“موسم اربـعيــــن” قـلـب­‌ها با #حُـبِّ_مـولا مي‌تَپــد هر تَپش ما را به بـــالا می‌كِـشــد زین كِشِـش­‌ها جاذبه معنا شــود رازِ #عشـق و عاشقـی إفشا شـود #جـاذبه از شـاخه­‌های حُـبِّ اوسـت می‌كِشـاند قلب­‌ها را سوی دوسـت #عشق­‌ورزی يك نِمودِ جاذبه اسـت عشـقِ او بی حُـبّْ نمی‌آيد بدســت عاشقيم و قلب، حُبّْ را می‌چِشَـد می‌رود محبـوب و مـا را می‌كِشَـــد وين تَپِش­‌هايی كه در اين قلب­‌هاست حركتـی زآن جوششِ مـولای ماسـت می‌تَپـد اين قلـب­‌هــا و بــــارهــــــا می‌‌چِشيـم او را در اين تكــرارهــــــا با زبـانِ قلـبِ خود از عمــقِ جــــان می‌زنـم بـوســه به خــاكِ پـايتــــان حركـتِ قلبم تـويــی مـولای مـن حُبِّ تو جـاری است در أعضای مـن هر چه می‌جويم تو را در قلبِ خويـش بیشتر می‌یابَمَت نسبـت بـه پـيــش در تَب و تـابم تو را #يــاری كنـــم در تمامِ عمـر، #سـربـــازی كنـــم تركِ خود گفتم كه همراهت شَـوَم همچو يـارانـت به قربـانَت شَـوَم گوشِ قلبـم در پـیِ فرمـانِ توســت وين حيـات و حركتـم از آنِ توســت ما به شـوقِ تـو به #دنيــا آمـديـــم حُبِّ تـو تـابيــد كاينجـا آمـديـــم زِابتـدای عمــرمـان گـويــا كـسـی می‌دَمَــد در قلـب­‌هـای مـا بَــســی كيسـت تا مـولاش را يــاری كنـــد؟ در تمـامِ عمــر سـربـــازی كنـــد؟ در رِكــاب مـا بـتـــازد ســـال­‌هـــا بُگــذرد از حُـبِّ جـــان و مـــال‌­هـــا وقـفْ گــردد در رهِ إحـيــــای ديـن بهرِ مــا خـونـش بـريــزد بـر زميـــن ای حسيــن! لَبَّيـــكْ گويــان آمديـــم در دفـــاع از تــو به ميـــدان آمديـــم خونمـان در قـلـــب، بـی­‌تـابــی كنـــد در فَغــان اسـت تا تــو را يــاری كنـــد! مــــادرت آورده مـا را كـــــربـــــلا خيـــز و بـر يــارانــت آقــايــــی نمـــا #آيــه‌هـا از تــو نشـانــی مـی‌دهــــد بـوی نـــوری آسـمــانی مـی‌دهــــد ما يقيـن داريـم وقتِ #نصــرت اســت #اربعیـن گويـی فضای حركــت اســت وین هيـاهویی كه در اينجـا به پاســت آيــه‌ای چون أربعیــن در كـربلاســت برخی از آيــات، اسمش دائمـی اسـت أربعيـن از آيـه‌هاي موسِـمــی اســت آيـــه‌هـای دائـمــی در هــر زمـــــان بــود و مـی‌تابـيــد هـر دم بر جهـــان ماه و خورشيد از همين دست آيه‌هاست بـود و خواهـد بـود تا #عالـم به پاسـت #لَيْلْ از #آيـاتِ غيرِ دائمـی اســت عاقبت این #لَيْـلِ_دنيـا رفتنـی اســت اي #شـبِ_دنيــا! تو دائـم نيستــی می‌كِشيمَت سـوی محـو و نيسـتــی پَرتـویـی تـابیــد و می‌آيـد #نَهـــار أربعيــن هم موسِمـی باشـد زِ يـــار خـيـز و قلبــاً واردِ اين آيــه شــــو بهـرِ أصـلِ مـاجــرا آمـــاده شــــو آيه‌ای چون أربعين يك معجـزه است #مهــدوّیت در دلِ اين آيـه هســت در فضــای آسمــان­‌هـــا و زميـــن آيه­‌هـا جـاری اسـت برخيـز و ببيـن در قبــالِ آيــه­‌هـا سُستــی مكــــن خيـز و رفتـاری مناسب پيـشـه كـــن ما به يُمـنِ تابشِ مــولای خويـــش سوی #مهـدی می‌رويـم اينك به پيـش شـيعـه‌ای می‌گفـت: نـــورِ آيـه‌هـا می‌شـود جـــاری به فـرمـانِ خــدا أربعيـن هم آيـه­‌ای زآيـــاتِ اوســت تـابشـی زآن نـورِ بی‌پـايـانِ دوســت #نـــور، يعـنـی انتـشـــارِ روشـنــــی تــا فضــای تـيـرگــی را پَـس زنــــی مركـزِ اين نــور هم در كـربــلاســت ماجرايـی بَس عظيـم آنجـا به پـاسـت حـجِّ أكـبر آمده، همراه كيـســت؟ سوي مهدی غير از اين رَه، راه نيسـت؟ بر سبيـلِ مصطفـی از جنـسِ نـــــور كـــاروانـی می‌رود ســوی #ظهــــور! شيعـه يعنی نـورِ خـورشيــدِ #امـــام او نتـابـد! شيعـه مـی‌گــردد تـمــــام می‌درخشــد نــورِ آن خورشيــدِ پــاك از بُلنــدایِ #عَوالِـــم ســوی خــــاک خـاك گرديــديـم ای مـولای مــــا ما همه محتــاج و تـــو آقـــای مــــا آمـديـم اينـجــا كه آقـــايــــی كنـــی نـــور را بر قلـبِ مـا جــــاری كنــــی جـانِ ما با نــورِ تـــو بيگانــه نيـســت در شگفتـم! صاحبِ اين #خانه كيسـت؟ سالــهـا در نــــورِ ايـشـان بوده­‌ايـــم حُـبِّ او! تـــابيــد كـاينــك زنــده­‌­ايــم مـی‌تَـــراود نـــور بر جــان­‌هــای مـــا از زمـيــن و آســمــــانِ كــربـــــــلا گـر نتــابــد نـــور روشـن نيستـيــم #چشمـه‌ی_نـــور، او بُوَد ما كيستيـم؟ قلب­‌هـا با نـــورِ #مادر آشنــاســـت! مـهربانـی‌هـای او لطـفِ خـداســت! کيست غیر از او كه زهـرايــی كنـــد؟ نــور را بر قلـب­‌هـا جـــاری كنــــــد هر چه می­‌بينـم همـه أنــوارِ اوســت پرتــوهـای نـــور هم زآثــار اوسـت از #نـجـف_تـا_كـربـــلا پَـر می‌زنيـــم نـــور می‌گيريــم و بـالا می‌رويـــــم قُــربِ او با نـــور مـی‌آيــــد به دســت در صِـراطَ المُستقيـم، نَعْمـاتْ هســت ✍🏻 شاعر: سید محسن مسعودی https://eitaa.com/bineshaneha

“شيـعـه‌ی أربعيـنـی“ در امتــدادِ #حـركــــتِ_حـسيـنــــی نـــور آمده… نــــــوری فرا زمينـــی نـــوری كـه از درونِ #بيــتِ_مـــــادر می‌تـابـــد از پنـجـــره‌ی حــسيـنـــی دارد تــلاوت می‌شـــود بـه #عــــالـم آيــــه‌ی رَبّْ بـه صــورتِ مُبـيــنــــی در این فضــای #اِعْـتِــــزالِ جمـعـــی حـرکـت نمـا سوی #کـهفِ_حَصینـــی اینجــا فقـط اوســـت وَ #آیــــــاتِ او حـرکـت و همـراهـی و همنشینــــی دارم بـه ســوی مـــــــادرم مـی‌دَوَم #مــــادر! شمــــا پنـــاهِ مؤمنینــــی حرکـتِ ما به يُمنِ تـو #فـاطمــی است شــادم ز اين سلــوكِ اين چنيـنـــی بايـد همـاهنـــگ شَـــوَم بـا شمــــا شيـعــه شَـوَم… #شيـعـــه‌ی_أربعيـنـــی “وَالله! إِنْ قَطَـعْتُـمُـــوا يَـميـنـــی إِنّـی أُحــٰامـی أَبَـداً عَنْ دينــــی“ همـــراهِ نــــورِ صـــاحـبِ #ولايـــت وارد شــــدم مــولا به مـاجــرايـــت ديـــدم كه جـــاری شـده از یُمنِ تـو رحمتــی بـا خـــاصيـتِ هــدايـــت زيـن رحــمـت آورده مرا #فـــــاطـمه پـای پيـــاده ســوی #كــــربـلايـــت احســـاس می‌كنــم كه در أربعيــــن او مـی‌كِـشـــانَـــدَم بهرِ #لِقــــايـــت می­‌جوشــد این هـدایــت از نـــورِ تـو پُــر شـده عالـــم از تـو و نِــدايـــت #مَنْ_كــــٰانَ_فينــٰا_بـٰاذِلاً_مُهْجَـتَــــهْ…؟! آمـــــاده‌ام تـا بِشَـــــوَم فــدايـــت #حَــــرْبٌ_لِمَـنْ_حـٰارَبَكُــــــمْ بـه وَالله! سينـــه سپـــر كــرده‌ام از بـرايـــت سـربـــازی‌ام را بپذيــر #ای_حـسيــــن بایــد دفـــاع کنــم ز #خیمه‌هـایـــت “وَالله! إِنْ قَطَـعْتُـمُـــوا يَـميـنـــی إِنّـی أُحــٰامـی أَبَـداً عَنْ دينــــی“ می­‌خواهــم آقــا هر چه می­‌تــوانــــم #نصـرت کنـم تـو را ز مـال و جـانــــم تا صبـح، گِــردِ #خيـمـه‌هــا بـتـــــازم وَقْـفَت شَــوَم بـا همــــه‌ی تــوانـــــم تیـــرهـــا را بـا بـدنــــم بگـيــــرم چـون كــــوه ســـدِّ راهِ دشمنـانــــم می­‌گـفت: در نبـــردِ #حــــقّ_و_باطـــل تـا آخــرش همـره‌تــان بمــانــــــم بـا دسـتِ خالـــی آمـدم بـه ميـــدان مــولا! ببيـــن در صـفِ #يـــاورانـــــم تـا كـــــربـلا بـه ســويتــان آمـــدم از طـرفِ #مــــــــادرِ_مهـربـــانـــــم هر چنــــد بيــن ايــن همــــه دلاور كوچكتــريـن #ســـربـازِ_كــاروانـــــم #لَبَّيـْــكْ_يـا_حـسيـــــن! بر زبـانـــــم وز پـیِ تــــو راهــــیِ #آسمــانــــــم “وَالله! إِنْ قَطَـعْتُـمُـــوا يَـميـنـــی إِنّـی أُحــٰامـی أَبَـداً عَنْ دينــــی“ ✍🏻 شاعر: سید محسن مسعودی https://eitaa.com/bineshaneha

“حسینی شویم” زمانِ قیامِ سپاهِ خداست سرآغازِ رزمِ #ابالفضلِ ماست سراسر به گوش آید از کربلا صدای سمِ اسب یاران ما تلاطم به پا گشته در آسمان ز آرایشِ جنگیِ #کاروان به خط گشته یک لشگرِ بی‌شمار به سربازیِ صاحبِ ذوالفقار #امامِ_زمان با همین أربعین به مجراییِ شیعیان در زمین! ز بالاترین إرتفاعاتِ #نور! سرازیرِ دنیا شده تا ظهور! تکاپوی ما بوی #باران اوست! ز آرامشِ قبلِ طوفانِ اوست! به نابودی دشمن آماده‌ایم! ولی تابعِ نورِ فرمانده‌ایم! در این #آیه می‌جوشد از کربلا ز چشمانِ فرمانده #نورِ_خدا!! چرا کربلا، کربلا گشته است؟ زیارتگهِ أنبیاء گشته است؟ به کرب و بلا دختِ #زهرا چه دید؟ چرا عمّه إلّا جَمیلٰا ندید؟ حماسی‌ترین مَشی در کربلاست ولی راز آن بیش از این ماجراست شهادت عیان بود پس راز نیست خدایا! در این ماجرا راز چیست؟ به کرب و بلا صحنه نورانی اَست! یکی غرقِ در نورأفشانی اَست! #عوالم ز این نور روشن شود! سرانجامِ آن محوِ دشمن شود! خدا با ظهوراتِ نورِ #امام! ز دشمن بگیرد بسی انتقام! از این رو بیا کربلایی شویم به خونخواهیِ او خدایی شویم ز أبعادِ نوری در این ماجراست که هر أرزشی چشمه‌اش کربلاست! اگر #کاروان_حسینی نبود به سوی ظهور! أربعینی نبود! #ظهورِ بروزاتِ این صورت است بهشتی که سرتاسرش نعمت است أبالفضلِ ما رفت سوی فرات که آب آورد در مسیرِ حیات حیاتی که در حینِ تقدیمِ جان! به خوبان عطا گشت در هر زمان! در این صحنه! او بابِ حق را گشود! شهادت به معنای پایان نبود أبالفضلِ ما بود و دریای نور! در این پهنه می‌تاخت سوی ظهور! به نحوی که او تربیت گشته بود تُهی از خود و شخصیت گشته بود به همپایی نورِ مولا حسین وجودش پُر از نور شد با حسین قمرْ گونه می‌تاخت در کاروان ولی غرقِ فرهنگِ تقدیمِ جان در آن دم که در کربلا شد شهید ز جسمش رها گشته بالا پَرید حسینی شد! و رفت در آسمان فراتر از آن رفت و شد #بی‌نشان! بسی نور می‌تابد از دست او که مجرای نورُ الحسین است او دلِ شيعیان ساكنِ كربلاست که این خانه، #سكّوی_پرتابِ ماست همه أنبیاء کربلا آمدند که در نورِ این خانه بالا روند بیا با حسین آسمانی شویم به همپایی او #حسینی_شویم به مجرایی نورِ مولایمان همه شیعه باشیم و در آسمان برای همیشه چو مولا شویم که هر لحظه با نور إحیا شویم امامِ حسین قلبِ این ماجراست! که معطوفِ پمپاژِ نورِ خداست! إمامی که با نورأفشانی‌اش نشانی شد از ربِّ پنهانی‌اش! زمان و مکان تحتِ فرمانِ اوست جهان در یدِ نورِ سلطانِ اوست ز اوجِ عوالم به سوی ظهور خدایی کند در نظامِ أمور بدان! نورِ أَلرّوحْ زین أربعین شده وارد خاکِ این سرزمین! چنان مادری‌های او جاری اَست که آماده‌ی بهره‌داری اَست! چه در قالبِ مرد هستی چه زن صفت‌های بیگانه را پس بزن! که چون پنجره بابِ خالی شوی! وَ مَجرای این نورِ عالی شوی! اگر نورِ #مادر بتابد به ما خدا داند از ما بسازد چه ها از این لحظه جان بر کف آماده باش به همراهی نور دلداده باش حَنیفیَّتِ شیعه بالاتر است به همپاییِ نوریِ مادر است به پهنای شمشیر! در هر نماز به میدان بیا و سراسر بتاز! بیا محضرِ #مادرِ_مهربان چو نوری که وصل است با آسمان فقط مادرِ مهربان را ببین که از آسمان آمده تا زمین! گواهِ حضورش همین آیه‌هاست به میدان بیا کاو در این ماجراست هماهنگِ با نورِ #آیات باش حنیفانه در إرتفاعات باش! #امام_حسین (ع) ✍🏻 شاعر: سید محسن مسعودی https://eitaa.com/bineshaneha

“برای ظهورش مهیّا شویم” #بیا باغِ گل‌های زیبا شویم برای ظهورش مهیّا شویم بیا توشه از خیمه‌گاهِ رضا بگیریم و در کوی مولا شویم به دنبالِ اَیْنَ الَحَسن یا حسین؟ بیا ذِي طُوىٰ یا به رَضْوا شویم بیا صادقانه پیِ محضرش به خدمت همه عمر برپا شویم بیا رو به خورشیدِ #عالم کنیم بیا ذرّه باشیم و بالا شویم بیا قاصدک‌های مفتونِ عشق از اینجا ببُرّیم و آنجا شویم بیا فارغ از ما و من! او شویم! بیا غرقِ انوارِ #زهرا شویم بیا از دلِ روزهایی که رفت به امّیدِ رخسارِ فردا شویم بیا تا بمیریم از این مردگی در او باقیِ عمر، اِحیا شویم بیا خنده باشیم بر صورتش به تقوا و اخلاق رعنا شویم بیا با صفات وَرَع، اجتهاد به یاریِّ آن شاهِ والا شویم به سبحانَ سبحانِ مولا شبی بیا تا دمِ صبح، اِسراء شویم بیا ریزه‌خوارِ سرِ سفره‌اش بمانیم و عمری شکیبا شویم برای شفای دل مادرش بیا باقیِ عمر برپا شویم به سوی همان ذکرِ در آیه‌ها بیا غرقِ #آیات طاها شویم کجایی رفیقِ شفیقِ #حسین؟ بیا کربلایی! مهیّا شویم بیا همچو هفتاد و دو لاله رو بروییم در دشت و زیبا شویم کجایی حبیب؟ و کجایی زهیر؟ کجایی که چون جُوْن، شیدا شویم؟ بیا زیرِ بارانِ تیر و سَنان سپر سینه در پیشِ #مولا شویم بیا #همّت و #باقری، #باکری بیا همچو هادی، هویدا شویم بیا قاسمِ جبهه‌ها! یا علی بگوییم و در آسمانها شویم بیا تا یکی از هزاران هزار از این لاله‌های مصفّا شویم بیا نسلِ سلمان! کمی زودتر به دنبال آن نورِ اَعْلیٰ شویم بیا شهدِ #مادر چشیده! بیا در آن قلّه‌ها رو به بالا شویم بیا اربعینی که یادت به خیر بیا موکبش تا مصفّا شویم بیا قافله قافله بیشتر برای تَحَسُّس به صحرا شویم بیا يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا سوی او وَلَا تَيْأَسُوا رو به مولا شویم بیا در صراطِ السَّوی غرقِ او تَرَبُّصْ کنان سوی بالا شویم بیا پیرمردِ مسیرِ حبیب! در این جاده‌ها باز برنا شویم مبادا چو مرداب #دنیا خموش چو جویی چو رودی چو #دریا شویم بیا خیمه‌گاهش که مهر و صفاست بیا تا در این خیمه معنا شویم ✍🏻 شاعر: دکتر محمدجواد عسکری https://eitaa.com/bineshaneha