✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️دیدگاه اسلام در مورد تجمّل و زینت چیست؟
🔹در مورد استفاده از انواع #زینتها، #اسلام مانند تمام موارد، #حدّ_اعتدال را انتخاب کرده است، نه مانند بعضى که مى پندارند استفاده از زینت ها و #تجملات هر چند به صورت معتدل بوده باشد، مخالف زهد و پارسایی است؛ و نه مانند #تجمل_پرستانى که غرق در زینت و #تجمل مى شوند و تن به هر گونه #عمل_نادرستى براى رسیدن به این عمل نامقدس مى دهند. اگر ساختمان روح و جسم انسان را در نظر بگیریم مى بینیم #تعلیمات_اسلام در این زمینه درست هماهنگ ویژگى هاى روح انسان و ساختمان جسم او است.
🔹توضیح این که: به گواهى روانشناسان، #حسّ_زیبایى یکى از چهار بعد روح انسانى است، که به ضمیمه حسّ نیکى، و حسّ دانایی، و حسّ مذهبى، ابعاد اصلى روان آدمى را تشکیل مى دهند؛ و معتقدند تمام زیبایی هاى ادبى، شعرى، صنایع ظریفه، و هنر به معنى واقعى، همه مولود این حسّ است. با وجود این چگونه ممکن است یک قانون صحیح، این #حسّ_اصیل را در روح انسان خفه کند، و عواقب سوء عدم اشباع صحیح آن را نادیده بگیرد؟! لذا در #اسلام استفاده کردن از #زیبایی هاى طبیعت، لباس هاى زیبا و متناسب، به کار بردن انواع عطرها، و امثال آن، نه تنها مجاز، که به آن #توصیه و سفارش نیز شده است، و #روایات_زیادى در این زمینه از پیشوایان مذهبى در کتب معتبر نقل شده است.
🔹به عنوان نمونه در تاریخ زندگى #امامحسنمجتبى (عليه السلام) مى خوانیم، هنگامى که به نماز برمى خاست #بهترین_لباس هاى خود را مى پوشید؛ سؤال کردند چرا بهترین لباس خود را مى پوشید؟ فرمود: «إِنَّ اللّهَ جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمالَ، فَأَتَجَمَّلُ لِرَبِّی وَ هُوَ یَقُولُ خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِد؛ خداوند زیبا است و #زیبایی را دوست دارد، به همین جهت من لباس زیبا براى راز و نیاز با پروردگارم را مى پوشم و هم او دستور داده است که #زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگیرید».
🔹در حدیث دیگرى مى خوانیم، یکى از زاهدان ریائى به نام «عبّاد بن کثیر» با #امام_صادق (عليه السلام) روبرو شد، در حالى که حضرت لباس نسبتاً زیبایی بر تن داشت، به امام گفت: تو از خاندان نبوتى، و پدرت على (عليه السلام) لباس بسیار ساده مى پوشید، چرا چنین لباس جالبى بر تن تو است؟ آیا بهتر نبود لباسى کم اهمیت تر از این مى پوشیدى؟ امام فرمود: واى بر تو اى عبّاد! «مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللهِ الَّتِی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ؛ چه کسى #زینت هایی را که #خداوند براى #بندگانش آفریده و روزى هاى پاکیزه را حرام کرده است؟...».
🔹و روایات متعدد دیگر. این تعبیر که خداوند زیبا است و زیبایی را دوست دارد و یا تعبیر به این که خداوند زیبایی ها را آفریده، همگى اشاره به این حقیقت است که اگر استفاده از هر گونه #زیبایی ممنوع بود، خداوند هرگز اینها را نمى آفرید، #آفرینش_زیباییها در جهان هستى خود دلیل بر این است که خالق زیبایی ها آن را دوست دارد. ولى مهم اینجاست که در این گونه موضوعات، مردم غالباً راه #افراط را مى پویند و با بهانه هاى مختلف رو به #تجمل_پرستى مى آورند.
🔹به هر حال، روش #قرآن و #اسلام در این مورد، روش #موزون و معتدلى است که نه جمود دارد و تمایلات زیباپسندى روح انسان را در هم مى کوبد و نه بر اعمال #مسرفان و تجمل پرستان و شکمخواران صحّه مى گذارد؛ مخصوصاً در جوامعى که #افراد_محروم و بینوا وجود داشته باشد، حتى از زینت هاى معتدل نیز نهى مى کند. لذا مى بینیم در بعضى از روایات هنگامى که از بعضى امامان سؤال مى کردند، چرا لباس فاخر پوشیده اید؟ در حالى که جدّ شما على (عليه السلام) چنین لباسى در تن نمى کرد؟ در پاسخ مى فرمودند: مردم آن زمان در شدت و فشار بودند و مى بایست چنین شود، اما مردم زمان ما زندگى مرفه ترى دارند، در چنین شرایطى استفاده از این #زینتها (در حدود معقول) مانعى ندارد.
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و دوم، ج ۶، ص ۱۸۵
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#زینت #تجمل #تجمل_گرایی
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️در جهان بینی اسلامی «دنیا» و «آخرت» از چه جایگاهی برخوردار است؟
🔹#دنيا براى #دنياپرستان و آنها كه #آخرت را علماً و يا عملاً انكار مى كنند، تمامِ مطلوب و منتهاىِ مقصود است، و به همين دليل، تمام #ارزشها را در پاى آن قربانى مى كنند. تمام #بدبختى هاى مردم جهان مولود اين طرز فكر است كه در #عقيده و يا در #عمل، #زندگىِسراىديگر حضور نداشته باشد؛ ولى در #جهانبينی_اسلامى، #دنيا مرحله اى است گذرا و مقدّمهاى براى #آخرت، كه در روايات اسلامى با تشبيهات مختلفى آمده است: گاه «مزرعه»، گاه «پل»، و گاه «تجارتخانه» شمرده اند. [۱]
🔹ولى در بعضى از خطبه هاى «نهج البلاغه»، #دنيا تشبيه به ميدان تمرين، و #آخرت تشبيه به ميدان مسابقه شده؛ تشبيهى بسيار رسا و گويا. در واقع #انسانها در اين ميدان با آموزش هاى عقيدتى و پرورش هاى اخلاقى، چنان قوى و نيرومند مى شوند كه در ميدان مسابقه #آخرت مى توانند به سرعت در #بهشت جاى گيرند و در آسمان قرب خدا پرواز كنند. از اين تشبيه نكات زير استفاده مى شود: الف) #سعادت و #نجات در #آخرت را بى حساب به كسى نمى دهند، بلكه در پرتو #سازندگى های فكرى و اخلاقى و عملى خواهد بود.
🔹ب) با پايان دنيا، #پرونده_اعمال بسته مى شود و #قيامت جاى #حساب است نه عمل، همان گونه كه ميدان مسابقه جاى تمرين نيست. ج) #جايزه اين مسابقه، برترين جوائز است! چرا كه اين مسابقه برترين مسابقه ها است. د) تفاوت درجات و مراتب انسان ها با #اعتقاد #اعمال و #اخلاق آنها ارتباط دارد. ممكن است گروهى بهشتى باشند، ولى هر كدام در مقامى از مقامات بهشت؛ همان گونه كه شركت كنندگان در يك مسابقه، نفر اوّل و دوم و سوم دارند كه هر كدام جايزه متناسب رتبه خود مى گيرند.
🔹هـ) هيچ چيز از #اعمال و #رفتار ما در دنيا از ميان نمى رود و آثار همه باقى مى ماند. همان گونه كه آثار همه تمرينات براى مسابقه دهندگان محفوظ است. اين همان است كه #قرآن_مجيد مى فرمايد: «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ - وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ». [زلزال، ۷و۸] در حديثى از #امامحسنمجتبى (عليه السلام) می خوانیم كه: «حضرت بعد از آنكه ماه رمضان را به عنوان مضمار خلق و ميدان تمرين مى شمرده، مى فرمايد: «وَ ايْمُ اللهِ لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ لَعَلِمُوا أَنَّ الْمُحسِنَ مَشْغُولٌ بِإِحْسَانِهِ، وَ الْمُسِيئَ مَشْغُولٌ بِإِسَائَتِهِ» [۲] (به خدا سوگند! اگر پرده برداشته شود، مردم خواهند دانست كه #نيكوكار، بهره مند از نيكوكارى خود و #بدكار، درگير بدكارى خويش است).
پی نوشتها؛
[۱] رجوع کنید به: نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت، قم، ۱۴۱۴ ق، چ ۱، ص ۷۱، (خطبۀ ۲۸)
[۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ ۲، ج ۷۵، ص ۱۱۰، باب ۱۹
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۴، ص ۴۷۶
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#دنيا #آخرت #قيامت #اعمال
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️از ديدگاه قرآن مجيد و روايات اسلامی، «عُجب» و «خودپسندى» چه آفاتی برای انسان به دنبال دارد؟
🔹#امام_علی (علیه السلام) در بخشی از نامه ۳۱ #نهج_البلاغه به فرزند دلبندش #امامحسنمجتبى (عليه السلام) میفرمايد: «وَ اعْلَمْ أَنَّ الْإِعْجَابَ ضِدُّ الصَّوَابِ، وَ آفَةُ الْأَلْبَابِ» ([پسرم] بدان كه #خودپسندى و #غرور، ضد راستى و درست انديشى، و آفت عقل هاست)؛ اشاره به اينكه #انسانِ_خودپسند، حقايق را درباره خويش و ديگران درك نمى كند و اين صفت زشت، حجابى بر عقل او مى افكند تا آنجا كه #عيوب_خويش را صفات برجسته، و #نقصها را كمال مى بيند،
🔹و گاه يك عمر در اين #خطا و اشتباه بزرگ باقى مى ماند و با همان حال از دنيا مى رود. به گفته مرحوم مغنيه در «شرح نهج البلاغه» خود، عُجب و #خودپسندى همانند شراب است؛ هر دو انسان را #مست مى كند، و انسان مست همچون ديوانگان است كه بايد از او فرار كرد. در «قرآن مجيد» و «روايات اسلامى»، در نكوهش #عُجب و خودپسندى نكته هاى فراوانى آمده است؛
🔹ازجمله در «آيه ۸ سوره فاطر» می خوانيم: «أَفَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً فَإِنَّ اللهَ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَراتٍ إِنَّ اللهَ عَليمٌ بِما يَصْنَعُونَ» (آيا كسى كه #زشتی_عملش [بر اثر عُجب و #خودپسندى و هواى نفس] براى او #آراسته شده و آن را زيبا مى بيند [همانند كسى است كه واقع را مى يابد]؟! خداوند هر كس را بخواهد [و سزاوار باشد] گمراه مى سازد و هر كس را بخواهد [و شايسته ببيند] هدايت مى كند پس جانت به سبب تأسف بر آنان از دست نرود؛ خداوند به آنچه انجام مى دهند داناست).
🔹در سخنان #امام_علی (عليه السلام) تعبيرات عجيبى درباره #عُجب و #خودپسندى ديده مى شود؛ در يكجا مى فرمايد: «العُجْبُ آفَةُ الشَرَفِ» [۱] (#خودپسندى، آفت شرف انسان است). و در جاى ديگر مى فرمايد: «آفَةُ اللُّبِّ العُجْبُ» [۲] (آفت عقل، #عُجب است). و باز مى فرمايد: «اَلعُجْبُ يُفْسِدُ العَقْلَ» [۳] (#عُجب، عقل انسان را فاسد مى كند). و در جاى ديگر: «ثَمَرَةُ العُجْبِ البَغْضَاءُ» [۴] (نتيجه #خودپسندى آن است كه مردم دشمن انسان مى شوند) و بالأخره مى فرمايد: «العُجْبُ رَأْسُ الحِمَاقَةِ» [۵] (#خودپسندى، سرآغاز حماقت است).
پی نوشتها؛
[۱] غررالحكم و درر الكلم، تميمى آمدى، محقق، رجائى، سيد مهدى، دار الكتاب الإسلامية، قم، ۱۴۱۰ق، چ دوم، ص ۵۲، حکمت ۹۸۳؛ [۲] همان، ص ۲۸۰، حکمت ۴۲؛ [۳] همان، ص ۴۴، حکمت ۷۷۶؛ [۴] همان، ص ۳۲۷، حکمت ۲۰؛ [۵] همان، ص ۳۰، حکمت ۴۰۳
📕پيام امام امير المؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۹، ص ۵۶۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#عجب #خودپسندی
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️دو اثر شوم ترک «امر به معروف» و «نهی از منکر»
🔸 #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر دو واجب از #واجبات_الهی در دین مبین #اسلام هستند؛ این دو واجب جایگاه بسیار مهمی در این آیین، و به خصوص #مذهب_تشیّع دارند و در لسان #ائمه_اطهار (علیهم السلام) مورد تاکید بسیاری قرار دارند. اگر به احادیث معصومین (علیهم السلام) رجوع کنیم خواهیم دید آن بزرگواران به شدّت بر انجام این دو واجب در #جامعه_اسلامی تاکید میکردند و شیعیان خود را نسبت به انجام این دو واجب فرا میخواندند.
💠برای نمونه به چند مورد از این احادیث اشاره میکنیم:
🔹 #پیامبر_اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «هر كس #امر_به_معروف و #نهى_از_منكر را انجام دهد، #جانشين_خدا در زمين و #جانشين_رسول اوست در میان امت». [۱] #امیرالمومنین (عليه السلام) فرمودند: «#تمامکارهاینیک، حتی جهاد در راه خدا در برابر «امر به معروف» و «نهی از منکر» چون قطرهی آبی است در برابر دریای پهناور». [۲] همچنین در حدیث دیگری فرمودند: «#قوام_شريعت به #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر و بر پاداشتن حدود [الهى] است. [۳]
🔹حضرت در این دو روایت بیان میکنند که ارزش و جایگاه #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر از تمام #واجبات_الهی بالاتر، بلکه مانند قطره در مقابل دریاست، که به زیبایی گویای ارزش و اهمیت این #فریضه_الهی است. #امام_باقر (علیه السلام) فرمودند: «امر به معروف و نهی از منکر #فریضه_بزرگ_الهی است که #همه_واجبات با آن، برپا میشود و به وسیلهی آن، #امنیت برقرار میگردد، کسب و کار مردم حلال و #حقوق_افراد تامین میشود و در سایهی آن #آبادانی میآید و از #دشمنان انتقام گرفته میشود و کارها #سامان پیدا میکند». [۴]
🔹در این روایت، حضرت به زیبایی میفرمایند تمام #واجبات_الهی به انجام این #فریضه مهم بستگی دارد، و اگر این مورد رعایت نشود، دیگر واجبات نیز انجام نخواهد شد. امام صادق (عليه السلام) فرمودند: «پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوند (عز و جل) از #مومن_ضعيفى كه دين ندارد نفرت دارد؛ عرض شد: مومنى كه دين ندارد كيست؟ فرمود: كسى كه #نهى_از_منكر نمیكند». [۵]
🔹در این روایت، حضرت میفرماید #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر این قدر مهم است که انجام ندادن آن، به معنای #عدم #دین و #ایمان است؛ یعنی کسی که این #فریضه را انجام ندهد، اصلا دین و ایمان ندارد، و لو اینکه سایر واجبات را به خوبی انجام داده باشد. این #فریضهمهمالهی آنقدر مورد مهم و حیاتی است که ترک آن علاوه بر این که #دین_انسان را از بین میبرد، دارای آثار شومی برای #جامعه است نیز میباشد؛
🔹 #امیرالمومنین (عليه السلام) در وصیت خود به #امامحسنمجتبی (عليه السلام) در این باره فرمودند: «#امر_به_معروف و #نهی_از_منکر را ترک نکنید، که #افراد_شرور و بدکار جامعه بر شما #مسلط میشوند و آنگاه هر چه #دعا کنید به اجابت نرسد». [۶] در این حدیث حضرت میفرمایند اگر در جامعهای #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر ترک شود، دو اثر شوم در پی خواهد داشت، یکی اینکه بَدان و #اشرار جامعه بر مردم مسلط شده و زمام امور را به دست خواهند گرفت؛ دیگری اینکه #خوبان جامعه نیز هر چه دعا کنند، دعایشان مستجاب نمیشود.
پینوشتها؛
[۱] مستدرك الوسائل، ج ۱۲، ص ۱۷۹؛ [۲] نهج البلاغه، حکمت ۳۷۴؛ [۳] غرر الحكم، حدیث ۶۸۱۷؛ [۴] وسائل الشیعه، ج ۱۱، باب اول، حدیث ۶، ص ۳۹۵؛ [۵] الكافی، ج ۵، ص ۵۹؛ [۶] نهج البلاغه، نامهی ۴۷
منبع: وبسایت رهروان ولایت
#امر_به_معروف #نهی_از_منکر
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام حسن مجتبی (عليه السلام) دارای چه ويژگی های شخصيتی بودند؟
🔹#امام_حسن (علیه السّلام)، از چهره های برجسته #اخلاقی است که #رفتار و #کردارش روشنگر راه هدایت است. #رسول_خدا (صلّی اللّه علیه و آله) در سخنان زیادی علاقه خویش را به فرزندشان #امام_حسن (علیه السّلام) بیان کرده و از دیگران نیز خواستند تا او را دوست بدارند. تعبیرهایی نظیر: «اَللّهُمَّ إِنِّی قَدْ أَحْبَبْتُهُ فَأُحِبُّهُ وَ أُحِبُّ مَنْ یُحِبُّهُ». [۱] «مَنْ أَحَبَّنِی فَلْیُحِبُّهُ وَ لِیَبْلُغِ الشَّاهِدُ مِنْکُمْ الْغَائِبَ». [۲] «مَنْ أَحَبَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ فَقَدْ أَحَبَّنِی وَ مَنْ أَبْغَضَهُمَا فَقَدْ أَبْغَضَنِی». [۳] «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَنْظُرَ إِلَی سَیِّدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلْیَنْظُرْ إِلَی الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ». [۴] نمونه هایی از کلماتی است که #رسول_خدا (صلّی الله علیه و آله) درباره فرزندشان #امام_حسن (علیه السّلام) فرموده است.
🔹درباره ویژگیهای عبادی #امام (علیه السلام) مطالبی نقل شده است. از جمله درباره #سفرهای_حج آن حضرت که پیاده انجام شده، آمده است که: «إِنِّی لَأَسْتَحْیِ مِنْ رَبِّی أَنْ أَلْقَاهُ وَ لَمْ أَمْشِ إِلَی بَیْتِهِ، فَمَشَی عِشْرِینَ مَرَّةً مِنَ الْمَدِینَةِ عَلَی رِجْلَیْهِ». [۵] (من شرم دارم که خداوند را ملاقات کنم در حالی که #پیاده به خانه او نرفته باشم. پس بیست بار از مدینه با پای پیاده به زیارت خانه خدا رفت). در نقل دیگری آمده است که آن حضرت بیست و پنج بار با پای پیاده به سفر حج رفت. [۶] «ابن سعد» در نقل خود پانزده بار ذکر کرده است. [۷]
🔹#بذل و #بخشش در راه خدا، یکی دیگر از ویژگی های اخلاقی آن امام بزرگوار است که زبانزد خاص و عام بوده است. زمانی که «اسماعیل بن یسار» همراه «عبدالله بن انس» برای گرفتن پول به شام، نزد معاویه رفته و چیزی به دست نمی آورند، اسماعیل در شعری خطاب به دوستش «ابن انس» می گوید: «لعمرک ما إلی حسن رحلناو لا زرنا حسینا یا بن انس» [۸] (به جان تو سوگند ای فرزند انس که ما به سوی [امام] #حسن (علیه السّلام) نرفته و به زیارت حسين (علیه السّلام) نشتافته بودیم). مقصود او چنین بود که اگر زیارت این دو برادر است که زائر با دست پر باز می گردد.
