eitaa logo
تُراب باش
5.9هزار دنبال‌کننده
1.7هزار عکس
1.7هزار ویدیو
112 فایل
تُراب باش، فرزندِ أبوتراب باش گروه تحلیل مباحث قرآنی و آخرالزمانی صرفاً جهت اطاعت از امر ولیّ امر ارتباط با ادمین👇 @Abuo_Torab
مشاهده در ایتا
دانلود
🚨! تا دقایقی دیگر یک پستِ بسیار مهم درباره‌ی اهمیتِ تقویتِ و کسبِ معارفِ قرآنی قبل از و بسته شدنِ بارگذاری می‌شود. https://eitaa.com/torab_bash
☀️اهمیتِ کسبِ ایمان قبل از ظهور 💯«...يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ» [أنعام: ۱۵۸] امّا آن دورانی كه بعضى از آياتِ ربّ بیاید، ايمان‌آوردن كسى كه قبلاً ايمان نياورده، يا در ايمانش عمل نيكى انجام نداده؛ دیگر سودى به حالش نخواهد داشت. بگو در انتظار بكشيد! ما هم انتظار مى‌كشيم»! ✍️... آیه‌ی فوق، یکی از دردناک‌ترین و سخت‌ترین آیاتِ قرآن است؛ چرا؟ به این دلیل که از مقاطعی صحبت می‌کند که دیگر داشتن و ایمان نداشتن معیار نجات یا عقوبت نیست؛ بلکه هر کسی باشی، باشی یا شیعه نباشی، مسلمان باشی یا کافر باشی؛ دیگر فرقی نمی‌کند! بلکه اگر قبل از این ماجرا ایمان نیاوری و با این ماجرا آشنا نباشی و بر آن اساس عمل نکنی؛ دیگر پشیمانی فایده ندارد و قبول نمی‌شود؛ دیگر راه بازگشتی برایت وجود ندارد! اعمالت محاسبه نمی‌شود؛ این چیزی است که خداوند در آیه‌ی فوق دارد بیان می‌کند. ▪️مصداقِ اول: امام رضا (ع) می‌فرماید: اینکه خداوند فرموده است: «یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً» [تلاش برای ایمان در زمانِ آشکار شدنِ نشانه‌های مرگ است؛] و ایمانِ هم بعد از دیدنِ آثار مرگ بود، چون هنگام غرق‌شدن گفت: «ایمان آوردم که هیچ معبودی، جز کسی که بنی‌اسرائیل به او ایمان آورده‌اند، وجود ندارد و من از مسلمین هستم»! (یونس/۹۰)». [امّا به او خطاب شد]: الآن؟! درحالی‌که قبلًا کردی؛ و از مفسدان بودی!؟ [عیون أخبار الرضا (ع)، ج ۲، ص ۷۷] ▪️مصداقِ دوم: وقتی سرِ خود را [از زمین] بلند می‌کند؛ و مردمی که در بین مشرق و مغرب هستند؛ بعد از طلوع خورشید، از جانبِ مغرب، به إذنِ خدا او را می‌بینند؛ در آن وقت دیگر کردن برداشته می‌شود! نه توبه‌ای قبول و نه به‌سوی خدا بالا می‌رود؛ [سپس این آیه را خواندند که] «یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ»؛ [وقتی این آیه‌ی رب بیاید؛ دیگر] ایمان کسی که پیش از آن ایمان نیاورده یا به هنگام ایمان کار نیکی انجام نداده است، برای او نخواهد داشت. [بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۹۴] مگر دابّةُ الأرض کیست که با آمدنش درب‌های و بسته می‌شود!؟ در روایاتِ ذیلِ آیه‌ی ۸۲ سوره نمل، فرموده‌اند که دابة الأرض، مولا (ع) است. ▪️مصداقِ سوم: امام صادق (ع) درباره روزی که برخی از بیاید می‌فرماید: «یَعْنِی خُرُوجَ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ مِنَّا»، مقصود خروجِ منتظر (عج) است که از ماست. [تفسیر اهل بیت (ع)، ج ۴، ص ۶۵۲، کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۷.] همچنین امام رضا (ع) در این باره می‌فرماید: «یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ»؛ ، همان امامان معصوم (ع) هستند و آیه‌ی موردِ انتظار، قائم آل محمّد (عج) است. پس در آن روز، کسی که قبل از با شمشیر امام مهدی (عج) نیاورده باشد، ایمانش برای او نخواهد داشت، اگرچه به پدران گذشته ایشان [یعنی دیگر اهل‌بیت ع] ایمان داشته باشد. [بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۵۱، کمال الدین، ج ۲، ص ۳۳۶] 📌در نتیجه: طبق روایات و آیه‌ی فوق، پیش از این سه واقعه، دیگر هیچ و از انسان‌ها پذیرفته نمی‌شود: ۱.آستانه‌ی مرگ، ۲.در متن حوادثِ آخرالزمان، جایی‌که دابة الأرض خروج می‌کند و ۳.صبحِ ظهورِ امام زمان (عج) که طبق حدیث، حتی کسی که باشد؛ اما ایمانِ مناسب با این شرایط را نداشته باشد؛ دیگر فرصت کسبِ ایمان به او داده نمی‌شود. لذا بیایید تا داریم؛ تا داریم و زنده هستیم؛ با و ، ایمانمان را نسبت به اهل‌بیت (ع) بالأخص امام زمان (عج) و مهدویتِ ایشان تقویت کنیم و بر اساس این ایمان، رفتارها و را داشته باشیم. و من الله توفیق 🌹 @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
▪️به او نماز قبول و دعا مستجاب است 💯ما باید وصلِ به اصل باشیم 📝 «بِسْمِ الله، بِنٰا، بِهِ» ✍️... یک نکته‌ی بسیار مهم و اساسی در سلوکِ ما انسان‌ها به سوی محضریّتِ خدا، «قائِم بـِ» حرکت کردن است؛ یعنی باید متکی به کسی یا متکی به چیزی حرکت کنیم؛ حرکتِ مستقل در مسیر مهدویت و محضریّتِ أسمائیِ خدا هرگز به سرانجام و ثمر نمی‌رسد؛ اما «قائِم بـِ» بودن یعنی چه؟ ما به چه چیزی باید سلوک کنیم؛ ببینید دوستان، این سؤال، آغاز یک رشد عظیم در مسیر به سوی محضرهای خداوندی است. ‼️اگر قرآن را معیار قرار دهیم؛ همان ابتدای قرآن در آیه‌ی اول از اولین سوره، خداوند می‌فرماید؛ بگو: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» یعنی با حرکتت را شروع کن؛ به کمکِ إِسْمُ اللَّه سلوک کن، رشد کن؛ و در مسیر عبودیتِ خدا پیشروی کن! این بحث خیلی عظیم است؛ ما طبقِ آیه‌ی اول قرآن، موظف هستیم که فقط و فقط «بِسْمِ اللَّهِ» رشد کنیم؛ «بِسْمِ اللَّهِ» سلوک کنیم؛ «بِسْمِ اللَّهِ» زندگی کنیم و «بِسْمِ اللَّهِ» بمیریم! و إسْمُ الله، وجهِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) است که ریشه‌ی آن همان ضمیرِ «نا» در قرآن است؛ نوری که تمامِ محیطِ حجمیِ عالم را مثل حاکم پرکرده و دارد همه‌چیز و همه‌کس را بإذنِ الله کنترل می‌کند؛ در تمامِ حجمِ عظیمِ عالَم، جز «بِسْمِ اللَّهِ» یا به عبارت دیگر جز «بِضَمیرِ نا» نمی‌توان یک گام جلو رفت و پیش‌روی کرد؛ لذا امام باقر (ع) می‌فرماید: «بِنَا عُبِدَ اَللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اَللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اَللَّهُ...» [اصول کافی، ج ۱، ص ۱۴۵] به واسطه‌ی ما خداوند شد؛ به واسطه‌ی ما خداوند شد [و سپس معرفتش برای دیگران ممکن شد]؛ و به واسطه‌ی ما خدا [قابلِ تعریف و تفهیم و] محقق شد. این همان توضیحِ حدیثی «بِسْمِ اللَّهِ» در ابتدای قرآن است. 