eitaa logo
نکات ناب آیت الله جوادی آملی
343 دنبال‌کننده
752 عکس
400 ویدیو
2 فایل
.بسم الله الرحمن الرحیم 🔍(قل اندعوا من دون الله ما لا ینفعنا ولا یضرنا و نرد علی اعقابنا بعد اذ هدانا الله کالذی استهوته الشیاطین فی الارض حیران..)‼ 📚تفسیر کامل هست مگر مطالبی که از حوصله عزیزان خارج باشد.... @R_seyedi313💬
مشاهده در ایتا
دانلود
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه جوادی آملی 📖تفسیر سوره: حمد 💎آیه: (بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ) ☀️سرّ اين كه با «بسم الله» از امواج آتش، مي‏ آفريند و يا كشتي عظيمي را در طوفاني سهمگين و بر روي امواجي كوه مانند، مي‏ دهد، آن است كه خواسته‏ ها و اراده ‏هايش در مشيّت حكيمانه الهي شده است و نشانه اين فنا آن است كه خواست خداي حكيم، خواسته‏ اي ندارد. البته چنين كاري از عهده بندگان و اولياي خاص خدا بر مي ‏آيد، نه هر «بسم الله». 🌈اين گونه آثار در روايات براي «اسم اعظم» نيز آمده است و نبايد پنداشت كه اسم اعظم از سنخ يا است تا با لفظ و مفهوم بتوان در كرد و مثلاً مرده‏اي را زنده كرد يا از آتشي شعله ‏ور، بوستاني سرسبز آفريد؛ زيرا آفرينش تكويني با تأمين مي‏ شود، نه با لفظ و مفهوم. 🔥بنابراين، جستجوي اسم اعظم در ميان يا مفاهيم براي تأثير بر جهان عيني، كاري ‏اي است و قرين كاميابي نيست؛ چون جهان هستي با اداره مي‏ شود، نه با افسانه. «بسم الله» نيز اگر از نشئت گرفت به اذن آفريدگار هستي مي‏ تواند بر عالم عيني بگذارد و از اين رو امام رضا (عليه‏ السلام) مي ‏فرمايد: «بسم الله الرحمن الرحيم» به اسم اعظم الهي از سياهي چشم به سفيدي آن نزديك تر است: «إن بسم الله الرحمن الرحيم أقرب إلي اسم الله الأعظم من سواد العين إلي بياضها». 🍂اگر كسي همانند پيامبران و امامان(عليهم‏ السلام) به پايگاه رفيع (إنّ الله الذی نزّل الکتاب بالحق و هو یتولی الصالحین.... قطعا و سرپرست خدایی است که قرآن را به حق نازل کرد) بار يافت و در كارهاي خير نام خدا را بر زبان آورد و در عين رعايت نظام علّت و معلول، هرگز به خويش و ساير اسباب و علل عادي تكيه نكرد، بلكه تنها مؤثر در جهان را خداي سبحان ، آنگاه آثار اسم اعظم در كنار «بسم اللهِ» او ظهور مي‏ كند؛ چنانكه با دست موسوي و با انگشت سليماني مؤثر بود: خود گرفتي اين عصا در دست راست دست را دستان موسي از كجاست؟ گر انگشت سليماني نباشد چه خاصيت دهد نقش نگيني 〽️هنگام تبعيد حضرت ابوذر (رضوان‏الله عليه) به ربذه، با اين كه حكومت وقت بدرقه‏ اش را كرده بود، حضرت اميرالمؤمنين و حسنين (عليهم ‏السلام) و برخي از صحابه خاص، مانند عقيل و عمار، حضور داشتند. حضرت اميرالمؤمنين (عليه‏ السلام) در آن جمع، در نصيحتي به ابوذر فرمود: به خدا سوگند اگر آسمان ها و زمين بر روي بنده‏اي باشد و او پيشه كند، خداوند برايش مي‏ گشايد. پس تو جز با ياد حق مأنوس و جز از باطل نگران نباش: «والله لو كانت والأرض علي عبد ثم الله عزّ وجلّ جعل منها فلا يؤنسك إلاّ الحق ولا يوحشك إلاّ الباطل». 📣پس هرگز نبايد به وسايل و اسباب عادي، كه فيض الهي است، اعتنا و تكيه كرد. اين گونه اعتماد به رزّاقيت خداي سبحان، نشانه كامل بر خداست و كسي كه به اين مرحله از مقام انساني برسد اسم اعظم را در خواهد چشيد. 🔊نكته اساسي آن است كه، گرچه نظام هستي بر محور نظام اداره مي ‏شود، نه صرف جريان «عادة الله»، ليكن علل شناخته شده براي معلول هاي معيّن هرگز علت هاي نيست تا با فقدان برخي از شرايط آن ها تحقق معلول باشد؛ زيرا ممكن است تحقق آن به استناد شرايط و اوضاع غيرعادي باشد؛ يعني «خرق عادت» است، نه «خرق عليّت» و فارق اين مطلب با آنچه از اشاعره منقول است در جاي خاصّ خود بازگو مي‏ شود. 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا:https://eitaa.com/bourhan 📮سروش:http://sapp.ir/javadiamoli1 🗞وات ساپ:https://chat.whatsapp.com/CAYrOJatiFj21OhB8lua7i
