#دفتر_اول #فهرست_دفتر_اول 1 #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_1 بخش ۱ – سرآغاز - #نی_نامه #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_2 بخش ۲ - #عاشق_شدن_پادشاه بر کنیزک رنجور و تدبیر کردن در صحت او #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_3 بخش ۳ - ظاهر شدن عجز حکیمان از معالجهٔ کنیزک و روی آوردن پادشاه به درگاه اله و در خواب دیدن او ولیی را #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_4 بخش ۴ - از خداوند ولی‌التوفیق در خواستن توفیق رعایت ادب در همه حالها و بیان کردن وخامت ضررهای بی‌ادبی #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_5 بخش ۵ - ملاقات پادشاه با آن ولی که در خوابش نمودند #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_6 بخش ۶ - بردن پادشاه آن طبیب را بر بیمار تا حال او را ببیند #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_7 بخش ۷ - خلوت طلبیدن آن ولی از پادشاه جهت دریافتن رنج کنیزک #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_8 بخش 8 - دريافتن آن ولى رنج را و عرض كردن رنج او را پيش پادشاه‏ #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_9 بخش ۹ - فرستادن پادشاه رسولان به سمرقند به آوردن زرگر #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_10 بخش ۱۰ - بیان آنک کشتن و زهر دادن مرد زرگر به اشارت الهی بود نه به هوای نفس و تامل فاسد #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_11 بخش ۱۱ - حکایت بقال و طوطی و روغن ریختن طوطی در دکان - حکایت #بقال_و_طوطى #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_12 بخش ۱۲ - داستان آن پادشاه جهود کی نصرانیان را می‌کشت از بهر تعصب - شروع حکایت #پادشاه_نصرانی_گداز - #مرد_احول #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_13 بخش ۱۳ - آموختن وزیر مکر پادشاه را #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_14 بخش ۱۴ - تلبیس وزیر بانصاری #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_15 بخش ۱۵ - قبول کردن نصاری مکر وزیر را #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_16 بخش ۱۶ - متابعت نصاری وزیر را #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_17 بخش ۱۷ - قصهٔ دیدن خلیفه لیلی را - حکایت #لیلی_و_خلیفه #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_18 بخش 16 - بيان حسد وزير #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_19 بخش ۱۹ - فهم کردن حاذقان نصاری مکر وزیر را #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_20 بخش ۲۰ - پیغام شاه پنهان با وزیر #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_21 بخش ۲۱ - بیان دوازده سبط از نصاری #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_22 بخش ۲۲ - تخلیط وزیر در احکام انجیل #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_23 بخش ۲۳ - در بیان آنک این اختلافات در صورت روش است نی در حقیقت راه #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_24 بخش ۲۴ - بیان خسارت وزیر درین مکر #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_25 بخش ۲۵ - مکر دیگر انگیختن وزیر در اضلال قوم #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_26 بخش ۲۶ - دفع گفتن وزیر مریدان را #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_27 بخش ۲۷ - مکر کردن مریدان کی خلوت را بشکن #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_28 بخش ۲۸ - جواب گفتن وزیر کی خلوت را نمی‌شکنم #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_29 بخش ۲۹ - اعتراض مریدان در خلوت وزیر #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_30 بخش ۳۰ - نومید کردن وزیر مریدان را از رفض خلوت #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_31 بخش ۳۱ - ولی عهد ساختن وزیر هر یک امیر را جداجدا #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_32 بخش ۳۲ - کشتن وزیر خویشتن را در خلوت #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_33 بخش ۳۳ - طلب کردن امت عیسی علیه‌السلام از امرا کی ولی عهد از شما کدامست #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_34 بخش ۳۴ - منازعت امرا در ولی عهدی #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_35 بخش ۳۵ - تعظیم نعت مصطفی صلی الله علیه و سلم کی مذکور بود در انجیل #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_36 بخش ۳۶ - حکایت پادشاه جهود دیگر کی در هلاک دین عیسی سعی نمود - شروع حکایت #پادشاه_مومن_سوز #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_37 بخش ۳۷ - آتش کردن پادشاه جهود و بت نهادن پهلوی آتش کی هر که این بت را سجود کند از آتش برست #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_38 بخش ۳۸ - به سخن آمدن طفل درمیان آتش و تحریض کردن خلق را در افتادن بآتش #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_39 بخش ۳۹ - کژ ماندن دهان آن مرد کی نام محمّد را صلی‌الله علیه و سلّم به تسخر خواند #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_40 بخش ۴۰ - عتاب کردن آتش را آن پادشاه جهود #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_40 بخش ۴۱ - طنز و انکار کردن پادشاه جهود و قبول ناکردن نصیحت خاصان خویش #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_41 بخش ۴۱ - طنز و انکار کردن پادشاه جهود و قبول ناکردن نصیحت خاصان خویش #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_42 بخش ۴۲ - بیان توکل و ترک جهد گفتن نخچیران به شیر - شروع حکایت #نخجیران_و_شیر #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_43 بخش ۴۳ - جواب گفتن شیر نخچیران را و فایدهٔ جهد گفتن #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_44 بخش ۴۴ - ترجیح نهادن نخچیران توکل را بر جهد و اکتساب #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_45 بخش ۴۵ - ترجیح نهادن شیر جهد و اکتساب را بر توکل و تسلیم #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_46 بخش ۴۶ - ترجیح نهادن نخچیران توکل را بر اجتهاد #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_47 بخش ۴۷ - ترجیح نهادن شیر جهد را بر توکل #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_48 بخش ۴۸ - باز ترجیح نهادن نخچیران توکل را بر جهد #مولوی - #مثنوی_معنوی 🙏کانال مثنوی معنوی 🆔 @masnavei

ادامه ی حکایت #پادشاه_نصرانی_گداز 18 #مثنوی_معنوی_دفتر_اول_29 بخش ۲۹ - اعتراض مریدان در خلوت وزیر جمله گفتند ای وزیر انکار نیست گفت ما چون گفتن اغیار نیست اشک دیده‌ست از فراق تو دوان آه آهست از میان جان روان طفل با دایه نه استیزد ولیک گرید او گرچه نه بد داند نه نیک ما چو چنگیم و تو زخمه می‌زنی زاری از ما نه تو زاری می‌کنی ما چو ناییم و نوا در ما ز تست ما چو کوهیم و صدا در ما ز تست ما چو شطرنجیم اندر برد و مات برد و مات ما ز تست ای خوش صفات ما که باشیم ای تو ما را جان جان تا که ما باشیم با تو درمیان ما عدمهاییم و هستیهای ما تو وجود مطلقی فانی‌نما ما همه شیران ولی شیر علم حمله‌شان از باد باشد دم‌بدم حمله‌شان پیداست و ناپیداست باد آنک ناپیداست هرگز گم مباد باد ما و بود ما از داد تست هستی ما جمله از ایجاد تست لذت هستی نمودی نیست را عاشق خود کرده بودی نیست را لذت انعام خود را وامگیر نقل و باده و جام خود را وا مگیر ور بگیری کیت جست و جو کند نقش با نقاش چون نیرو کند منگر اندر ما مکن در ما نظر اندر اکرام و سخای خود نگر ما نبودیم و تقاضامان نبود لطف تو ناگفتهٔ ما می‌شنود نقش باشد پیش نقاش و قلم عاجز و بسته چو کودک در شکم پیش قدرت خلق جمله بارگه عاجزان چون پیش سوزن کارگه گاه نقشش دیو و گه آدم کند گاه نقشش شادی و گه غم کند دست نه تا دست جنباند به دفع نطق نه تا دم زند در ضر و نفع تو ز قرآن بازخوان تفسیر بیت گفت ایزد ما رمیت اذ رمیت گر بپرانیم تیر آن نه ز ماست ما کمان و تیراندازش خداست این نه جبر این معنی جباریست ذکر جباری برای زاریست زاری ما شد دلیل اضطرار خجلت ما شد دلیل اختیار گر نبودی اختیار این شرم چیست وین دریغ و خجلت و آزرم چیست زجر شاگردان و استادان چراست خاطر از تدبیرها گردان چراست ور تو گویی غافلست از جبر او ماه حق پنهان کند در ابر رو هست این را خوش جواب ار بشنوی بگذری از کفر و در دین بگروی حسرت و زاری گه بیماریست وقت بیماری همه بیداریست آن زمان که می‌شوی بیمار تو می‌کنی از جرم استغفار تو می‌نماید بر تو زشتی گنه می‌کنی نیت که باز آیم به ره عهد و پیمان می‌کنی که بعد ازین جز که طاعت نبودم کاری گزین پس یقین گشت این که بیماری ترا می‌ببخشد هوش و بیداری ترا پس بِدان این اصل را ای اصل‌جو هر که را دردست، او بُرده‌ست بو هر که او بیدارتر پر دردتر هر که او آگاه تر رخ زردتر گر ز جبرش آگهی زاریت کو بینش زنجیر جباریت کو بسته در زنجیر چون شادی کند کی اسیر حبس آزادی کند ور تو می‌بینی که پایت بسته‌اند بر تو سرهنگان شه بنشسته‌اند پس تو سرهنگی مکن با عاجزان زانک نبود طبع و خوی عاجز آن چون تو جبر او نمی‌بینی مگو ور همی بینی نشان دید کو در هر آن کاری که میلستت بدان قدرت خود را همی بینی عیان واندر آن کاری که میلت نیست و خواست خویش را جبری کنی کین از خداست انبیا در کار دنیا جبری‌اند کافران در کار عقبی جبری‌اند انبیا را کار عقبی اختیار جاهلان را کار دنیا اختیار زانک هر مرغی بسوی جنس خویش می‌پرد او در پس و جان پیش پیش کافران چون جنس سجین آمدند سجن دنیا را خوش آیین آمدند انبیا چون جنس علیین بدند سوی علیین جان و دل شدند این سخن پایان ندارد لیک ما باز گوییم آن تمام قصه را https://eitaa.com/masnavei/46 🙏کانال مثنوی معنوی 🆔 @masnavei