#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه #شب_جمعه شب جمعه به دل هوا دارم در سرم شور کربلا دارم شب جمعه دوباره پَر بزنم در خیالم به دوست سر بزنم گوشه‌ی قتلگاه می‌آیم با دَمِ آه آه می‌آیم مادرش آمده‌ست می‌دانم روضه‌ی "یابُنَیَّ" می‌خوانم دو سه خط روضه، هر که هر جا رفت دل من پا به پای زهرا رفت (تا كه او بيشتر نفس مي‌زد بيشتر مي‌زدند زينب را) (تيغشان مانده بود در گودال با سپر مي‌زدند زينب را) شب جمعه‌ست روضه‌خوان زهراست مجلسی گوشه‌ی حرم بر پاست یکی از گودی زمین می‌خواند یک نفر روضه این‌چنین می‌خواند (لب گودال خواهر افتاده ته گودال مادر افتاده) (آن طرف‌تر برادری تنها بین یک مشت خنجر افتاده) (عزت آب و آبروی حرم زیر یک چکمه بی سر افتاده) شب جمعه‌ست مبتلا شده‌ایم باز مهمان کربلا شده‌ایم رو به سمت حرم بایست به او السلام علی الحسین بگو حجت‌الاسلام #سیدروح_الله_مؤید

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_عصر_عاشورا #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه برای روضه نشستیم و روضهخوان آمد صدا گرفته و غمگین و ناتوان آمد نشست و گفت سلامٌ علیکَ یا عطشان سلام حضرت لب تشنه روضه‌خوان آمد سلام حضرت شیب الخضیب، مقتل‌ها نوشته‌اند چه بر روزگارتان آمد نوشته‌اند مقاتل که ظهر روز دهم چه روضه‌ها که از این داغ بر زبان آمد سه سیب را، سه هدف را، سه تیر کافی بود سه بار حرمله هربار با کمان آمد نوشته‌اند که شاهی ز صدر زین افتاد اگر غلط نکنم عرش در فغان آمد نوشته‌اند مقاتل که عصر عاشورا بلند مرتبه‌ای خسته، نیمه جان آمد بلند مرتبه شاها ! همین که افتادی بریده باد زبانم ولی سنان آمد بلند مرتبه شاها ! همین که افتادی به قصد حنجره‌ات شمر همچنان آمد بلند مرتبه شاها ! همین که افتادی میان هروله زینب دوان دوان آمد یکی به دشنه تو را زد، یکی به نیزه؛ ولی یکی به قصد تبرک عصازنان آمد هنوز داخل گودالی و تنت بر خاک رسید خولی و در دشت بوی نان آمد برای بردن انگشتر غنیمتی‌ات همین که غائله خوابید، ساربان آمد #محسن_ناصحی