🔹در نقلی آمده است که شخصی حضور #امام_حسن (علیه السّلام) رسید و اظهار نیاز کرد. حضرت به او فرمود: نیازهایت را بنویس و به من ده. زمانی که او نوشت و آورد، #امام (عليه السلام) دو برابر نیازش پرداخت. [۹] و در روایت دیگری آمده است که #امام (عليه السلام) در طول زندگی خود، سه بار و هر بار نیمی از تمامی ما یملک خود را در راه خدا بخشید. [۱۰]
🔹«ابو هارون نامی» گوید: در سفر حج به مدینه رفتیم، گفتیم سری به فرزند رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) بزنیم و سلامی بر او بکنیم. نزد آن بزرگوار رفتیم و از سفر خود گفتیم. وقتی بازگشتیم، برای هر کدام ما چهارصد فرستاد. نزد آن حضرت برگشته گفتیم که وضعمان خوب است. حضرت فرمود: «لَاتُرَدُّوا عَلَیَّ مَعْرُوفِی». [۱۱] به #امام_حسن (علیه السّلام) گفتند: «فِیکَ عَظَمَةٌ»؛ (شما عظمت خاصی دارید). امام فرمود: «لَا بَلْ عِزَّةٌ، قَالَ اللهُ تَعَالَی: فَلِلّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ» [۱۲] (این عظمت نیست بلکه عزت است، خداوند فرموده است: عزت برای خدا، پیامبرش و مؤمنان است).
🔹#امامحسنمجتبی (عليه السلام) در مدت هشت نه سالی که پس از صلح در مدینه بودند، مرتب با شیعیان کوفه که برای حج به حجاز میآمدند دیدار داشتند. طبیعی است که آنها حضرت را به عنوان امام خود پذیرفته و در کار دینداری خود از آن حضرت بهره می بردند. مردی از شامیان گوید: روزی در مدینه شخصی را دیدم با چهره ای آرام و بسیار نیکو و لباسی در بر کرده که به طرز زیبایی آراسته و سوار بر اسب. درباره او پرسیدم. گفتند: #حسنبنعلیبنابیطالب (عليه السلام) است،
🔹خشمی سوزان سر تا پای وجودم را فرا گرفت و بر #علیبنابیطالب (عليه السلام) حسد بردم که چگونه او چنین پسری دارد. پیش او رفته و پرسیدم آیا تو فرزند علی هستی؟ وقتی تأیید کرد، سیل دشنام و ناسزا بود که از دهان من به سوی او سرازیر شد. پس از آن که به ناسزاگویی پایان دادم از من پرسید: آیا غریب هستی؟ گفتم: آری. فرمود: با من بیا، اگر مسکن نداری به تو #مسکن می دهم و اگر پول نداری به تو #کمک می کنم و اگر نیازمندی، #بینیازت سازم. من از او جدا شدم در حالی که در روی زمین محبوبتر از او نزد من کسی نبود. [۱۳]
#مآخذدرمنبعموجوداست
📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (علیهم السلام)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، ۱۳۸۱ ش، چاپ ششم، ص ۱۶۵ با مقداری تلخیص
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_حسن
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️معاویه چگونه امام حسن مجتبی (علیه السلام) را به شهادت رساند؟
🔹ابن سعد در «طبقات» نوشته است: «سمّه معاوية مراراً؛ لأ نّه كان يقدم عليه الشام هو و أخوه الحسين» [۱] (#معاويه بارها او را #مسموم كرد؛ زيرا او و برادرش حسين، شام را عليه او مى شوراندند).
🔹و واقدى نوشته است: «إنّه سُقي سمّاً ثمّ أفلت، ثمّ سُقي فأفلت، ثمّ كانت الآخرة توفّي فيها، فلمّا حضرته الوفاة قال الطبيب وهو يختلف إليه: هذا رجلٌ قطع السمّ أمعاءه؛ فقال الحسين: «يا أبا محمّد! أخبرنی من سقاك؟». قال: «ولِمَ يا أخي؟». قال: «أقتله والله قبل أن أدفنك، وإن لا أقدر عليه أو يكون بأرض أتكلّف الشخوص إليه». فقال: «يا أخي إنّما هذه الدنيا ليال فانية، دعه حتّى ألتقي أنا وهو عند الله، و أبى أن يسمّيه». و قد سمعتُ بعض من يقول: كان معاوية قد تلطّف لبعض خدمه أن يسقيه سمّاً» [۲]
🔹[ترجمه متن بالا:] (#سمّى به آن حضرت داده شد سپس نجات يافت، سپس #سمّى داده شد و نجات يافت، سپس در #مرتبه_سوم وفات كرد، و چون وفاتش نزديك شد طبيب كه نزد او آمده بود گفت: اين، مردى است كه #سمّ رودهايش را تكّه تكّه كرده است، پس حسين گفت: «اى ابومحمّد! به من خبر بده چه كسى به تو سمّ داد»؟ گفت: «برادرم براى چه»؟ گفت: «به خدا سوگند ! قاتل تو را قبل از دفن تو خواهم كشت، هر چند بر او قدرت نداشته باشم يا در سرزمينى باشد كه رفتن به سوى او برايم سخت باشد». پس فرمود: «اى برادر! اين دنيا شبهايى فانى است، او را واگذار تا من او را نزد خدا ملاقات كنم، و از نام بردن او خوددارى كرد. و من از برخى شنيده ام كه: #معاويه با حيله از برخى خدمتكاران آن حضرت خواست به او سمّ دهند).
