eitaa logo
محمد علی رفیعی | فقه و اصول
325 دنبال‌کننده
343 عکس
78 ویدیو
218 فایل
این کانال به منظور ارائه‌ی مطالب مهمّ فقهی، اصولی و طلبگی، و بارگذاری صوت تدریس فقه و اصول است.
مشاهده در ایتا
دانلود
🔸️حضرت استاد آیت الله حاج شیخ جعفر سبحانی (دام ظله) 🔸️حضرت استاد آیت الله حاج سید حسن مرتضوی (دام ظله)
🔸️استاد محقّق و بزرگوارم حضرت آیت الله شیخ جواد مروی (دام ظله)
۱۰- مرحوم در (ج۴/ص۳۸۶) در نقد فرمایش مرحوم درباره‌ی انتزاعی‌بودنِ همه‌ی می‌فرماید: مجعولات شرعی دو قسم‌اند: 🔸️۱- قسم اول: ؛ مثل احکام پنج‌گانه‌ی تکلیفی. 🔸️۲- قسم دوم: ؛ مثل ملکیّت و زوجیّت. 🔷️🔸️ ایشان در ادامه می‌فرماید: مرحوم با آن چه گفتیم مخالف بوده و معتقد است همه‌ی احکام وضعی منتزع از احکام تکلیفی‌اند، و برای اثبات چنین مطلبی در بسیاری از موارد -مانند طهارت، نجاست، لزوم عقد و حجّیّت و مانند آن- نفس زکیّه‌ی خود را به سختی انداخته است تا برای‌شان منشأ انتزاع پیدا کند. 🔷️🔸️ و در ادامه نیز می‌نویسد: کاش می‌دانستم که چه چیزی انگیزه‌ی مرحوم بوده است که ایشان نمی‌خواسته است متاصّل‌بودن و مستقلّ‌بودنِ بسیاری از این را قبول کند! 🔷️ بنا بر این، اعتباریّاتی که ریشه‌اش در میان عرف است انتزاعی نبوده، بلکه به صورت مستقلّ، جعلِ امضائی شدند، و منتزع از آن هستند. ✴️@fegh_osoul_rafiee
امام خامنه‌ای (دام ظله) در وصف استاد شهید آیت الله شیخ مرتضی مطهری (رضوان الله علیه) فرموده‌اند: "مرحوم آیت الله مطهری (رضوان الله تعالی علیه) دارای ابعاد گوناگونی بود که هر کدام برای یک انسان حائز اهمّیّت است؛ اولاً مرد عالمی بود؛ علم دین با شُعَب مختلفش در نزد این مرد بزرگ به وفور وجود داست؛ فقیه بود؛ فیلسوف بود؛ درس‌خوانده بود؛ و زحمت‌کشیده بود. در همه‌ی مدّت عمر پربرکتِ نه‌چندان بلندِ این مردِ بزرگ، آن چه از آثار اسلامی از ایشان صادر شده از کمتر فقیهی و عالِمی صادر شده است و مجموعه‌ای که از افکار این مرد به وجود می‌آید آن مجموعه‌ی معارفی که در اختیار است یک مجموعه‌ی اسلامیِ کامل و مفید و آموزنده است. معارف اسلامی را از منابع اصیل خود می‌آموخت و تحقیق می‌کرد؛ این یک شیوه‌ی بسیار ارزنده و آموزنده‌ای بود که مرحوم شهید مطهری جزو پیشروانِ این شیوه و متصلّبان در آن بود." (تفسیر سوره‌ی جمعه؛ ص۱۴۸) ✴️@fegh_osoul_rafiee
مرحوم در بحث (ج۳/ص۱۸۳ تا ص۱۸۸) بحث مُشبِعی در معنای مفردات و الفاظ و زوایای مختلف متنِ قاعده‌ی ارائه می‌فرماید. تا آن جا که در میانه‌ی بحث خود در معنای قاعده، زمانی که سخنی از در مورد مدرک قاعده نقل می‌فرماید، می‌نویسد: "نعم، ما ذکره بعضهم من التعلیل لهذه القاعدة... لا يجري في هذا الفرع، لكن الكلام في معنى القاعدة، لا في مدركها". 🔹️ مرحوم در حاشیه‌ی شماره‌ی ۶۸ از کتاب و مرحوم در کتاب در نقد این بحث مرحوم می‌فرمایند: بحث از مفردات و الفاظ متن این قاعده هیچ اهمیتی ندارد، زیرا این قاعده نه آیه است و نه روایت، و نه معقد اجماعی قرار گرفته است. 🔷️🔸️ از این رو، تحقیق این است که این نقد و اعتراض صحیح بوده و این بخش از بحث‌های مرحوم از نگاه هیچ کارآیی فقهی نداشته و در حقیقت چیزی را ثابت نمی‌کند، بلکه کاملاً فرضی، انتزاعی و -به خودیِ خود- غیرِ قابلِ اثبات است. 🔷️🔸️ زیرا بحث از ظهور و عموم الفاظ و مفردات و به طور مثال این که باء در "بصحیحه" و "بفاسده" به معنای سببیّت است یا ظرفیّت هیچ فایده‌ای ندارد، زیرا متنی که مرحوم از ظهورات و عمومش بحث می‌کند محسوب نمی‌شود تا ظهوراتش حجّیّت داشته باشد و نیاز باشد مورد واکاوی قرار گیرد. 🔶️🔹️ از این رو، معنای قاعده، صدر و ذیل قاعده و مقدار عموم و شمولِ قاعده تنها و تنها منوط به و مدرکِ شرعیِ قاعده است؛ پس، بحث اصلی و اساسیِ این قاعده همان بحث از حجّیّت، ظهور و لوازمِ اثباتیِ این قاعده است، نه واکاویِ متنِ معروفِ این قاعده. ✴️@fegh_osoul_rafiee
📚 ۶- تعریف علم /توضیح الرکیزة الأولى/بیان اشکال و جواب (محاضرات/ج۱/ص۹):مرحوم در ذیل رکیزه‌ی اول اشکال و جوابی را مطرح می‌فرمایند: 🔷️🔷️🔹️ اِشکال: اگر مناطِ را استنباط و توسیط بدانیم موجب خروجِ بسیاری از مباحث مهم اصول از چارچوب این علم می‌شود؛ مانند مباحث و و . 🔹️ زیرا فرآیند ِبه‌کارگیریِ در فقه چیزی جز تطبیق آن‌ها بر مواردشان نیست. و و نیز حکم شرعی‌ای را ثابت نمی‌کنند. 🔶️🔶️🔸️ پاسخ: گویی مستشکل در اِشکال خود را -بنا بر آن چه از تعریف مشهور اصولیان بر می‌آید- تنها به معنای "اثباتِ حقیقیِ حکمِ شرعی" تصوّر کرده است، در حالی که یعنی مجرّدِ ؛ چه وجدانی، چه شرعی (تعبّدی)، چه تنجیزی و چه تعذیری. 🔶️🔸️ از این رو، اگر چه بسیاری از مسائل علم اصول ما را به حکم شرعی واقعی یا ظاهری نمی‌رسانند، اما مُنجِّز (تکلیف‌آور) یا مُعذِّر (عُذْرآور) هستند، و این برای فرق بین و کافی است. 🔰 نکته‌ی مرحوم را می‌توان این گونه شرح و تبیین کرد که فقیه در تنها مضامین‌ آن‌ها را بر مسائل فقهی جزئی تطبیق می‌کند و در این تطبیق به دنبال چیزی جز مصداقِ آن کلّیّات نیست، بدون آن که فرآیندِ تطبیق -به خودی‌ِ خود- برای او تکلیف جدیدی را ثابت کرده یا عُذرآوری جدیدی را به همراه داشته باشد، بلکه حکم همان است که بوده؛ اگر چه با فرآیند تطبیق، حُکمی که تا قبل از آن، کلّی تصوّر می‌شده، بعد از آن، به صورت جزئی و مصداقی ادراک شده است. اما کارکرد چیزی غیر از این تطبیق است، بلکه فقیه با توسیط و استخدامِ یا تنجیز یا تعذیری را به دست می‌آورد که قبل از فرآیند استنباط، در تصوّرِ کلّیِ فقیه نیز نبوده است؛ پس، در این جا هیچ تطبیقی در کار نیست. ✴️@fegh_osoul_rafiee
امام خامنه‌ای (دام ظله) فرمودند: "خیلی‌ها بودند و الان هم هستند که مایلند اسلام را بفهمند مُنتها راه فهمیدن اسلام را نمی‌شناسند و برای این که اسلام را درک بکنند نمی‌دانند به کجا باید مراجعه کنند؛ لذاست می‌بینیم این‌ها آنچه به عنوان اسلام ارائه می‌دهند در موارد زیادی یک مخلوط التقاطی در می‌آید؛ چیزی از اسلام و چیزی از مکاتب غیر اسلام و چیزی هم از درک و فهم شخص خود آنها که به اسلام ربطی ندارد، و این همه به پای اسلام گذاشته می‌شود." (تفسیر سوره‌ی جمعه؛ ص۱۴۸) ✴️@fegh_osoul_rafiee
یعنی ؛ علم، است...عالم‌بودن به عالِم‌شُدن است... ✳️ مقام علم و اندیشه به شُدن‌هاست، نه به بودن‌ها... ❇️ عالِم، آفریدگارِ نور است؛ جهالت‌های نادیده و نادیدنی را می‌بیند و نورِ علم را می‌تاباند... ✴️@fegh_osoul_rafiee
ز گهواره تا گور دانش بجوی... همه چیزِ علم و عالِم‌بودن به جُستن و جویندگی است...
نباید به بودن‌های دیگران و بودن‌های خود بسنده کرد و از شُدن‌ دست کشید...
بُودن در میان اندیشه‌های کُهنه است، و ساختنِ اندیشه‌های نُو ...
🕋 باورِ ما این است که تنها بارگاهِ اَمن و اَمانِ اندیشه و منزل‌گاهِ اندیشمندان -که آرامگهِ اندیشه است- حریمِ عصمت است؛ آنجا که ناب و زلال است... ✳️ جز این حریم و حرم، حلال است و حِلّ... 🕌 جالب نظر است! تردید و تشکیک در اَمن و اَمان اندیشه، جهل و جهالت می‌زاید، و از سوی دگر، علم و اندیشه جز با تردید و تشکیک در اندیشه‌های یافته و بافته‌ی در به زلالِ اندیشه‌ها نخواهد پیوست... ✴️@fegh_osoul_rafiee