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه #شب_جمعه هرکسی که خویشتن را مستمندش می‌کند گر زمین خورده‌ست آقایم بلندش می‌کند تلخ کامی‌های دنیا را چو قندش می‌کند از جهان آزاد و بر این خانه بندش می‌کند خوشبحال آنکه جزء سائلان این در است خوشبحال آنکه از این سفره برکت می‌برد بُخل هم از این کرمخانه سخاوت می‌برد هرکسی که آمده از سفره راحت می‌برد شاه اینجا هدیه‌ها را سوی رعیت می‌برد این سخاوتمندی از ارثیه‌های مادر است بد به حال آنکه در قلبش محبت نیست نیست بین او با صاحبِ خانه رفاقت نیست نیست کار دنیا راحت و عقبا که راحت نیست نیست با حسین بن علی ترس از قیامت نیست نیست صبح محشر کار دست بچه‌های حیدر است هرکه پرسد اعتبارت را، بگو داده حسین خوشبحال آنکه عشقش را به او داده حسین خوب و بد درهم خریده، آبرو داده حسین جان به قربانش که فرصت به عدو داده حسین گر نباشد او خدا، قطعا خدا را مظهر است یک #شب_جمعه شد و قلب همه دنیا گرفت هر ملک یک گوشه از شش گوشه‌اش مأوا گرفت روضه با حال عجیبی در حریمش پا گرفت قلب عالم سوخت تا این نغمه را زهرا گرفت اهل عالم! این حسین من غریب مادر است خواهرش از روی تل، شاه شهیدان را که دید ناله‌های آب آب شاه عطشان را که دید رد نعل اسب‌ها بر جسم عریان را که دید چکمه‌های شمر بر آن جسم بی جان را که دید گفت: شرمت باد که او زینت پیغمبر است آسمان نیلی شد و مهتاب می‌ریزد زمین مثل تسبیحی که در محراب می‌ریزد زمین آیه آیه پیکر ارباب می‌ریزد زمین نانجیبی پیش چشمش آب می‌ریزد زمین طعنه و زخم زبان، از زخم پیکر بدتر است یکنفر عمامه، یک تن پیرُهن را می‌کشید آن طرف‌تر یک نفر خلخال زن را می‌کشید یک نفر با زورِ نیزه، هی بدن را می‌کشید نانجیبی گیسوی ارباب من را می‌کشید این وسط هم ساربان در فکر یک انگشتر است پاره پاره پیکر بی جان به روی خاک ریخت آیه آیه سوره‌ی قرآن به روی خاک ریخت کفر زد با خنجر و ایمان به روی خاک ریخت هی سنان زد با سنان، دندان به روی خاک ریخت شاه زیر نیزه‌ها چشمش به سمت خواهر است وای ده تا اسب حالا وارد گودال شد با چهل تا نعل، جسم پور حیدر چال شد وای زینب، وقت غارت کردن اموال شد زینبش بر سرزنان بالای تل بی حال شد روضه‌خوان بس کن که قلب مادر او مضطر است #سیدحسین_صمدی

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه دم زد از حق و ناروا کشتند از وفا گفت و از جفا کشتند دعوت از کوفه بود و مهمان را قبل کوفه به نینوا کشتند هرکس آمد پی نصیحت‌شان یا به سنگش زدند یا کشتند خنجر از پشت خوردنش درد است طبق تاریخ از قفا کشتند آه از ازدحام رعیت‌ها شاه را زیر دست و پا کشتند با وضو، بلکه قربة لله تا که راضی شود خدا کشتند هرکسی هرچه کرد گفت آن روز مزد می‌خواست، با ریا کشتند گاه با تیر و نیزه و شمشیر گاه با طعن و ناسزا کشتند حوصله خرج شد برای علی اکبرش را هجا هجا کشتند داغ عباس کار خود را کرد کودکش را دگر چرا کشتند؟ از سر ظهر تا غروب آن روز ذره ذره حسین را کشتند علقمه…پشت خیمه…در گودال پس نه یک‌ بار، بارها کشتند #سیدجعفر_حیدری

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه پایین قتلگاه اگر شمر آب خورد بالای قتلگاه سنان هم شراب خورد بودند دیو و دد همه سیراب و یک غریب از فرط تشنگی چقدر پیچ و تاب خورد آبی نخورد بر لب خشکش چهار روز اما سه روز بر بدنش آفتاب خورد گرچه به جان حنجرش افتاد خنجری قتلش ولی ز قتل علی اکبر آب خورد تکیه به نیزه‌ای زد و هل من معین که گفت یک سنگ بی هوا به سرش در جواب خورد بیرون کشید از کمر خود سه شعبه را از بس به روی سینه‌ی او با شتاب خورد اسلام را شیوخ مسلمان نما زدند از پیرها عصا سرِ کسب ثواب خورد غیر از هزار و نه صد و پنجاه زخم تیغ زخم زبان ز کوفی خانه‌خراب خورد خون گریه کرد بر سر نیزه سر حسین هر جا که سنگ بر سر و روی رباب خورد سروده گروه ادبی #یا_مظلوم

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه مگر به جز تو تمنای دیگری هم هست؟ مگر به سینه تقاضای دیگری هم هست؟ برای در زدنِ این گدا به خانه‌ی تو به غیر سینه مگر جای دیگری هم هست؟ ز مدحت ای همه جان! خسته کی شوم؟ آیا به دلنوازی‌ات آوای دیگری هم هست؟ به غیر صحن و سرا و ورودیِ حرمت مگر که جنت الاعلای دیگری هم هست؟ برای من که دمادم دمت مرا جان داد مگر به جز تو مسیحای دیگری هم هست؟ به بارگاه تو نوکر زیاد هست ولی برای من مگر آقای دیگری هم هست؟ برای روضه اگر تنگمان شود دنیا هزار شکر که دنیای دیگری هم هست به خون سرخ نوشتند نامه یارانت به غیر خون مگر امضای دیگری هم هست؟ ** در آن شلوغی گودال، مادرت می‌گفت نزن مگر به تنش جای دیگری هم هست #سعید_حمیدیان_فر

#امام_زمان_عج_مناجات_محرمی سلام فلسفۀ چشم‌های بارانی! سلام آبروی سجده‌های طولانی.. بیا که ما همه چشم از گناه می‌پوشیم چرا تو این همه از خلق رو بپوشانی؟ چقدر بر سر بازارها قدم زده‌ای که یک معامله سر گیرد از مسلمانی چقدر موقع قحطی صدا زدیم تو را و یادی از تو نکردیم در فراوانی قرار بود بسازیم خانۀ دل را چه شد که ساخته شد خانه‌های اعیانی؟ چه عهدها که پس از هر دعای عهد، شکست چه ندبه‌ها که نشد موجب پشیمانی اضافه شد به غم تو چقدر سال به سال و ما چقدر گرفتیم بی‌تو مهمانی.. چقدر در پی ما گشته‌ای چراغ به دست میان همهمۀ کوچۀ چراغانی نه روضه‌های محرم تو را تسلا داد نه شاد کرد تو را جشن‌های شعبانی خودت بیا بنشین و بخوان و اشک بریز خودت خطیب، خودت مستمع، خودت بانی بخوان که روضه از آن حنجره شنیدنی است به لهجۀ عربی، با زبان قرآنی.. بگو چگونه به هنگام آب نوشیدن همیشه می‌رسی از تشنگی به حیرانی فدای سرخی چشم سیاه تو که هنوز درون گودی مقتل نماز می‌خوانی.. #محمدحسین_ملکیان

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه حیدر رسیده بود، پیمبر رسیده بود همراه این دو، سوره‌ی کوثر رسیده بود خواهر دوید سمت برادر ولی دریغ آن لحظه‌ای رسید که لشکر رسیده بود از خاتم حسین، تعاریف بی شمار به گوش ساربان ستمگر رسیده بود کار عصا و نیزه و شمشیر شد تمام نوبت به شمر و سینه و خنجر رسیده بود خنجر نمی‌برید گلوی حسین را به بوسه‌گاه حضرت مادر رسیده بود حق داشت زینبی که به صبرش ملقب است با قتل صبر، صبرش اگر سر رسیده بود هنگام ظهر کشتن آقا شروع شد اما غروب، کار به آخر رسیده بود #شهریار_سنجری

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه روز در مشت شب گرفتار است رحم خوابیده، ظلم بیدار است کوفه دین را فروخته، عوضش سکه‌ی جهل را خریدار است غیرت، این روز‌ها ندارد رگ معرفت مدتی‌ست بیمار است آسمانِ بخیلِ بی باران لشکر شمر را هوادار است مثل سربازهای دور و برت زخم بر پیکر تو بسیار است خنجر از چه چنین غضب دارد؟ مگر از حنجرت طلبکار است؟ هر کسی آمده پی چیزی قتلگاه است یا که بازار است؟ چشم‌های تو تار می‌بینند اشک‌های رباب اگر تار است مادرت آمده‌ست دیدارت بین مقتل چه جای دیدار است؟ آه از ضربه‌ی دوازدهم نکند تازه اول کار است؟! #شهریار_سنجری