🔹و گفته شده: همسرش جعده دختر اشعث بن قيس كندى به او سمّ داد، و #معاويه او را فريب داد كه اگر در كشتن #حسن (علیه السلام) حيله اى به كار ببرى صد هزار درهم برايت مى فرستم و تو را به ازدواج يزيد درمى آورم؛ و اين موجب شد كه آن حضرت را #مسموم كند؛ و چون #حسن (علیه السلام) وفات نمود #معاويه مال را به او داد و پيغام فرستاد: «إنّا نحبُّ حياة يزيد ولولا ذلك لوفينا لكِ بتزويجه» (ما زندگى يزيد را دوست داريم و اگر چنين نبود درباره ازدواج با وى به قول خود وفا مى كرديم).
🔹و گفته شده: #امامحسنمجتبی (عليه السلام) هنگام وفاتش فرمود: «لقد حاقت شربته، وبلغ اُمنيّته، والله ما وفى بما وعد، ولا صدق فيما قال» (همانا شربتش كارگر افتاد و به آرزويش رسيد، به خدا سوگند! به آنچه وعده داد وفا نكرد و در آنچه گفت راستگو نبود).
🔹و نوشته است: حصين بن منذر رقاشى مى گويد: «والله ما وفى معاوية للحسن بشيء ممّا أعطاه؛ قَتَل حُجراً و أصحاب حُجر، و بايع لابنه يزيد، و سمَّ الحسن» [۳] (به خدا سوگند! #معاويه به هيچ يك از پيمان هايى كه به #حسن داد وفا نكرد؛ حُجر و ياران او را كشت، براى پسرش يزيد بيعت گرفت، و #حسن را مسموم كرد).
🔹و زمخشرى در «ربيع الأبرار» در باب هشتاد و يكم مى نويسد: #معاويه براى جعده دختر اشعث، همسر (امام) حسن صد هزار درهم قرار داد تا او را #مسموم نمود، و دو ماه زنده بود، تشتى از خون از جلوى او برداشته مى شد و مى گفت: «سُقيت السمّ مراراً ما أصابني فيها ما أصابني في هذه المرّة، لقد لفظت كبدي» [۴] (بارها به من #زهر دادند ولى در هيچ كدام مثل اين بار صدمه نديدم، (ديگر) جگرم پاره پاره شده است).
پی نوشت:
[۱] تتميم طبقات ابن سعد، ج ۱، ص ۳۵۲، ح ۳۱۵
[۲] تاريخ ابن كثير، ج ۸، ص ۴۳ [ج ۸، ص۴۷، حوادث سال ۴۹ هـ]
[۳] شرح نهج البلاغة، ابن أبى الحديد، ج ۴، ص ۷ [ج ۱۶،ص ۱۷، نامه ۳۱]
[۴] ربيع الأبرار، ج ۴، ص ۲۰۸
📕گزیده ای جامع از الغدیر، محمد حسن شفیعی شاهرودی، قلم مکنون، قم، ۱۴۲۸ ه.ق ، ص ۱۰۹۶
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_حسن #امام_حسن_مجتبی
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️مهربانی و عطوفت
🔹از دیدگاه اسلام، #مهربانی و محبت، مایه #قوام و برپایی جامعه انسانی است. #دین_مقدس_اسلام، همواره پیروان خود را به #مهربانی و مهرورزی به یکدیگر سفارش می کند. [۱] در #قرآن_کریم، #مهرورزان، جزو #اصحاب_میمنه یعنی سعادتمندان و کسانی معرفی شده اند که وجودشان سرشار از یمن و #برکت است. «ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذينَ أمَنوُا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ أوُلئِك أَصْحابُ الْمَيمَنَةِ» [۲] (سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به صبر و استقامت و #مهربانى و عطوفت توصيه مى كنند. اينان #اصحاب_يمين هستند).
🔹#امام_صادق (عليه السلام) توصیه می کنند: «به یکدیگر متصل شوید و #پیوند_محبت را محکم کنید و به هم #نیکی نمایید و نسبت به هم #مهربان باشید!». [۳] #مهربانی یکی از ویژگی های شاخص #امام_مجتبی (عليه السلام) بود؛ بطوری که در سیره های مختلف حضرت، میتوان نشانی از #محبت و لطافت را مشاهده کرد. دریای محبت ایشان به قدری گسترده و جوشان بود که غریبه و آشنا را در برمی گرفت و حتی کسانی که یک بار با ایشان برخورد داشتند، از #لطف و محبت #امام (عليه السلام) بهره مند می شدند.
🔹برای مثال، نقل شده است که ایشان در مکانی نشسته بودند، هنگامی که خواستند از آنجا برخیزند، مرد فقیری سر رسید. #امامحسنمجتبی (علیه السلام) در کمال بزرگواری به آن تازه وارد خوش آمد گفتند و به او لطف کرده، فرمودند: «شما هنگامی در مجلس نشستید، که ما می خواستیم برخیزیم؛ آیا اجازه می دهید مجلس را ترک کنم؟ آن مرد هم اجازه داد». [۴] آنچه #امام_مجتبی (علیه السلام) در این سیره به جا آوردند، «مراعات حق همنشین» است که از #آداب_اجتماعی به شمار می رود و یکی از آثار مهم و قطعی آن، #ایجاد_محبت و الفت میان افراد است که #اسلام به آن تشویق می کند.
🔹همچنین #امام_رضا (علیه السلام) میفرماید: «موقعی که شهادت #امام_حسن (علیه السّلام) نزدیک شد، ایشان گریستند؛ به آن بزرگوار گفته شد: «آیا گریه میکنید، در صورتی که چنین مقام و منزلتی نزد پیغمبر خدا (صلّی الله علیه و آله) دارید و آن بزرگوار درباره شما فرموده، آنچه را که باید بفرماید؛ شما بیست حج با پای پیاده به جای آورده اید و سه مرتبه مال خود، حتی نعلینتان را با خدا تقسیم نموده اید!؟»؛ حضرت فرمود: «من برای دو موضوع گریه می کنم: یکی وحشت هنگام حساب و دیگری فراق دوستان». [۵]
🔹آری! #محبت_دوستان به قدری در دل حضرت جای داشت که در هنگام مرگ، غم فراق ایشان اشک بر چهره مبارک ایشان جاری ساخت. لطف سرشار آن امام رئوف، همچون باران، همه حتی حیوانات را در بر میگرفت. روزی #امام_مجتبی (عليه السلام) نشسته بودند و طعامی تناول می نمودند؛ سگی در نزدیکی ایشان ایستاده بود و حضرت هر لقمه ای که تناول می فرمودند، لقمه ای پیش سگ می افکندند. مردی گفت: «ای پسر پیامبر، آیا می خواهید این سگ را از شما دور کنم؟» حضرت فرمود: «آن را رها کن! زیرا از خدا شرم دارم در حالی غذا بخورم که جانداری به من نگاه کند و من آن را طعام ندهم و برانم». [۶]
پینوشتها؛
[۱] مقدس نيا، آداب معاشرت، ص ۱۶۵
[۲] سوره بلد، آیات ۱۷ و ۱۸
[۳] وسائل الشيعه، ج ۱۲، ص ۲۱۶
[۴] الطبقات الكبرى، خامسة ۱، ص ۲۸۱
[۵] مكارم الأخلاق (طبرسی)، ص ۳۱۶
[۶] مستدرك الوسائل، ج ۷، ص ۱۹۲
برگرفته از مجموعه مقالات همایش سبط النبی امام حسن مجتبی (ع)، ج۲، ص۷۱
منبع؛ حوزه نت
#مهر #مهربانی #عطوفت #محبت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد