#امام_حسین_ع_عصر_عاشورا #ذوالجناح آمد ولی با خود سوارش را نداشت بی قرار بی قرار آمد، قرارش را نداشت سال‌ها پا در رکاب حضرت خورشید بود بر رکاب اما سوار کهنه‌کارش را نداشت بر رکاب خود نگینِ سرخِ خاتم را ندید بر رکاب خود نگین شاهوارش را نداشت خوب یادش بود وقتی رهسپار جنگ شد دشت تاب گام‌های استوارش را نداشت لحظه‌هایی را که بی او از سفر برگشته بود لحظه‌هایی را که اصلاً انتظارش را نداشت یال‌هایش گیسوانی غوطه‌ور در خاک و خون چشم‌هایش چشمه‌ای که اختیارش را نداشت اسب بی صاحب، شبیه کشتی بی ناخداست صاحبش را، هستی‌اش را، اعتبارش را نداشت پیکر خود را به خونِ آسمان آغشته کرد طاقت دل کندن از دار و ندارش را نداشت اسب‌ها در قتله‌گاه، آسیمه سر می‌تاختند کاش شرم دیدن ایل و تبارش را نداشت پیکری صدپاره از آوردگاه آورده بود که حساب زخم‌های بی شمارش را نداشت کاش دُلدُل بود و دِل دِل کردنش را می‌شنید لحظه‌ای که حیدر بی ذوالفقارش را نداشت بال‌هایش را همان جا باز کرد و جان سپرد آرزویی غیر مردن در کنارش را نداشت #احمد_علوی

#امام_حسین علیه‌السلام #شام_غریبان #قطعه 🔹نمازِ سر🔹 هیچ کس تا ابد نمی‌فهمد شب آن زن چگونه سر شده بود خبری بود در تنور انگار خبر این بار، داغ‌تر شده بود با دل خون وضوی گریه گرفت بین سجاده نوحه‌گر شده بود آسمان را به سمت خویش کشید وسعت خانه بیشتر شده بود شانه برداشت تا که مویش را... شانه از دست چشم، تر شده بود عطر برداشت تا که رویش را... عطر می‌سوخت، خون‌جگر شده بود آب برداشت تا گلویش را... آب، دریای شعله‌ور شده بود کاش آن شب سحر نمی‌آمد سحر آمد ولی اگر شده بود... پشت سر ایستاد و قامت بست لحظه‌های نماز سر شده بود #رضا_خورشیدی‌فرد

#امام_حسین علیه‌السلام #شام_غریبان #غزل 🔹خورشید در تنور🔹 امشب ز فرط زمزمه غوغاست در تنور حال و هوای نافله پیداست در تنور دیگر زمین مکبّر یاران صبح نیست امشب نماز یار فُراداست در تنور هر ندبه عاشقانه به معراج می‌رود انگار شور مسجدالاقصاست در تنور! خاکستر است و شعله و پروانه‌ای که سوخت امشب تمام عشق همین جاست، در تنور اینجا مدینه نیست ولی با هزار غم دست دعای فاطمه بالاست در تنور! این زادهٔ خلیل که جانش به باغ سوخت غم را چگونه باز پذیراست در تنور؟! از اشک‌های تب‌زده طوفان به‌پا شده‌ست ای نوح! این تلاطم دریاست در تنور! با داغ جاودانهٔ تاریخ آشناست باغ شقایقی که شکوفاست در تنور این سَر که آفتاب سرافراز عالم است روشن‌ترین مفسّر فرداست در تنور دیگر چرا ز واقعه باید خبر گرفت وقتی که عمق حادثه پیداست در تنور! #جواد_محمدزمانی

#امام_حسین علیه‌السلام #شام_غریبان #غزل 🔹خورشید سر بریده🔹 آتش چقدر رنگ پریده‌ست در تنور امشب مگر سپیده دمیده‌ست در تنور؟ این ردّ پای قافلهٔ داغ لاله‌هاست؟ یا خون آفتاب چکیده‌ست در تنور؟! این گل‌خروش کیست که یک‌ریز و بی‌امان شیپور رستخیز دمیده‌ست در تنور؟ چون جسم پاره پارهٔ در خون تپیده‌اش فریاد او بریده بریده‌ست در تنور از دودمان فتنهٔ خاکستری، خسی خورشید را به شعله کشیده‌ست در تنور جز آسمان ابری این شام کوفه‌سوز خورشیدِ سر بریده که دیده‌ست در تنور؟ دنبال طفل گمشده انگار بارها با آن سرِ بریده دویده‌ست در تنور! امشب چو گل شکفته‌ای از هم، مگر گلی گل‌بوسه از لبان تو چیده‌ست در تنور؟ در بوسه‌های خواهر تو جان نهفته است جانی که بر لب تو رسیده‌ست در تنور آن شب که ماهتاب تو را می‌گریست زار دیدم که رنگ شعله پریده‌ست در تنور #محمدعلی_مجاهدی

#امام_حسین علیه‌السلام #عاشورا #غزل 🔹آیۀ نور🔹 ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور! بی‌تو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور.. دیده‌ها، گو همه دریا ‌شو و دریا، همه خون که پس از قتل تو، منسوخ شد آیین سرور.. دیر ترسا و سرِ سبط رسول مدنی؟ آه! اگر طعنه به قرآن زند انجیل و زبور تا جهان باشد و بوده‌ست، که داده‌ست نشان؟ میزبان خفته به کاخ اندر و مهمان به تنور سر بی‌تن که شنیده‌ست به لب، آیۀ کهف؟ یا که دیده‌ست به مشکات تنور، آیۀ نور؟ جان فدای تو! که از حالت جان‌بازی تو در طف ماریه از یاد بشد، شور نشور.. قدسیان سر به گریبان به حجاب ملکوت حوریان دست به گیسوی پریشان ز قصور غرق دریای تحیّر ز لب خشک تو، نوح دست حسرت به دل، از صبر تو، ایّوب صبور.. انبیا محو تماشا و ملائک، مبهوت شمر، سرشار تمنّا و تو، سرگرم حضور #نیر_تبریزی

شبی که بر سر نی آفتاب دیدن داشت حدیث دربه‌دری‌های من شنیدن داشت بسیط دشت، چنان لاله‌زار حسرت بود که سبزه نیز سر سرخ بر دمیدن داشت هدف چه بود در این کارزار خون‌آلود که شعله شوقِ به هر خیمه سرکشیدن داشت چه بود در سر گل‌های باغ سبز رسول که دشت فتنه هنوز آرزوی چیدن داشت به اوج آبی آن آسمانِ خونین‌رنگ کبوترِ دل من شوق پرکشیدن داشت ستارگان چمن پیش تیغ صف بستند خدا دوباره مگر عزم گل گُزیدن داشت ننالم از خط تقدیر خویش در زنجیر که سرنوشت تو در خاک و خون تپیدن داشت صبور ثانیه‌های غم و بلای تو بود دلم که وعدهٔ بسیار داغ دیدن داشت پیام پرپرِ گل‌های باغ را می‌برد نسیم صبح که بر خاک و خون وزیدن داشت #جواد_محقق

#شام_غریبان #غزل 🔹زینبِ دور از حسین🔹 شب است و دشت، هیاهوی مبهمی دارد ستاره‌سوخته‌ای، صحبت از غمی دارد شب است و بر لب شطّ فرات، زمزمه‌ای‌ست به پای نخل که گیسوی درهمی دارد شب است و ماه به هر خیمه‌ای که می‌نگرد نشسته مادری و بزم ماتمی دارد شب است و دشت، به خون خفته؛ خیمه، سوخته است به وسعت ابدیّت، جهان غمی دارد شب است و سنگ صبوری به ناله می‌گوید کجاست دُرّ یتیمی که همدمی دارد؟ شب است و دختر معصوم سیدالشهدا برای نوحه‌گری، فرصت کمی دارد شب است و سایۀ اهریمنی شتاب‌آلود رَود به سوی سلیمان که خاتمی دارد شب است و داغِ جگرسوزِ سینۀ مظلوم ز اشک فاطمه، امّید مرهمی دارد شب است و این همه غم، در عوالم ملکوت خدا گواست، پیمبر چه عالمی دارد شب است و ماتم اصغر گرفته است، رباب ز گاهوارۀ او، چشم برنمی‌دارد شب است و قافله‌سالار شاهدان شهید به دست، مشعل و بر دوش، پرچمی دارد شب است و بر سر سجّاده‌ای پُر از اخلاص بلند‌‌قامت عصمت، قد خمی دارد شب است و زینبِ دور از حسین می‌داند نفس کشیدنِ بی‌او، چه ماتمی دارد... #محمدجواد_غفورزاده

#شام_غریبان #غزل 🔹قافله‌سالار🔹 از عشق بپرسید، که با یار چه کردند؟ با آن قد و بالای سپیدار، چه کردند... از چاه بپرسید، همان چاه مقدس! با ماه، همان ماه شب تار چه کردند؟ اصلاً بگذارید خود آب بگوید با چشم و دل و دست علمدار چه کردند؟ اصلا بگذارید، که خورشید بگوید خورشید! بگو با سرِ سردار چه کردند؟ نیزار گواه است که با خوبترین‌ها این قوم خطا رفتۀ تاتار چه کردند؟ بیعت‌شکنان، نقشه کشیدند و دوباره با ذریۀ حیدر کرار چه کردند؟ ای قامتِ افراشته در سجدۀ بسیار لب‌های عطش با تب بسیار چه کردند؟ نیلوفر پژمردۀ شب‌های خرابه! با بغض تو ای ابر سبکبار چه کردند؟ در ماتم شمع و گل و پروانه و بلبل ای اشک به یاد آر، به یاد آر چه کردند در طاقت من نیست که دیگر بنویسم با قافله و قافله‌سالار چه کردند #سارا_جلوداریان

#شام_غریبان #غزل 🔹فریاد عصمت🔹 غم می‌دمد در حنجری آتش‌گرفته اینجا صدای خواهری آتش گرفته اینجا کبوتربچّه‌ها را یک کبوتر پیچیده در بال و پری آتش‌گرفته فریاد عصمت شعله می‌گیرد دمادم از تار و پود معجری آتش‌گرفته بشتاب زینب! در میان شعله‌ها باز دامان طفل دیگری آتش گرفته آن سوی فریاد عطش، صد حنجره درد در «لای لایِ» مادری آتش‌گرفته از داغ این آلاله‌های غرق در خون هر گوشه چشمان تری آتش گرفته قرآن تلاوت می‌کند فرزند قرآن از روی نیزه با سری آتش‌گرفته پیش نگاه خستۀ پروانه، شمعی افتاده بر خاکستری آتش‌گرفته بی‌شک تمام این وقایع ریشه دارد در اتّفاقات دری آتش‌گرفته #سیدمحمد_بابامیری

#شام_غریبان #غزل 🔹شام غریبان🔹 پس از شام غریبان یاد یاری ماند و من ماندم فروغ دیدۀ شب‌زنده‌داری ماند و من ماندم ز هفتاد و دو گل در قلب این صحرای پاییزی شمیم عترت و عطر بهاری ماند و من ماندم... خدایا شاهدی از یک چمن نسرین و نیلوفر گلی خلوت‌نشین در زیر خاری ماند و من ماندم شفق در آسمان طرحی‌ست از خون گلوی گل به دامان افق نقش و نگاری ماند و من ماندم به گوشم می‌رسد صوت رباب و ذکر لالایی فقط گهوارۀ چشم‌انتظاری ماند و من ماندم بهار آتش گرفت و باغ پرپر شد در این صحرا پرستوهای در حال فراری ماند و من ماندم نگاهم بود دنبال کبوترهای سرگردان کنار خیمه، اسب بی‌سواری ماند و من ماندم شکست آیینه‌های آل طاها عصر عاشورا ز سُمّ اسب‌ها، گرد و غباری ماند و من ماندم دل من بیشتر از خیمه‌ها می‌سوخت چون دیدم میان شعله، جان بی‌قراری ماند و من ماندم بیابان در بیابان ظلمت است و تیرگی اینجا هلال ماه نو در شام تاری ماند و من ماندم گواه ظلم این اُمّت، همین پیراهن است آری ز هجده یوسف من یادگاری ماند و من ماندم عطش بیداد کرد امروز در این سرزمین اما ز اشک دیدگان دریا کناری ماند و من ماندم #محمدجواد_غفورزاده

#حضرت_زینب علیهاالسلام #شام_غریبان #غزل_مثنوی 🔹یک کربلا مصیبت🔹 زخمی شکفته، حنجره‌ای شعله‌ور شده‌ست داغ قدیمی من از آن تازه‌تر شده‌ست زخمی که غنچه بسته و جانی از آن شکفت وقتی دهان گشود جهانی از آن شکفت این شعله در وجود من از گریه روشن است این سوختن نشانهٔ آرامش من است این داغ در اجاق دلم بی‌شرر مباد این زخم کهنه کمتر از این تازه‌تر مباد آن سوی سوز و ساز، قراری نهفته است در شعله‌زار درد بهاری شکفته است دردی که خون دل شده درمانمان کند نوع دگر بسازد و انسانمان کند این سوز خوب از همهٔ سوزها جداست سوز طف و گداز شررخیز کربلاست با سوز کربلایی این داغ ساختیم صدبار سوختیم و دمادم گداختیم معراج را سبب نه، که عین مسبب است کامل‌ترین حقیقت آن سوز زینب است زینب مگو تمامت صبر خدا بگو خورشید عصر واقعهٔ کربلا بگو امشب سواد فاجعه‌ای گشته برملا از عمق دشت‌های مِه‌آلود کربلا مرثیه‌خوان روح من! امشب بیا بخوان امشب روایت دگر از کربلا بخوان تاریخ روز واقعه را خون گریسته‌ست بیش از هزار سال در اندوه زیسته‌ست در پنجه‌های بغض گلوگیر، مرده بود شاعر اگر که سوز دلش را نمی‌سرود تا بر غروب شام غریبان اشاره کرد پیراهن صبوری خود صبر پاره کرد آرام خفته بود سر از خاک برنداشت انگار از مصیبت خواهر خبر نداشت می‌رفت از آشیانهٔ آتش گرفته‌اش با دسته‌ای کبوتر تنها که پرنداشت شب، ترسناک بود و سراسیمه می‌دوید طفلی که غیر عمّه امید دگر نداشت طوفان فرو نشست ولیکن میان خاک یک کهکشان سوخته دیدم که سر نداشت یک کربلا مصیبت و صد قتلگاه غم در قلب‌های سخت‌تر از سنگ اثر نداشت دنیا خجل ز دربدری‌های زینب است خورشید هم نهان‌شده در پردهٔ شب است دیشب اگر چه ره به سوی قتلگاه برد از موج‌خیز غم به برادر پناه برد امروز هم به سوی چمن ره گزیده است گل‌های باغ سوخته را شب ندیده است هنگامهٔ ورود به مقتل فرا رسید نوباوگان فاطمه را سربریده دید هر یک تنی به رنگ شقایق به برگرفت از عمق روح صیحه زد، آفاق درگرفت پرسید بانویی که قد از غم خمیده است یاران! عزیز گمشده‌ام را که دیده است؟ خم شد کنار یک تن بی‌سر، دلش شکست قرآن ورق ورق شده دید و سپس نشست بر زخم بی‌شمار برادر نظاره کرد هی پلک بست باز نگاه دوباره کرد باور نمی‌کنم که حسینم چنین شده سر در بدن ندارد و نقش زمین شده در بر گرفت پیکر در خون تپیده را بوسید جای گونه، گلوی بریده را یک چند لحظه‌ای نظر از دوست برگرفت اندوه شعله‌ور شد و سوز دگر گرفت «پس بازبان پر گله آن زادهٔ بتول روکرد بر مدینه که یا اَیها الرسول این کشتهٔ فتاده به هامون حسین توست وین صید دست و پا زده در خون حسین توست» :: هر لحظه سوزهای فراوان به سینه داشت سوز مکاشفات حسین و سکینه داشت شیرازه‌های صبر و امیدش گسسته دید خورشید را دمی که به زنجیر بسته دید بیمار روز واقعه جان بر لبش رسید نزدیک بود جان بدهد زینبش رسید یک آن اگر توجهش از یاد رفته بود از دست عمه حضرت سجاد رفته بود صد شعله در وجود من از گریه روشن است این سوختن نشانهٔ آرامش من است این داغ در اجاق دلم بی‌شرر مباد این زخم کهنه کمتر از این شعله‌ور مباد #سیدفضل‌الله_قدسی

می‌آید از سمتِ غربت، اسبی که تنهای تنهاست تصویرِ مردی که رفته‌ست، در چشم‌هایش هویداست یالش که همزاد موج است، دارد فراز و فرودی امّا فرازی که بشکوه، امّا فرودی که زیباست در عمق یادش نهفته‌ست، خشمی که پایان ندارد در زیر خاکستر او، گل‌های آتش شکوفاست در جانِ او ریشه کرده‌ست، عشقی که زخمی‌ترین است زخمی که از جنس گودال، امّا به ژرفای دریاست داغی که از جنس لاله‌ست، در چشم اشکش شکفته‌ست یا سرکشی‌های آتش، در آب و آیینه پیداست هم زین او واژگون است، هم یال او غرق خون است جایی که باید بیفتد از پایْ زینب، همین جاست دارد زبان نگاهش با خود سلام و پیامی گویی سلامش به زینب، امّا پیامش به دنیاست: از پا سوار من افتاد، تا آن‌که مردی بتازد در صحنه‌هایی که امروز، در عرصه‌هایی که فرداست این اسب بی‌صاحب انگار، در انتظار سواری‌ست تا کاروان را براند، در امتدادی که پیداست #محمدعلی_مجاهدی

#امام_حسین علیه‌السلام #عاشورا #قصیده 🔹خون خدا🔹 نمی‌دانم تو را در ابر دیدم یا كجا دیدم به هر جایی كه رو كردم، فقط روی تو را دیدم.. تو را پیچیده در خون، در حریر ظهر عاشورا تو را در واژه‌های سبز رنگ «ربّنا» دیدم تو را در آبشارِ وحیِ جبرائیل و میكائیل تو را یك ظهر زخمی در زمین كربلا دیدم تو را دیدم كه می‌چرخید گِردت خانهٔ كعبه خدا را، در حرم گم كرده بودم، در شما دیدم شبیه سایهٔ تو، كعبه دنبالت به راه افتاد تو حج بودی، تو را هم مروه دیدم، هم صفا دیدم شب تنهای عاشورا و اشباحی كه گم گشتند تو را در آن شب تاریك، «مصباح الهدی» دیدم در اوج كبر و در اوج ریای شام، ‌ای كعبه! تو را هم‌شانه و هم‌شأن كوی كبریا دیدم دمی كه اسب‌ها بر پیكر تو تاخت آوردند تو را‌ ای بی‌كفن، در كسوت آل عبا دیدم دلیل مرتضی! شبه پیمبر! گریهٔ زهرا! تو را محكم‌ترین تفسیر راز «انّما» دیدم هجوم نیزه‌ها بود و قنوتِ مهربان تو تو را در موج موج «ربّنا» در «آتِنا» دیدم تو را دیدم كه داری دست در دستان ابراهیم تو را با داغ حیدر، كوچه كوچه، پا به پا دیدم تو را هر روز با ‌اندوه ابراهیم، همسایه تو را با حلق اسماعیل، هر شب هم‌صدا دیدم همان شب كه سرت بر نیزه‌ها قرآن تلاوت كرد تو را بر دامن زهرا و دوش مصطفی دیدم تنور خولی و تنهایی خورشید در غربت تو را در چاهِ غربت هم‌نوای مرتضی دیدم سرت بر نیزه قرآن خواند و جبرائیل حیران ماند و من از كربلا تا شام را «غار حرا» دیدم به «یحیی» و «سیاوش» جلوه می‌بخشد گل خونت تو را ‌ای صبح صادق با «امام مجتبی» دیدم تو را دلتنگ در دلتنگی شامی غریبانه تو را بی‌تاب در بی‌تابی طشت طلا دیدم شكستم در قصیده، در غزل، ‌ای جان شور و شعر تو را وقتی كه در فریاد «اَدرِك یا اَخا» دیدم تمام راه را بر نیزه‌ها با پای سر رفتی به غیرت پا به پای زینب كبری تو را دیدم دل و دست از پلیدی‌های این دنیا، شبی شُستم كه خونت را، حنای دست مشتی بی‌حیا دیدم چنان فواره زد خون تو تا منظومهٔ شمسی كه از خورشید هم خون رشیدت را فرا دیدم مصیبت ماند و حیرت ماند و غربت ماند و عشق تو ولا را در بلا جستم، بلا را در ولا دیدم تصوّر از تفكر ماند و خون تو تداوم یافت تو را خون خدا، خون خدا، خون خدا دیدم #علیرضا_قزوه