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه تکیه زد تا که شاه بر نیزه بدنش ماند و چند سر نیزه هر چه ارباب بی رمق‌تر شد از سنان خورد بیشتر نیزه بود در دست یک نفر سنگ و بود در دست صد نفر نیزه این چنین با شتاب در بدنش پی چه می‌رود مگر نیزه؟ هر زمان رفته بینِ جسمِ حسین غرق خون گشته تا کمر نیزه لب او را سکینه می‌بوسید در دهانش نبود اگر نیزه #شهریار_سنجری

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی بارانِ پُر مهرِ حرم را دوسـت دارم الماسِ چشمان ترم را دوست دارم وقتی که دفتر نوحه‌خوانِ ماتم توست خون گریه‌ی چشمِ قلم را دوست دارم کنج رواق عاشقی... در زیر باران طوفانِ شعر محتشم را دوست دارم غرقم میانِ موج موجِ روضه‌هایت طوفانِ اشک و سیلِ غم را دوست دارم عمری نمک‌گیرم کنار سفره‌ی تو احسانِ این بیت الکرم را دوست دارم چون از ازل مثلِ تمام خاندانم این خاندانِ محترم را دوست دارم هم‌پایِ جابر....اربعین... پایِ برهنه تا کربلایت، هر قدم را دوست دارم جانا اگر مقصد تویی تا پای جانم این جاده‌یِ پر پیچ و خم را دوست دارم نامت دلیلِ آشکار معجزات است بر نام تو حتّیٰ قسم را دوست دارم آقا به گیسویت قسم، از عمقِ جانم جان دادنِ زیرِ علم را دوست دارم در بیت آخر یک صِله می خواهم ارباب گرمایِ آغوشِ حــــــــرم را دوست دارم #منصوره_محمدی_مزینان

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی هرجا سراغی، از غم گرفتیم در سینه بزم، ماتم گرفتیم در هرمقامی، خدمت گزیدیم سینه زدیم و، پرچم گرفتیم اکسیر اعظم، ذکر حسین است عالم به‌هم ریخت، تا دم گرفتیم سنگ دل ما، با گریه شد آب از چشمه‌ی چشم، زمزم گرفتیم گریه برای، داغ تو بوده ارثی که ما از، آدم گرفتیم ما سنگ بودیم، با گریه بر تو حکم نگین از، خاتم گرفتیم لطف تو بیش از، این حرف‌ها بود لطف تو خیلی‌ست، ما کم گرفتیم #مجتبی_خرسندی

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی می‌نویسم در اول سخنم... تا ابد کشته مرده‌ی تو منم آنقدر یا حسین می‌گویم بوی سیب تو می‌دهد دهنم من‌ اویسم که کربلا هستم به هوای تو رفتم از قرنم جگرم سوخته برای غمت یک نگین حدید در یمنم تو حسینی عزیز پنج تنی من غلام عزیز پنج تنم گِل من را ز مقتل آوردند تربت کربلاست این بدنم شیر مادر حرام من باشد بی تو گر یک نفس، نفس بزنم بیشتر با من غریب بجوش ای حسین! من سفارش حسنم کاش مارا برهنه خاک کنند شرمسارم حسین از کفنم... زیر سم‌ها به فکر من بودی کشت من را غم کمرشکنم #سیدپوریا_هاشمی

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی ما در این درگاه دنبال مقامی نیستیم ما پی چیزی به غیر از این غلامی نیستیم با تو ما را می‌شناسند ای کریم مهربان بی تو ما نزد کسی اصلاً گرامی نیستیم ما کبوترهای جلد کنج باب القبله‌ایم خاک درگاهیم ما، دنبال بامی نیستیم دست ما پیش کسی جز تو نمی‌گردد دراز در گدایی پخته‌ایم و غرق خامی نیستیم از ازل مُهر غلامی علی بر ما زدند ما به جز نام علی، دنبال نامی نیستیم این دهه یاد لبت ما آب کمتر خورده‌ایم این دهه ناآشنا با تشنه‌کامی نیستیم عاقبت از روضه‌ی روز دهم دق می‌کنیم در رفاقت با تو اهل بی مرامی نیستیم #وحید_محمدی

#امام_حسین_ع_و_حضرت_زینب_س_وداع پسر مرتضی خداحافظ نوه‌ی مصطفی خداحافظ  برو ای نازنین برادر من در پناه خدا، خداحافظ ای به قربان صورت ماهت ای به قربان عُمرکوتاهت برو دست خدا به همراهت تشنه‌ی کربلا خداحافظ بعد تو زینب است و داغ سفر داغ انگشت و داغ انگشتر داغ گهواره‌ی علی اصغر ای به غم مبتلا خداحافظ بعد تو زینب است و روی کبود بعد تو زینب است و آتش و دود بعد تو زینب است و چشم یهود وارث انبیا خداحافظ زینت شانه‌های پیغمبر آخرین یادگاری مادر بعد تو زینب است و این لشکر سرور سرجدا خداحافظ برو ای آسمان خریدارت برو ای اولیا عزادارت برو دست علی نگهدارت ای شفیع جزا خداحافظ #محمود_یوسفی

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی سرمایه‌ای‌ست ثروت آه فقیر تو شد سربلند، آنکه شده سر به زیر تو رضوان‌تر از بهشت خدا شد نصیب حُر آغوش پُر عطوفت و توبه پذیر تو این دیده‌های خشک تو را می‌کند طلب باران رحمت است قنوت کویر تو تو هم قتیل اشکی و هم خون بهای اشک جان‌ها فدای موهبت چشم‌گیر تو گیسوی توست سلسله‌جنبان کائنات تا به قیامت است جهانی اسیر تو ** سر می‌زند به صخره غم موج علقمه از داغ تشنه بودن طفل صغیر تو چون ذوالجناح، جان مرا هم قبول کن تا جان دهم کنار تن غرق تیر تو باید کفن برای تو از جنس اشک دوخت شد بوریای کهنه‌ای آخر حریر تو حجت‌الاسلام #محسن_حنیفی

#حضرت_عباس_ع_شهادت لب آبی و لبت داغ تر از خورشید است آنچه بعد از تو نبیند دل من، امید است من چگونه خبرت را برسانم به حرم مانده‌ی بال و پرت را برسانم به حرم همچنان دخترم از خیمه تو را می‌خواند خواهرت منتظر آمدنت می‌ماند هلهله‌ها خبر از دست بریده داده خبرم را به حرم، قدِ خمیده داده قامتم از غم بی دستی تو "تا" مانده کوهی از تیر به روی بدنت جا مانده بدنت پر شده از تیر، تماشا سخت است حرِکت دادن این جسم از اینجا، سخت است بروم پیکر بی دست تو را پس چه‌کنم؟ کینه‌ی دشمن بد مست تو را پس چه کنم؟ تن بی دست تو با نیزه لگدکوب شده حرمله با غم تو، حال دلش خوب شده #حسن_کردی

#حضرت_عباس_ع_شهادت لحظه‌ای آمدی که افتادم پیشِ پایت نشد که برخیزم تو برایِ من اشک می‌ریزی من برایِ تو اشک می‌ریزم دست‌هایم قلم شد و بی دست از بلندایِ مرکب افتادم بگذر از من اگر به محضرِ تو اینچنین نامرتب افتادم روزِگاری عجیب دارم من از حرم شرم می‌کند سقا من که امیدِ یک جهان هستم غصه‌ی مَشک می‌خورم حالا تیرها چون به سَمتِ من آمد سنگری دورِ مَشکِ خود بودم آبرویم که ریخت رویِ زمین شاهدِ سیلِ اشکِ خود بودم بدتر از این نمی‌شود حالا قحطِ آب است و من زمین‌گیرم به سکینه بگو که شرمندم با همین شرم و غصه می‌میرم جانِ من فکرِ دیگری بهرِ آن لبِ خشکِ خردسال کنید رفتی از من به اهلِ خیمه بگو این دَمِ آخری حلال کنید مادرت آمده به بالینم السلام علیک ای بانو کمرت را گرفته‌ای، او هم دستِ خود را گرفته بر پهلو برو از پیشِ من نمان اینجا ساعتی بعد، بینِ گودالی هیچکس پیشِ تو نمی‌ماند آن زمان که خودِ تو پامالی من و تو می‌رویم اما من به فدایِ غمِ دلِ زینب وَ قرارِ من و شما باشد رویِ نیزه مقابلِ زینب #مهدی_قربانی

#حضرت_عباس_ع_مدح عشق این است که در هر شَرَیان عباس است ضربان، در ضربان، در ضربان عباس است در رگ و ریشه و در شاهرگ و مویرگم جریان، در جریان، در جریان عباس است رحمت واسعه‌ای زیر دو بالش دارد نَفْسِ فضل و کرَمِ در فَوَران عباس است ارمنی پشتِ کلیمی همه صاحب نذرند عشقِ هر لهجه و هر رنگ و زبان عباس است بین هر کوره‌دهاتی که رَوی می‌بینی بر روی بامِ حسینیه‌‌ی‌شان عباس است حرز سنجاق به پیراهنِ نوزادیِ ما نغمه‌ی پیرزنانِ سبلان عباس است بچه‌ها منتظر طبل و دُهُل‌های عزا تا بکوبند و بگویند که «جان» عباس است لات‌ها چاکرِ اویند و علَم‌کِش‌ها خاک بیرقِ دسته‌ی زنجیرزنان عباس است سال‌ها با دَمِ این بحر، تلاطم کردیم شیرِسرخِ عربستان نه، جهان عباس است #حسن_لطفی

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه وقتی اشکت ریخت روی جوهرِ تقدیرها روضه‌ات شد اولین عشقِ جوان‌ و پیرها مُهرِ داغت شد مدالِ سرخ، وقتی زخم شد سینه از سینه‌زنی‌ها شانه از زنجیرها رزقِ ما پایان ندارد مثل احسانِ کریم دیگِ نذری ته ندارد، شاهدم کفگیرها کاش می‌مردیم با «یا لَیتَنا کُنّا مَعَک» چهره‌ی تقویم‌مان سرخ است از تأخیرها ما کبوترها نبودیم آسمانت فتح شد جای ما پرواز می‌کردند سویت تیرها میهمان از دست‌های میزبان شمشیر خورد ریخت خونِ تشنه‌ات در سفره‌های سیرها قاریان، قرآنِ جسمت را تلاوت می‌کنند عالمان، بیرون کشیدند از تنت تفسیرها از مؤذن‌ها اذان می‌ریخت وقتِ کشتنت در نمازِ قتلِ تو تسبیح‌ شد تکبیرها گودی گودال پُر شد، خون مزارت را گرفت دفن شد کوهِ تنت در تلّی از شمشیرها دشتِ سرخ افتاد دستِ گلّه‌ی کفتارها آه، از حالِ فرارِ آهوانِ شیرها #رضا_قاسمی

ای مصحف ورق ورق! ای روح پیکرم! آیا تویی برادر من؟ نیست باورم با آنکه در جوار تو یک عمر بوده ام نشناسمت کنون که تو هستی برادرم پامال جور و دست خوش کینه ام ببین ای کشتی نجات، گذشت آب از سرم عمرمنی که از کف من رفته ای و من بی تو، گمان بودن خود را نمی برم ای خشک لب! کنار فرات از غمت ببین دریاست در کنار من از دیدۀ ترم با کعب نی کنند جدا از توأم و لیک از جان خویش بگذرم و از تو نگذرم دیشب کنار پیکر پاکت چها گذشت؟ کاین خاک ها هنوز دهد بوی مادرم دیدم که دست ظلم، تو را سنگ می زند بگذاشتم، دو دست خود آنگاه برسرم شاعر: علی انسانی

جبرِ نگاهت از دلِ من اختیار برد زلفت رسید و پای مرا پای دار برد بسته شده است بار تمام قبیله اش هرکس به دوش خویش , برای تو بار برد بالاترین عبادت من اشک بر شماست باید که گریه محضر پروردگار برد مقتل نوشته است چه زجری کشیده ای یک نصف روز ذبح گلوی تو کار برد ته مانده های جسم تو چسبید زیر نعل تا شهر کوفه جسم تورا ده سوار برد ای افتخار عالمیان جامه ی تورا یک نانجیب آمد و با افتخار برد یعنی یکی نبود بگوید سه شعبه را باید بجای جنگ , برای شکار برد بیچاره شد رباب زمانیکه حرمله همراه خود به پشت حرم نیزه دار برد لعنت به شمر , اهل و عیال تورا حسین پای برهنه روی مغیلان و خار برد قوم حسود هند جگرخوار , عاقبت قوم تورا به مجلس بی بند و بار برد آخر عقیله ناقه ی عریان سوار شد اورا به ناکجا ستم روزگار برد زینب , دلِ شکسته و یک صورت کبود از کربلا برای خودش یادگار برد رضا قربانی

من زینب صبور تو بودم ولی حسین هنگام قتل صبر تو صبرم تمام شد دیدم که جای آب لبت نیزه می خورد از آن به بعد آب به لبها حرام شد ای احترام واجب زینب دم غروب عریان شدی و جسم تو بی احترام شد خیلی نگاهشان به من اذیت کننده بود دور و بر تو دور و برم ازدحام شد بعد از عبور چکمه شمر از تنت حسین صحبت ز نعل های سواره نظام شد کارت کجا کشیده که پرده نشین شهر با شمر بد دهن سر تو همکلام شد

#حضرت_عباس__ع__روضه قطره ای اشک تو یک دریا عطش هرم لبهای تو یک صحرا عطش در نگاه گرم تو حس میشود یک جهان ایثار ، یک دنیا عطش ساقی دریادلان کاری بکن میکند در خیمه ها غوغا عطش سخت میباشد برای کودکان در هوای ظهر عاشورا عطش تا نبینی عاشقان را تشنه کام آمدی دریای غیرت تا عطش تا کویر خشک لبهای تو دید سوخت چون خورشید سرتا پا عطش تشنه بیرون آمدی تا از فرات بی تو دارد آب هم حتی عطش کاش دریای خروشان فرات از خجالت آب میشد یا عطش رفتی و بعد از تو ای راز رشید میزند آتش جگرها را عطش بی تو در میخانه خم می شکست علقمه شد بزم غم ، سقاعطش آسمان را دود می بیند حسین بسکه دیده ، دیده ی مولا عطش بعد تو روح بلند عاطفه قطره قطره آب میشد با عطش جرعه ای امروز در کامم بریز تا نگردد قسمتم فردا عطش شاعر: اسماعیل پور جهانی حضرت عباس (ع) روضه

#امام_سجاد__ع__روضه این امامی که چنین سلسله بر پا دارد به خداوند قسم دست توانا دارد گرچه از گردن آزرده او خون ریزد در ره عشق دل و جان شکیبا دارد چهره اش سرخ شده گر چه ز خون جگرش نور توحید در آئینه تقوا دارد آسمان از شرر آه دلش می سوزد ناله اش سخت اثر در دل خارا دارد اشک بر غربت و تنهائی او می ریزد این هلالی که سر نیزه تماشا دارد لحظه هایش همه پر شورتر است از شب قدر بر لبش زمزمه ای دارد و احیا دارد در ره دوست به تقدیر خداوند رضاست با خداوند تو گوئی سر سودا دارد گاه بر عترت یاسین نگهش دوخته است گه نظر بر سر ببریده بابا دارد شامیان! شرم نکردید ز حق؟ بر سرتان آسمان گر که شرر بار شود جا دارد هر چه خاکستر و آتش به سر او ریزید شمع از سوختن خویش چه پروا دارد هیچ دانید چه کس زیر غل و زنجیر است آن که اعجاز از او عیسی و موسی دارد هر که امروز «وفائی» ز غمش گریه کند چه غمی در دل خود از غم فردا دارد شاعر:علی انسانی امام سجاد (ع) روضه

#امام_حسین__ع__روضه یک نفر انگشترت را می برد دیگری بال و پرت را می برد گرگی از بالا سرت رویت درید می جوید و پیکرت را می برد ناتمام کرده سنانی حرف تو حرف های بیشترت را می برد با لگد بر صورت تو می زد و سوی چشمان ترت را می برد امام حسین (ع) روضه

#امام_سجاد__ع__روضه من بر این ماه که بر نیزه نشسته پسرم پاره پاره شده همچون لب بابا جگرم من جگر پاره آن بزم شرابم والله خیزران رنگ گرفت از لب زخم پدرم اینکه آتش به سرم ریخته شد دردی نیست عکس رخساره نیلی است در این چشم ترم لرزه بر پیکرش افتاد کنیزش خواندند من خجالت زده از خواهر نیکو سیُرم خارجی و پسر خارجیان گفت به من آنکه با زخم زبان کرده چنین خونجگرم خواهر کوچک من گوشه ویران جان داد هر سحر یاد همان غربت وقت سحرم جواد حیدری منبع : شیعتی امام سجاد (ع) روضه

#امام_حسین__ع__روضه آه ای جدّ مطهر، بدنم می‌لرزید جزمن‌ومادرمن هیچ‌کس‌آن‌صحنه‌ندید بین گودال حسینِ تو روی خاک افتاد شمر میدید غریب‌ست، صدایش نشِنید یوسفت روی زمین بود و همه خندیدند سنگ آنجا به ادب صورت اورا بوسید او نفس می‌زدو با هرنفسش درگودال خونِ تازه زتمام بدنش می جوشید نای برخواستن حتی ز روی خاک نداشت لگدی شمر به او زد که به گودی غلتید خنجر کهنه کجا، حنجر خشکیده کجا سر که نه، رشته‌ای از قلب مرا شمر برید دست و پامی‌زدو از شدت درد آن لحظه چادر فاطمه را در دل گودال کشید چادر دخترت از خون گلو رنگین شد خون حنجر به روی چادر زهرا پاشید **** محمود اسدی شائق ا

#امام_سجاد__ع__روضه با غل جامعه در هم بفشارید تنم را هدف سنگ نمائید ز هر سو بدنم را می‌توان پوست برید از تن رنجور من امّا نتوان دوخت ز گفتار حقایق دهنم را لالۀ گلبن مولای جوانان بهشتم خاک ویرانه‌سرا کرده خزان یاسمنم را نیزه و کعب نی و سنگ جفا بود جوابم سر بازار شنیدند چو مردم سخنم را راز مظلومیم آن روز شود بر همه ظاهر که پس از مرگ برآرند ز تن پیرهنم را هدفم نشر پیام پدرم بود در این ره که عدو کرد هدف دست و سر و پا و تنم را به همه خلق بگوئید که با پیکر عریان بوریائی کفن آمد پدر بی، کفنم را نظم «میثم» همه جوئید و به هر بیت بخوانید قِصّۀ غُصّه و اندوه و ملال و محنم را شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار امام سجاد (ع) روضه

#امام_حسین__ع__مناجات عالم همه یک نقطه ای از نونِ حسین(ع) است عشق است چنین جاذبه در خونِ حسین(ع) است زیباییِ احساسِ من این است که جانم آن عاشقِ‌ دیوانه و مفتونِ حسین است این دل که اسیر است و در این دام گرفتار چون آهوی سرگشته ی هامونِ حسین است بر سینه ی قبرم به خطِ خون بنگارید هان این دلِ سودا زده افسونِ حسین است عمریست دلم بارِ غم هجر کشید است اصلاً بنویسید که مجنونِ حسین است یا لیتنی کنت و مَعکم وردِ لبِ ماست عالم به ابد یکسره مدیون حسین است گر نعره ی هیهات.... کشد در برِ ذلت چون عزت و آزادگی قانونِ حسین است در ظهرِ عطش کرب و بلا و تهِ گودال این قلبِ خدا هست که محزونِ حسین است هرگز نشود مشعلِ این واقعه خاموش تا روی جهان صورتِ گلگونِ حسین است تا نبضِ جهان می زند این دایره ی عشق عالم همه یک نقطه ای از نونِ حسین(ع) است هستی محرابی امام حسین (ع) مناجات