eitaa logo
سیدالعلماء
1.6هزار دنبال‌کننده
2.2هزار عکس
692 ویدیو
7 فایل
کانال رسمی مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی ایشان شاگرد بزرگانی مثل حضرات آیات شیخ عباس تهرانی، امام خمینی، علامه طباطبایی، بروجردی و... بودند. مرحوم امام در نامه‌های خود، از ایشان با عبارت "سیدالعلماء" یاد می‌کردند. ارتباط با ادمین @seydololama_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
🔺(۲۰ ) میلاد حضرت امام موسی کاظم صلوات‌الله‌علیه مبارک‌باد ‌🔹 روایتی از امام بن‌ جعفر (علیهما‌السلام) در وصیت به در جلد ۱ صفحه ۱۳۹ نقل شده است: «یا هشام! إن کان یغنیک ما یکفیک فأدنی ما فی الدنیا یکفیک، و إن کان لایغنیک ما یکفیک فلیس شئٌ من الدنیا یغنیک!… یا هشام! من أراد الغنی بلا مال، و راحة القلب من الحسد، و السلامة فی الدین فلیتضرَّع إلی الله فی مسألته، بأن یکمل عقله» راه نجاتی جز ، خصوصاً در شب‌های وجود ندارد. با و به (علیه‌السلام) باید از خدا خواست که به ما بدهد تا از و دنیایی -که به خاطر آن‌ها را چیزی حساب می‌کنیم- دور شویم. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 "هشام بن محمد نقل می کند: همین که آن سر مبارک را وارد مجلس ابن زیاد کردند و نزد آن کافر گذاشتند، مشاور ضد اسلام کاهن که همراه او بود برای خودشیرینی کردن یک دستور داد. که امروز هم الآن مشاورهای خارجی هستند که داعشها را با مشورت به جان مسلمانان می اندازند. 🔸 دو داعش در آن زمان بود. یکی مشاور یزید بود یکی هم مشاور ابن زیاد. مشاور یزید در وقتی که به یزید خبر دادند که مسلم بن عقیل علیه السلام به کوفه آمده، با آن مشاور داعشی خودش صحبت کرد که من چه کار کنم؛ چون می دانست که مردم عراق با امام حسین میانه خوبی دارند. و ممکن است که اشتباهاً کارش به شکست بینجامد. این بود که از او پرسید چه کار کنم؟ زود رفت یک کاغذ آورد. گفت این وصیت پدر توست، گفت به آن عمل می کنی؟ گفت بله. وصیت را خواند نوشته بود که کار کوفه و مسائل شیعه را به ابن زیاد واگذار کن. 🔹 این یک مشاور داعشی یزید. یک مشاور ابن زیاد داشت همین که آن سر مطهر را به مجلس آوردند و جلوی آن ملعون گذاشتند، رو به او کرد و گفت: من چه کار کنم؟ یک کاری گفت که هیچ کس باور نمی کرد که در مسلمانها انجام دهند و به عقل هیچ مسلمانی نرسیده بود؛ فقط او می دانست. گفت "قُم فَضَع قَدمَک علی فَمِ عدُوِّک"، با پا روی دهان دشمن برو. 🔺 بعد هشام نقل می کند از این عمل که هیچ گوشی از دوستان امام حسین نمی تواند بشنود و شاعری آن عمل را بیان کرده می گوید: "یُعظِّمونَ له اَعوادَ منبرِه" یعنی این مردم شام (دشمنان خاندان رسالت) اگر به آنها بگویند روی این منبر پیامبر رفته می آیند آن را ببوسند. "یُعظِّمونُ له اَعوادَ منبرِه" چوبها را می بوسند "و تحت أرجُلِهم أولادَه وضَعوا" ولی اگر بگویند این پسر دختر پیغمبر آخرالزمان است، بلند می شوند و رویش پا می گذارند. ❎ اینها نتایج نزدیک شدن به دشمنان اسلام است و از آنها استفاده کردن است. در طراحی کردن، مملکت داری از آنهاست. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 طلب کاغذ و دوات توسط پیامبر صلی‌الله علیه وآله؛ ( ۲۵ المظفر ۱۱ ه ق) 🔹 حضرت (صلی‌الله علیه وآله) در هنگام رحلت می‌خواستند مسئله‌ی خم را به کتبی تأیید کنند، با این‌که در حضور هفتاد هزار یا بیشتر در غدیر خم بهترین تأییدها را کرده بودند، با وجود این‌ها می‌خواستند وصیت را کتبی هم قرار بدهد که مؤکَّد شده باشد. در آن‌جا اهل مخالفت کرد و کلمه‌ای گفت که حالا مریدهایش می‌خواهند آن کلمه را تفسیر کنند که با گفته‌ی یک مسلمان بسازد. این یک مطلب است که گفت این آدم تب‌داری است و تب بر او غالب شده و آدمی که تب شدید دارد، سخنش را چه می‌گویند؟ هذیان می‌گویند!. این یک مطلبی است که در هیچ کجای در هیچ فکر نمی‌کنم که پیدا شود، که یک کسی حالا آن شخص، باشد، باشد، باشد، سرمایه‌دار باشد و بخواهد دم رفتن، یک وصیتی بکند و جلویش را بگیرند. چنین اتفاقی تاکنون نیفتاده. و دیگر این‌که کسانی که از مطالب دینی باخبر نیستند، می‌گویند حضرت فرمود تا این‌که من یک جمله‌ای بنویسم که را از خطر باز دارد؛ مگر حضرت می‌توانست بنویسد؟ این را عنوان می‌کنند در حالی‌که این یک مغالطه‌ای بیش نیست. نوشتن سران برای سران، هیچ‌وقت با قلم و دوات که خودشان استعمال کنند نبوده. همیشه کاتب، دبیر و یا افرادی بوده‌اند که منصوب بوده‌اند برای همین کار که نامه‌ها را می‌گرفتند و جواب می‌دادند و خودشان ضبط و بایگانی می‌کردند، نه این‌که یک نفر بزرگ و صاحب یک مهم یا یک ، این خودش قلم و دوات جلویش بگذارد و نامه‌نویسی بکند. چنین چیزی نبوده. از این جهت این است. در جریان هم وارد شده که نامه‌ای است از حضرت پیامبر خدا، به نجران فرستاده شدکع بعد از ذکر این مطلب می‌گویند که ممکن است حضرت پای نامه امضا بفرماید. بنابراین این یک مطلب این‌که هیچ‌وقت سران هیچ نویسنده‌ی فرمان‌ها و نامه‌ها نیستند. و این خودش یک قسمت خاصی در دربار آن‌ها تشکیل هست که آن‌ها می‌نویسند، آن‌ها جواب می‌گیرند، آن‌ها می‌خوانند، آن‌ها از رئیس امضا می‌گیرند. الآن هم ما دیده‌ایم در همین خیلی نشان می‌دهد که وزرایی که می‌خواهند با هم توافق کنند روبروی هم نشسته‌اند و یک نفر هم همراه آن‌هاست که این مدارک را می‌گیرد و جلوی‌شان می‌گذارد، می‌گوید امضا کنید، نه این‌که خودش بگوید و بنویسید مطالب را. نه، مطالب توافق شده را قبلاً ماشین‌نویسی می‌کنند و می‌نویسند، در شکل یک دفتری که این باید باشد، مدرک باشد. بعد می‌آیند آن را جلوی می‌گذارند یا جلوی هر مسئولی که باید امضا کند، او فقط امضا می‌کند. آن‌وقت از دستش می‌گیرند. بنابراین در قضیه‌ی نامه‌نویسی، این مغلطه در آن است که بعضی‌ها می‌گویند حضرت که فرمود من نامه بنویسم که نجات در آن باشد، مگر حضرت چیزی می‌نوشت؟ پس معلوم می‌شود این حدیث اصلاً درست نیست! نه، بلکه معلوم می‌شود که شما در هستید، و شما نمی‌توانید وارد مطالب تحقیقی بشوید که به علت این است که یا شما هستید یا بسیار ساده‌اید که حرف مغرضین را قبول کرده‌اید. ۲۴ الحرام ۱۴۳۶=۹۴/۷/۱۶ ☑️ حضرت آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 تسلیت باد شهادت جانسوز حضرت امام حسن عسکری صلوات‌الله‌علیه؛ (۸ ۲۶۰ق) 🔹 از وصایایی که امام حسن علیه‌السلام به شیعه‌ی خودش کرده این است که می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ فِی دِينِكُمْ وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ»؛ هر کسی به شما داد، من به شما این است که به او نکنید، خواه شخصی باشد یا غیرمؤمن. من به شما وصیت می‌کنم در مراعات با الهی و جدّ و داشتن و طول ؛ آن ساعتی که مثلاً به درِ خانه‌ی خدا می‌رود، بهتر این است که در سجده باشد و سجده‌اش هم طولانی باشد. یکی از شاگردهای مرحوم حاج میز جواد آقا بود -البته بود- مقابل منزل‌شان، محله بود. همیشه قبل از مثلاً نیم ساعت، یک ساعت در را باز می‌کرد، می‌آمد به این مسجد، می‌رفت تا وقتی که اذان می‌شد و صبح، که گویا ایشان در سجده بود. بعد می‌فرماید که با این‌طور باشید که در جنازه‌هایشان آن‌ها را مشایعت کنید، را کنید، برای این‌که وقتی شما اهل این‌طور فضائل باشید، باشید، امانت را پس بدهید و خیانت نکنید، با مردم خوش‌رفتار باشید، می‌گویند این است؛ آن‌وقت من خوشحال می‌شوم. بنابراین، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا شَيْنا، جَرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ»؛ برای ما درست کنید. «وَ ادْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ»؛ برای ما آبروریز نباشید تا به ما بدی نسبت داده نشود. «فَإِنَّهُ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ حُسْنٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ سُوءٍ فَمَا نَحْنُ كَذَلِكَ. لَنَا حَقٌّ فِی كِتَابِ اللَّهِ»؛ خداوند در کتابش برای ما یک حقی قرار داده. «وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ وَ تَطْهِيرٌ مِنَ اللَّهِ»؛ مقام خدایی یکی از امتیازات ماست، «لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُنَا إِلَّا كَذَّابٌ»؛ هر کسی‌که این ادعا را کرد که من به مقام طهارت رسیده‌ام، بدانید می‌گوید!. «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ تا می‌توانید خدا از ضمیرتان دور نشود. بهترین سازنده‌ی انسان در و تقوابخش به انسان، نگه‌دار انسان از هر ناشایستی، این دو مسئله است که می‌فرماید: «أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ»؛ چون خبر نمی‌کند، ما باید خبر آن را داشته باشیم و به یاد او باشیم. او یاد ما نمی‌کند مگر وقتی که بر ما وارد می‌شود. ما باید یاد او باشیم که یک‌مرتبه که آمد، وضع ما مناسب باشد. «وَ تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ وَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِیّ صلی الله علیه وآله.»* ۸۵٫۶٫۱۳ ___ * [ سیرة الائمة الاثنی عشر مجلد ۲ ص ۲۸۳ تألیف: علی محمد علی دخیل] ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 وصیتی بسیار مهم از مرحوم علامه میرزا ابوالحسن شعرانی؛ ( ۷ ۱۳۹۳ ق=۱۲ آبان ۱۳۵۲ش) 📜 خوانندگان جوی را که کتاب برای آموختن می‌خوانند نه برای یاد داشتن الفاظ و خودنمایی، نصیحت می‌کنم که در سلوک راه خدا جز از خدا استمداد نجویند... و به دعا و توجه و فیض خواستن از ارواح علیهم‌السلام به پی در پی طلبند که بی دستگیری آنان از ورطات نجات نتوان یافت ... و همیشه چند روشن و واضح خاتم انبیاء و ائمه هدی را در خاطر داشته باشند... چون همه شیطانی و و راجع به هر یک از به ادله نبوت دفن می‌شوند... (مقدمه‌ی مرحوم بر ص ۳۹) 💠 خلاصه‌ی بحث مرحوم استاد علامه در مقدمه این است که به ما توصیه کرده‌اند که و (صلی الله عليه وآله) را جمع‌آوری کنید و همواره در خاطر داشته باشید. ❎ چون از طرفی انسان مشغولیات می‌خواهد، و از طرفی هم مانع انتخاب احسن می‌شود. مثلاً وقتی به یا مجلس و… دعوت می‌شود، شیطان خیلی تلاش می‌کند که آن‌ها را طوری مشغول کند که این یک ساعتی که دور هم هستند چیز مفیدی عایدشان نشود. لذا طبق وصیت استاد شعرانی همیشه باید از آن مطالب همراه‌مان باشد. اگر توانستیم مجلس یا اطرافیان را مشغول کنیم وگرنه خودمان با آن‌ها در شرکت نکنیم. ۸۷.۱۲.۲۰ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 راه نجات امت اسلامی با تمسک به حدیث شریف ثقلین بسم الله الرحمن الرحیم حدیثی که قبلاً از [ ج ۲ صص ۲۳۵_۲۳۶] نقل کردیم که از اکرم (صلی الله علیه وآله) سؤال شد که اگر جنازه‌ای باید تشییع شود و در همان موقع مجلس علمی برپاست که حضور در آن مجلس با تشییع آن جنازه به صورت هم‌زمان امکان ندارد، چه باید کرد؟ طبق این حدیث حضرت فرمودند: اگر کسی هست که جنازه را به سامان برساند، مجلس و دانش ـ که منظور دانش است - از هزار و و و و کارهای بسیار نیکو، فضیلت بسیار بیشتری دارد و برتر است. 