چهرهٔ خود رنگ و بوی پیامبر داری هجرتت از مدینه شد آغاز مکه هم شاهد سلوک تو بود کربلا، کوفه، شام، حیران‌اند تا کجاها سر سفر داری باوری سرخ بود و جاری شد «اَوَلَسْنا عَلَی الحَق» از لب تو چه غرور آفرین و بشکوه است مقصدی که تو در نظر داری با لب تشنه بودی و می‌سوخت در تب کربلا پَر جبریل وقت معراج شد چه معراجی ای که از زخم، بال و پر داری از میان تمام اهل جهان عرشِ پایینِ پا نصیب تو شد عشق می‌داند و ادب که چقدر شوق پابوسی پدر داری شوق پابوسی تو را داریم حسرت آن ضریح شش‌گوشه گوشه‌چشمی، عنایتی، لطفی تو که از حال ما خبر داری در مدیح تو از مدایح تو یا علی هرچه بیشتر گفتیم با نگاهی پر از عطش دیدیم حُسن ناگفته بیشتر داری