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه جوادی آملی 📖تفسیر سوره: حمد 💎آیه۲: (اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِين) 🌹«لام» در «الحمد»: 🥀براي (همه حمدها) يا است و مفادش آن است كه از و براي واقع شود، در واقع است و جز او هيچ كس مالك حمد نيست. 🔊 بنابراين، او و محمود صرف است. ⚡️احتمال ديگر در آن است كه براي باشد و مراد از حمدِ معهود، است كه خداي سبحان از دارد. 🍁«لام» در «لله»: 🍂يا براي است و يا . خداوند هر حمدي است، يا هر حمدي اوست. 🌳«ربّ»: 🌾ربوبيّت، شي‏ء به سمت آن است و ربّ كسي است كه شأن او سوق دادن اشيا به سوي كمال و آن ها باشد و اين صفت به صورتي در او باشد. 🕊مفاهيمي همچون: مالكيّت، مصاحبت، سيادت، قيمومت، ملازمت، تداوم بخشيدن، برآوردن حاجت، تعليم يا تغذيه، همه از لوازم و آثار و هر يك در موردي و به اقتضاي موارد است و هر يك مصداقي از مصاديق متفاوت است، نه معناي آن و اخذ هر كدام از آن ها در معناي ربّ از باب زيادت، حدّ (به معناي عام) بر محدود، و نشانه اين زيادت آن است كه در سوره «ناس» كلمه «مَلِك» وكلمه «إله» هر دو بعد از كلمه ذكر شده است. 🎄 و اگر تعبير مفهوم را به همراه داشت، لازم نبود كه (مَلِك الناس إله النّاس) جداگانه ذكر شود، و چون معناي با معناي در عين ، نيست، از اين رو نكته مزبور به عنوان شاهد ياد شد. ⛳️كلمه «ربّ» بدون و به طور ، جز بر ذات مقدس خداوند اطلاق شود، ولي به صورت مضاف و مقيّد بر غير خداوند نيز اطلاق مي‏ شود؛ مانند: «ربّ الدار» و «ربّ الإبل» و اگر كلمه «ارباب» به طور جمع استعمال شده است، مانند: (أَأَربابٌ متفرّقون خیرٌ...آیا معبودان متعدد بهتر است!) به لحاظ باورهاي (بُت های واسطه) است وگرنه در جهان هستي از يك ربّ نيست. 🖌تذكّر: در از «ربّ» نبايد به جاي «تربيب»، «تربيت» به كار برد؛ زيرا «ربّ» از نظر صرفي مضاعف و مربّي ناقص واوي است و مربّي از ريشه «ربو» به معناي است. 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا:https://eitaa.com/bourhan 📮سروش:http://sapp.ir/javadiamoli1 🗞وات ساپ:https://chat.whatsapp.com/CAYrOJatiFj21OhB8lua7i
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه جوادی آملی 📖تفسیر سوره: حمد 💎آیه۲: (اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِين) 🔷۳ ـ و وحدت حمد و تسبيح 🔴در مباحث گذشته اشاره شد كه حمد در برابر بودن خدا نيست، بلكه اسماء و صفات و كلمات تكويني و تدويني او را نيز شامل مي ‏شود؛ خواه اثر و مقتضاي آن اوصاف به غير برسد يا نرسد و بازگشت اين مطلب به آن است كه حمد تنها در برابر (صفات ثبوتیه مثل:علم و قدرت و حیات و...) خدا نيست، بلكه شامل (صفات سلبیه مثل:جسمت،ظلم و رنج و...) او نيز مي ‏شود. 🔶 از اين رو در قرآن كريم مي‏ فرمايد: ستايش از آنِ خدايي است كه از فرزند، شريك و مددكار منزّه و مبرّاست: (وقل الحمد لله الذي لم يتّخذ ولداً ولم يكن له شريك في الملك ولم يكن له وليٌّ من الذلّ وكبّره تكبيراً...و بگو ستایش مخصوص خدایی است که نه فرزندی و نه شریکی و نه کمک کننده ای دارد و او را بسیار بزرگ شمار ). ♦️به بيان ديگر، افزون بر آن كه خداي سبحان قابل ستايش است، بودن او نيز جاي حمد دارد. 💎 نه تنها از چنين گستره‏اي برخوردار است، بلكه مصاديق تسبيح، تهليل(لا اله الا الله گفتن) و تكبير(الله اکبر گفتن) را نيز شامل مي‏ شود. پس تسبيح، تهليل و تكبير خداي سبحان، همه از مصاديق اوست؛ چنان كه در مقابلْ تحميد، تهليل و تكبير، همه از مصاديق تسبيح ذات اقدس خداوند است. 🔷توضيح اين كه، تسبيح، تحميد، تهليل و تكبير گرچه با هم «اختلاف مفهومي» دارد، ولي از «وحدت مصداقي» برخوردار است. يكي از شواهد اين وحدت مصداقي آن است كه به مجموع اين ها در اذكار نماز به «تسبيحات أربعه...سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر » موسوم است. 💬شاهد ديگر، حمد و تسبيح در قرآن كريم است: (وإن من شي‏ء إلا يسبّح بحمده...و هیچ چیز نیست مگر اینکه با تسبیح او ستایش او را هم می کنند). 🔊نكته ديگر اين كه، چون هم و فيض است و هم و عيب، پس اگر در موردي عنوان محمود به طور ذكر شد و قيد خاصي نداشت، مي ‏توان آن را بر معناي حمل كرد. از اين رو ممكن است از آيه (ومن الّيل فتهجّد به نافلة لك عسي أن يبعثك ربّك مقاماً ...و بخشی از شب را برای خواندن نافله بیدار باش امید است پروردگارت تو را به جایگاهی ستوده برانگیزد) استفاده شود كه انسانْ با تهجّد و نه تنها بالعرض ، مي‏ شود و خير او به ديگران مي‏ رسد، بلكه بالعرض از نيز مي ‏رهد و در نزاهت از عيب نيز مظهر «هو الحميد» مي ‏شود. 🗼 البته انسان به كمال و رهايي او از نقص و عيب، است، نه بالذات و محدود است، نه مطلق و به عنوان و نزاهت الهي است، نه جز آن. 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا:https://eitaa.com/bourhan 📮سروش:http://sapp.ir/javadiamoli1 🗞وات ساپ:https://chat.whatsapp.com/CAYrOJatiFj21OhB8lua7i
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه جوادی آملی 📖تفسیر سوره: حمد 💎آیه۲: (اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِين) 💫برهان دوم: همانگونه كه در بحث تفسيري گذشت، از ديدگاه قرآن كريم، سراسر عوالم هستي امكاني از آن جهت كه آفريده خداست، و ؛ پس همه جمال ها از آنِ خداي سبحان است و چون حمد، همان ثنا و ستايش در برابر كار زيباست، از اين رو حمدها از آنِ خداوند جمال آفرين است. 🌟لازم است به اين نكته نيز توجه شود كه كارهاي خدا، است، نه نسبي تا تنها نسبت به خود آن ذات اقدس يا برخي اشيا خوب و زيبا باشد. 🌼فعل خدا سراسر جمال، و جمال او جميلِ مطلق و كمال او كاملِ صرف است: «وكلّ جمالك جميل...همه صفات جمالیه تو (علم و قدرت و حیات و...)زیباست»، «وكل كمالك كامل...تمام کمالهای تو کامل است»؛ بر خلاف كارهاي نيك كه نسبت به خود خوب است، گرچه ممكن است برخي از آن ها براي ديگران خوب نباشد. 🦋برهان سوم: كه حدّ وسط آن « مطلقه خداوند بر سراسر عوالم هستي» است و در بحث تفسيري به اجمال گذشت، اين است كه براساس تحليلي دقيق، برپايه مطلقه خداي سبحان و ، در اِسناد فعل به فاعل، سهمي براي غير خدا نمي ‏ماند؛ زيرا تنها فيض الهي است كه همه عوالم هستي را اداره مي‏ كند و كارهايي كه به ديگران اسناد داده مي‏ شود، ظهور و تجلّي فيض و فعل خدا نيست. ☄ از اين رو قرآن كريم، رزمندگان در ميدان هاي نبرد حق در برابر باطل را از آنان نفي و به خداي سبحان اسناد مي ‏دهد؛ چه رزمندگان بَشَري: (فلم تقتلوهم ولكنّ الله قتلهم...شما آن ها را نکشتید بلکه خدا آنها را کشت)و چه نامرئي آسماني كه قرآن كريم با تعبير لطيف (وأنزل لم تروها) [3] از آنان ياد مي ‏كند. 🔆 درباره پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نيز مي‏ فرمايد: (وما رميتَ إذ رميتَ ولكنّ الله رمي... و تو ای پیامبر تیر نینداختی بلکه خدا تیر انداخت)[پاورقی:تعبير اين آيه كريمه درباره پيامبر خدا و نيروهاي رزمنده يكسان نيست؛ درباره رزمندگان تنها مطرح است: (فلم تقتلوهم)، اما درباره پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را به هم آميخته، مي‏ فرمايد: (وما رميتَ إذ رميتَ) و اين بيانگر نوعي و شخصيّت براي پيامبر بزرگوار اسلام است]؛ زيرا تنها خداست كه همه هستي و از جمله ميدان هاي نبرد حق با باطل را اداره مي ‏كند. ⏳[پاورقی:بر اساس همين و عارفانه است كه حضرت (قدّس سرّه الشريف) به مناسبت آزاد سازي فرمود: «خرمشهر را خدا آزاد كرد» و درباره رزمندگان حماسه آفرين فتح ‏المبين نيز فرمود: «از دور دست و بازوي قدرتمند شما را كه دست خدا بالاي آن است ‏_بوسم». وصف «دست خدا بالاي آن است»، مشعر به اين است كه چون به دست رزمندگان ظهور و تجلي كرده است، عارفي همچون امام خميني آن دست ها را مي‏ بوسد وگرنه ، دستِ غير خدا را نمي‏ بوسد]. 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا:https://eitaa.com/bourhan 📮سروش:http://sapp.ir/javadiamoli1 🗞وات ساپ:https://chat.whatsapp.com/CAYrOJatiFj21OhB8lua7i
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه جوادی آملی 📖تفسیر سوره: حمد 💎آیه۴: (مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ) ⛓بحث:لطائف و اشارات ۳ ـ مالكيت مطلقه در قيامت ☘️قرآن كريم در آياتي چند مِلك(سلطه) و مُلك(پادشاهی) جهان آفرينش را به خداي سبحان نسبت مي‏ دهد؛ مانند: (ألم تعلم أن الله له السماوات والارض وما لكم من دون الله من ولي ولانَصير)، (وما أدراك ما يوم الدين*ثم ما أدراك ما يوم الدين*يوم لا نفس لنفس شيئاً والأمر يومئذٍ لله). 🌴آيه نخست درباره خدا بر آسمان ها و زمين است و آيه دوم كه مِلك و مُلك يوم الدين را به طور براي خدا ثابت مي ‏كند، با تعبيرهايي مشعر بر عظمت قيامت، مي‏ گويد: در آن روز براي احدي در هيچ موردي نيست؛ نه كسي مالك كارهاي خويش است و دستور وي در آن ها نافذ است و نه مالك كارهاي ديگران و يا مسلّط بر شئون آنان خواهد بود، بلكه مالكيّت همه كارها و اداره همه امور از آنِ . 💠بنابراين، چه در «يوم الدين» و چه در غير آن، مِلك و مُلك خداي سبحان است و با او شريك و سهيم نيست و چنين نيست كه در مقام ثبوت(تصور)، مِلك يا مُلك تقسيم و تقسيط شده باشد، بلكه اين بحث تنها مربوط به مقام اثبات(خارج) است. 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا:https://eitaa.com/bourhan 📮سروش:http://sapp.ir/javadiamoli1 🗞وات ساپ:https://chat.whatsapp.com/CAYrOJatiFj21OhB8lua7i
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه جوادی آملی 📖تفسیر سوره: حمد 💎آیه۵:(إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ) ⛓بحث:وابستگی انسان در بندگی ⚜️رابطه و كه بين بندگان و خداست در دو جهت با رابطه عبيد و مَوالي عرفي متفاوت است: يكي اين كه ارتباط مزبور است، نه اعتباري و قراردادي و ديگري اين كه است، نه محدود. 🟣خداوند سبحان همه عبد را به طور مطلق مالك است و مالكيت او مشوب(آمیخته) به مِلْك غير نيست و مملوك او در بندگي تبعيض بردار نيست؛ برخلاف موالي عرفي كه تنها مالكِ كارهاي اختياري عبد خود هستند و نسبت به بسياري از اوصاف، خصايص و خاطرات عبد نه تنها مالك نيستند، بلكه از آن بي ‏خبرند. پس بندگان آنها هرگز عبد مطلق مولاي خود نيستند. 💭موحّدي كه خداوند سبحان را مالك حقيقي و ربّ مطلق زندگي، مرگ، آثار، اعمال، اوصاف و حتّي خاطرات نفساني خود مي ‏داند، در چنين پايگاه رفيع فكري و اعتقادي مي ‏گويد: (وجّهت وجهي للذي فطر السماوات والأرض حنيفاً وما أنا من المشركين...رویم را به سوی تو گرداندم آن کسی که پدید آوردنده آسمان ها و زمین است و من از مشرکان نیستم)، (إنّ صلاتي ونسكي ومحياي ومماتي لله ربّ العالمين...قطعا نمازم،تمام عبادتم، زندگی و مرگم برای خداوندی است که پروردگار جهانیان است). 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا:https://eitaa.com/bourhan 📮سروش:http://sapp.ir/javadiamoli1 🗞وات ساپ:https://chat.whatsapp.com/CAYrOJatiFj21OhB8lua7i 🌍کانال تلگرامی:https://t.me/javadiamolii
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه جوادی آملی 📖تفسیر سوره: بقره 📜آیه ۱۰:"فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللهُ مَرَضاً وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمُ بِمَا کَانُوا یَکْذِبُونَ" ⛓بحث: ✉️عنوان عذاب الیم اگر باشد و در مقابل عنوان دیگر قرار نگیرد، شامل و ناگواریهاست. بنابراین، دردها و آسیبهایی که در آیه: « إنّ لدینا أنکالاً وجحیماً...که حتماً [برای آنان] نزد ما [به کیفر اعمالشان] زنجیرهایی گران و آتشی به شدت شعله ور است» ، « وطعاماً ذاغصّةٍ وعذاباً ألیما...و غذایی گلوگیر و عذابی دردناک است.»، در برابر عذاب ألیم قرار گرفته، در آیه مورد بحث در عنوان «عذاب ألیم» مندرج است؛ زیرا در آیه محل بحث، عنوان مزبور بدون مُقابل ذکر شده است. 📩خدای سبحان همراه با تبیین اوصاف منافقان، مستورشان را افشا می کند و احکام مناسبی را نیز برای اوصاف آنها بیان می کند؛ مثلاً، آن جا که سخن از تظاهرشان به ایمان است می فرماید: آنها از مؤمنان نیستند و یا آن جا که با خدا و مؤمنان مطرح شده، می فرماید: ایشان را می فریبند و در این آیه کریمه نیز که سخن از بیماردلی آنان است در مقابل می فرماید: خداوند نیز(به عنوان کیفر) بر می افزاید. بســـوے ظــــــــهور💫✨ 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا: https://eitaa.com/bourhan
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه آملی 📖تفسیر سوره: 💎آیه۲۶ "إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَن يَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ " ⛓بحث: و 🟡 در قرآن کریم درباره کسانی که مشمول یا می شوند دو دسته آیات وجود دارد: 🟠یک دسته است؛ مانند: « فإنّ الله یضلّ من یشاء ویهدی من یشاء » که معلوم نمی کند چه کسی را هدایت پاداشی می دهد و چه کسی را به عنوان کیفر گمراه می کند؛ چنانکه در هدایت تشریعی می فرماید: « إن هو إلاّ ذکری للعالمین » یا « لیکون للعالمین نذیراً ». 🟣و دسته دیگر آن مطلقهاست؛ مانند این که برای تقیید اطلاق اضلال کیفری می فرماید: « وما کان الله لیضلّ قوماً بعد إذ هداهم حتّی یبیّن لهم ما یتقون »؛ کسی که بعد از آمدن هدایت ابتدایی به بیراهه برود و از امهال الهی جز اهمال بهره ای نبرد به حال خود واگذاشته می شود و او کسی است که از روی علم از هوای نفس خود پیروی می کند و خداوند نیز آنان را درحالی که عالمند به حال خود رها می کند: « أفرأیت من اتّخذ إلهه هواه وأضلّه الله علی علم ». انسانی که شک دارد یا در صدد تحقیق است، یا به احکام الهی دسترسی ندارد مورد اضلال کیفری قرار نمی گیرد؛ چون هنوز راه حق را نشناخته، تا انحراف در مورد او قابل تصور باشد. 🟢برای اطلاق هدایت پاداشی نیز می فرماید: « یهدی إلیه من أناب »؛ کسی که به حق رو آورد و از دیگران منقطع شود خداوند هدایت پاداشی را بهره او می کند. بســـوے ظــــــــهور💫✨ 🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا: https://eitaa.com/bourhan