eitaa logo
أین بقیة الله...
141 دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
417 ویدیو
18 فایل
سلام بر #صاحب_اختیارمان اینجا پایگاه مجازی #امام_زمان_عج است با #صلوات وارد شوید... #کپی برداری به هر نحوی #جایز است. کانال دوم ما مشاوره آنلاین @Hamdeli_313 #خادم کانال @Shahidane ارسال به ناشناس👇 https://harfeto.timefriend.net/16154425941110
مشاهده در ایتا
دانلود
👆👆👆 💞 😘 ⃣7⃣ (س) پشت در ايستاده بود... صداى ناله (س) بلند شد . دوّمى درِ خانه را محكم فشار داد ، صداى ناله (س) بلندتر شد . ميخِ در كه از آتش، داغ شده بود در سينه (س) فرو رفت . بعد از مدّتى (س) بر روى زمين افتاد. فريادى در فضاى پيچيد: "بابا ! يا رسول الله ! ببين با چه مى كنند " اوّلى همه اين صحنه ها را مى ديد و هيچ اعتراضى نمى كرد، چرا كه او خودش دستور اين كارها را داده بود. در آن روزِ و ، اوّلى و دوّمى با كمك هم، اين صحنه هاى دردناك را آفريده بودند. چه لزومى دارد كه من نام آنها را ببرم. تو خودت آن دو نفر را خوب مى شناسى. اكنون من سؤال مهمّ دارم: آيا آن دو نفر كه خانه (س) را آتش زدند و او را مظلومانه كردند، نبايد سزاى كار خود را ببينند؟ اگر (عج) در آغوش پدر از مظلوميّت اين سخن مى گويد، براى اين است كه قلبش داغدار مادرش (س) است. (عج) هنوز در آغوش پدر است. پدر، گلِ را مى بويد و مى بوسد. پدر گاه دست به چشمان زيباى فرزند خود مى كشد و گاه با او سخن مى گويد، گويا در اين لحظه، تمام شادى هاى دنيا در دل اين موج مى زند. پدر دستِ كوچك (عج) را در دست گرفته و آن را مى بوسد. اين همان دستى است كه انتقام ظلم هايى را كه بر (س) و فرزندان او شده است، خواهد گرفت. بايد اين دست را بوسه زد. اين دست، دست . اين همان دست است كه همه زمين را پر از و خواهد كرد در حالى كه پر از ظلم و ستم شده باشد. ! آيا آنچه را من مى بينم تو هم مى بينى؟ پدر قدم هاى (عج) را غرق بوسه مى كند! اين كار چه حكمتى دارد؟ من تا به حال كمتر ديده يا شنيده ام كه پدرى، پاىِ را ببوسد. وقتى (ع) بر پاى مهدى بوسه مى زند در واقع، تمام هستى بر قدم هاى (عج) بوسه مى زند. به راستى در اين كار چه رمز و رازى نهفته است؟ من بايد براى تو گوشه اى از قصّه را بگويم: به رفته بود. او هفت آسمان را پشت سر گذاشته و به رسيده بود. ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣7⃣ پيامبر به معراج رفته بود. او هفت آسمان را پشت سر گذاشته و به ملكوت رسيده بود. او از ها عبور كرده و به ساحت قدس الهى رسيده بود و خدا با او سخن گفت: "اى ! تو بنده من هستى و من خداى تو ! تو نورِ من در ميان بندگانم هستى ! من كرامت خويش را براى اَوصياى تو قرار دادم". در جواب گفت: "اَوصياى من، چه كسانى هستند؟". خطاب رسيد: "به عرش من نگاه كن!". پس به عرش نگاه كرد و در آنجا نورهايى را ديد كه بسيار درخشان بودند. اين ها نور دوازده امام(ع) بودند. در كنار نور آنها نور (س) قرار داشت. خدا در عرش خود سيزده نور (على و ، و (ع) و بقيه امامان تا (عج) را قرار داده بود. پيامبر نگاه كرد و در ميان همه اين نورها، يكى را ديد كه ايستاده است و نور او از همه درخشنده تر است. به راستى اين نور كه بود؟ خداوند به پيامبر خود گفت: "اين همان است، او است، همان كه انتقام خون دوستان مرا مى گيرد و دل هاى مؤمنان را شفا مى بخشد. او دين مرا زنده مى كند". (ع) بوسه بر پاى (عج) مى زد و اين براى ما سؤال شد. اكنون مى توانيم به سؤال خود جواب بدهيم: از همان لحظه اى كه خدا نور (عج) را در عرش خود آفريد آن نور ايستاده بود، او "قائم" بود. واژه "قائم" به معناى "ايستاده" است. ..
👆👆👆 💞 😘 ⃣7⃣ اصلاً وجود (عج) براى و ايستادن است. هستى او براى برخاستن و قيام است. بى جهت نبود كه چون (ع) نام (عج) را شنيد از جا برخاست و دست بر سر گذاشت. چه زيباست كه تو هم وقتى نام او را مى شنوى از جاى خود بلند شوى و به نشانه احترام دست بر سر بگيرى. آرى، امشب (ع) بر پاى (عج) بوسه مى زند، اين پاى مبارك، نمادِ حاكميّت خداست، نمادِ پايان ظلم است. نماد و آزادگى واقعى بشر است. هنوز پرندگانى سبز رنگ بالاى سر (عج) در حال پروازند. به راستى اين ها از كجا آمده اند؟ چقدر زيبايند! همين سؤال را مى خواهد از (ع) بپرسد: ــ سرورم! اين پرندگان از كجا آمده اند؟ ــ عمّه جان! اين ها پرنده نيستند، اين ها هستند. ــ اينجا چه مى كنند؟ ــ خبر به آنها رسيده است (عج) به دنيا آمده است. آنها آمده اند تا فرمانده خود را بينند. زمانى كه (عج) ظهور كند اين به يارى او خواهند آمد و در واقع سربازان او خواهند بود. ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣7⃣ گويا اين از كربلا به سامرّا آمده اند. معمولاً در آسمان ها هستند، چه شده است كه اين از كربلا به اينجا آمده اند؟ شايد فكر كنى كه اين فرشتگان براى زيارت (ع) به كربلا آمده بودند و وقتى خبر تولّد (عج) را شنيدند به اينجا آمدند؟ آيا موافقى براى رسيدن به جوابِ بهتر به گذشته سفر كنيم. به 194 سال قبل... طوفان سرخ میوزيد، دشت پر از خون بود، لاله ها بر زمين افتاده بودند. امام (ع) غريبانه، تنها و تشنه در وسط ميدان ايستاده بود. او از پشت پرده اشكش به يارانِ خود نگاه مى كرد. همه پر كشيدند و رفتند. چه با وفا بودند و صميمى! طنينِ صداى امام در دشت پيچيد: "آيا يار و ياورى هست تا مرا كند؟". هيچ جوابى نيامد. كوفيان، سرِ خود را پايين گرفتند. آرى! ديگر هيچ خداپرستى در ميان آنها نبود، آنها همه عاشقان دنيا بودند و به سكّه هاى طلاى يزيد فكر مى كردند. فرياد غريبانه را پاسخى نبود امّا... صداى غربت (ع)، شورى در آسمان انداخت. فرشتگان تاب شنيدن نداشتند. (ع) بى يار و ياور مانده بود. در يك چشم به هم زدن، چهار هزار فرشته به كربلا آمدند. آنها به (ع)گفتند: "اى ! تو ديگر تنها نيستى! ما آمده ايم تا تو را يارى كنيم، ما تمام دشمنان تو را به خاك و خون مى نشانيم". همه آنها، منتظر اجازه (ع) بودند تا به دشمنان هجوم ببرند. امّا به آنها اجازه مبارزه نداد. همه تعجّب كردند. آنها گفتند: ــ مگر تو نبودى كه در اين صحرا فرياد مى زدى: "آيا كسى هست مرا يارى كند". اكنون ما به يارى تو آمده ايم. ــ من ديدار را انتخاب كرده ام. مى خواهم تا با خود، درخت اسلام را آبيارى كنم. آن روز به خون (ع) نياز داشت. اگر او نمى شد يزيد اسلام را نابود مى كرد و هيچ اثرى از آن باقى نمى گذاشت. اين خون (ع) بود كه جانى تازه به بخشيد. ..
👆👆👆 💞 😘 ⃣7⃣ اكنون من مهمّ دارم: آيا آن دو نفر كه خانه (س) را آتش زدند و او را مظلومانه كردند، نبايد سزاى كار خود را ببينند؟ اگر (عج) در آغوش پدر از مظلوميّت اين خاندان سخن مى گويد، براى اين است كه قلبش داغدار مادرش (س) است. (عج) هنوز در آغوش پدر است. پدر، گلِ را مى بويد و مى بوسد. پدر گاه دست به چشمان زيباى فرزند خود مى كشد و گاه با او مى گويد، گويا در اين لحظه، تمام شادى هاى دنيا در دل اين موج مى زند. پدر دستِ كوچك (عج) را در دست گرفته و آن را مى بوسد. اين همان دستى است كه انتقام ظلم هايى را كه بر (س) و فرزندان او شده است، خواهد گرفت. بايد اين دست را بوسه زد. اين دست، دست . اين همان دست است كه همه زمين را پر از عدل و داد خواهد كرد در حالى كه پر از ظلم و ستم شده باشد. همسفرم! آيا آنچه را من مى بينم تو هم مى بينى؟ پدر قدم هاى (عج) را غرق بوسه مى كند! اين كار چه حكمتى دارد؟ من تا به حال كمتر ديده يا شنيده ام كه پدرى، پاىِ فرزندش را ببوسد. وقتى (ع) بر پاى مهدى بوسه مى زند در واقع، تمام هستى بر قدم هاى (عج) بوسه مى زند. به راستى در اين كار چه رمز و رازى نهفته است؟ من بايد براى تو گوشه اى از قصّه معراج را بگويم: پيامبر به رفته بود. او هفت آسمان را پشت سر گذاشته و به رسيده بود. ..
👆👆👆 💞 😘 ⃣8⃣ پيامبر به رفته بود. او هفت آسمان را پشت سر گذاشته و به ملكوت رسيده بود. او از ها عبور كرده و به ساحت قدس الهى رسيده بود و خدا با او سخن گفت: "اى ! تو بنده من هستى و من خداى تو ! تو نورِ من در ميان بندگانم هستى ! من كرامت خويش را براى اَوصياى تو قرار دادم". پيامبر در جواب گفت: "اَوصياى من، چه كسانى هستند؟" خطاب رسيد: "به عرش من نگاه كن!". پس به عرش نگاه كرد و در آنجا نورهايى را ديد كه بسيار درخشان بودند. اين ها نور دوازده (ع) بودند. در كنار نور آنها نور (س) قرار داشت. خدا در عرش خود سيزده نور (على و ، و (ع) و بقيه امامان تا (عج) را قرار داده بود. پيامبر نگاه كرد و در ميان همه اين نورها، يكى را ديد كه ايستاده است و نور او از همه درخشنده تر است. به راستى اين نور كه بود؟ خداوند به پيامبر خود گفت: "اين همان است، او است، همان كه انتقام خون دوستان مرا مى گيرد و ظهورش دل هاى مؤمنان را شفا مى بخشد. او دين مرا زنده مى كند". (ع) بوسه بر پاى (عج) مى زد و اين براى ما سؤال شد. ..
👆👆👆 💞 😘 ⃣8⃣ اكنون مى توانيم به سؤال خود جواب بدهيم: از همان لحظه اى كه خدا نور (عج) را در عرش خود آفريد آن نور ايستاده بود، او "قائم" بود. واژه "قائم" به معناى "ايستاده" است. اصلاً وجود (عج) براى و ايستادن است. هستى او براى برخاستن و است. بى جهت نبود كه چون (ع) نام (عج) را شنيد از جا برخاست و دست بر سر گذاشت. چه كه تو هم وقتى نام او را مى شنوى از جاى خود بلند شوى و به نشانه احترام دست بر سر بگيرى. آرى، امشب (ع) بر پاى (عج) بوسه مى زند، اين پاى مبارك، نمادِ حاكميّت ، نمادِ پايان ظلم است. نماد و واقعى بشر است. هنوز پرندگانى سبز رنگ بالاى سر (عج) در حال پروازند. به راستى اين ها از كجا آمده اند؟ چقدر زيبايند! همين سؤال را مى خواهد از (ع) بپرسد: ــ سرورم! اين از كجا آمده اند؟ ــ عمّه جان! اين ها پرنده نيستند، اين ها هستند. ــ اينجا چه مى كنند؟ ــ خبر به آنها رسيده است (عج) به دنيا آمده است. آنها آمده اند تا فرمانده خود را بينند. زمانى كه (عج) ظهور كند اين فرشتگان به يارى او خواهند آمد و در واقع سربازان او خواهند بود. ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣8⃣ گويا اين فرشتگان از به آمده اند. معمولاً در آسمان ها هستند، چه شده است كه اين فرشتگان از به اينجا آمده اند؟ شايد فكر كنى كه اين فرشتگان براى زيارت (ع) به كربلا آمده بودند و وقتى خبر تولّد (عج) را شنيدند به اينجا آمدند؟ آيا موافقى براى رسيدن به جوابِ بهتر به گذشته سفر كنيم. به 194 سال قبل... طوفان سرخ میوزيد، دشت پر از خون بود، لاله ها بر زمين افتاده بودند. (ع) غريبانه، تنها و تشنه در وسط ميدان ايستاده بود. او از پشت پرده اشكش به يارانِ خود نگاه مى كرد. همه پر كشيدند و رفتند. چه با وفا بودند و صميمى! طنينِ صداى در دشت پيچيد: "آيا يار و هست تا مرا يارى كند؟". هيچ جوابى نيامد. كوفيان، سرِ خود را پايين گرفتند. آرى! ديگر هيچ در ميان آنها نبود، آنها همه عاشقان دنيا بودند و به سكّه هاى طلاى يزيد فكر مى كردند. فرياد غريبانه را پاسخى نبود امّا... صداى غربت (ع)، شورى در آسمان انداخت. فرشتگان تاب شنيدن نداشتند. (ع) بى يار و ياور مانده بود. در يك چشم به هم زدن، چهار هزار به آمدند. آنها به (ع)گفتند: "اى حسين! تو ديگر تنها نيستى! ما آمده ايم تا تو را كنيم، ما تمام دشمنان تو را به خاك و خون مى نشانيم". همه آنها، منتظر اجازه (ع) بودند تا به دشمنان هجوم ببرند. امّا امام به آنها اجازه مبارزه نداد. همه تعجّب كردند. آنها گفتند: ــ مگر تو نبودى كه در اين صحرا فرياد مى زدى: "آيا كسى هست مرا يارى كند". اكنون ما به يارى تو آمده ايم. ــ من ديدار خدا را انتخاب كرده ام. مى خواهم تا با خون خود، درخت اسلام را آبيارى كنم. آن روز اسلام به خون (ع) نياز داشت. اگر او نمى شد يزيد اسلام را نابود مى كرد و هيچ اثرى از آن باقى نمى گذاشت. اين خون حسين(ع) بود كه جانى تازه به اسلام بخشيد. .. 📝 نوشته‌ی: مهدی خدامیان
👆👆👆 💞 😘 ⃣8⃣ بعد از حسين(ع)، اين چهار هزار فرشته در كربلا ماندند، آنها منتظرند تا (عج) به دنيا بيايد تا به ديدارش بيايند آنها سربازان (عج) هستند و آماده اند تا در هنگام او را يارى كنند الله اكبر! الله اكبر! اين صداى صبح است كه به گوش مى رسد، وقت نماز است. دو فرشته از طرف خدا به زمين مى آيند. اين دو از بزرگ ترين فرشتگان آسمان ها هستند. گويا يكى از آنان است و ديگرى روح القدس! جبرئيل را كه مى شناسى؟ همان فرشته اى كه امين وحى است و آيات را بر پيامبر نازل كرد روح القدس هم فرشته اى است كه در شب قدر نازل مىشود آيا مى دانى آنها براى چه آمده اند؟ آنها آمده اند تا (عج) را به آسمان ها ببرند. او را به عرش ببرند، هم اكنون خدا مى خواهد (عج) را ببيند شايد بگويى كه خدا در همه جا هست، پس چرا فرشتگان مى خواهند (عج)را به عرش ببرند؟ شنيده اى كه هم در شب معراج به آسمان ها سفر كرد. او به ملكوت خدا رفت و در آنجا خدا با او سخن گفت به راستى چرا خدا را به معراج برد؟ مى توانست با پيامبرش در روى زمين سخن بگويد ...
👆👆👆 💞 ⃣8⃣ خداوند مى خواست تا همه اهل آسمانها، مقام پيامبر را با چشم خود ببينند خدا خود را به يك مهمانى مخصوص دعوت كرده بود روز نيمه آغاز شده است و خدا يك مهمان عزيز دارد خدا آخرين خودش را مى خواهد به همه فرشتگان و اهل آسمان ها نشان بدهد در اين لحظه، بهترين و بزرگ ترين فرشتگان آمده اند تا (عج) را از هفت آسمان عبور دهند و او را به عرش خدا ببرند (ع) فرزندش را به جبرئيل و روح القدس مى دهد و خودش مشغول نماز صبح مى شود اين چنين است كه سفر آسمانى (عج) آغاز مى شود... نگاه كنيد! اين زيباترين تابلويى است كه من كشيده ام از هر در او علامتى است. از هر نقشى در او نشانى است و از هر گلستان در او گلى! من با دست خودم او را آفريده ام اى بشتاب! اى برخيز! برويد، زود هم برويد، مرا برايم بياوريد. "قائم" را به نزد من آوريد همان كه صاحب الأمر، صاحب العصر، صاحب الزّمان است او پسر من و فرزند و است گل چقدر تماشايى است! فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ ...
👆👆👆 ⃣8⃣ من هستم كه در وجود اين گل، زيبايى همه گل ها را نهاده ام من مى خواهم با يك ، بهار بياورم، آن هم كه خزانى ندارد ! همه بر او سلام كنيد كه او هستى است. رسم است وقتى به دنيا مى آيد او را روى دست فاميل و دوستان قرار مى دهند و هر كسى هديه اى به عنوان چشم روشنى مىدهد معلوم است هر كس كه اين را بيشتر دوست داشته باشد هديه و چشم روشنىِ بهترى مى دهد هيچ كس (عج) را به اندازه خدا دوست ندارد خدا از هستى، منتظر آمدن اين گل بود. به همه مژده آمدن او را داده بود اكنون، (عج)، مهمان خدا شده است. به راستى به او چه هديه و چشم روشنى خواهد داد؟ متحيّر ايستاده است، فرشتگان منتظرند، همه هستى، است (عج) در پيشگاه خدا ايستاده است. كه ناگهان، از غيب صدايى مىرسد "مَرحَباً بِكَ عَبْدى خدا با (عج) با زبان عربى سخن گفت. مى دانم دوست دارى بدانى معناى اين جمله چه مىشود ! ترجمه اين جمله اين است: خوش آمدى بنده من! مى بينم كه نگاهم مىكنى؟ تو به اين ترجمه ساده قانع نمى شوى و دارى تا اين جمله را براى تو بيشتر توضيح بدهم. عزيزم! براى اين عبارت بايد مثالى بزنم: فرض كن چند روزى است كه با يك نفر آشنا شده اى. يك روز در خانه نشسته اى و صداى زنگ را مىشنوى بلند مى شوى و در را باز مى كنى. مى بينى همان جديد توست. او را به داخل دعوت مى كنى و به او مى گويى: خوش آمدى امّا يك وقت است يك دارى كه سال هاست او را مى شناسى. او عزيزترين توست. او در زندگى بارها در مشكلات به تو كمك مادى و كرده است. تو خيلى مديون او هستى و مدّتى است او را نديده اى و دلت برايش تنگ شده است فرض كن كه او الآن درِ را مىزند، برمى خيزى و به سوى درِ مى روى. باور نمى كنى. ذوق مى كنى. او را در بغل مى گيرى. شوق مى ريزى و با تمام وجودت مى گويى خوش آمدى تو به هر دو نفر خوش آمد گفتى; امّا اگر تو زبان بودى، براى اين دو موقعيّت هرگز از يك جمله استفاده نمى كردى! ...
👆👆👆 😘 ⃣8⃣ در زبان به آن كسى كه تازه با او آشنا شده ايم، مى گوييم: "اَهلاً و سَهلاً"; امّا به دوست عزيزى كه براى ديدارش اشك شوق مى ريزيم، مى گوييم: "مَرحَباً بِكَ". جمله اوّل براى كسى است كه تازه با او آشنا شده اى. تو مى خواهى به او بگويى: " غريبى نكن! تو مهمان ما هستى". امّا جمله دوّم فقط براى كسى است كه با تمام وجود به او می ورزيم و او را دوست داريم. در واقع ما مى خواهيم به او بگوييم: "عزيزم! اين خانه، خودت است، همه زندگىِ من از آنِ توست. تو به خانه خودت آمده اى". ميزبان وقتى به خود اين كلمه را مى گويد، مى خواهد به او اعلام كند كه تو در خانه من راحت باش، گويى كه همه چيز از آن خودت است، اينجا خانه خودت است. همسفرم! خدا در صبح روز نيمه شعبان (عج) را به عرش برده و به او گفته است: "مَرحَباً بكَ". در واقع خدا با اين سخن مى خواسته چنين بگويد: من! تو به عرش من آمدى. تو مهمان من هستى. بدان كه همه هستى، از آنِ توست! و عرش من خانه توست. آسمان ها و زمين، عرش و فرش، همه از براى توست. من! در اينجا غريبى نكنى! قدم بگذار كه خانه، خانه توست. ما بايد به اين نكته توجّه كنيم كه چرا خداوند به (عج) نگفت: "اَهلاً و سَهلاً". ...
👆👆👆 💞 ⃣8⃣ اين جمله را به غريبى مى گويند كه تازه با او آشنا شده اند، امّا (عج) كه غريبه نيست! خدا به مى گويد: "مَرحَباً بِكَ"، تا فرشتگان خيال نكنند (عج) غريبه است، نه، نور (عج) هزاران سال پيش در عرش خدا بوده است. هنوز هيچ فرشته اى خلق نشده بود كه اين نور اينجا بود. خدا همه محبّتى را كه به (عج) دارد با اين جمله نشان مى دهد، خدا مهدى را دوست دارد و چه بسيار هم او را دوست دارد! اكنون همه منتظرند تا ادامه سخن خدا را بشنوند. تا اين لحظه خدا فقط به (عج) خوش آمد گفته است. بِكَ اُعطى اين دوّمين جمله اى است كه از اعلى به گوش مى رسد. فرض كن يك نفر را خيلى دوست دارى، وقتى او را مى بينى به او مى گويى: "به خاطر تو زنده ام". امّا يك وقت است كه تو او شده اى، در اينجا يك واژه "فقط" را در اوّل جمله ات مى آورى و مى گويى: "فقط به تو زنده ام". اضافه كردن واژه "فقط"، معناى جمله را تغيير مى دهد. آيا مى دانى براى مفهوم واژه "فقط" در زبان از چه واژه اى استفاده مى شود؟ عرب ها كار را خيلى راحت كرده اند، آنها به جاى اين كه واژه براى مفهوم "فقط" درست كنند، با پيش انداختن قسمتى از جمله، اين كار را مى كنند. اُعطى بِكَ : به واسطه تو عطا مى كنم. بِكَ اُعطى : فقط به واسطه تو عطا مى كنم. در اين جمله، واژه "بِكَ" بر واژه "اعطى" مقدّم شده است. * * * خدا به (عج) مى گويد: بِكَ اُعطى فقط تو محور عطا و بخشش من مى باشى! همه هستى و جهان را به وجود تو خلق كرده ام. تويى گل سرسبد هستى! من به هر كس، هر چه بدهم به خاطر تو مى دهم. گوش كن! سخن ادامه دارد: بِكَ اَغْفِرُ به واسطه تو گناهان را مى بخشم. هر كس كه بخواهد توبه كند و به سوى من بازگردد به واسطه تو، خود را به او نازل مى كنم. تو تنها راه ارتباطى با من مى باشى. هر كس كه محتاج من است بايد سراغ تو بيايد. ! اين جمله هايى است كه خدا با (عج) مى گويد. خدا به (عج) حكومت بر تمام جهان را مى دهد و تمامى رحمت هاى خود را به او عطا مى كند. از اين لحظه به بعد هر خيرى و بركتى به كسى برسد از راه (عج) مى رسد. اگر كه بزرگ ترين فرشته خداست حاجتى داشته باشد بايد بداند كه خدا حاجت او را به واسطه (عج) مى دهد. روزى همه بندگان به واسطه (عج)مى رسد. يادم باشد كه اگر حاجت مهمّى دارم بايد دست توسّل به (عج) بزنم، زيرا او بعد از خدا و به اذن خدا، همه كاره اين عالم است. اگر يك وقت شيطان مرا فريب داد و گناهى كردم، بايد خدا را به حقّ (عج)قسم بدهم كه گناهم را ببخشد، زيرا همه عفو و بخشش خدا به دست اوست. ...
😘 ⃣8⃣ هنوز با مهمان عزيزش سخن مى گويد. لحظاتى مى گذرد... اكنون وقت خداحافظى فرا رسيده است. مهمانى بزرگ تمام شده است. گوش كن! خدا با و روح القدس سخن مى گويد: اى فرشتگان من! را به نزد پدرش بازگردانيد و به او بگوييد كه نگران فرزندش نباشد، من حافظ و نگهبان هستم تا روزى كه قيام كند و حق را به پا دارد و باطل را نابود كند. من با خود فكر مى كنم: چه رمز و رازى در اين سخن نهفته است؟ چرا خدا اين پيام را براى (ع) مى فرستد؟ مگر خطرى جانِ (عج) را تهديد مى كند؟ آيا دشمن نقشه اى دارد؟ نمى دانم. بايد صبر كنيم. اين راز را به زودى كشف مى كنيم. (ع) در كنار سجاده خود نشسته است. او نماز خود را تمام كرده و به آسمان نگاه مى كند. نگاه كن! او دست خود را بلند مى كند و (عج) را از فرشتگان مى گيرد. (عج) در آغوش گرم پدر است. پدر او را مى بوسد و مى بويد، بوىِ آسمان ها را گرفته است. اكنون وارد مى شود، لبخندى بر لب دارد، او خيلى خوشحال است. حال خوب است و مى تواند به فرزندش شير بدهد. (ع) (عج) را به حكيمه مى دهد تا او را به نزد مادر ببرد. حكيمه (عج) را مى گيرد و به سوى مى رود: تو ديگر تمام هستى شده اى! ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣8⃣ همه جهان به تو افتخار مى كند كه تو عزيزترين در نزد خدا هستى! گل خودت را بگير و او را با شيره جانت سيراب كن! نوزادش را براى اوّلين بار در آغوش مى گيرد. شيرين ترين لحظه براى يك مادر وقتى است كه براى اوّلين بار را در آغوش مى گيرد و مى خواهد به او شير بدهد. هيچ قلمى نمى تواند خوشحالى يك مادر را در آن لحظه روايت كند. فرزندش را مى بوسد و مى بويد، او را در آغوشش مى فشارد و به او شير مى دهد. هوا ديگر روشن شده است و هنوز (عج) در آغوش مادر است و مادر او را نوازش مى كند. در اين لحظه ها هر دوست دارد ساعت ها با فرزندش خلوت كند و هزاران بار فرزندش را ببوسد و ببويد. ببين كه نرجس چگونه با (عج) سخن مى گويد! او زلال ترين عشقِ مادرى را نثار فرزندش مى كند. ناگهان صداى درِ خانه به گوش مى رسد. رنگ از چهره مى پرد، گويا او ترسيده است. چه خبر است؟ صداى در بار ديگر به گوش مى رسد. خداى من! هر روز در همين وقت ها، اوّلين جاسوس زن مى آمد تا از خانه گزارشى براى خليفه ببرد. چه كند؟ در خانه را باز كند يا نه؟ اگر اين جاسوس بيايد و (عج) را ببيند چه خواهد شد؟ ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣8⃣ جايزه اى بسيار زياد به كسى مى دهد كه خبرهاى مخفى اين خانه را به او برساند. اگر خليفه خبر دار بشود كه (عج)به دنيا آمده است حتماً او را مى كند. آخر آنها چقدر بى رحم هستند، چرا مى خواهند را كه تازه به دنيا آمده است به قتل برسانند؟ اضطراب تمام وجود مرا فرا مى گيرد، قلم از دستم مى افتد. از سوز دل دعا مى كند: خدايا خودت كمك كن! او اشك در چشم دارد، با خود فكر مى كند كه (عج) را در كجا پنهان كنم؟ در يك چشم به هم زدن، پرندگانى زيبا حاضر مى شوند; نه آنها پرندگانى معمولى نيستند; آنها از عرش خدا هستند. (ع) فرزندش را از نرجس مى گيرد و با يكى از آن سخن مى گويد. فكر مى كنم كه او با جبرئيل سخن مى گويد: "مهدى را به آسمان ها ببر و از او محافظت نما". آن فرشته نزديك مى آيد، (عج) را از دست پدر مى گيرد و مى خواهد به سوى آسمان پر بكشد. نگاهى به چهره فرزندش مى كند، اشك در چشمانش حلقه مى زند و مى گويد: "مهدى! من تو را به آن كسى مى سپارم كه مادرِ ، فرزندش را به او سپرد". و ديگر فرشتگان به سوى آسمان پر مى كشند و را با خود مى برند. خداى من! دارد گريه مى كند! او تازه مى خواست نوزادش را در بغل بگيرد، امّا نشد. (ع) متوجّه گريه نرجس مى شود، رو به او مى كند و مى گويد: "گريه نكن! به زودى در آغوش تو خواهد بود و او فقط از سينه تو شير خواهد خورد". نگاه به خيره مى ماند. امام براى او آيه چهاردهم سوره را مى خواند: 🌹فَرَدَدْنَاهُ إِلَى أُمِّهِ كَىْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَ لاَ تَحْزَنَ🌹 را به مادرِ او باز گردانديم تا قلب او آرام گیرد... .....
👆👆👆 💞 😘 ⃣9⃣ درِ خانه با شدّت بيشترى كوبيده مى شود، گويا آن جاسوس زن رفته و مأموران را خبر كرده است، گويا آنها شك كرده اند. در را باز كنيد! با سرعت مى رود در را باز مى كند، مأموران همراه با جاسوس زن وارد خانه مى شوند. آنها همه جاى خانه را مى گردند، به همه اتاق ها سر مى زنند، امّا هيچ چيز تازه اى نمى بينند. همه چيز در شرايط عادى است، براى همين آنها نااميدانه از خانه بيرون مى روند. همسفرم! من به راز سخنِ خدا پى مى برم. آيا يادت هست وقتى مهدى(عج) در عرش بود و مهمانى خدا تمام شد، خدا به فرشتگان گفت: "به پدرِ مهدى بگوييد كه نگران نباشد، من حافظ و نگهبان مهدى هستم". خدا مى دانست كه به زودى مأموران به اين خانه خواهند آمد و اينجا را بازرسى خواهند كرد. (ع) نگران جانِ پسرش است، اگر فرعونِ زمان خبردار شود كه (عج) به دنيا آمده است، حتماً او را شهيد مى كند. هيچ كس نمى تواند (عج) را به شهادت برساند، زيرا خدا حافظ و نگهبان اوست. خدا كارى خواهد كرد كه خبر ولادت (عج) از دشمنان پنهان بماند. امروز ، هفدهم ماه است. سه روز است كه اين نوزاد آسمانى به دنيا آمده است. گاه گاهى او را از آسمان به نزد مى آورند و بعد از مدّتى او را به آسمان باز مى گردانند. (ع) در خانه خود نشسته است و به موضوع مهمّى فكر مى كند; از طرفى بايد ولادت (عج) از حكومت عبّاسى مخفى بماند و از طرف ديگر بايد شيعيان از اين موضوع با خبر بشوند. شيعيان بايد خدا را بشناسند، (ع) امام دوازدهم آنها است. بايد (عج) را به آنها معرّفى كرد تا در آينده آنها دچار فتنه ها نشوند. ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣9⃣ (ع) مى داند كه در آينده عدّه اى پيدا خواهند شد و اين گونه با سخن خواهند گفت: "امام يازدهم از دنيا رفت و هيچ فرزندى از او باقى نماند". بايد آنها را خنثى كرد. اين وظيفه بسيار سنگينى است كه خدا بر عهده (ع) گذاشته است، وظيفه اى كه بسيار مهمّ و اساسى است. تو خود مى دانى كه معرّفى (عج) به بايد با دقّت زيادى انجام شود. كافى است يكى از جاسوسان خليفه از اين موضوع باخبر بشود و به گزارش بدهد، آن وقت خليفه براى به دست آوردن# مهدى(عج)، ممكن است به كارى دست بزند: دستگيرى (ع)، زندانى و شكنجه كردن او، كشتن و... بايد كمك كند تا (ع) بتواند اين مأموريّت را به خوبى انجام دهد. شب هيجدهم است، هوا مهتابى است، زير نور همه جا به خوبى نمايان است. من با خود فكر مى كنم: چند مأمور در كوچه اى كه خانه در آنجا قرار دارد ايستاده اند. آنها همه چيز را زير نظر دارند. 🔮نویسنده: مهدی خدامیان آرانی ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣9⃣ همه در حضور نشسته اند. امام مى خواهد با آن ها سخن بگويد، فرصت زيادى نيست، بايد سريع به سراغ اصلِ موضوع رفت. امام به آنها خبر مى دهد كه خدا به وعده اش عمل كرده و شيعه به دنيا آمده است. همه خوشحال مى شوند، بعضى ها به سجده مى روند و را شكر مى كنند. از جا برمى خيزد و از اتاق بيرون مى رود، بعد از مدتّى، او در حالى كه (عج) را روى دست گرفته است، وارد اتاق مى شود. همه از جاى خود بلند مى شوند و احترام مى كنند. اشك در چشم آنها حلقه مى زند. چهره (عج) مانند ماه مى درخشد، خالى كه در گونه راستش است مثل ستاره مى درخشد. (ع) به آنان رو مى كند و مى گويد: "اين فرزند من است و شما بعد از من است. او همان است كه خواهد كرد و همه دنيا را پر از عدالت خواهد نمود". سخن (ع) كوتاه است، او پيام مهمّ خود را به منتقل كرد. اكنون آنها مى دانند كه كيست. هر كدام از آنها بايد سفيرانى باشند كه در زمان مناسب اين را به ديگران برسانند. آرى، اين پيام بايد به همه برسد، به همه تاريخ! خط ادامه پيدا كرده است. دنيا هرگز بدون باقى نمى ماند. اگر لحظه اى نباشد دنيا در هم پيچيده مى شود. مستحب است براى فرزندش كه تازه به دنيا آمده است "عَقيقِه" بكند. مى پرسى يعنى چه؟ وقتى به تو بچّه اى مى دهد گوسفندى تهيّه مى كنى و آن را ذبح مى كنى و با گوشتش غذايى تهيّه مى كنى و آن غذا را به مردم مى دهى. اين كار باعث مى شود تا بلاها از فرزند تو دور شود. به اين كار مى گويند. ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣9⃣ (ع) مى خواهد تا براى فرزندش، عقيقه كند، قلم و كاغذ در دست مى گيرد و نامه اى به بعضى از نزديك خود در شهرهاى مختلف مى نويسد و از آنها مى خواهد تا گوسفندانى را خريدارى نموده و براى (عج) عقيقه كنند. گويا سيصد گوسفند خريدارى مى شود و همه آنها به نيّت سلامتى (عج) ذبح مى شوند. خيلى از از اين غذا مى خورند و فقط چند نفرى از راز ولادت (عج)باخبر مى شوند. تولّد (عج) بايد مخفى بماند، مبادا دشمنان خبردار بشوند. امروز ، بيست و يكم ماه شعبان است. هفت روز است كه (عج) به دنيا آمده است. دلش براى ديدن (عج) تنگ شده است. او به سوى خانه (ع) مى آيد تا گل را ببيند. حكيمه وارد خانه مى شود و خدمت (ع) مى رود. سلام مى كند و جواب مى شنود. امام به او مى گويد: فرزندم را برايم بياور. به نزد مى رود، سلام مى كند و مى بيند كه در آغوش مادر آرام گرفته است. اكنون را براى (ع) مى آورد. پدر فرزندش را در آغوش مى گيرد، او را مى بوسد و با او سخن مى گويد: پسرم! عزيزم! برايم از كتاب هاى آسمانى بخوان! و شروع به خواندن مى كند. اوّل "صُحُف ابراهيم(ع)" را به زبان سريانى مى خواند. سپس كتاب هاى آسمانى نوح، ادريس و (ع) را مى خواند. تورات (ع) و انجيل (ع) و قرآن (ص) را هم مى خواند. پدر با تمام وجودش به صداى فرزندش گوش مى دهد. (ع) بهترين قارى قرآن است❗️ 💠نویسنده: مهدی خدامیان آرانی ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣0⃣1⃣ آيا او را به ياد دارى؟ همان پيرمردى كه به دستور به بغداد رفت و بانو را به آورد. درِ خانه را مى زنيم. او با ديدن ما خيلى خوشحال مى شود و ما را به داخل خانه مى برد. از اوضاع شهر سؤال مى كنيم. او براى ما مى گويد كه سپاهيان مُهتَدى - همان خليفه زاهدنما - را كشتند و با خليفه اى جديد به نام بيعت كردند. اين خليفه جديد بيشتر به فكر خوش گذرانى و عيّاشى است. من رو به مى كنم و در مورد (ع) و فرزندش (عج) سؤال مى كنم. را شكر كه آنها در سلامت كامل هستند، اكنون (عج) حدود سه سال دارد. خوب است در مورد بانو هم سؤالى از او بكنم. نمى دانم چه مى شود تا نام بانو را به زبان مى آورم اشك در چشم حلقه مى زند. من نگاهى به او مى كنم و از او مى خواهم توضيح بدهد. بِشر برايم مى گويد كه آرزو مى كرد مرگ او زودتر از مرگ (ع) باشد و اكنون بانو به آرزوى خود رسيده است. او در بهشت مهمان (س) است. از خدا خواسته بود كه مرگش زودتر از محبوبش فرا برسد. امّا به راستى در اين خواسته او چه رازى نهفته بود؟ شايد مى خواسته است به دو بانوى بزرگ اقتدا كند، (س) قبل از (ص) از دنيا رفت، (س) هم قبل از (ع) در فرصت مناسبى همراه به خانه (ع) مى رويم، اين سعادت بزرگى است كه مى توانيم با ديدارى تازه كنيم. اين ديدار روح تازه اى به ما مى دهد. محبّت زيادى به مى كند و با او سخن مى گويد و به سؤال هاى او پاسخ مى دهد. بعد از لحظاتى سكوت مى كند. هر كس جاىِ او باشد دوست دارد كه (عج) را ببيند، اين آرزوى اوست; امّا نمى داند كه آيا اين را به زبان بياورد يا نه؟ آيا من لياقت دارم (عج) را ببينم؟ آيا اين توفيق را به من مى دهد؟ شيخ در همين فكرهاست كه ناگهان (ع) او را صدا مى زند: "اى احمد بن اسحاق! بدان كه از آغاز آفرينش دنيا تا به امروز، هيچ گاه دنيا از خالى نبوده است و تا روز قيامت هم، دنيا بدون نخواهد بود. رحمتهاى الهى كه بر شما نازل مى شود و هر بلايى كه از شما دفع می شود به برکت حجت خداست". 🔻نویسنده: مهدی خدامیان آرانی ...