#امام_حسین علیه‌السلام #عاشورا #غزل 🔹عشق غیور🔹 می‌وزد در کربلا عطر حضور از قتلگاه می‌کند انگار خورشیدی ظهور از قتلگاه برگ‌ریزان ا‌ست و پاییزان، در این طوفان رنگ کاروانی می‌کند گویا عبور از قتلگاه!... بال در بال کبوترها کدامین آفتاب می‌کند پرواز تا آفاق نور از قتلگاه؟ باز عیسی می‌رود تا سیر خورشیدی کند یا کلیم آورده خورشیدی به طور از قتلگاه؟ تا چه آمد بر سر قرآن؟ که می‌آید به گوش نالۀ انجیل و تورات و زبور از قتلگاه پیکر سی پارۀ قرآن به روی نیزه‌هاست یا سرِ خورشید افتاده‌ست دور از قتلگاه؟... رود رود زمزم این‌جا شور و حال زمزمه‌ست تا چه سهمی می‌بَرد با این مرور از قتلگاه شط در این‌جا بر سر و بر سینه می‌کوبد که حیف می‌بَرم با خود فقط چشمی نمور از قتلگاه این‌ که می‌جوشد ز طبع نینوایی شعر نیست تا ابد این چشمه می‌گیرد شعور از قتلگاه شعر ما هم چون دل ما کربلایی می‌شود گر بیفتد در دل دیوانه شور از قتلگاه درک سرخ ما ز عاشورا تو را کم داشته‌ست لحظه‌ای سر بر کن ای عشق غیور از قتلگاه #محمدعلی_مجاهدی

#امام_حسین علیه‌السلام #عاشورا #غزل 🔹حدود ساعت سه🔹 دقیقه‌های پر از التهاب دفتر بود و شاعری که در اندوه خود شناور بود به روی خاک، گلی بود از عطش سیراب که هُرم گرم نفس‌هاش شعله‌پرور بود مرور کرد تمام مسیر ذهنش را که صفحه صفحه پُر از خاطرات پرپر بود چه چشم‌ها که ندیدند چشم‌های ترش چه گوش‌ها که برای شنیدنش کر بود ز خون او همهٔ نیزه‌ها حنا بسته لب تمامی شمشیرهایشان تر بود در اوج کینه کسی داشت سمت او می‌رفت و دست‌های پلیدش به دست خنجر بود به روی تلّی از انبوه غصه‌های جهان به جستجوی برادر، نگاه خواهر بود که با نگاه غریبانه‌اش گره می‌خورد و ابتدای غم از این نگاه آخر بود زمان زمان قیامت، زمین... زمین لرزید گمان کنم که همان روز، روز محشر بود کسی شنیده شد از لابه‌لای هلهله‌ها که نغمه‌های لب او «غریب مادر» بود کسی به دست، سری، آن طرف به سر دستی بس است روضهٔ لب تشنه‌ای که... حدود ساعت سه شاعر از نفس افتاد دقیقه‌های پُر از التهاب دفتر بود #رضا_خورشیدی‌فرد

#امام_حسین علیه‌السلام #عاشورا #غزل 🔹تشنهٔ عشق🔹 تشنهٔ عشقیم، آری، تشنه هم سر می‌دهیم آبرویی قدر خون خود، به خنجر می‌دهیم لاله را بگذار و بگذر، لایق عشق تو نیست ما به پای عاشقی، سرو و صنوبر می‌دهیم گرچه دریا، تا بخواهی، بی‌وفایی كرده است ما به دست دوستی، دست برادر می‌دهیم هیچ‌كس در خاطر ما، نازنین‌تر از تو نیست آری، این پروانه را هم، سوی تو پر می‌دهیم سر اگر افتاده، ذكر تو نمی‌افتد ز لب بی‌گلو هم، نام زیبای تو را سر می‌دهیم #کریم_رجب‌زاده

#امام_حسین علیه‌السلام #عاشورا #غزل 🔹معراج🔹 بر خاکی از اندوه و غربت سر نهاده‌ست بر نیزهٔ تنهایی خود تکیه داده‌ست هرچند پیچیده‌ست در عالم شکوهش معراج او بر روی خاک اما چه ساده‌ست آنقدر آزاد است از هر قید و بندی حتی به کهنه پیرهن هم تن نداده‌ست یک روز روی شانهٔ پیغمبر، اکنون بر روی نیزه باز در اوج ایستاده‌ست دارد همین که سایه‌اش را از سر نی باور کن این هم از سر عالم زیاد است #رضا_یزدانی

#امام_حسین_علیه_السلام #گودال #قطعه مجلس ختم تو از ظهر به شب طول کشید همه با صبر به گودال تشرّف کردند جا برای بقیه در صف گودال نبود همه جا دور و برت را که تصرف کردند تیغ های کجشان سمت تو بردند پناه بغلت کرده و اظهار تأسف کردند داد تشکیل صف تسلیتی دشنهٔ شمر دشنه ها هم به گلوی تو توقف کردند زخم و آزار که آسان به تو دادند اما همه در یاری ات احساس تکلف کردند بس که جنجال شد آنجا سر قربانی تو همه در حکم سر ذبح، تخلف کردند پسر ساقی کوثر ، تو که عطشان بودی قاتلان تو به هم آب تعارف کردند... #حیدر_کمالی_نژاد

#شام_غریبان بعد از تو شور شام غریبان برای من بغض گلو و اشک یتیمان برای من شمشیر و تیر و نیزه و خنجر برای تو در قتلگاه پیکر بی جان برای من قرآن بخوان به صوت دلارای هاشمی خون گلوی قاری قرآن برای من در قتلگاه خنده ی دشمن برای تو در خیمگاه دیده ی گریان برای من لب تشنه دست و پا زدی و دست و پا زدم عریان شدی و این دل ویران برای من وقتی که پشت هم به سرت نیزه میزدند حال و هوای روضه ی هجران برای من رگهای نا مرتب و درهم برای تو جمع اسیر بی سرو سامان برای من خورشید خیمه از دل مقتل نظاره کن وقت غروب گریه ی پنهان برای من با بوسه ای که سنگ جفا زد به صورتت سوز و نوا و آه فراوان برای من همراه شمر و خولی و نامحرمان شدم ای وای ازین بلا غم دوران برای من سیلی به روی غنچه ی باغ تو میزنند روی کبود لاله و ریحان برای من از آن زمان که اصغر شش ماهه جان سپرد اشک رباب خسته و حیران برای من تو روی خاک گرم بیابان مقطعه در بین راه حسرت جانان برای من #سعیدمرادی

#شام_غریبان تو را به غارت و غوغا سپردم و رفتم به اشک دیده ی زهرا سپردم و رفتم برای بردن عمامه ی تو دعوا شد تورا به آن همه دعوا سپردم و رفتم هزار و نهصد و پنجاه زخم جسم تورا به آه و زاری طاها سپردم و رفتم گلوی خشک و لب تشنه سپاه تو را به آه و حسرت دریا سپردم و رفتم عزیز مادرم ازبس که قطعه قطعه شدی تورا به سینه ی صحرا سپردم و رفتم تو ماندی و تن خونی و پیکر درهم تورا به اکبر و سقا سپردم و رفتم کنار جسم تو جبریل بال و پر میزد تو را به عالم بالا سپردم و رفتم تو را که میوه قلب علی و فاطمه ای غریب و بی کس و تنها سپردم و رفتم پس ازتو اهل حرم بی قرار و مضطر شد تو را به روضه و نجوا سپردم و رفتم به زور سیلی و سرنیزه می روم اما تو را به اشک و تمنا سپردم و رفتم کنار شمر و سنان رفتم از کنار تنت تو را به نیزه ی اعدا سپردم و رفتم دلم کنار تو جا ماند و می روم تا شام تو را به این دل شیدا سپردم و رفتم تویی که خون خدایی خدا نگهدارت تو را به خالق یکتا سپردم و رفتم #سعیدمرادی

#شام_غریبان عصر عاشورا دل اهل ولا آتش گرفت خیمگاه و چادر آل عبا آتش گرقت سنگ بر پیشانی شاه شهیدان میزدند طاق ابروها شکست و کبریا آتش گرفت تار و پود چهره را بر هم زده این سنگ ها قلب زار حضرت خیرالنسا آتش گرفت آن زمان که غارت انگشت و انگشتر رسید دامن پاک تمام لاله ها آتش گرفت شعله ی آتش به جان بچه ها افتاده بود در حرم چادر جدا معجر جدا آتش گرفت معنی قرآن به زیر دست و پا افتاده بود کربلا بر سر زد و غار حرا آتش گرفت سینه میزد سوره کوثر از این شام بلا ناله میزد جبرییل و هل اتی آتش گرفت تشنگی بود و فراق و ناسزای دشمنان دود بود و حسرت و زلف رها آتش گرفت یاد زهرا زنده شد در ببن دود و شعله ها علقمه خون گریه کرد و نینوا آتش گرفت دست و پا و صورت و گیسو و دامن ها که سوخت مثل اینکه سر به سر عرش خدا آتش گرفت نیمه شب گهواره غارت شد میان خیمه ها خاطرات مادری غرق حیا آتش گرفت در خیال خود علی را بوسه میزد بارها آرزوهای رباب بی نوا آتش گرفت بغض کرد و یاد حلقوم علی را تازه کرد روضه خواند و با همان سوز صدا آتش گرفت روی خاک افتاد و رفت از هوش با داغ علی رفت پشت خیمه و عرض و سما آتش گرفت رو به قبر اصغر شش ماهه کرد و بعد از آن آن چنان بارید کل ماسوا آتش گرفت گفت با اصغر حلالم کن گل نیلوفرم تشنه جان دادی غریب و آشنا آتش گرفت کاش بودی تا ببینی مادرت را میزدند با همین غم شیعه تا روز جزا آتش گرفت #سعیدمرادی

#شام_غریبان چشم خود واکن ببین ما را پریشان یا حسین در میان آتش این شام هجران یا حسین سوختن در پای تو رسم من است اما بگو در چه آیین رسم باشد خیمه سوزان یا حسین چشم خود واکن ببین در این غروب جانگداز کودکان را خسته و سر در گریبان یا حسین سر نداری تا ببینی ، خیز مادر آمده در کنار جسم زیر نیزه پنهان یا حسین پا به پای قافله باید از اینجا تا به شام سر کنم با دختران مو پریشان یا حسین پیکرت در بین گودال و سر نورانیت میشود کنج تنور و دیر مهمان یا حسین یک زن تنها چه سازد بعد از این با هجمهء تازیانه کعب نی خار مغیلان یا حسین گر به روی نیزه ها قرآن بخوانی ، میکنم من به لحن حیدری تفسیر قرآن یا حسین گر بمانی دیر نصرانی برایت بهتر است ماجراها هست بین چوب و دندان یا حسین غم مخور تا هست زینب ، هست پرچم بر فراز میکنم شامات را چون شام ویران یا حسین #داریوش_جعفری

#نوحه قدیمی مران یکدم ساربان اشتر... مران یک دم ساربان اشتر ناقه زینب رفته اندر گل! بده ظالم مهلتی آخر زان که من دارم عقده ها در دل مرا ناقه تا که بنشینم بر سر نعش شاه مظلومان مران ناقه زان که من دارم از جفای شمر ناله و افغان! مران ناقه که گویم من درد دل با این پیکر عریان بیا ای مرگ تا شوم راحت زان به مرگ خود گشته ام مایل بده مهلت تا بمانم من در کنار این پیکر بی سر! از آن ترسم ساربان امشب آید و برد دستش از پیکر ندارد چون طاقتی دیگر مادرم زهرا باب من حیدر در این صحرا ای شترداران ماندم آسان و رفتم مشکل شتربانان رحم بنمایید بر دل لیلا بر من مضطر! که دارد او درد دل بسیار بر سر نعش نوجوان اکبر چه سازم با مادر اکبر میکند هر دم خاک غم به سر!

#شام_غریبان دردل صحرا گلم بی پیروهن افتاده است جسم صد چاک حسینم بی کفن افتاده است زینت دوش نبی!! باور ندارم اینچنین زیر کوهی تیغ و نیزه پاره تن افتاده است کاش تنها جای تیر و تیغ بود و نیزه ها جام سم اسب ها روی بدن افتاده است غیرتی خیز و نگاهی کن به حال خواهرت بعد تو چشم‌ حرامی ها به من افتاده است یک طرف شمر و سنان و یک طرف هم حرمله خواهرت گیر دو سه تا بد دهن افتاده است ای زمین ‌کربلا من میروم اما بدان روی خاکت کشته ای دور از وطن افتاده است #نویدطاهری

#مرثیه روز یازدهم محرم رهسپارکوفه شد با شور وشین اهل بیت زاده ی زهراحسین دشمن دون کشته هایش خاک کرد ظلمها بر کشته ی صد چاک کرد زد تشر بر بچه های فاطمه چون ندارد از جسارت واهمه زینب کبرا به چشم اشکبار کاروان را کرده بر اشتر سوار کس نباشد تا که همکاری کند بر شتر بنشیند و یاری کند کرد رو زینب عزیز فاطمه با دلی غمبار سوی علقمه غیرت اللهی الا ای یاس من خواهرت یاری نما عباس من پاسخی نشنید از آن با وفا آنکه دست از پیکرش گشته جدا گفت ای نور و ضیاء هر دوعین زینبم من ای برادرجان حسین گو به عباس و علی اکبرت یا به عبدالله و عون و جعفرت بر سوار مرکبم یاری کنند گاه رفتن گشته غمخواری کنند ناقه ها از اشک او گریان شدند آنطرفتر دشمنان خندان شدند ناگهان خوابید ناقه بر زمین تا که بنشیند بر او آن دلغمین دست و پاهای امام العابدین بسته شد با بند و با زنجیر کین برد دشمن کاروان با ظلم و زور ازمیان قتلگه داده عبور ناگهان دیدند آل مصطفا پیکر پاک شهیدان خدا خویش را افکنده آندم برزمین آه و زاری کرده بر انصار دین زینب آمد بر سر نعش حسین خون دل جاری نموده از دوعین بوسه زد بر حنجر ببریده اش در کنارش دید نور دیده اش گفت دختر این بدن از آن کیست سر جدا و بر تنش انگشت نیست گفت عمه ای سکینه دخترم این بدن باشد عزیز مادرم خویش را انداخت بر جسم پدر می زند فریاد از سوز جگر بعد تو دشمن روان سوی حرم کرد غارت مقنعه با معجرم از نوایش گشت غوغایی بپا در غضب گردید شمر بی حیا کعب نی زد بر تن آن نازنین زد به رویش سیلی و نقش زمین اشک دانا گشته جاری از بصر او سرود این مرثیه با چشم تر #رسول دانا

#امام_سجاد_ع_شهادت #امام_سجاد_ع_مصائب چه جوری خاطره‌هام یادم بره سنگای به روی بام یادم بره سی سالِ دیگم اگه گریه کنم محاله بازارِ شام یادم بره * خرابه برامون آشیونه بود ماجرای غربتِ زمونه بود حرفی از گرسنگی نمی‌زنم توی "شام" شامِ ما تازیونه بود * آتیشِ قلبِ کباب، حرمله بود باعث رنج و عذاب حرمله بود توی راه رباب به آب، لب نمی‌زد مأمورِ تقسیمِ آب حرمله بود * کسی میشه ببینه و جون نده؟ آه و ناله شو به آسمون نده؟ می‌دیدم ربابو گِریه‌ام می‌گرفت دستاشو بسته بودن تکون نده * سنگِ غم شکسته بال و پرم و تا دیدم آتیش و اهلِ حرم و روزی صدبار می‌میرم زنده میشم که گذاشتم توی خاک، خواهرم و #محمدحسن_بیات_لو

#اخلاقی_و_اندرز؛ #جناب_حبیب_بن_مظاهر_ع در وقت نیاز، کاش حاضر باشیم قرآن نرود بر نی و ناظر باشیم حتی اگر اهل کوفه هستیم، ای کاش از جنس حبیب بن مظاهر باشیم #وحید_اشجع

#مصائب_اسارت منزل به منزل، غصه ام، اشک روانم با دست بسته، پشت محمل، روضه خوانم خورشید، بعد از سال ها روی مرا دید او هم دگر فهمید که بی سایه بانم با این لباس پاره و وضعی که دارم همراه با یک لشگر از نامحرمانم دوره شدم از هر طرف شلاق خوردم رویم کبود و مثل مادر قدکمانم ماه دل آرایم، به شوقت سر شکستم وقتی که کامل شد رخت در آسمانم در محمل بی پرده رفتم بین انظار شاگردها دادند با طعنه نشانم همسایه ی سابق مرا خیرات بخشید آتش گرفته بند بند استخوانم دریاب حال دختر دردانه ات را اشک یتیمی اش زده آتش به جانم شد هم کلامم ابن مرجانه، برادر فرزند بد‌کاره زده زخم زبانم با خطبه هایم خوار کردم بی حیا را صوت پدر خارج شد انگار از دهانم میخواست زین العابدین را سر ببرد سینه سپر کردم که باشد در امانم لب های تو خونی شد و من دردم آمد آشفته از برخورد چوب خیزرانم باور نمی کردم که در زندان بخوابم باور نمی کردم شود این امتحانم نذرم شده این که بیایم اربعینت تا قبر خاکی ات، اگر زنده بمانم   #محمد_جواد_شیرازی

#یازدهم_محرم از خیمه همه اهل حرم را بردند از پیش نگاهم جگرم را بردند بستند تمام یاسها را به طناب در بنداسارت پسرم را بردند وقتی که بریدند سرم را ز قفا انگشتر وخود و سِپرم را بردند تا مادرخسته‌ام عزادار شود پیراهن دست مادرم را بردند آن نیزه‌سوارها که می‌خندیدند بر شانه‌ی خویشتن سرم را بردند دیدند کسی نیست مرا یار شود با تیر,توانِ پیکرم را بردند در پیش نگاه مادری غمدیده گهواره‌ی طفل پرپرم را بردند در خاک نهادم بدنش را اما قنداقِ علیِ اصغرم را بردند کردند تمام خیمه‌ها را غارت حتّی سرطفل مضطرم را بردند بر نیزه نشسته بودم و می‌دیدم با پای برهنه دخترم را بردند می‌دید اباالفضل,ولی با سیلی بر ناقه سوار و خواهرم را بردند دیدند که من داغ برادر دارم مشک وعلمِ برادرم را بردند افتاد عمودخیمه بر روی زمین تا آبروی دلاورم را بردند  ایوای یکی میان آتش می‌گفت عباس بیاکه معجرم را بردند همراهِ غزالانِ حریم زهرا تا شام,دل شعله‌ورم را بردند تا زینب بی‌پناه را زَجر دهند تا کوفه وشام, خنجرم را بردند تا مادرم از مدینه آید آنجا در کنج تنورشان سرم را بردند  #رضاباقریان

#گودال_قتلگاه امان از بادها... سوزان وزیدند امان از تیغ ها برّان رسیدند   ألا یا اهلَ العالم جد من را به روی خاک ها عریان کشیدند   ألا یا اهلَ العالم اهل کوفه سرش را با لب عطشان بریدند   سواره ده نفر ناپاک زاده به روی آن تن بی جان دویدند   جسارت بر تنش کردند اما فقط از رأس او قرآن شنیدند   سرش را داده اند و با بهایش نمیدانم چقدری نان خریدند؟! #محمد_جواد_شیرازی