📌اگر بخواهیم همین بحث را و کاربردی صحبت کنیم تا شما عزیزان برای عمل کردنِ به آن، یک و یک داشته باشید؛ بحث را باید به دعای ندبه ببریم و در آنجا مطلب را بیان کنیم. در انتهای دعای ندبه، یک فراز عجیب وجود دارد حاکی از همین بحث که می‌فرماید: «وَ اجْعَلْ صَلاتَنَا بِهِ مَقْبُولَةً» خدایا! نمازهای ما را «بِهِ» یعنی به واسطه‌ی او مقبول قرار ده؛ «وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَةً» و گناهانِ ما را به واسطه‌ی او مشمول مغفرت کن؛ «وَ دُعَاءَنَا بِهِ مُسْتَجَابًا» و دعاهای ما را به واسطه‌ی او مستجاب کن؛ «وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَةً» و رزق ما را به واسطه‌ی او زیاد و پر رونق کن؛ «وَ هُمُومَنَا بِهِ مَکْفِیَّةً» و همّ و غم ما را به واسطه‌ی او برطرف کن؛ «وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِیَّةً» و همه حاجات و نیازهای [مادی و معنوی، دنیوی و اخرویِ] ما را به واسطه‌ی او کفایت کن. چقدر این فراز عجیب است؛ ما باید نسبت به مولای‌مان امام زمان (عج) که در تمامِ حجمِ عالَم، هستند؛ همیشه بر اساسِ این فراز از دعای ندبه فکر کنیم؛ این‌گونه با مولا حرف بزنیم؛ این‌گونه زندگی کنیم؛ و هر درخواستی که از خدا داریم؛ به همین صورت نزدِ او مطرح کنیم؛ وگرنه خارج از چهارچوب نظامِ خداوندی رفتار کردیم و واسطه‌های خداوندی را خدایی نکرده نادیده گرفتیم. 🔔 اگر این‌طور کردیم؛ حالا اجازه داریم جمله‌ی بعدی در همین فراز از دعای ندبه را بگویم: «وَ أَقْبِلْ إِلَیْنَا بِوَجْهِكَ الْكَرِیمِ» خدایا! حالا که این‌گونه هستم؛ یعنی فقط و فقط به سوی تو آمده‌ام؛ تو هم با قشنگ و کریمانه‌ات که همان امام عالَم (ع) است؛ به سوی من اقبال کن و به من بنگر! ببینید چقدر این نوع به ، زیبا، مهم و کاربردی است؛ مرحوم امام خمینی (ره) نیز در تفسیرِ سوره حمد؛ درباره‌ی همین مطلب می‌فرمودند: «عالَم با إسمِ ربّ شروع شده است. خدای تبارک و تعالی عالَم را با إسمِ خودش شروع کرده است؛ پس ...درس بخوانید به إسمِ ربّ، برنامه است؛ تبلیغ بکنید به اسمِ ربّ، مَنبر بروید به إسمِ ربّ، گوش کنید به إسمِ ربّ، صحبت کنید به إسمِ ربّ؛ که اگر إسمِ ربّ را از اشیاء جدا کنند؛ به یک معنا هیچ هستند و هیچ می‌شوند.» ان‌شاءالله به این ایمانِ قرآنی اعتنا کنیم و از این به بعد تا ابد «بِسْمِ الله، بِنٰا و بِهِ» باشیم؛ و در یک کلام «وصلِ به اصل» باشیم. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
دینت را از قرآن بگیر، نه از این و آن ✍ قالَ عَلِیّ أَمِیْرُ المُؤْمِنیْنَ ع: «مَنْ اَخَذَ دينَهُ مِنْ اَفْواهِ الرِّجالِ اَزالَتْهُ الرِّجالُ، وَ مَنْ اَخَذَ دينَهُ مِنَ الْكِتابِ وَ السُّنَّةِ، زالَتِ الْجِبالُ وَ لَمْ يَزُلْ». 🔴 مولا امیرالمؤمنین فرمودند: هر کس دین خود را از مردم بگیرد؛ (همان) مردم، او را از دین برمى‌گردانند؛ و هر کس دین خود را از و سنّت رسول خدا صلی الله علیه و آله فراگیرد؛ کوه‌ها از بین مى‌روند؛ ولى او ماندگار است. 📚 روضه الواعظین ، ج ۱، ص ۲۸. https://eitaa.com/torab_bash
تُراب باش
🌕 منشأِ قدرت و توانِ أنصار الله [۳] ⚡️«عِبادًا لَنا أُولي بَأْسٍ شَديدٍ» [اسراء ۵] ✍️... أسماءُ الح
👆تا دقایقی دیگر، پستِ چهارمِ منشأ قدرتِ یاورانِ مهدی عج بارگذاری می‌شود! 🔻بسیار سخت، پیچیده، عظیم و اما مهم، به این نوری اهل‌بیت (ع)، رکنِ مهمی در شدن است.👇 https://eitaa.com/torab_bash
👆👆👆👆 به وجوهِ عالی‌ترِ اهلِ‌بیت علیهم‌السلام طبق آیه ۱۴صف انصارالله شدن است
🌕 منشأِ قدرت و توانِ أنصار الله [۱۷] ⚡️«عِبادًا لَنا أُولي بَأْسٍ شَديدٍ» [اسراء ۵] ✍️... اگر می‌خواهی وارد جرگه‌ی بشوی؛ باید از حجاب‌ها پاک و مطهر باشی، لذا در رفعِ حُجُب بکوش، نه در جمعِ کتب، مرحوم امام (ره) این‌طور رفتار کرد؛ یعنی سعی کرد حُجبِ مختلف را از خودش پس بزند؛ و خدا هم را از وجود ایشان تاباند و اثر نورالله در قالبِ انقلابِ ایران بروز کرد؛ به تعبیر خودِ ایشان، انقلاب خدا بود! اما از طریقِ وجود خود امام (ره) این بارقه‌ی نور بر اعماق اثر کرد و تبدیل به ایران شد. ‼️پس اصلِ بحثِ در سوره صفّ، وقوعِ ماجراها در فضایی از نور است؛ در فضای نور، خدا چکار می‌کند؟ طبق آیه ۳۵ نور: «نُورٌ عَلى نُورٍ» یعنی در فضایی از نور بر فرازِ نور، در فضایی مملو از نور «یَهدِي اللهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاء» خدا بعضی‌ها را برای نورش هدایت می‌کند! این جمله در شرایطی دارد مطرح می‌شود که بحث درباره نورِ الله است؛ و اگر خدا نورش را به سمت کسی بفرستد؛ اینجاست که مفهومِ مطرح می‌شود؛ لذا در سوره صفّ، چون خدا می‌خواهد بحثِ را مطرح کند؛ درباره قوم یهود و مسیحیت می‌فرماید: «و اللهُ لا یَهدِي» خدا این‌ها را به نور هدایت نخواهد کرد! چرا خدا می‌فرماید این‌ها را نمی‌کنم؟! چون بحث درباره است. 📌از طرفی کسانی که هستند و این نور با عظمت را پایین می‌آورند؛ به آنها باید چه گفته شود؟ «الهُدیٰ»؛ چرا خدا در آیه ۹ صفّ، اهل‌بیت (ع) را با واژه‌ی «الهُدیٰ» نام می‌برد؟ درحالی‌که ایشان فضائلِ مختلفی در عالم دارند! چرا در جایی که بحثِ نورالله مطرح است؛ باید به اهل‌بیت (ع) گفت: «الهُدیٰ»؟ چون نور باید از ارتفاعاتِ عالی به اعماق برده شود؛ و کسانی که مأموریت دارند نور را به عمقِ عالم ببرند؛ ‌ هستند؛ لذا طبق سوره‌ صف، عنوان ایشان «الهُدیٰ» یعنی هادیانِ نور است! بعد در آیه ۹ می‌فرماید: خدا رسول‌الله (ص) را در فضایی از نور، با ابزارِ ، به همراهِ کسانی که ‌«الهُدیٰ» یعنی هستند؛ به عبارت دیگر همگی هادی و مهدی هستند؛ بسوی مهدویت ارسال کرد که آخرینِ این ایشان هم امام مهدی (عج) است و خدا در آخرین واژه سوره طه به ایشان می‌فرماید: «مَنِ اهْتَدیٰ». 🧩 وقتی از منظر ‌ به آیه ۹ صف و ۱۳۵ طه نگاه می‌کنیم؛ اهل‌بیت (ع) کسانی هستند که را از اوجِ عالم به اعماق منتقل می‌کنند؛ از این منظر «مَنِ اهْتَدی» یک معنای جالبی پیدا می‌کند؛ یعنی کسی‌که خدا دستش را گرفته؛ از ظلمت‌ها بسوی نور برده و از طریقِ ایشان راهِ نور را به روی دیگران باز کرده است! ما هم اگر می‌خواهیم از دنیا عبور کنیم؛ و بسوی برویم؛ فقط از طریقِ این بزرگواری که خدا راه را به رویش باز کرده؛ امکان‌پذیر است؛ کسی که «مَنِ اهْتَدی» است. 💡همچنین دو نوع «مِنَ الظُّلُماتِ إلَی النّور» یعنی در عالم وجود دارد؛ یکی اینکه آدم‌ها از بسوی نور در ارتفاعات برده شوند؛ دوم اینکه خدا نور را از بالا، بسوی پایین بیاورد و انسان‌ها و محیطِ زندگی آن‌ها را نورانی کند. در سوره صفّ خدا از نوع دومِ جریانِ نور صحبت می‌کند؛ لذا وقتی در آیه ۸ می‌فرماید: «و اللهُ مُتِمُّ نورِه» بلافاصله در آیه ۹ می‌فرماید: «هُو الَّذي أرسَلَ رَسولَهُ بِالهُدیٰ» او کسی است که رسولش را از بالا با «الهُدیٰ» فرستاد تا جریانِ نور را در عمقِ عالم برپا کند! این رفتار چیست؟! «لِيُظهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّه» اینکه دینِ خدا با تامّ کردنِ نورالله توسطِ رسول‌الله و هادیانِ نور، بر تمامِ ادیان غلبه داده شود؛ اگر و نگذارند چه؟ «وَلَو كَرِهَ المُشرِكُون» حتی اگر مشرکان کراهت داشته باشند؛ باز خدا با این ساختارِ قدرتمندی که ایجاد کرده؛ را برپا می‌کند! 🔻پس عاملانِ جریان دادنِ نورالله که زیرمجموعه رسول‌الله (ص) فرستاده شدند؛ یعنی «الهُدیٰ»، اولاً اقوامِ بی‌خود را در اعمالِ این برنامه راه نمی‌دهند: «واللهُ لا یَهدِی القَومَ الفاسِقین»، «واللهُ لا یَهدِی القَومَ الظّالِمین» نه قومِ ظالم و نه قوم فاسق در برنامه کردنِ نورالله راه ندارند و به آن هدایت نمی‌شوند؛ در عوض طبقِ آیه ۱۴ صفّ، کسانی که به این سلسله‌ی واسطه‌ها بیاورند و برنامه تامّ کردنِ نورالله توسطِ وجهِ ضمیرِ «ناییِ» ایشان را قبول کنند؛ به آن‌ها گفته می‌شود: «يَا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أنصَارَ الله» ای مؤمنین! بیایید خدا را در مهدویت نصرت کنید؛ یعنی در محدوده وجود خودتان، با زدودنِ ابرهای اعتقادی و صفاتی، طهارت ایجاد کنید تا «فَأَيَّدنَا» واقع شود؛ و خدا بواسطه ضمیرِ «نا» شما را تأیید کند و نورش را از طریقِ شما برای برپایی ظهورِ مهدی‌اش جریان دهد. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
👆بیایید به ولیِّ نور به سوی ظهور، بیاوریم👆
📚 | در محضرِ نورُ الله ✍️... به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، کتاب معرفتی «در محضر نور الله» نوشته سید مصطفی مسعودی اولین کتاب در حوزه معرفت نسبت به زیارت اهل‌بیت (ع) است و در سه فصل اصلی به معارفِ قرآنی و روایی نسبت به درجات فضائل ایشان و آداب بهره‌مندی از این مقامات برای یک زائر تبیین شده است. در این کتاب از این سخن به میان آمده است که وقتی می‌گوییم: «اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا نُورَ اللهِ فی ظُلُماتِ الاَرْضِ»؛ یعنی سلام بر تو ای خدا در ظلمت‌های زمین؛ این سلام با چنین ساختاری که در ترکیب کلماتش دارد، اگر از غیر معصوم صادر می‌شد، جایی برای اعتنا در دل خود نداشت؛ اما وقتی در می‌یابیم که مصدر نورانی این کلام منور، امام معصوم است، دیگر باید به آن کنیم و در جستجوی آن باشیم که چرا مولا، این گونه سلام دادن به اهل‌بیت (ع) را به ما می‌آموزد. 📌اگر بخواهیم ناظر به منطق توالی کلمات، این جمله را بررسی کنیم تا غرض گوینده را بیابیم، باید بدانیم که اولاً چرا «نور الله»؟ دوماً چرا «ظلمات»؟ سوما چرا «فی ظُلُماتِ الاَرْضِ»؟ و در آخر اینکه اصلاً چرا باید امام را نور خدای متعال در زمین دانست و به او با این نام، سلام فرستاد؟ ⁉️ مراحلِ این سلام، نیاز به مقدمات بسیاری دارد که از جمله آن، احساس محضر، ادب محضر و آداب محضر در قبال ابعاد غیرمادی اهل‌بیت (ع) است. این در درجات معرفتی ما نسبت خاندان عترت، اصلی سلسله مباحث موجود در کتاب حاضر است که در عناوین متعدد، مورد بررسی و تبیین قرار می‌گیرد. ما برای اینکه جنبه نور الله بودن اهل‌بیت (ع) و سپس درون ظلمت‌های زمین آمدن این انوار را فهم کنیم؛ ابتدا باید معلومات صحیح کسب کنیم تا به واسطه آن، یک وسعت دید عظیم و ذو ابعاد به مختلف اهل‌بیت (ع) داشته باشیم تا موقعیت‌های عوالمى و نورانی ایشان را در مراتب عالی تا اعلای معارفی، استدراک کنیم. 🟠 به مراتبِ بالاتر فضائل و مقامات اهل‌بیت (ع) از اولین گام‌های سلوکِ شیعی محسوب می‌شود؛ ایمانی که بدرد بخور باشد و آن در افعال و مجموعه رفتارهای انسان بروز و ظهور یابد؛ ایمان یعنی صحیح که وارد قلبِ انسان می‌شود. وقتی این معلوماتِ معارفی صحیح، تبدیل به ایمان شد، ابتدا برای فرد مؤمن، ایجادِ امنیت می‌کند، اما تا وقتی که برای او صرفاً یک دانسته باشد؛ فرد چیزهایی را می‌داند، حتی به دیگران توضیح می‌دهد، مقاله می‌نویسد، کتاب می‌نویسد، تدریس می‌کند، اما همین که سرش را بگذارد و از دنیا برود، تازه می‌فهمد که صرف این‌ها، هیچ دردی از او دوا نمی‌کند. 🖍️حال آنکه وقتی همین معلوماتِ معارفی صحیح، وارد قلب انسان شد و در اعماق وجودش نشست و در نتیجه سبب عکس العمل‌ها و رفتارهای منطبق با نظام الهی در شد، آن موقع می‌شود به آن گفت «ایمان»، یعنی همان چیزی که ثمره‌اش، اعمال صالح خواهد بود. ما باید به تک‌تک اهل‌بیت (ع) و ابعادِ نوری ایشان، معرفت پیدا کنیم و ایشان را اینگونه بشناسیم. به تبع این دانش، باید ایمان بیاوریم؛ یعنی زندگی‌مان را در این راستا قرار دهیم، نوع نشست و برخاستمان، نوع حرکات و سکناتمان، نوع منظرها، تفکرات و حتی کلام‌مان باید با این اعتقادات، همخوانی داشته باشد؛ صد درصد هم باید همخوانی داشته باشد تا بتوان به آن گفت ؛ لذا این نوشته، بنا بر بیان معارف عملی و کاربردی، نسبت به ابعاد گوناگونی از فضائل اهل‌بیت (ع) دارد، به این امید که در وجودمان اثرگذار افتد و زندگی‌مان را به سوی ایشان، کند. 📚 «در محضر نور الله» در مجموع در سه فصل به شرح ذیل نگارش یافته است: 🔹فصل اول: در محضرِ خورشید 🔹فصل دوم: دیدگاه‌های معرفتی نسبت به اهل‌بیت (ع) 🔹فصل سوم: دیدگاه‌های معرفتی نسبت به حرم اهل‌بیت (ع) 🟢از جمله درباره حرم‌ها عبارت است از منظرهای بهشت، منظرِ بیوت الهی، منظرِ پدر و مادر مهربان، منظرِ رفاقت، منظرِ سائلی، منظرِ تشیع و منظرِ عرشیان و صاحبان عرش الهی و... است. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
☀️یارانِ مهدی عج چون پاره‌های آهن 💯 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنصَارَ اللَّهِ!! ✍️... امام صادق علیه السلام درباره‌ی مهدی عج می‌فرماید: «آن‌ها مردانی هستند که دل‌هایشان همانند پاره‌ی آهن محکم است و شک و تردید به قلوبشان راه ندارد! در به خدا از تخته سنگ، سخت‌ترند. اگر بر کوه‌ها هجوم برند، آن‌ها را از جا می‌کَنند. به هر کجا که پرچم به دست روی آورند، می‌کنند.... در هنگامه نبرد، همانند پروانگان گِردِ امام خویش می‌گردند و او را می‌کنند و هرچه که امام علیه‌السلام به ایشان دهد، تن می‌دهند. مردانی شب‌زنده‌دار هستند و شبانگاهان به عبادت مشغول....» 📚 بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
5.7M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🚨 تصریح رهبر معظم انقلاب به داشتن به مبانی اصلی اسلام از جمله ! @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
☀️یارانِ مهدی عج چون پاره‌های آهن 💯 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنصَارَ اللَّهِ!! ✍️... امام صادق علیه السلام درباره‌ی مهدی عج می‌فرماید: «آن‌ها مردانی هستند که دل‌هایشان همانند پاره‌ی آهن محکم است و شک و تردید به قلوبشان راه ندارد! در به خدا از تخته سنگ، سخت‌ترند. اگر بر کوه‌ها هجوم برند، آن‌ها را از جا می‌کَنند. به هر کجا که پرچم به دست روی آورند، می‌کنند.... در هنگامه نبرد، همانند پروانگان گِردِ امام خویش می‌گردند و او را می‌کنند و هرچه که امام علیه‌السلام به ایشان دهد، تن می‌دهند. مردانی شب‌زنده‌دار هستند و شبانگاهان به عبادت مشغول....» 📚 بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash