eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
🍀حضرت زهرا سلام الله علیها 🔷اِنَّ السَّعیدَ، کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلِیاً فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه؛ 🔶همانا (به معنای) کامل و حقیقی کسی است که (ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش داشته باشد. 📙امالی(صدوق) ص182 @tabyinchannel
✳ برخورد گزینشی با دین ممنوع! 🔻 قرآن کریم به تمام کسانی که ملاک عمل‌کردنشان به ، و آن‌هاست هشدار داده و ضمن منع آن‌ها از چنین برخورد سلیقه‌ای با دین، همگان را از عواقب دنیایی و عذاب اخروی آن بر حذر می‌دارد. 🔸 به تعبیر دیگر اثر و ، آن‌جا ظاهر مى‌شود كه قانونى بر ضد انسان باشد و آن را محترم بشمارد؛ وگرنه عمل به دستورات الهى در آن‌جا كه حافظ منافع انسان است، نه افتخار است و نه نشانه‌ی ایمان و لذا همیشه می‌‏توان از این طریق، را از شناخت؛ مؤمنان در برابر همه‌ی قوانین الهى تسلیم‌اند و منافقان طرفدار تبعیض. 🔸 در فرهنگ قرآن، انسان کسی است که تمام بایدها و نبایدهای دین را به چشم نسخه‌ای شفابخش از یک پزشک زبردست می‌بیند که عمل دقیق و کامل به آن، ضامن سلامت اوست. 📱 برگرفته از نرم‌افزار «معارفی از قرآن» @tabyinchannel @daneshgahevelyat
🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸 ☄ ⭕️سعادت و لذت در قرآن (بخش اول) 🔶يكی از مباحث مهم علم اخلاق مقوله‏ و است، و اينكه سعادت چيست؟ و لذت كدام است؟ مقوله ای است كه ذهن علمای اخلاق را به خود مشغول داشته است. در اين نوشتار به تعريف و از منظر پرداخته مي‏شود. 🔷در توضيح مفهوم ، مي‏توان گفت: سعادت و لذت خيلی به هم نزديك و قريب الافق هستند و عمده تفاوت آن دو در اين است كه در و كوتاه مدت نيز بكار مي‏رود، ولی صرفاً در مورد يا كاربرد دارد. مثلاً هيچگاه درباره كسی كه غذای لذيذی را مي‏خورد و برای لحظاتی از آن لذت مي‏برد، مفهوم را بكار نمی ‏برند، بلكه مي‏گويند: از خوردن غذا لذت برد. پس در ، نهفته است، و اگر ممكن بود كسی در زندگی هميشه لذت ببرد، او كاملاً سعادتمند بود؛ ولی از آنجا كه خالی از درد و رنج وجود ندارد، مي‏توان گفت: 🔷 در اين جهان كسی است كه لذت های وی از نظر كيفيت يا كميت، نسبت به درد و رنج هايش برتری و فزونی دارد، و در آن، دو ويژگی لحاظ میشود: ۱) برتری از جهت كيفی؛ ۲) دوام از جهت كمی. نيز در مقايسه بين لذت های دنيوی و اخروی، به منظور دعوت به سوی آخرت و تشويق به حركت در مسير سعادت معنوی، با تعبيراتی نظير: «وَالآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى؛[اعلی، ۱۷] زندگی آخرت بهتر و با دوام‏تر است»، بر اين دو ويژگی تاكيد دارد و پيوسته اين حقيقت را گوشزد مي‏كند، كه از لذت دنيا از نظر ، و به لحاظ است. مفهوم سعادت فقط در يك مورد از قرآن به شكلی مناسب با بينش وسيع الهی درباره انسان بكار رفته است. 🔷خداوند در اين باره مي‏فرمايد: «فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ - فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ - خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ إِلا مَا شَاءَ رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ - وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ إِلا مَا شَاءَ رَبُّكَ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ؛[هود، ۱۰۵-۱۰۸] دو دسته هستند و ؛ تا آسمان و زمين هست، در آتش جاودان بمانند، مگر آنكه پروردگار تو خواهد، او هر چه خواهد مي‏كند و ، مادام كه آسمان و زمين هست در بهشت جاودان بمانند، مگر آنچه خدای تو خواهد كه اين، بخششی قطع نشدنی است 🔷بنابراين اگر براساس بينش الهی و از دريچه معارف قرآنی، را مورد توجه قرار دهيم، او در كل چيزی به حساب نمی آيد. كسی كه الی الابد در آتش خواهد بود، بر فرض كه همه عمر را هم در اين دنيای زودگذر غرق در لذت باشد، چگونه مي‏توان گفت: چنين شخصی سعادتمند است؟ و بر عكس، هرگاه كسی در خوشبخت باشد، و به گفته قرآن کریم، جاودانه در بهشت زندگی كند، حتی اگر تمام لحظات عمر كوتاه دنيا را در شكنجه به سر برد، خواهد بود و در كل، آن ، چيزی به حساب نمی آيد. 🔷بنابراين، ملاك و در بينش انسانی اسلامی، لذت و رنج ابدی است، به اين معنا كه در معنای سعادت و شقاوت تغييری نمي‏دهد و در اين زمينه مفهوم جديدی مطرح نمي‏كند كه از دسترس درك و فهم مردم به دور باشد؛ بلكه، را به همان معنی رايج، و را به معنی عرفی ‌و الم بيشتر مي‏داند، ولی در مصداق آن دو، تغيير مي‏دهد و چون لذايذ و آلام دنيوی دوام و ثباتی ندارد، و ابدی را به عنوان و حقيقی سعادت و شقاوت مطرح مي‏كند. ... نویسنده: آیت‌الله‌مصباح‌يزدی (اخلاق در قرآن) منبع: وبسایت‌مرکزمطالعات و پاسخ‌گویی‌به‌شبهات @tabyinchannel
✨🌷✨🌷✨🌷✨🌷✨ 🌷 ⭕️مهارت‌های زندگی و توسعه فرهنگ خانواده (بخش هشتم) 🔶با توجه به اهمیت ویژه که و یگانگی و بوده و بهترین فرصت را جهت اتفاق و اتحاد براساس صمیمیت هر چه بیشتر و دوام هر چه افزون تر اخلاقی، جسمانی و روانی به وجود می آورد، به بررسی در و شیوه هایی که در مقابل دشواری های زندگی به کار می برند می پردازیم. 3⃣مسئولیت الگو بودن 🔷 میزان و برای اعضای خانواده، مخصوصأ است. از طریق اوست که رنگ می گیرد و پایه های اخلاقی و رفتاری کودک گذارده میشود. در خانه ای که لاابالی، بداخلاق، خشن و غیرقابل تحمل باشد، امکان داشتن بسیار اندک است. ، نمونه رفتار و شخصیت است. طرز برخورد، نحوه زندگی، فرم لباس و آرایش، نحوه مصرف، شکل اداره خانه، صبر و حوصله و همه رفتار و حالتهای او و است.   4⃣مسئولیت عاطفی 🔷 و و عاطفه، عشق و احساس و محبت و صفا است. در پی ریزی سهم فوق العاده دارد، او می تواند را و بهشتی کند و یا و فساد را در آنان به وجود آورد. او می تواند به شخصیت متعادل و یا شخصیت عاصی و متزلزل عطا کند. در عین نگرانی و ناراحتی باید خود را قوی نگه دارد؛ خانه ای که در آن عصبانی است، جهنم و طبعأ آشیانه بدبختی کودک است. 5⃣زن و وضع عمومی خانه 🔷 و جزئی از مجموعه وظایفی است که در بالا بدانها اشاره شد. طبیعتا کوشش دارد را مطبوع و توأم با صلح و صفا سازد. اگر آشوبی در خانه راه افتد و تفاهم از میان اعضای خانه رخت بربندد، گرچه ممکن است به ظاهر منشأ خارجی داشته باشد، ولی در واقع تا حدود زیادی مربوط به نارضایتی از وضع عمومی خانه است. باید چاره جوی این نابسامانی باشد، با و انصاف، و تحمل به رفع عیوب بپردازد و لذا برای متعادل نگه داشتن وضع خانه و نیازمند به آسایش خاطر بیشتر است. ... 📕مهارت‌های زندگی زنان خانه دار، نویسندگان: دکتر سوسن سیف، دکتر مه سیما پور شهریاری، مهر انگیز شعاع کاظمی، محبوبه قسامی، چاپ دوم، انتشارات دانشگاه الزهرا (س)، قم، صص ۱۵۶-۱۴۳ منبع: وبسایت راسخون @tabyinchannel
💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️رابطه تقوا و بصیرت (بخش اول) 🔶خداوند انسان را مختار آفریده و به همین جهت، انسان همیشه در مسیر زندگی، بر سر دو راهی قرار میگیرد كه سعادت دنیا و آخرت انسان، در گرو تصمیماتی است كه او بر سر این دو راهی ها اتخاذ میكند. در چنین شرایطی شناخت و ، نیك و بد، دوست و دشمن اهمیت فراوانی دارد. برای شناختن این مسائل نیز، و فوق العاده ای لازم است. این را میداند. 💠مفهوم تقوا 🔷 در لغت به در برابر آنچه كه بیم می رود به او زیان برساند، معنا شده است. گاهی تقوا به خوف هم معنا می شود. چون خوف مقدمه تقواست، این امر سبب شده كه گاهی خوف مجازاً به معنای تقوا استعمال شود. [راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، ص۸۸۱، ۱۶۶] ابتدایی ترین معنای این واژه، به كاربرد آن در میان اعراب پیش از اسلام برمیگردد. فعل در زبان آنها به این معنا بوده كه شخص میان خود و چیزی كه از آن می ترسد، مانع مادی قرار دهد تا از گزند آن حفظ شود. [دانشنامه جهان اسلام، ج۷، ص۷۹۸، ۷۹۷] كلمه یك و است و در ، بسیار بر روی این كلمه تكیه شده است. و مشتقات آن، حدود ۲۵۰ مرتبه در به كار رفته است. در منابع روایی شیعه و سنی نیز، احادیث بسیاری در این باره وارد شده كه حاكی از جایگاه و در فرهنگ اسلامی است. 💠آثار تقوا 🔷در آثار زیادی برای ذكر شده است. مجموعه این آثار به خوبی نشان میدهد كه هم در و هم در خواهد بود. این آثار را می توان به سه دسته زیر تقسیم كرد: دسته اول، آثاری هستند كه در نصیب می شود، نظیر جلب روزی. در سوره طلاق، آیه ۲و ۳، خداوند به این مطلب اشاره كرده و می فرماید: «من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لایحتسب؛ هر كس كه از كند، خدا برای او راه بیرون شدن (از مشكلات و تنگناها را) قرار می دهد، و او را از جایی كه گمان نمی برد روزی می دهد». دسته دوم، آثاری هستند كه در متقین از آنها بهره مند میشوند؛ مانند برتری متقین بر كفار. خداوند در سوره بقره، آیه۲۱۲، به این مطلب اشاره كرده و می فرماید: «زین للذین كفروا الحیوه الدنیا و یسخرون من الذین آمنوا و الذین اتقوا فوقهم یوم القیامه؛ زندگی (زودگذر) دنیا برای آراسته شده و (به این سبب) را مسخره می كنند، در حالی كه در (از هر جهت) برتر از آنان هستند». دسته سوم، آثاری است كه هم در و هم در نصیب متقین می شود، مثل آسان شدن امور. یكی از آیاتی كه به این مطلب اشاره دارد آیه ۴، سوره طلاق است. 🔷خداوند در این آیه می فرماید: «من یتق الله یجعل له من امره یسرا؛ هر كسی كه از خدا كند، برای او در كارش آسانی قرار می دهد». در تفسیر این آیه گفته شده؛ به سبب ، امور دنیا و آخرت برای متقی آسان می شود. [فضل بن حسن طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ج۴] یكی از آثار مهم ، و روشن بینی است. آیات بسیاری در وجود دارد كه به شكل مستقیم یا غیرمستقیم، و پاكی از گناه را در و روشن بینی مؤثر دانسته است. در حقیقت، ارتباط میان تقوا و بصیرت، یكی از اصول مسلم قرآن است. مهم ترین آیه ای كه به این مطلب به طور مستقیم اشاره كرده، آیه ۲۹ سوره انفال است. خداوند در این آیه می فرماید: «یا ایها الذین آمنوا ان تتقوا الله یجعل لكم فرقانا؛ ای اهل ایمان! اگر (در همه امورتان) از خدا كنید، برای شما [بینایی و بصیرتی ویژه] برای از قرار می دهد». مفسرین، را در این آیه به و روشن بینی تفسیر كرده اند. [ناصر مكارم شیرازی و همكاران، تفسیر نمونه، ج۷، ص۹۲۱؛ سید محمد حسین حسینی همدانی، انوار درخشان، ج۷، ص۷۹۲] ... تنظیم: جهرمی زاده، گروه دین و اندیشه تبیان منبع: تبیان به نقل از رادیو قرآن @tabyinchannel
تبیین
⭕️کامیابی بشریت، در گرو معنویت‌ 🔹 ! خودتان را کنید؛ و خودتان را کنید. کودکان خودتان را بار بیاورید، که در همه چیز است. خودتان در پناه اسلام و به متخلق بشوید، که همه چیز در است. محترم! محترمات! ندای اسلام را لبیک بگویید. اسلام برای تامین علف نیامده است! 🔹 برای تامین آمده است. همه‌اش فریاد از نباشد؛ بر خلاف مسلک اسلام است. اگر تحقق پیدا کرد، معنوی می‌شود و به دنبالش هست. را به تبع قبول دارد؛ را مستقلًا قبول ندارد. اساس، است. یک کشور با معنویاتش کشور است. 🔹[این گونه نیست که‌] آزاد باشد و هر چه بخواهد بکند، و لو دزدی بکند و لو خیانت بکند. امروز است برای شما. برای شما. شما شدید، شما شدید، آزاد شدید که هر چه بخواهید بگویید؟ و هر چه بخواهید بکنید؟ 🔹خیر، تبارک و تعالی به شما عنایت کرد و شما را در این آزادی می‌فرماید ببینیم تا ما چه بکنیم. در این آزادی چه بکنیم؛ با چه‌ بکنیم؛ با خود چه بکنیم؛ با خود چه بکنیم. ملت نیست، سعادت ملت نیست، تنها سعادت ملت نیست. اینها در پناه سعادتند. معنویات مهم است. 🔹بکوشید تا تحصیل کنید. علمِ تنها فایده ندارد، با معنویات علم است؛ تنها فایده ندارد، ادب با معنویات. است که تمام سعادت بشر را بیمه می‌کند؛ و کوشش کنید در تحصیل معنویات. در خلال علم که تحصیل می‌کنید را تحصیل کنید.  معنویت پیدا بکنند، معنویت پیدا بکنند، مکتب ها معنویت پیدا بکنند، تا ان شاء الله بشوند. خداوند همه شما را سعادتمند کند. بیانات‌ حضرت‌ امام ۵۸/۰۳/۰۸ منبع: سایت جامع امام خمینی (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️اهمیت «بسم الله الرحمن الرحیم» در روایات اسلامی چگونه بیان شده است؟ 🔹در روايات اسلامى به قدرى به  اهميّت داده شده است كه آن را چيزى هم رديف معرفى مى كند. چنانكه در حديثى از (ع) نقل شده است كه فرمود: « به اسم اعظم خدا نزديكتر است از مردمك چشم به سفيدى آن». [۱] در حديث ديگرى از (ع) آمده است: «از سياهى چشم به سفيدى آن نزديكتر است». [۲] اهميّت شروع به تا آن حد است كه از بعضى روايات استفاده مى شود كه در صورت ترك آن ممكن است انسان مشمول مجازات هاى الهى گردد؛ 🔹چنانكه در حديثى میخوانيم: عبدالله بن يحيى وارد مجلس (ع) شد و در برابر او تختى بود؛ حضرت دستور فرمود: روى آن بنشيند. ناگهان تخت واژگون شد و او به زمين افتاد و سرش شكست و خون جارى شد. حضرت دستور داد آب آوردند و خون را شستند، سپس فرمود: «نزديك بيا»، بعد دست مبارك را بر آن گذاشت نخست احساس درد شديدى كرد، و بعد شفا يافت! سپس فرمود: «شكر خدايى را كه گناهان شيعيان ما را در دنيا با حوادث ناگوارى كه براى آنها پيش مى آيد مى شويد و پاك مى كند!»؛ 🔹عبدالله عرض كرد: اى اميرمؤمنان! مرا آگاه كرديد؛ اگر بفرماييد من چه گناهى مرتكب شده ام كه اين حادثه ناگوار برايم پيش آمد تا ديگر تكرار نكنم خوشوقت مى شوم. فرمود: «هنگامى كه نشستى  نگفتى، مگر نمیدانى (ص) از ذات پاك پروردگار براى من چنين نقل فرموده: هركار بااهميّتى كه در آن گفته نشود و بى عاقبت است». عبدالله گفت: «فدايت شوم من بعد از اين هرگز آن را ترك نمیکنم». (ع) فرمود: «در اين صورت بهره مند و خواهى شد». [۳] 🔹ولى مى دانيم يا «بسم الله» كه فوق العاده به آن نزديك است تنها الفاظى نيست كه بر زبان جارى شود؛ و چنين نيست كه فقط با تلفظ به آنها مشكلات حل گردد، درهاى خيرات و بركات گشوده شود و نابسامانى ها سامان يابد؛ بلكه به آنها شرط است. يعنى بايد در و انسان پياده شود، به هنگامى كه اين جمله را بر زبان جارى مى كند تمام وجود خويش را در پناه خدا ببيند و از ذات پاك اش با تمام هستى خويش مدد طلبد. اين نكته نيز قابل توجّه است كه نه تنها در ، كه در نيز تأكيد شده است با شروع كنند؛ همانگونه كه در نامه (ع) به بلقيس آمده. 🔹در حديثى از (ع) میخوانيم كه فرمود: « را ترك مكن ولو يك شعر بنويسى»؛ [۴] سپس افزود: «قبل از اسلام نامه هاى خود را با جمله «بِسمِكَ اللّهُمَّ» آغاز مى كردند، هنگامى كه آيه «إنَّهُ مِن سُلَيمان و إنَّه بسمِ الله الرّحمنِ الرّحيم» نال شد، نامه هاى خود را با «بسم الله» آغاز كردند». در حديث ديگرى میخوانيم كه (ع) به يكى از كارگزاران خود مسائل متعدّدى را خاطر نشان ساخت. بعد به او فرمود: «حال بگو ببينم چه میگويى؟» او نتوانست آنچه را شنيده بود تكرار كند، 🔹امام دوات را پيش كشيد و نوشت «بسم الله الرحمن الرحيم ان شاء الله به خاطر داشته باش كه همه كارها به دست خدا است...». او میگوید: من اين ماجرا را كه ديدم تبسّم كردم. حضرت فرمود: «چرا تبسّم كردى؟» عرض كردم: خير است. فرمود: «توضيح بده» گفتم: فدايت شوم اين كار شما مرا به ياد حديثى كه يكى از اصحاب از جدّت (ع) نقل كرد، انداخت. او هنگامى كه دستور براى انجام كارى میداد؛ مى نوشت: «بسم الله الرحمن الرحيم به خاطر داشته باش ان شاء الله...» سپس مطالب مورد نياز را مى نوشت، لذا تبسّم كردم. امام (ع) به من فرمود: «اگر بگويم ترك كننده مانند ترك كننده نماز است راست گفته ام». [۵] 🔹اهميّت تا آن اندازه است كه در حديثى از (ص) میخوانیم:  «هنگامى كه به كودك بگويد: بسم الله الرحمن الرحيم ـ و او تكرار كند ـ خداوند فرمان آزادى از دوزخ براى كودك و پدر و مادرش و معلّم مى نويسد». [۶] اين سخن را با گفتارى كه در ميان جمعى از مفسّران مشهور است پايان ميدهيم. معانى تمام كتب آسمانى در جمع است، و معانى تمام قرآن در و معانى تمام سوره حمد در و معناى بسم الله در همان جمع است! [۷] 🔹تمركز مفاهيم قرآن و كتب آسمانى در «باء» «بسم الله» ممكن است از اين جهت باشد كه در عالم آفرينش و در عالم تشريع، همه با استمداد از ذات پاك خدا تحقّق مى يابد، چرا كه علة العلل در تمام عوالم او است، و مى دانيم «باء» «بسم الله» براى استعانت و يارى جستن از خدا است و اين مطلبى است شايان دقت و تأمل. • پی نوشت‌ها در منبع موجود است منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چرا باید اهل بیت (علیهم السلام) را یاری کنیم؛ آیا هم اکنون امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) نیازمند یاری ما می باشد؟ (بخش دوم و پایانی) 🔹در بخشی از خطاب به (علیهم السلام) آمده است: «مَنْ وَالاكُمْ فَقَدْ وَالَى اللَ وَ مَنْ عَادَاكُمْ فَقَدْ عَادَى اللَ وَ مَنْ أَحَبَّكُمْ فَقَدْ أَحَبَّ اللهَ وَ مَنْ أَبْغَضَكُمْ فَقَدْ أَبْغَضَ اللهَ»؛ (آنكه شما را داشت، را دوست داشته، و هركه شما را داشت خدا را دشمن داشته، و هركه به شما ورزيد به محبت ورزيده‏ و هركه با شما نمود، با خدا كينه‏ ورزى نموده است). این نیز بی دلیل نیست. چرا که با حمایت از او حفظ میگردد. آنها و می باشند. 🔹آنها برگزیدگانی هستند که بر روی زمین اند. این افراد کسانی هستند که خداوند درباره ایشان میفرماید: «أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا»؛ [۱] (پیشوایانی که به دستور ما را می کردند). در زیارت جامعه کبیره (صلی الله علیه و آله) اینگونه توصیف میشوند: «أَنَّكُمُ الْأَئِمَّةُ الرَّاشِدُونَ الْمَهْدِيُّونَ الْمَعْصُومُونَ الْمُكَرَّمُونَ الْمُقَرَّبُونَ الْمُتَّقُونَ الصَّادِقُونَ‏ الْمُصْطَفَوْنَ الْمُطِيعُونَ لِله الْقَوَّامُونَ بِأَمْرِه»؛ (شما ، ، مُبرای از خطا، بزرگوار، مقّرب، پرهیزکار، راست کردار، و هستید که او اراده و خواسته هایش را بوسیله شما برپای می دارد). 🔹آنان همه‌ و همه می باشند، و آنچه از طرف پروردگار به بندگانش احسان می شود به خاطر آنهاست: «بِكُمْ يَمْحُو مَا يَشَاءُ [الله] وَ بِكُمْ يُثْبِتُ وَ بِكُمْ تُنْبِتُ الْأَرْضُ أَشْجَارَهَا وَ بِكُمْ تُخْرِجُ الْأَشْجَارُ أَثْمَارَهَا وَ بِكُمْ تُنْزِلُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ رِزْقَهَا وَ بِكُمْ يَكْشِفُ اللهُ الْكَرْبَ»؛ ( آنچه را بخواهد کرده، و یا می کند. به درختان زمین می روید و میوه می دهد. به باران فرو می ریزد و نازل می گردد و خداوند به وسیله شما و مشکلات را برطرف می کند). بنابراین اگر کسی بخواهد خدا را یاری کند تا مشمول عنایات پروردگار و امدادهای غیبی او واقع شود، باید او را یاری کند. 🔹با این توضیح، روشن می شود که منظور (علیه السلام) ـ در عصر ـ از ندای «آیا کسی هست مرا کند» چیست؟ این که چرا (علیه السلام) پس از این که همه عزیزانش در خون تپیده و جز دشمن کینه توز در برابرش نیست، فریاد می ‏زند که: «هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللهِ (ص) هَلْ مِنْ مُوَحِّدٍ يَخَافُ اللهَ فِينَا هَلْ مِنْ مُغِيثٍ يَرْجُو اللهَ بِإِغَاثَتِنَا هَلْ‏ مِنْ‏ مُعِينٍ‏ يَرْجُو مَا عِنْدَ اللهِ فِی إِعَانَتِنا»؛ [۲] (آیا کسى هست که از (ص) دفاع کند؟ آیا خداپرستى در میان شما پیدا مى‏‌شود که از خدا بترسد و ستم بر ما روا ندارد؟ آیا فریادرسى هست که براى خدا به فریاد ما برسد؟ آیا هست که با امید به عنایت خداوند به یارى ما برخیزد؟). 🔹مگر نمی ‏داند کسی نیست که او را یاری کند؟ و بر فرض کسی هم بیاید، در مقابل لشکری انبوه، چه کاری از او ساخته است؟ آری! پاسخ این است که او است و صفت رحمانیّت و رحیمیّت خدا نیز در او متجلّی است. به همین خاطر در آن لحظات می خواست که حتی یک نفر را هم که شده، از منجلاب به برساند. منظور حضرت از این سخن، این بود که: «آیا کسی هست که به سوی ما بیاید تا و رستگار شود؟» زیرا در و دین اوست که بدون محقّق نمی گردد. این ندای نصرت طلبی تا ابد خاموش نخواهد شد. 🔹 (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز این ندا را به نحوی تکرار کرده، از منتظرانش می خواهد که برای نزدیک شدن زمان بسیار کنند؛ چرا که او موجب در امور است: «أَكْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجيلِ الْفَرَجِ، فَاِنَّ ذلِكَ فَرَجُكُم». [۳] به امید روزی که را بشنویم، و به او به نحو احسن پاسخ گوییم. پی نوشت‌ها؛ [۱] سوره سجده، آیه۲۴ [۲] اللهوف على قتلى الطفوف، ابن طاووس، جهان، تهران، چ۱، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۶ [۳] كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، اسلامية، تهران، ۱۳۹۵ق، چ۲، ج ‏۲، ص۴۸۵ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel