eitaa logo
محمد علی رفیعی | فقه و اصول
326 دنبال‌کننده
332 عکس
76 ویدیو
218 فایل
این کانال به منظور بارگذاری صوت تدریس، و مطالب مهم علم "فقه" و "اصول" است.
مشاهده در ایتا
دانلود
📔 ۴- قوله (کفایه/ج۱/ص۲۱): و المسائل عبارة عن جملة من القضايا... . در (ج۱/ص۵۰) می‌نویسد: با دقت در این بخش از کلام مرحوم دو نکته برداشت می‌شود: 🔷️🔸️ ۱- نکته‌ی اول: حقیقت آن است که اسمِ هر علمی -مانند علم‌ و علم و علم - یا بر مسائلِ آن اطلاق می‌شود -یعنی اسم علم، اسمِ مسائل است-، و یا بر عنوانِ جامع بین مسائلِ علم اطلاق می‌شود؛ یعنی ما به یک تعداد مسائلِ مرتبط که یک غرض وَحْدانی را حاصل می‌کنند مثلاً می‌گوییم: علم یا علم . 🔸️ اما خودِ ادراک و فهمِ آن مسائل، و یا مَلَکه‌ای که از پرداختن به مسائل حاصل می‌شود علمِ یا علمِ نمی‌گویند؛ یعنی علمِ به معنای "علم به مسائل فقهی" نیست، بلکه علم ، خودِ همان مسائلِ فقهی است. 🔹️ ایشان در ادامه می‌نویسد: نکته‌ی مذکور از عبارت "... لأجله دُوِّن هذا العلم" قابل استفاده است، زیرا در این عبارت می‌گوید: "مسائلِ پراکنده به این خاطر در ذیل یک علم قرار می‌گیرند که همگی همان غرض وَحْدانی‌ای را حاصل می‌کنند که این علم (مجموعه‌ی آن مسائل) برای آن غرض تدوین شده است"؛ کلمه‌ی "تدوین" و "هذا" به روشنی دلالت بر همین نکته دارد که مثلاً یا یعنی خودِ "مسائلِ تدوین‌شده"، نه "علم‌ به آن مسائل". 🔶️ دلیل این نکته نیز آن است که اگر اسامیِ علوم را به معنای ادراک یا ملکه بدانیم به ناچار با حقيقتِ -یعنی "ما یُبحث فی العلم عن عوارضه الذاتیة" و جامع بین موضوعات مسائل- منطبق نخواهد شد، زیرا موضوعِ ادراک و یا ملَکه آن چیزی نیست که در علم از عوارضِ آن بحث شود، و جامع بین موضوعات مسائل نیست. 📌 در این نکته در صدد آن است که روشن کند مثلاً علمِ ، "علم به مسائل فقهی..." نیست، بلکه خودِ مسائل فقهی است، زیرا این‌ متداول است که در تعریف علوم می‌گویند: "العلم بفُلان..."؛ از این رو، در ادامه علم را "العلم بالقواعد..." تعریف نمی‌کند. ادامه دارد‌... ✴️@fegh_osoul_rafiee
📔 ۴- قوله (کفایه/ج۱/ص۲۱): و المسائل عبارة عن جملة من القضايا... . در (ج۱/ص۵۰) می‌نویسد: با دقت در این بخش از کلام مرحوم دو نکته برداشت می‌شود: 🔷️🔸️ ۱- نکته‌ی دوم: تمایز علوم به اختلاف اغراضِ مُدوِّنینِ علوم است، نه به . 🔸️ دلیل این نکته آن است که تدوینِ مسائلِ پراکنده‌ای -که همگی غرضِ وَحْدانی‌ای را حاصل می‌کنند- در قالبِ یک علم، مورد تحسین عُقلاست، حتی در فرض اختلاف موضوعات و محمولاتِ آن مسائل. همچنین تدوینِ مسائلِ پراکنده در قالب یک علم را اگر هر کدام به تنهایی غرضی متفاوت را حاصل کند، تقبیح می‌کنند، حتی در فرضِ وحْدتِ موضوعات آن مسائل. 🔹️ از این رو، تمایز و استقلال علوم از یکدیگر به خاطر اغراضِ مُدوِّنین است. 🔶️ ایشان در ادامه در قالبِ یک اشکال و جواب می‌فرماید: وحدتِ غرض نمی‌تواند به صورت اِنّی کاشف از وحدتِ موضوع باشد، و قاعده‌ی "الواحد لا یصدر عنه إلا الواحد" نیز در اینجا به درد نمی‌خورد، زیرا اولاً چنین قاعده‌ای مورد پذیرش نیست، و ثانیاً تحسینِ عقلاء -که توضیح دادیم- با قطع نظر از کشف مذکور است، حتی چه بسا عقلاء هیچ توجّهی به این ندارند که وحدتِ غرض، کاشف از وحدتِ موضوع است یا نیست، حتی گاه برخی عقلاء و علماء که قاعده‌ی الواحد را جزماً قبول ندارند نکته‌ی ما را تحسین می‌کنند. 📌 نکته‌ی دقیقی که بیان می‌کند این است که ایشان برای ارائه‌ی معیار تمایز علوم را استدلالی عُقلایی ارائه می‌کند. ✴️@fegh_osoul_rafiee
ادامه‌ی شرح و تبیین مرحوم 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
📚 ۱١۰- قوله (ج۳، ص٢۹۹): أقول: مقتضى قضية المعاوضة و المبادلة دخولُ كلٍّ من العِوضيْن في ملْك الآخر... . ✅ مرحوم در نقد فرمایش در این بخش -که یکی از قواعد اساسیِ بابِ معاوضات و معاملات را مطرح فرموده و بر آن پا می‌فشارد- می‌فرماید: این سخن -که ما حتماً باید را از حقیقتِ انتزاع کنیم- لازم و ضروری نیست؛ بله، اگر بپذیریم که حقیقتِ این است که هر کدام از مبیع و ثمن -در عالَمِ ملکیّت‌های اعتباری- در جای دیگری بنشیند این سخنِ درست خواهد بود، اما این که چنین مفهومی در حقیقتِ وجود داشته باشد محلّ تامّل است. 🔷️ ایشان در ادامه در شرح حقیقتِ می‌نویسد: یعنی "التملیک بعوض"؛ یعنی آن چه در حقیقتِ است این است که تملیکِ مجّانی نبوده، بلکه تملیکِ در مقابلِ عوض است. 🔶️ در ادامه بر خلافِ مرحوم می‌آورد: بنا بر آن چه گفتیم قصدِ عوض و متعیّن‌بودنِ ثبوتیِ عوض معامله را تمام نمی‌کند، بلکه حتماً باید مالک (منتقِلٌ إليه) نيز متعیّن باشد. 🔸️ از این رو، بنا بر نظریه‌ی ما اگر عاقد، مالک (منتقِلٌ إليه) را قصد نکند شخصِ عقدِ او مورد قصد نبوده و واقع نمی‌شود، زیرا تشخّص و تحقّقِ عقد منوط به تعیینِ ثبوتیِ مالک است. ✴️@fegh_osoul_rafiee
آمدیم برخی مزایای نسبیِ نظام دانشگاهی را به اضافه کنیم، اما صدافسوس که از دانشگاه‌تر شدیم...
شرح و تبیین حاشیه ۵ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
📔 ۵- قوله (کفایه/ج۱/ص۲۱): لا یقال: علی هذا یمکن تداخُل عِلمیْن... . در (ج۱/ص۵۱) می‌نویسد: نسبت هر غرضی از اغراض علوم با غرض دیگر یکی از چهار حالت و و مطلق و است. 📌 تلازمِ دو غرض یعنی تعدادی از مسائل و گزاره‌های علمی دو غرض مستقلّ را حاصل کنند که بر اساس هر کدام از دو غرض می‌توانند در علمی تدوین و جمع‌آوری شوند. 🔶️ شکّی نیست که تدوینِ دو علمِ مستقلّ در فرضی که نسبتِ دو غرض، یا است کاملاً صحیح است؛ در صورتِ که روشن است، اما در صورت به این خاطر است که بخشی از مسائلی که یکی از دو غرض را حاصل می‌کند در علم دیگر وجود ندارد، پس تمام مسائل هر کدام از دو علم این گونه نیست که هر دو غرض را حاصل کنند. 🔷️ در صورت نیز تدوین و تکوینِ دو علم صحیح است، زیرا گاه غرض تنها پرداختن به همان مسائلی است که غرض خاصّی را حاصل می‌کند، نه مسائل دیگر. (مثلاً علم زمین‌شناسی که مسائلش بخشی از مسائل علم جغرافی است، اما علم مستقلّی تلقّی می‌شود) 🔶️ اما در فرضی که دو غرضِ مستقلّ داریم که بر تعدادی مساله و گزاره‌ی علمیِ مشخّص مترتّب است -به صورتی که همه‌ی آن مسائل، دو غرض را تامین می‌کنند- تدوین و تکوینِ دو علم، صحیح نیست. ✴️@fegh_osoul_rafiee
مجتهد و فیلسوف بزرگ، استاد دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی در مورد دوران طلبگی‌شان و احتیاطِ شخصی‌شان در مورد مصرف سهم امام (علیه السلام) می‌فرماید: "من طلبه‌ی موفّقی بوده و از طلبگی‌ام ناراضی نبودم؛ خیلی هم در حوزه درس داشتم؛ منظومه داشتم؛ رسائل داشتم، و منبر هم می‌رفتم... و طلبه‌ی نسبتاً موفّقی بودم." ✴️@fegh_osoul_rafiee
" هـــیــــئــــت انــــصـــارالــــشــــهــــداء " 🏮مراسم عزاداری شب شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها (روایت ۷۵ روز) • سخنران : شیخ محمد علی رفیعی • با نوای ذاکرین اهل بیت (ع) زمان : پنج شنبه ۲۴ آبان ماه ، شروع مراسم ساعت ۲۰ 📌 مکان : سناباد ۴۵ (آبکوه ۱۶) ، شهید ابن الرضا ۵ ، پلاک ۲۴ میزبان : آقای حسن غلام‌علی‌زاده I هیئت‌فرهنگی‌مذهبی‌انصارالشهداء l @heyat_ansaro_shohada
یافتنِ اندیشه‌های کُهَن و ساختنِ اندیشه‌های نو در تنها با کار بر روی متونِ قَویم و اَصیل امکان‌پذیر است...
محمد علی رفیعی | فقه و اصول
✅ آمدیم برخی مزایای نسبیِ نظام دانشگاهی را به #حوزه اضافه کنیم، اما صدافسوس که از #دانشگاه دانشگاه‌ت
❌❌❌ نظامِ ترمی‌واحدی آموزش، نمره‌ای‌شدنِ درس‌ها، شروح و ترجمه‌های سطحیِ فارسی، تعطیلیِ درس‌های آزاد، عدمِ انتخابِ آزادانه‌ی استاد، معیارهای حفظیِ درس‌ها، روزانه‌بودنِ بسیاری از مدارس علمیه و... از آسیب‌های جدّیِ است.