⃣0⃣1⃣ اكنون شيخ رو به (ع) مى كند و مى گويد: "آقاى من! امام بعد شما كيست؟". (ع) لبخندى مى زند و سپس از جا برمى خيزد و از اتاق خارج مى شود. بعد از لحظاتى، (ع) در حالى كه كودك سه ساله اى را همراه خود دارد وارد اتاق مى شود. به چهره اين كودك نگاه مى كند كه چگونه مانند ماه مى درخشد. (ع) رو به شيخ مى كند و مى گويد: "اين پسرم (عج) است كه سرانجام همه دنيا را پر از عدل و داد خواهد كرد". اشك در چشم حلقه مى زند. او نمى داند چگونه خدا را شكر كند كه توفيق ديدار (عج) را نصيب او كرده است. مشتاقانِ بى شمارى آرزو دارند تا گل را ببينند و از اين ميان امروز او انتخاب شده است. به فكر فرو مى رود. او مى فهمد كه چرا توفيق اين ديدار را پيدا كرده است. قم از تولّد (عج) خبر ندارند. اگر براى (ع) اتفاقى پيش بيايد، چه كسى بايد براى مردم، بعدى را معرّفى كند؟ امروز او انتخاب شده است تا را ببيند و اين خبر را به ببرد و مردم را به راهنمايى كند. ...
👆👆👆 💞 😘 ⃣0⃣1⃣ راه نجات از آن ها مشخص شده است. هر كس بخواهد در آن روزگار، اهل نجات باشد، بايد به دو ويژگى توجّه كند: الف:ثابت بودن بر اعتقاد به (عج) ب:دعا كردن براى ظهور (عج) با خود مى گويد كه وقتى به قم بروم اين سخن ارزشمند را براى مردم نقل خواهم كرد تا آنها به خود آشنا شوند، او در همين فكر است كه صدايى توجّه او را به خود جلب مى كند: 🌹اَنا بَقِيّةُ الله : من ذخيره خدا هستم🌹 اين صدا از كيست⁉️ درست حدس زدى، اين امام توست كه خود را معرّفى مى كند. چرا (عج) خود را اين گونه معرّفى مى كند⁉️ حتماً ديده اى بعضى افراد، وسايل قيمتى تهيّه كرده و آن را در جايى مطمئن قرار مى دهند. آن وسايل، هاى آنها هستند. هم براى خود ذخيره اى دارد. او پيامبران زيادى براى هدايت بشر فرستاد. پيامبران همه تلاش خود را انجام دادند امّا آنها نتوانستند يك حكومت را به صورت هميشگى تشكيل بدهند، زيرا زمينه آن فراهم نشده بود. ...
👆👆👆 💞 😘 خدا (عج) را براى روزگارى ذخيره كرده است كه زمينه ظهور فراهم شود و در آن روز، (عج)، حكومت عدل الهى را در همه جهان برپا خواهد نمود. آرى، (عج)، بَقيّةُ الله است، او ذخيره خداست. او يادگار همه پيامبران است. همسفرم! امروز كه (عج) در آغوش پدر است و بيش از سه سال ندارد، خودش را معرّفى مى كند، فردا نيز خود را اين گونه معرّفى خواهد كرد. فرداى را مى گويم. فردايى كه در انتظارش هستى. وقتى كه خدا به (عج) اجازه ظهور بدهد او به كنار كعبه مى آيد. آن روز دسته دسته براى يارى او خواهند آمد. با كمال ادب به نزد او خواهد رفت و چنين خواهد گفت: "آقاى من! وقت تو فرا رسيده است". (عج) به كنار درِ كعبه رفته و به خانه تكيه خواهد زد و اين آيه را خواهند خواند: 🌹بَقِيَّةُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ🌹 اگر شما اهل ايمان هستيد بقيّةُ الله برايتان بهتر است. آن روز صداى (عج) در همه دنيا خواهد پيچيد: 🌹من بقيةُ الله و حجّت خدا هستم🌹 همسفرم! ، چقدر زيبا، (عج) را معرّفى مى كند: بَقِيَّةُ اللَّه. از اين به بعد هر وقت اين آيه قرآن را مى خوانى به ياد (عج) مى افتى. ✅نویسنده: مهدی خدامیان آرانی
✿▬▬▬▬๑۩🖤۩๑▬▬▬▬✿ ❤️ امام (عليه السلام) فرمود: 🔰« همه دنيا همانند يك گردو در برابر امام، است و چيزى از آن بر او نيست. 🔶از هر طرف بخواهد در آن تصرف مى كند، آن چنان كه يكى از شما در سفره اى كه در برابرتان گسترده است، از هر طرف بخواهد دست مى برد و از آن بهره مى گيرد. » 🔘 و در حديث ديگرى مى فرمايد: امام هنگامى كه در شكم مادر است مى شنود... و چون به امامت رسيد، خداوند براى او عمودى از نور بر مى افرازد كه به وسيله ى آن، اعمال مردم هر شهرى را مى بيند. ♦️ و درباره ى علم حضرت (عليه السلام) مى فرمايد: 💎« هنگامى كه امور به دست حضرت صاحب الامر عليه السلام برسد، خداى تبارك و تعالى، هر زمين پستى را براى او بالا مى برد، و هر زمين بلندى را پايين مى آورد تا اين كه همه ى جهان همانند كف دست او، برايش آشكار شود. » ✔️ از مجموع اين روايات، پى به حضرت (عليه السلام) و علم و دانش او مى بريم. http://eitaa.com/joinchat/590872596C9c436fad07 ✿▬▬▬▬๑۩🖤۩๑▬▬▬▬✿