eitaa logo
محمد علی رفیعی | فقه و اصول
324 دنبال‌کننده
342 عکس
78 ویدیو
218 فایل
این کانال به منظور ارائه‌ی مطالب مهمّ فقهی، اصولی و طلبگی، و بارگذاری صوت تدریس فقه و اصول است.
مشاهده در ایتا
دانلود
📚 ۸- قوله (ج۳، ص١١): منها: أنه موقوف على صحة (جواز) الإيجاب... . (مرحوم بعد از ارائه‌ی تعریف مورد نظرشان برخی نقوض به این تعریف را مطرح و پاسخ می‌دهد؛ اولین نقض این است که تعریف بیع به تملیک، زمانی صحیح است که انشای بیع به لفظ "ملَّکتُ" صحیح باشد، زیرا در این صورت است که "بیع" و "تملیک" مرادف خواهند بود) ✅ مرحوم در اصل چنین اشکالی می‌فرماید: مخفی نماند که اصل چنین نقض و اشکالی به تعریف ایشان وارد نیست تا نیاز به پاسخ‌دادن باشد، زیرا اگر معتقد باشیم انشای بیع با تملیک و لفظ "ملَّكتُ" -به خاطر عدم صراحتش- تحقّق پیدا نمی‌کند و تنها باید به لفظ "بیع" و الفاظ صریح و هم‌معنای آن انشاء شود، اگر معتقد به چنین چیزی باشیم تعریف بیع به تملیک با ذکر خصوصیات و قیود آن اشکالی نخواهد داشت. 🔷️ ایشان در ادامه در نقد فرمایش می‌فرماید: آن چه مرحوم از نقل می‌کند -که ایشان معتقد بوده است لفظ "ملَّکتُ" در زبان عربی به معنای "بعتُ" است- قطعا‌ً صحیح نیست، زیرا به روشنی معنای تملیک، اعمّ از معنای بیع است. ✴️@fegh_osoul_rafiee
مرحوم آقانجفی قوچانی (رضوان الله علیه) در سیاحت شرق (ص۱۶۲) در وصف درس مرحوم می‌نویسد: "روز به روز شوقم به درس فقه و اصول آقای آخوند ملامحمدکاظم افزوده می‌شد؛ خیلی خوب درس می‌داد؛ ... من بس که از درس‌دادنِ ایشان خوشم می‌آمد و مطالبش را خوب می‌فهمیدم دلم‌می‌خواست در وسط درس برقصم. در نوشتن درس فقه و اصول آخوند نیز عشق غریبی داشتم، و با فکر و تأمّل می‌نوشتم." ✴️@fegh_osoul_rafiee
📚 ۳- متی یجوز عقلاً التعجیز؟ ✅ گاهی مکلفی که توان و قدرت بر انجام مامورٌبه دارد آن را ترک می‌کند؛ این بدون شکّ عصیان است. ✅ و گاه مکلَّف به دستِ خود، خود را عاجز و ناتوان از انجام عمل می‌کند که دو صورت دارد: 🔷️🔸️ ۱ـ صورت اوّل: بعد از فعلیّت وجوب اگر بعد از فعلیّت وجوب، خود را از قدرت بر انجام مامورٌبه عاجز کند معصیت کرده است، زیرا فرض این است که تکلیف به عهده‌ی مکلّف آمده است و او با سوء اختیارِ خود کاری کرده است که نتواند امر شارع را امتثال کند. 🔷️🔸️ ۲- صورت دوّم: قبل از فعلیّت وجوب اگر انسان قبل از فعلیّت وجوب، خود را عاجز کند؛ در این صورت، دو نظریه مطرح است: 🔸️ نظریه‌ى اول: جایز است، زیرا در این فرض هبچ وجوبی به عهده‌ی مکلف نیامده است تا اطاعت و عصیان معنا پیدا کند. 🔸️ نظریه‌ی دوم: اگر قدرت، (ماخوذ در تکلیف و خطاب شرعی) باشد جایز است، زیرا در این صورت -بنا بر کاشف‌بودن مرحله‌ی خطاب و تکلیف از مبادی حکم- قدرت در مرحله‌ی مبادی حکم (ملاک و اراده) نیز قطعاً دخیل در ملاک و اراده بوده است و حکم در هیچ مرتبه از مراتبش شامل عاجز نبوده است. اما اگر قدرت، (قید عقلی تکلیف و خطاب) باشد جایز نیست، زیرا در این صورت -بنابر کاشف‌بودن مرحله‌ی خطاب و تکلیف از مبادی حکم- قدرت در مرحله‌ی مبادی حکم (ملاک و اراده) نیز دخیل نبوده است و ملاک و اراده شامل عاجز نیز می‌شده است، زیرا اگر چه شخصِ عاجز به حکم عقل هیچ تکلیفی ندارد‌‌، اما این که خود را عاجز و ناتوان کند موجب می‌شود ملاک حکم که شامل او می‌شده و بر او فعلی بوده است از او فوت شود و این معصیت است. 🔹️ در پایان نیز مرحوم یک نتیجه‌گیری کلی نیز می‌کند: در هر موردی که قدرت شرط عقلی باشد تعجیز خود قبل از فعلیتّ وجوب جایز نیست. ✴️@fegh_osoul_rafiee
مرحوم آیت الله سیدرضی شیرازی (رضوان الله علیه) می‌فرمودند: "علم را حالا به صورت ابزارِ کار تلقّی می‌کنند؛ سابق، علم عبادت بود؛ علم‌یادگرفتن، فراگیریِ علم، عبادت بود." (مستند دیدار با فرزانگان) ✴️@fegh_osoul_rafiee
📖 ۱٣- عمل الحرّ و جواز وقوعه ثمناً في البيع (قسمت سوّم):مرحوم در تبیین نظریه‌ی خود در مورد مالیّت می‌فرماید: 🔶️ -اگر مورد رغبت عقلائی باشد- مالیّت دارد (چه قبل و چه بعد معاوضه)، بلکه از مهم‌ّترین اموال است. 🔶️ مالیّتِ قبل از معاوضه از نوعِ مملوکاتِ اوّلی و ذاتی است، و مصداقِ مملوکات اعتباری (اعتبارشده) محسوب نمی‌شود، زیرا فرض بر این است که در قالب هیچ معامله‌ای ارزش‌گذاری و اعتبار مُعاملیّ نشده است. 🔶️ بنا بر این، قبل از آن که در قالب معاوضه و اعتباراتِ مُعاملیّ قرار گیرد ملکیّت اعتباریّ فعلیّ ندارد تا بر اساس آن، مالکِ آن عمل را "ذی المال" بدانیم و او مستطیع برای حجّ شود. 🔸️ از این رو، اگر کسی حُرّی را حبس و زندانی کند آن گروگان‌گیر نسبت به اعمالی که در مدت حبس از آن حرّ فوت و تلف شده است هیچ ضمانتی ندارد؛ البته سیره‌ی عقلائی قطعی وجود دارد که اگر آن حرّ در این مدّت از عمل و شغل هر روزه‌ی خود و درآمد روزانه‌ی آن محروم شده باشد شخصِ گروگان‌گیر ضامن درآمد روزمره‌ی اوست. 🔶️🔹️ حصیله‌ی کلام ایشان این است: اگر مورد رغبت عقلایی باشد مالیّت دارد و مملوک حرّ محسوب می‌شود مطلقاً، اما چنین مالیّت و ملکیّتی تا زمانی که در قالب اعتبارات مُعاملیّ در نیاید معیار برای اموال و دارایی‌های انسان محسوب نمی‌شود. ✴️@fegh_osoul_rafiee
"فاضل ارجمند سلام با توجه به آغاز ثبت نام حوزه علمیه جهت ایجاد انگیزه و راهنمایی جوانان و نوجوانان دارای شرایط، یاری‌گر امام زمان باشید." ✉️ این پیامکی است که مرکز مدیریت برای طلاب حوزه فرستاده است...👆👆👆👆 ⛔ دردمندانه با چشمِ خود می‌بینیم که دوباره مرکز مدیریت حوزه عاجزانه و ملتمسانه به دنبال جذب بی‌ضابطه و بی‌عاقبت و ناکارآمد جوانان و نوجوانان به طلبگی است... ❌ سوگمندانه حوزه روز به روز به دست و زبان خود را پایین و پایین‌تر می‌آورد؛ کار آنچنان بیخ پیدا کرده است که طلبه‌های پایه‌های ۱ و ۲ و ۳ و... را -که خود در بیشتر موارد فهم درست و کاملی از رسالت‌های طلبگی و شخصیت طلبگی ندارند- به دبیرستان‌ها می‌روند تا برای حوزه درست کنند و به تعداد ورودی‌هایشان ببالند و آمارهای توخالیِ چنین و چنان ارائه کنند... چه بگوییم؟! چه کنیم؟! این درد را به کجا ببریم؟! 🚫 شما را به پیر! شما را به پیغمبر! همین‌طلبه‌هایی را که امروز در حوزه هستند و نه می‌دانند چه کاره‌اند و نه می‌دانند چه باید بکنند و نه می‌دانند تا چه زمان باید درس بخوانند و بسیاری‌شان هیچ آینده‌ای برای خود در حوزه تصویر نمی‌کنند و مُجدّانه به دنبال در قوه‌ی قضاییه و عقیدتی‌سیاسی و آموزش و پرورش و... هستند، همین‌ها را نگه دارید و اداره کنید، جذب جوانان و نوجوانانِ و در بسیاری موارد پیش‌کش... ✴️@fegh_osoul_rafiee
✅ صحبت‌های شنیدنی مدیرمسئول ماهنامه‌ی پژوهشی بلکچین با جناب دکتر رهبرپور استاد اقتصاد دانشگاه علامّه‌ی طباطبایی درباره‌ی دروس "فقه رمز ارز" حضرت استاد محقِّق آیت الله شیخ جواد مروی (دام ظلّه) است. 👇👇👇👇👇👇
❓❔❓❔❓ چرا طلبه‌ی علوم حوزوی مانند سایر اقشار جامعه، مانند پیامبران و اهل بیت (علیهم السلام)، مانند راویان احادیث شغل و کاری ندارد؟ چرا طلّاب کار نمی‌کنند؟ چرا باید بیکار باشند؟ چرا بخشی از روز خود را به کار -که از بالاترین اعمال نیک انسانی و اسلامی است- مشغول نمی‌شوند؟ 📚 پاسخ: ⛔ این سوالی است که متاسفانه برخی ساده‌اندیشان و گاه عرض‌ورزان نادان در ذهن دارند و در ذهن دیگران نیز می‌پرورانند؛ این شبهه سر تا پا مغلطه و سفسطه است، و نشان از نادانی عمیقِ غرض‌ورزان. 🔷️ ، کسوت علم و دانش و است؛ از مهم‌ترین و طاقت‌فرساترین عمل‌ها و کارهاست. 🔶️ آن کس که با علم و دانش سر و کاری داشته باشد به روشنی درمی‌یابد که فهم و کسب معارف گوناگون، عمیق و دقیق دین نیازمند تلاش و کوششی خستگی‌ناپذیر و شبانه‌روزی است؛ با ناخُنَک‌ناخُنَک‌زدن به علم و دانش هیچ چیز دندان‌گیری به دست نخواهد آمد، و گاه نقص در تحصیل علم منجر به نافهمی و کج‌فهمیِ بیشتری نیز خواهد شد. ⚠️ چگونه ممکن است وقت و عمر خود را مصروف این و آن کنیم، و نصفی از روز را به کار غیر علمی مشغول باشیم و در عین حال، در سر هوای فهم و درک معارف شامخ و والای دین را داشته باشیم؟!؟! هیچ شوخی‌ای تلخ‌تر از این نیست! ✅ علم، قرارِ ذهن می‌خواهد و وابستگیِ دل. 🔶️ عالِمان خوش‌ذهنِ دین‌شناس و دین‌باور که روزانه ۱۶ ۱۷ ساعت مجاهدانه خواندند و اندیشیدند و سر در گریبانِ تفکّر فرو بردند و نوشتند و نوشتند نتوانستند تمام شئون دین را بشناسند و بنویسند و کارِ علم را به نهایت برسانند... ⚠️ چگونه خود را -که راهی جز تحصیل علم و اکتساب معارف در پیش رویمان نیست- با پیامبران و امامان (علیهم السلام) که نه نیازی به مکتب دارند و نه به خط‌نوشتن و معدن علم‌اند و حاملِ معارف حقیقیِ عالَم مقایسه کنیم؟!؟! ⚠️ چگونه خود را با راویان و اصحاب بزّاز و بیّاع و صرّاف و... (رضوان الله علیهم) قیاس کنیم که بیشترشان جز استماع حدیث و کتابت و نقل آن به راویان دیگر نیازی به چیزی نداشتند؟!؟! شغل ماست؛ شغلِ تمام‌وقت؛ این شغل، رسالت ماست... ✴️@fegh_osoul_rafiee