🔹این مسئله‌ای که در این حدیث بیان شده برای کسانی‌که این فتنه‌های امروز ما را ندیده بودند، مسئله‌ی مشکلی بود که چطور می‌شود که در یک مجلس در حضور یک ، حضور پیدا کند و این حضور یافتن این همه داشته باشد. لکن این فتنه‌ای که اخیراً پیدا شد [پیدایش گروه‌های تکفیری هم‌چون ] و اسلام از و مسلمانان بهترین استفاده را بردند و خود را مجهّز کرده و به جان مسلمانان و دیگر انداختند و خودشان به تماشا نشستند؛ این نشان داد که مشکل دوری از تعالیم کریم و فرمایشات (علیهم‌السلام) است و حدیث که اول وصیت (رحمه الله) هم هست، ناظر به همین مطلب است که یک برانگیخته و مبعوث شد، در حالی‌که‌ عمر کمی داشت؛ فرمود که: من بعد از خود دو چیز سنگین‌قیمت و سنگین‌وزن باقی می‌گذارم و روز حساب و کتاب از شما خواهم پرسید که با این دو چه کردید؟!. این همین مسئله است که حضور در مجلس علم را روشن می‌کند. چون ممکن است بعضی بگویند علم و هم علم است؛ نه این‌ها امور است و امور زندگی برای زندگی است. آن‌چه انسان را انسان می‌کند و را از هرج و مرج و و ، می‌دهد در دانشگاه نیست بلکه در دین است، در حدیث ثقلین است. و لذا تمام دانشگاه و سایر مناصب بالای اجتماع، وزرا، وکلا، همه به این دین و تعالیم و داشتن یک نیازمندند و اگر این هیچ‌گاه یک عالم ربانی نداشت، این موفقیت نصیبش نمی‌شد. 🔹 از آن‌جا که این انقلاب بعد از زمان پیدا شد و زندگی مردم، طبق برنامه‌ی زندگی طاغوتیان بود، تاکنون موفق نشده‌اند که این مسئله را اجرا کنند که برای هر از و و و و و و همه، تبیین و پیاده کنند که این علم است که نجات‌بخش است و اگر نباشد زندگی‌شان زیان‌بخش می‌شود. این را نتوانستند به صورت قانونی برقرار کنند. تنها مرحوم استاد در رساله‌ی که در زمان طاغوت نوشته، یک جمله کوتاه دارد در صفحه‌ی ۶۷ که می‌فرماید: «اصول عقاید مذهبی اجباراً باید آزادانه مورد تحقیق واقع شود وگرنه با روح مذهب که هدایت و راهنمایی است، منافی است»؛ یعنی ما حدیث ثقلین و مذهب و و قرآن را قبول کرده‌ایم ولی به شرط این‌که تحقیقات ما همراهش باشد. تحقیقات جزء برنامه باشد همان‌طور که در برنامه‌ی اجباری ها، ها، دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها، تدریس و حساب و و اجباری است و بدون تدریس آن‌ها و تشکیل کلاس و امتحان از آن‌ها، داده نمی‌شود؛ باید فهم و دینی هم همین‌طور باشد. و این کلمه‌ی «اجبار» با کلمه‌ی «آزادانه» در این جمله جمع شده؛ در این‌جا یعنی باید جزء برنامه باشد، نمره داشته باشد، استاد داشته باشد، رفوزه داشته باشد، مدرک باشد و هم در این‌جا یعنی مانند حساب و هندسه روی فهم باشد، نه از روی . هیچ علمی با تقلید نمی‌سازد. باید آزادانه هر مسلمانی درباره‌ی مسائل مذهبش کار کند و در فکر و مغزش مؤثر باشد که من خدای جهانم و جهان خدا دارد و دارد، که آخرین آن‌ها دین را آورده که از حدود ۱۴ قرن قبل تاکنون بدون این‌که بررسی عالمانه و در آن شود نمی‌توانست دوام بیاورد. با زحمات علمای ربانی و همین هایی که به دنبال علم واقعی هستند و می‌کنند در زندگی طلبگی برای آن، این علم برقرار گردیده و پخش شده و تا به حال به دست ما رسیده است. ۹۳/۳/۱۵=۷ المعظم ۱۴۳۵ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama ______ 📄 در ادامه دو فایل از دو رساله‌ی مختصر پیرامون حدیث ثقلین و سند و متن آن، که مورد سفارش از سوی مرحوم آیت‌الله سید ابراهیم خسروشاهی بود، به‌منظور مطالعه خدمت کاربران محترم پیرامون ارائه می‌گردد. 👇👇👇
🔺 وصیتی بسیار مهم از مرحوم علامه میرزا ابوالحسن شعرانی؛ ( ۷ ۱۳۹۳ ق) 📜 خوانندگان جوی را که کتاب برای آموختن می‌خوانند نه برای یاد داشتن الفاظ و خودنمایی، نصیحت می‌کنم که در سلوک راه خدا جز از خدا استمداد نجویند... و به دعا و توجه و فیض خواستن از ارواح علیهم‌السلام به پی در پی طلبند که بی دستگیری آنان از ورطات نجات نتوان یافت ... و همیشه چند روشن و واضح خاتم انبیاء و ائمه هدی را در خاطر داشته باشند... چون همه شیطانی و و راجع به هر یک از به ادله نبوت دفن می‌شوند... (مقدمه‌ی مرحوم بر ص ۳۹) 💠 خلاصه‌ی بحث مرحوم استاد علامه در مقدمه این است که به ما توصیه کرده‌اند که و (صلی الله عليه وآله) را جمع‌آوری کنید و همواره در خاطر داشته باشید. ❎ چون از طرفی انسان مشغولیات می‌خواهد، و از طرفی هم مانع انتخاب احسن می‌شود. مثلاً وقتی به یا مجلس و… دعوت می‌شود، شیطان خیلی تلاش می‌کند که آن‌ها را طوری مشغول کند که این یک ساعتی که دور هم هستند چیز مفیدی عایدشان نشود. لذا طبق وصیت استاد شعرانی همیشه باید از آن مطالب همراه‌مان باشد. اگر توانستیم مجلس یا اطرافیان را مشغول کنیم وگرنه خودمان با آن‌ها در شرکت نکنیم. ۸۷٫۱۲٫۲۰ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🏴 یا جوادالائمه ادرکنی 🔘 در آستانه‌ی شهادت حضرت امام جواد (صلوات‌الله‌علیه) ارائه می‌گردد. 🔺 شرایط دریافت نصیحت بسم الله الرحمن الرحیم «قال له رجل: أوصِنی ¹ قال (علیه‌السلام): أو تقبل؟»؛ فرمودند: آیا حاضری که قبول کنی؟ این کلام و این پاسخ ابتدایی می‌رساند به این‌که سخن گفتن و و استفاده از و و این‌ها، به این آسانی نیست که انسان می‌کند؛ بلکه تجهز و نفسانی می‌خواهد تا این‌که خودش را در مقام صلاحیت این بداند که از یک بزرگواری و هدایتْ‌گری و راهنمایی، وصیت و سفارش بخواهد. ای بسا که انسان یک درباره‌ی خودش پیش می‌آید که در معرض این‌گونه سؤالات از دیگران و بزرگان قرار می‌گیرد!. فرض بفرمایید که بنده در یک مسئله‌ی جزئی، تحمل فشارِ پیر خود را اگر نداشتم که او وقتی به من تعرض بی‌جایی به نظر خودم می‌کند، با کمال رغبت بپذیرم، و با او مجادله نکنم، سخن او را پاسخ ندهم. آن‌وقت خدمت یک بزرگواری بیایم و بگویم آقا یک نصیحتی به من بفرمایید! یک وصیتی به من بفرمایید. این در اثر این است که انسان ندارد و نیرو و اندازه‌ی خودش را محک نزده. وإلّا این یک چیزی نیست که بر کسی، بر یک ، ولو بی‌سواد، مخفی باشد که انسان مکلف است در برابر مادر پیر باشد. تعرضات نابه‌جای او را به جان بخرد، و در برابر آن، هیچ واکنشی انجام ندهد، اما حالا می‌بیند که در چنین چیزهایی گیر می‌کند و از نفسانی‌اش بر نمی‌آید که تحمل کند از یک بی‌جای مادر به او، تعرض بی‌جای به او، فرمان بی‌جا دادن به او، این چیزها را نمی‌تواند هضم بکند؛ آن‌وقت پیش یک بزرگواری یا در یک مجلس بگوید که آقا به ما یک وصیتی بکنید، یک سفارشی بکنید. این‌ها در اثر نسجیدن انسان از اندازه‌های خودش است. و حال این‌که ما آن‌چه را که فهمیده و دانسته‌ایم، کمتر شده که ببینیم از آن کلاس‌هایی که ما گذرانده‌ایم، از دانستن و به مرحله‌ی وارد کردن، واقعاً فراغت حاصل شده باشد، و یکی از آثار این مسئله این است که اگر آدم آن‌چه را که فهمیده و دانسته، سعی کند که عمل کند، نتایجی در وجودش پیدا می‌شود که راه برایش باز می‌شود؛ دیگر محتاج به این‌که کسی دستش را به او بدهد نیست؛ که برود پیش این و آن بنشیند و بگوید که مرا کن، به من کن، چیزی، راهی به من نشان بده. راه به وسیله‌ی به آن‌چه انسان می‌داند، برای انسان باز و گشوده می‌شود و انسان ترقی می‌کند؛ به خود مشغول می‌شود، سرگرم خودش می‌شود، دیگر از این و آن فراغت پیدا می‌کند. ادامه دارد.... @seyedololama
سیدالعلماء
🏴 یا جوادالائمه ادرکنی 🔘 در آستانه‌ی شهادت حضرت امام جواد (صلوات‌الله‌علیه) ارائه می‌گردد. 🔺 شرایط
(قسمت دوم) 🔹 در هر حال حضرت به او فرمودند که: «او تقبل»؛ حالا من یک چیزی گفتم. تو قبولش می‌کنی؟ این خیلی حرف است. مانعی نداری تو در وجودت از پذیرش یک سخنی که یک ، یک آدم دل‌سوزی به تو بگوید؟ آیا چنین کاری با خودت کرده‌ای؟ و این مسئله نظیر مسئله‌ی و می‌ماند؛ مثلاً فرموده‌اند که یکی از شرایط امامت و پیشوایی و نفوذ حکومت اسلامی پذیرش است. خب این به چه معناست؟ آیا یعنی حکومت اسلامی اگر از طرف مردم پذیرش نداشته نباشد، این حکومت رسمیت و ندارد و نیست؟ این‌طور که نیست. بلکه شاید معنایش این باشد که یعنی این حکومت، إعمال و نفوذ و نتیجه‌گیری‌اش، وابسته به این هست که مردمی پیدا بشوند و کاری انجام بدهند، وإلّا اگر آن‌ها از پذیرش، امتناع داشته باشند، هر قدر ، هر قدر ، هر قدر از طرف خداوند دارای محکم هم که باشد، ولی کاری از او ساخته نیست. پس آن‌ها مأمورند که بیایند این را بکنند. بنابراین این فرمایش حضرت که آیا تو می‌پذیری؟، نشان می‌دهد که وصیت و توصیه خواستن، یک مقام مهمی هست. انسان خیلی وقت‌ها در حجره‌اش است، روی میزش است، خب پر از نصیحت و راهنمایی است. از طرف نهج‌البلاغه که کوتاهی نشده تا آمده در حضور ما. در این چند قرن پر از و و سوزاندن ها و کشتن واین‌ها، خداوند حفظ کرده و این مسائل به دست ما رسیده از طرف اسلام و مناصحین و خیرخواهان بشریت، تمام شده، فلذا ما باید خودمان را حاضر کنیم که اهل نهج‌البلاغه بشویم. بنده همیشه این فرمایش استاد علیه‌الرحمة مثل این‌که در گوش و در ذهنم است که در اول توضیح کتاب ، آن‌جا که سخن استادشان حاج میرزا علی آقای را بیان می‌کنند که چه فرد نافذ‌‌ الکلامی بود و چه شایستگی‌هایی داشت، می‌فرمایند: من شهادت می‌دهم که آن بود، اما در این‌که من علی سبیل نجاةِ او بودم، خودم قطع ندارم، شبهه دارم. پس بنابراین بودن و احراز طلبه شدن را کردن، یک کار مهمی است که انسان خودش را بشناسد که واقعاً این‌جایی است یا از جای دیگری این‌جا آمده. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 طلب کاغذ و دوات توسط پیامبر صلی‌الله علیه وآله؛ ( ۲۵ المظفر ۱۱ ه ق) 🔹 حضرت (صلی‌الله علیه وآله) در هنگام رحلت می‌خواستند مسئله‌ی خم را به کتبی تأیید کنند، با این‌که در حضور هفتاد هزار یا بیشتر در غدیر خم بهترین تأییدها را کرده بودند، با وجود این‌ها می‌خواستند وصیت را کتبی هم قرار بدهد که مؤکَّد شده باشد. در آن‌جا اهل مخالفت کرد و کلمه‌ای گفت که حالا مریدهایش می‌خواهند آن کلمه را تفسیر کنند که با گفته‌ی یک مسلمان بسازد. این یک مطلب است که گفت این آدم تب‌داری است و تب بر او غالب شده و آدمی که تب شدید دارد، سخنش را چه می‌گویند؟ هذیان می‌گویند!. این یک مطلبی است که در هیچ کجای در هیچ فکر نمی‌کنم که پیدا شود، که یک کسی حالا آن شخص، باشد، باشد، باشد، سرمایه‌دار باشد و بخواهد دم رفتن، یک وصیتی بکند و جلویش را بگیرند. چنین اتفاقی تاکنون نیفتاده. و دیگر این‌که کسانی که از مطالب دینی باخبر نیستند، می‌گویند حضرت فرمود تا این‌که من یک جمله‌ای بنویسم که را از خطر باز دارد؛ مگر حضرت می‌توانست بنویسد؟ این را عنوان می‌کنند در حالی‌که این یک مغالطه‌ای بیش نیست. نوشتن سران برای سران، هیچ‌وقت با قلم و دوات که خودشان استعمال کنند نبوده. همیشه کاتب، دبیر و یا افرادی بوده‌اند که منصوب بوده‌اند برای همین کار که نامه‌ها را می‌گرفتند و جواب می‌دادند و خودشان ضبط و بایگانی می‌کردند، نه این‌که یک نفر بزرگ و صاحب یک مهم یا یک ، این خودش قلم و دوات جلویش بگذارد و نامه‌نویسی بکند. چنین چیزی نبوده. از این جهت این است. در جریان هم وارد شده که نامه‌ای است از حضرت پیامبر خدا، به نجران فرستاده شدکع بعد از ذکر این مطلب می‌گویند که ممکن است حضرت پای نامه امضا بفرماید. بنابراین این یک مطلب این‌که هیچ‌وقت سران هیچ نویسنده‌ی فرمان‌ها و نامه‌ها نیستند. و این خودش یک قسمت خاصی در دربار آن‌ها تشکیل هست که آن‌ها می‌نویسند، آن‌ها جواب می‌گیرند، آن‌ها می‌خوانند، آن‌ها از رئیس امضا می‌گیرند. الآن هم ما دیده‌ایم در همین خیلی نشان می‌دهد که وزرایی که می‌خواهند با هم توافق کنند روبروی هم نشسته‌اند و یک نفر هم همراه آن‌هاست که این مدارک را می‌گیرد و جلوی‌شان می‌گذارد، می‌گوید امضا کنید، نه این‌که خودش بگوید و بنویسید مطالب را. نه، مطالب توافق شده را قبلاً ماشین‌نویسی می‌کنند و می‌نویسند، در شکل یک دفتری که این باید باشد، مدرک باشد. بعد می‌آیند آن را جلوی می‌گذارند یا جلوی هر مسئولی که باید امضا کند، او فقط امضا می‌کند. آن‌وقت از دستش می‌گیرند. بنابراین در قضیه‌ی نامه‌نویسی، این مغلطه در آن است که بعضی‌ها می‌گویند حضرت که فرمود من نامه بنویسم که نجات در آن باشد، مگر حضرت چیزی می‌نوشت؟ پس معلوم می‌شود این حدیث اصلاً درست نیست! نه، بلکه معلوم می‌شود که شما در هستید، و شما نمی‌توانید وارد مطالب تحقیقی بشوید که به علت این است که یا شما هستید یا بسیار ساده‌اید که حرف مغرضین را قبول کرده‌اید. ۲۴ الحرام ۱۴۳۶=۹۴/۷/۱۶ ☑️ حضرت آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 وصیتی بسیار مهم از مرحوم علامه میرزا ابوالحسن شعرانی؛ ( ۷ ۱۳۹۳ ق=۱۲ آبان ۱۳۵۲ش) 📜 خوانندگان جوی را که کتاب برای آموختن می‌خوانند نه برای یاد داشتن الفاظ و خودنمایی، نصیحت می‌کنم که در سلوک راه خدا جز از خدا استمداد نجویند... و به دعا و توجه و فیض خواستن از ارواح علیهم‌السلام به پی در پی طلبند که بی دستگیری آنان از ورطات نجات نتوان یافت ... و همیشه چند روشن و واضح خاتم انبیاء و ائمه هدی را در خاطر داشته باشند... چون همه شیطانی و و راجع به هر یک از به ادله نبوت دفن می‌شوند... (مقدمه‌ی مرحوم بر ص ۳۹) 💠 خلاصه‌ی بحث مرحوم استاد علامه در مقدمه این است که به ما توصیه کرده‌اند که و (صلی الله عليه وآله) را جمع‌آوری کنید و همواره در خاطر داشته باشید. ❎ چون از طرفی انسان مشغولیات می‌خواهد، و از طرفی هم مانع انتخاب احسن می‌شود. مثلاً وقتی به یا مجلس و… دعوت می‌شود، شیطان خیلی تلاش می‌کند که آن‌ها را طوری مشغول کند که این یک ساعتی که دور هم هستند چیز مفیدی عایدشان نشود. لذا طبق وصیت استاد شعرانی همیشه باید از آن مطالب همراه‌مان باشد. اگر توانستیم مجلس یا اطرافیان را مشغول کنیم وگرنه خودمان با آن‌ها در شرکت نکنیم. ۸۷.۱۲.۲۰ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
💢 تهیه مقدمات کسب تقوا در روز جمعه ☄ امروز که روز جمعه است حتماً چند مرتبه در خطبه نماز جمعه می شنویم که شما را وصیت می کنم به تقوا! یعنی به پرهیز از خلاف دستور خدا. خوب این لازمه اش دانایی دستورات خداست و الا تقوا چطور به دست می آید؟! 🔺 تقوا وقتی به دست می آید که بنده و شما در هفته یکی دو ساعتی؛ جمعه مان، شب جمعه مان، به کسب دانش واجبات و محرمات بپردازیم، حتی به جای دعا -اگر وقت دیگری نداریم-، دعا را ترک کنیم. 🔘 دعای کمیل، دعای ندبه، زیارت رفتن، دید و بازدید با یکدیگر کردن، تفریح کردن، همه اینها باید واجبات ما را از بین نبرد. تقوا بدون دانش ممکن نیست. ✅ تقوا دارای سه شعبه است: 1⃣ تقوای اعتقادی؛ همانند مسائل توحید و نبوت و ... که اینها باید بیان شود. 2⃣ تقوای اخلاقی؛ همانند حرمت کینه ورزی، حسادت، عجب و ریا و بخل و ... 3⃣ تقوای عملی؛ واجب و حرام عملی. ❎ فلذا آدم واجبات و محرمات را بداند و یک جزوه مختصری از واجبات و محرمات باید پیش همه باشد؛ اگر راننده هستید. اگر نویسنده هستید، اگر اداری هستید؛ در کشوی میز شما، باید یکی از این جزوات باشد. در منزل دست همسر، دست دختر خانم، دست آقاپسر، یک جزوه واجبات و محرمات باشد، که مختصری بدانید واجبات چیست؟ محرمات چیست؟ واجبات عقیدتی چیست؟ واجبات اخلاقی چیست؟ واجبات احکامیِ دست و پا و چشم و گوش چیست؟ ❌ این مسائل اگر در منابر و مجالس رسم نیست لابد آقایان مأیوسند از اینکه نتیجه ای بگیرند! و الا ما گوینده ها باید از این جزوات با خود برداریم و در مجالس پخش کنیم. اگر بتوانیم پول هم نگیریم یا بانی پیدا کنیم. ممکن است که بعضی ها اهمیت ندهند ولی ما از آنها خواهش کنیم و یک نسخه به آنها بدهیم تا بروند مطالعه کنند. 85.11.13 ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی رحمه الله تعالی @seyedololama
‍ ⁉️ این‌که حضرت صادق علیه‌السلام برخی دانشمندان را نفرین کرده و فرموده: «فأعمی الله علی هذا خبره و قطع من آثار العلماء أثره» برای چیست؟ [ترجمه:خداوند بصیرت و بینایی او را کور فرماید و آثار او را از دفتر علما محو فرماید] 🔺 برای این‌که زیانشان خیلی زیاد است. مردم عوام و بازاری و این‌ها اگر هم بخواهند ضرر بزنند، ضررشان بیشتر به خودشان می‌خورد؛ اما کسی که دنبال تحصیل علم افتاده و لااُبالی هم هست، واویلا...🔥 ↙️ این یک سرمایه‌ای برای جلب انظار پیدا می‌کند و سرمایه‌ی ترقی ظاهری در قضاوت یا سایر مناصب اجتماعی پیدا می‌کند، آن‌وقت با همین حال بی‌پروایی و بی‌تقوایی در آن مقام و منصب وارد می‌شود، می‌رود و روی آن صندلی می‌نشیند. لذا امامی که مایه‌ی هدایت برای خلق است به این‌جور افراد نفرین می‌کند. ⚫️ ضررهای فعلی و نقدیِ چنین افرادی ممکن است جلب نظر نکند و خطر زیادی حس نشود ولی به مرور زمان خطراتش آشکار می‌شود. مثلاً در روزی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می‌خواستند رحلت کنند یک عمل بی‌تقوایی بی‌ادبی صادر شد که آن شخص گفت نعوذ بالله این‌که پیامبر فرموده وسائل بیاورید تا من وصیتی بکنم بخاطر غلبه‌ی مرضش است! ❌ آن شخص بی‌ادبِ خود نساخته از یک وصیت کردن جلوگیری کرد، میلیاردها جمعیت بشریت تا زمان ظهور، همه در سیاهی و بدبختی رفتند؛ به خاطر یک عملِ انسانِ نادان... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی رحمه الله تعالی @seyedololama
4_5837041416336834961.mp3
566.3K
🔺 وصیت مهم علما: فهمیدن تاریکی نفس با حسابرسی از آن ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 طلب کاغذ و دوات توسط پیامبر صلی‌الله علیه وآله؛ ( ۲۵ المظفر ۱۱ ه ق) 🔹 حضرت (صلی‌الله علیه وآله) در هنگام رحلت می‌خواستند مسئله‌ی خم را به کتبی تأیید کنند، با این‌که در حضور هفتاد هزار یا بیشتر در غدیر خم بهترین تأییدها را کرده بودند، با وجود این‌ها می‌خواستند وصیت را کتبی هم قرار بدهد که مؤکَّد شده باشد. در آن‌جا اهل مخالفت کرد و کلمه‌ای گفت که حالا مریدهایش می‌خواهند آن کلمه را تفسیر کنند که با گفته‌ی یک مسلمان بسازد. این یک مطلب است که گفت این آدم تب‌داری است و تب بر او غالب شده و آدمی که تب شدید دارد، سخنش را چه می‌گویند؟ هذیان می‌گویند!. این یک مطلبی است که در هیچ کجای در هیچ فکر نمی‌کنم که پیدا شود، که یک کسی حالا آن شخص، باشد، باشد، باشد، سرمایه‌دار باشد و بخواهد دم رفتن، یک وصیتی بکند و جلویش را بگیرند. چنین اتفاقی تاکنون نیفتاده. و دیگر این‌که کسانی که از مطالب دینی باخبر نیستند، می‌گویند حضرت فرمود تا این‌که من یک جمله‌ای بنویسم که را از خطر باز دارد؛ مگر حضرت می‌توانست بنویسد؟ این را عنوان می‌کنند در حالی‌که این یک مغالطه‌ای بیش نیست. نوشتن سران برای سران، هیچ‌وقت با قلم و دوات که خودشان استعمال کنند نبوده. همیشه کاتب، دبیر و یا افرادی بوده‌اند که منصوب بوده‌اند برای همین کار که نامه‌ها را می‌گرفتند و جواب می‌دادند و خودشان ضبط و بایگانی می‌کردند، نه این‌که یک نفر بزرگ و صاحب یک مهم یا یک ، این خودش قلم و دوات جلویش بگذارد و نامه‌نویسی بکند. چنین چیزی نبوده. از این جهت این است. در جریان هم وارد شده که نامه‌ای است از حضرت پیامبر خدا، به نجران فرستاده شدکع بعد از ذکر این مطلب می‌گویند که ممکن است حضرت پای نامه امضا بفرماید. بنابراین این یک مطلب این‌که هیچ‌وقت سران هیچ نویسنده‌ی فرمان‌ها و نامه‌ها نیستند. و این خودش یک قسمت خاصی در دربار آن‌ها تشکیل هست که آن‌ها می‌نویسند، آن‌ها جواب می‌گیرند، آن‌ها می‌خوانند، آن‌ها از رئیس امضا می‌گیرند. الآن هم ما دیده‌ایم در همین خیلی نشان می‌دهد که وزرایی که می‌خواهند با هم توافق کنند روبروی هم نشسته‌اند و یک نفر هم همراه آن‌هاست که این مدارک را می‌گیرد و جلوی‌شان می‌گذارد، می‌گوید امضا کنید، نه این‌که خودش بگوید و بنویسید مطالب را. نه، مطالب توافق شده را قبلاً ماشین‌نویسی می‌کنند و می‌نویسند، در شکل یک دفتری که این باید باشد، مدرک باشد. بعد می‌آیند آن را جلوی می‌گذارند یا جلوی هر مسئولی که باید امضا کند، او فقط امضا می‌کند. آن‌وقت از دستش می‌گیرند. بنابراین در قضیه‌ی نامه‌نویسی، این مغلطه در آن است که بعضی‌ها می‌گویند حضرت که فرمود من نامه بنویسم که نجات در آن باشد، مگر حضرت چیزی می‌نوشت؟ پس معلوم می‌شود این حدیث اصلاً درست نیست! نه، بلکه معلوم می‌شود که شما در هستید، و شما نمی‌توانید وارد مطالب تحقیقی بشوید که به علت این است که یا شما هستید یا بسیار ساده‌اید که حرف مغرضین را قبول کرده‌اید. ۲۴ الحرام ۱۴۳۶=۹۴/۷/۱۶ ☑️ حضرت آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
🔺 وصیتی بسیار مهم از مرحوم علامه میرزا ابوالحسن شعرانی؛ (۷ شوال ۱۳۹۳ ق=۱۲ آبان ۱۳۵۲ش) 📜 خوانندگان حق‌جوی را که کتاب برای آموختن می‌خوانند نه برای یاد داشتن الفاظ و خودنمایی، نصیحت می‌کنم که در سلوک راه خدا جز از خدا استمداد نجویند... و به دعا و توجه و فیض خواستن از ارواح اولیاء علیهم‌السلام به صلوات پی در پی هدایت طلبند که بی دستگیری آنان از ورطات نجات نتوان یافت ... و همیشه چند دلیل روشن و واضح نبوت خاتم انبیاء و ولایت ائمه هدی را در خاطر داشته باشند... چون همه شبهات شیطانی و وساوس و اوهام راجع به هر یک از اصول دین به ادله نبوت دفن می‌شوند... (مقدمه‌ی مرحوم بر اسرار الحکم ص ۳۹) 💠 خلاصه‌ی بحث مرحوم استاد علامه شعرانی در مقدمه اسرار الحکم این است که به ما توصیه کرده‌اند که کرامات و معجزات پیامبر (صلی الله عليه وآله) را جمع‌آوری کنید و هم‌واره در خاطر داشته باشید. ❎ چون از طرفی ذهن انسان مشغولیات می‌خواهد، و از طرفی شیطان هم مانع انتخاب احسن می‌شود. مثلاً وقتی انسان به حجره یا مجلس خانوادگی و… دعوت می‌شود، شیطان خیلی تلاش می‌کند که آن‌ها را طوری مشغول کند که این یک ساعتی که دور هم هستند چیز مفیدی عایدشان نشود. لذا طبق وصیت استاد شعرانی همیشه باید از آن مطالب عقیدتی همراه‌مان باشد. اگر توانستیم مجلس یا اطرافیان را مشغول کنیم وگرنه خودمان با آن‌ها در شرکت نکنیم. ۸۷٫۱۲٫۲۰ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
‍ ⁉️ این‌که حضرت صادق علیه‌السلام برخی دانشمندان را نفرین کرده و فرموده: «فأعمی الله علی هذا خبره و قطع من آثار العلماء أثره» برای چیست؟ [ترجمه:خداوند بصیرت و بینایی او را کور فرماید و آثار او را از دفتر علما محو فرماید] 🔺 برای این‌که زیان‌شان خیلی زیاد است. مردم عوام و بازاری و این‌ها اگر هم بخواهند ضرر بزنند، ضررشان بیشتر به خودشان می‌خورد؛ اما کسی که دنبال تحصیل علم افتاده و لااُبالی هم هست، واویلا... ↙️ این یک سرمایه‌ای برای جلب انظار پیدا می‌کند و سرمایه‌ی ترقی ظاهری در قضاوت یا سایر مناصب اجتماعی پیدا می‌کند، آن‌وقت با همین حال بی‌پروایی و بی‌تقوایی در آن مقام و منصب وارد می‌شود، می‌رود و روی آن صندلی می‌نشیند. لذا امامی که مایه‌ی هدایت برای خلق است به این‌جور افراد نفرین می‌کند. ⚫️ ضررهای فعلی و نقدیِ چنین افرادی ممکن است جلب نظر نکند و خطر زیادی حس نشود ولی به مرور زمان خطراتش آشکار می‌شود. مثلاً در روزی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می‌خواستند رحلت کنند یک عمل بی‌تقوایی بی‌ادبی صادر شد که آن شخص گفت -نعوذ بالله- این‌که پیامبر فرموده وسائل بیاورید تا من وصیتی بکنم به‌خاطر غلبه‌ی مرضش است! ❌ آن شخص بی‌ادبِ خود نساخته از یک وصیت کردن جلوگیری کرد، میلیاردها جمعیت بشریت تا زمان ظهور، همه در سیاهی و بدبختی رفتند؛ به خاطر یک عملِ انسانِ نادان... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
4_5837041416336834961.mp3
566.3K
🔺 وصیت مهم علما: فهمیدن تاریکی نفس با حسابرسی از آن ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 طلب کاغذ و دوات توسط پیامبر صلی‌الله علیه وآله؛ ( ۲۵ المظفر ۱۱ ه ق) 🔹 حضرت (صلی‌الله علیه وآله) در هنگام رحلت می‌خواستند مسئله‌ی خم را به کتبی تأیید کنند، با این‌که در حضور هفتاد هزار یا بیشتر در غدیر خم بهترین تأییدها را کرده بودند، با وجود این‌ها می‌خواستند وصیت را کتبی هم قرار بدهد که مؤکَّد شده باشد. در آن‌جا اهل مخالفت کرد و کلمه‌ای گفت که حالا مریدهایش می‌خواهند آن کلمه را تفسیر کنند که با گفته‌ی یک مسلمان بسازد. این یک مطلب است که گفت این آدم تب‌داری است و تب بر او غالب شده و آدمی که تب شدید دارد، سخنش را چه می‌گویند؟ هذیان می‌گویند!. این یک مطلبی است که در هیچ کجای در هیچ فکر نمی‌کنم که پیدا شود، که یک کسی حالا آن شخص، باشد، باشد، باشد، سرمایه‌دار باشد و بخواهد دم رفتن، یک وصیتی بکند و جلویش را بگیرند. چنین اتفاقی تاکنون نیفتاده. و دیگر این‌که کسانی که از مطالب دینی باخبر نیستند، می‌گویند حضرت فرمود تا این‌که من یک جمله‌ای بنویسم که را از خطر باز دارد؛ مگر حضرت می‌توانست بنویسد؟ این را عنوان می‌کنند در حالی‌که این یک مغالطه‌ای بیش نیست. نوشتن سران برای سران، هیچ‌وقت با قلم و دوات که خودشان استعمال کنند نبوده. همیشه کاتب، دبیر و یا افرادی بوده‌اند که منصوب بوده‌اند برای همین کار که نامه‌ها را می‌گرفتند و جواب می‌دادند و خودشان ضبط و بایگانی می‌کردند، نه این‌که یک نفر بزرگ و صاحب یک مهم یا یک ، این خودش قلم و دوات جلویش بگذارد و نامه‌نویسی بکند. چنین چیزی نبوده. از این جهت این است. در جریان هم وارد شده که نامه‌ای است از حضرت پیامبر خدا، به نجران فرستاده شدکع بعد از ذکر این مطلب می‌گویند که ممکن است حضرت پای نامه امضا بفرماید. بنابراین این یک مطلب این‌که هیچ‌وقت سران هیچ نویسنده‌ی فرمان‌ها و نامه‌ها نیستند. و این خودش یک قسمت خاصی در دربار آن‌ها تشکیل هست که آن‌ها می‌نویسند، آن‌ها جواب می‌گیرند، آن‌ها می‌خوانند، آن‌ها از رئیس امضا می‌گیرند. الآن هم ما دیده‌ایم در همین خیلی نشان می‌دهد که وزرایی که می‌خواهند با هم توافق کنند روبروی هم نشسته‌اند و یک نفر هم همراه آن‌هاست که این مدارک را می‌گیرد و جلوی‌شان می‌گذارد، می‌گوید امضا کنید، نه این‌که خودش بگوید و بنویسید مطالب را. نه، مطالب توافق شده را قبلاً ماشین‌نویسی می‌کنند و می‌نویسند، در شکل یک دفتری که این باید باشد، مدرک باشد. بعد می‌آیند آن را جلوی می‌گذارند یا جلوی هر مسئولی که باید امضا کند، او فقط امضا می‌کند. آن‌وقت از دستش می‌گیرند. بنابراین در قضیه‌ی نامه‌نویسی، این مغلطه در آن است که بعضی‌ها می‌گویند حضرت که فرمود من نامه بنویسم که نجات در آن باشد، مگر حضرت چیزی می‌نوشت؟ پس معلوم می‌شود این حدیث اصلاً درست نیست! نه، بلکه معلوم می‌شود که شما در هستید، و شما نمی‌توانید وارد مطالب تحقیقی بشوید که به علت این است که یا شما هستید یا بسیار ساده‌اید که حرف مغرضین را قبول کرده‌اید. ۲۴ الحرام ۱۴۳۶=۹۴/۷/۱۶ ☑️ حضرت آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
4_5837041416336834961.mp3
566.3K
🔺 وصیت مهم علما: فهمیدن تاریکی نفس با حسابرسی از آن ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
85-5-8. 1.mp3
1.12M
🏴 وصیت حضرت امام هادی (علیه‌السلام) مَن كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ هانَت عَلَيهِ مَصائِبُ الدُّنيا و لَو قُرِضَ و نُشِرَ.¹ کسی که از جانب پروردگارش بر بینه (دارای استحکام عقیده) باشد، مصیبت‌های دنیا بر او سبک آید هرچند با مصيبت‌هاى دنيا او را با قيچى تكّه تكّه كنند و پراكنده‌اش سازند. ______________ ۱) تحف العقول، ص۴۸۳. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
‍ 🔺 نفرین امام صادق علیه‌السلام بر مدعیان دروغین علم 🔹 این‌که حضرت صادق علیه‌السلام برخی دانشمندان را نفرین کرده و فرموده: «فأعمی الله علی هذا خبره و قطع من آثار العلماء أثره» برای چیست؟ [ترجمه: خداوند بصیرت و بینایی او را کور فرماید و آثار او را از دفتر علما محو فرماید] 🔸 برای اینکه زیان‌شان خیلی زیاد است. مردم عوام و بازاری و این‌ها اگر هم بخواهند ضرر بزنند، ضررشان بیشتر به خودشان می‌خورد؛ اما کسی که دنبال تحصیل علم افتاده و لااُبالی هم هست، واویلا... این یک سرمایه‌ای برای جلب انظار پیدا می‌کند و سرمایه‌ی ترقی ظاهری در قضاوت یا سایر مناصب اجتماعی پیدا می‌کند، آن‌وقت با همین حال بی‌پروایی و بی‌تقوایی در آن مقام و منصب وارد می‌شود، می‌رود و روی آن صندلی می‌نشیند. لذا امامی که مایه‌ی هدایت برای خلق است به این‌جور افراد نفرین می‌کند. 🔹 ضررهای فعلی و نقدیِ چنین افرادی ممکن است جلب نظر نکند و خطر زیادی حس نشود ولی به مرور زمان خطراتش آشکار می‌شود. مثلاً در روزی که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می‌خواستند رحلت کنند یک عمل بی‌تقوایی بی‌ادبی صادر شد که آن شخص گفت -نعوذ بالله- اینکه پیامبر فرموده وسائل بیاورید تا من وصیتی بکنم به‌خاطر غلبه‌ی مرضش است! آن شخص بی‌ادبِ خود نساخته از یک وصیت کردن جلوگیری کرد، میلیاردها جمعیت بشریت تا زمان ظهور، همه در سیاهی و بدبختی رفتند؛ به خاطر یک عملِ انسانِ نادان... ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
آیت‌الله خسروشاهی.MP3
4.44M
‍ 🔺 بیان وصیت مهمی که امام سجاد علیه‌السلام در هر روز "جمعه" به شیعیان و اصحابشان تذکر می‌دادند ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama
📆 طلب کاغذ و دوات توسط پیامبر صلی‌الله علیه وآله؛ ( ۲۵ المظفر ۱۱ ه ق) 🔹 حضرت (صلی‌الله علیه وآله) در هنگام رحلت می‌خواستند مسئله‌ی خم را به کتبی تأیید کنند، با این‌که در حضور هفتاد هزار یا بیشتر در غدیر خم بهترین تأییدها را کرده بودند، با وجود این‌ها می‌خواستند وصیت را کتبی هم قرار بدهد که مؤکَّد شده باشد. در آن‌جا اهل مخالفت کرد و کلمه‌ای گفت که حالا مریدهایش می‌خواهند آن کلمه را تفسیر کنند که با گفته‌ی یک مسلمان بسازد. این یک مطلب است که گفت این آدم تب‌داری است و تب بر او غالب شده و آدمی که تب شدید دارد، سخنش را چه می‌گویند؟ هذیان می‌گویند!. این یک مطلبی است که در هیچ کجای در هیچ فکر نمی‌کنم که پیدا شود، که یک کسی حالا آن شخص، باشد، باشد، باشد، سرمایه‌دار باشد و بخواهد دم رفتن، یک وصیتی بکند و جلویش را بگیرند. چنین اتفاقی تاکنون نیفتاده. و دیگر این‌که کسانی که از مطالب دینی باخبر نیستند، می‌گویند حضرت فرمود تا این‌که من یک جمله‌ای بنویسم که را از خطر باز دارد؛ مگر حضرت می‌توانست بنویسد؟ این را عنوان می‌کنند در حالی‌که این یک مغالطه‌ای بیش نیست. نوشتن سران برای سران، هیچ‌وقت با قلم و دوات که خودشان استعمال کنند نبوده. همیشه کاتب، دبیر و یا افرادی بوده‌اند که منصوب بوده‌اند برای همین کار که نامه‌ها را می‌گرفتند و جواب می‌دادند و خودشان ضبط و بایگانی می‌کردند، نه این‌که یک نفر بزرگ و صاحب یک مهم یا یک ، این خودش قلم و دوات جلویش بگذارد و نامه‌نویسی بکند. چنین چیزی نبوده. از این جهت این است. در جریان هم وارد شده که نامه‌ای است از حضرت پیامبر خدا، به نجران فرستاده شدکع بعد از ذکر این مطلب می‌گویند که ممکن است حضرت پای نامه امضا بفرماید. بنابراین این یک مطلب این‌که هیچ‌وقت سران هیچ نویسنده‌ی فرمان‌ها و نامه‌ها نیستند. و این خودش یک قسمت خاصی در دربار آن‌ها تشکیل هست که آن‌ها می‌نویسند، آن‌ها جواب می‌گیرند، آن‌ها می‌خوانند، آن‌ها از رئیس امضا می‌گیرند. الآن هم ما دیده‌ایم در همین خیلی نشان می‌دهد که وزرایی که می‌خواهند با هم توافق کنند روبروی هم نشسته‌اند و یک نفر هم همراه آن‌هاست که این مدارک را می‌گیرد و جلوی‌شان می‌گذارد، می‌گوید امضا کنید، نه این‌که خودش بگوید و بنویسید مطالب را. نه، مطالب توافق شده را قبلاً ماشین‌نویسی می‌کنند و می‌نویسند، در شکل یک دفتری که این باید باشد، مدرک باشد. بعد می‌آیند آن را جلوی می‌گذارند یا جلوی هر مسئولی که باید امضا کند، او فقط امضا می‌کند. آن‌وقت از دستش می‌گیرند. بنابراین در قضیه‌ی نامه‌نویسی، این مغلطه در آن است که بعضی‌ها می‌گویند حضرت که فرمود من نامه بنویسم که نجات در آن باشد، مگر حضرت چیزی می‌نوشت؟ پس معلوم می‌شود این حدیث اصلاً درست نیست! نه، بلکه معلوم می‌شود که شما در هستید، و شما نمی‌توانید وارد مطالب تحقیقی بشوید که به علت این است که یا شما هستید یا بسیار ساده‌اید که حرف مغرضین را قبول کرده‌اید. ۲۴ الحرام ۱۴۳۶=۹۴/۷/۱۶ ☑️ حضرت آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama
سیدالعلماء
🔺 این که حضرت این‌گونه دانشمندان را نفرین کرده و فرموده: «فأعمی الله علی هذا خبره و قطع من آثار العلماء أثره» برای چیست؟ [ترجمه:خداوند بصیرت و بینایی او را کور کند و آثار او را از دفتر علما محو نماید] برای اینکه زیانشان خیلی زیاد است. مردم عوام و بازاری و این‌ها اگر هم بخواهند ضرر بزنند ضررشان بیشتر به خودشان می‌خورد؛ اما کسی که دنبال افتاده و لااُبالی هم هست، واویلا... 🔹این یک سرمایه‌ای برای جلب انظار پیدا می‌کند و سرمایهٔ ترقی ظاهری در قضاوت یا سایر مناسب اجتماعی پیدا می‌کند، آن‌وقت با همین حال بی‌پروایی و بی‌تقوایی در آن مقام و منصب وارد می‌شود، می‌رود و روی آن صندلی می‌نشیند. لذا امامی که مایهٔ برای خلق است، به این‌طور افراد نفرین می‌کند. ضررهای فعلی و نقدیِ چنین افرادی ممکن است جلب نظر نکند و خطر زیادی حس نشود ولی به مرور زمان خطراتش آشکار می‌شود. مثلا در روزی که اکرم صلی الله علیه وآله می‌خواستند رحلت کنند یک عمل بی‌تقوایی بی‌ادبی صادر شد که آن شخص گفت- نعوذ بالله- این که پیامبر فرموده وسائل بیاورید تا من وصیتی بکنم به خاطر غلبه‌ی مرضش است! 🔸آن شخص بی ادبِ خود نساخته از یک وصیت کردن جلوگیری کرد. میلیاردها جمعیت بشریت تا زمان ظهور همه در سیاهی و بدبختی رفتند به خاطر یک عملِ انسانِ نادان... این است که در رفتن این‌‌گونه خطرات را به دنبال دارد. وکیل مردم شدن، رئیس مردم شدن این‌طور خطرات را دارد. اگر رأی زیادی برای فردی ریخته شود و وارد محیطی بشود، ممکن است با یک جمله کار او تمام شود. مثلاً یک قانونی را پیشنهاد کرده‌اند این هم تأیید کرده. یا خواسته‌اند یک کاری را بکنند این جلوگیری کرده. این واویلاست. چقدر این عمل آثار پیدا خواهد کرد؟ تا چند سال در اجتماعات در امور معنوی و ظاهری اثر خواهد داشت... مشکلاتش اصلاً قابل تصور نیست. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama