#امام_حسن_عسکری_ع_مدح_و_مناجات #امام_حسن_عسکری_ع_مدح_و_شهادت ای سامره‌ات قبله‌ی دل، کعبه‌ی جان‌ها ای سفره‌ی احسان تو پیوسته جهان‌ها ای عبد خداوند و خداوندِ زمان‌ها ای پایه‌ی قدر و شرفت فوق مکان‌ها آگاه ز اسرار عیان‌ها و نهان‌ها کوتاه به مدح تو و وصف تو زبان‌ها ای روی تو در بزم ازل شاهد و مشهود وی آمده ساجد به خدا بر همه مسجود هم قبله‌ی حاجاتی و هم حجت معبود هم حمدی و هم احمد و هم حامد و محمود غیر از تو که باشد پدرِ مهدی موعود؟ مهدی که بهار آرد در فصلِ خزان‌ها ای جان جهان ای همه جان‌ها به فدایت ای نام نکویت حَسَن، ای حُسنِ خدایت خورشید پناه آرد در ظلِّ لوایت امضای عبادات همه مهر ولایت بالاتر از آنی که بگویند ثنایت بر اوج جلالت نرسد وهم و گمان‌ها در وصف تو اشیاء زبانند زبانند جز مدح تو را خلق نخوانند نخوانند گل‌های جنان بی‌تو خزانند خزانند با آنکه مقام تو ندانند ندانند پیوسته روانند روانند روانند تا دور مزار تو بگردند روان‌ها بوی خوش جنت ز غبار قدم توست عیسای مسیح آنچه که دارد ز دم توست حاتم که کریم است، گدای درم توست تو دست خدا هستی و هستی کرم توست تنهـا نـه فقـط سامره‌ی دل حرم توست هر جا نگرم از تو عیان است نشان‌ها تو درِّ گرانمایه‌ی دَه بحر کمالی تو مهر فروزانِ سماواتِ جلالی تو عبد، ولی عبد خداوند جمالی احمد رخ و حیدر ید و صدیقه خصالی دوم حسن از حسن خدای متعالی ای شاهد حُسن ازلت چشم زمان‌ها ای خلقِ سماوات و زمین خاک در تو ای چار علی آمده جد و پدر تو ای منتقم آل محمّد پسر تو پیوسته سلام از طـرف دادگر تو بر مهدی و بر نرجس نیکو سیَر تو مهدی که بُوَد در کف او خط امان‌ها :: ای در جگر شیعه شررهای غم تو ای ارث تو از مادر تو عمر کم تو با آنکه بوَد عرش به ظلِّ علم تو خم شد کمر چرخ ز بار الم تو دارند به یادت همه در سینه فغان‌ها با آنکه وجودت همه جا تحت نظـر بود از نور تو لبریز دل جن و بشر بود وز علم تو دشمن را احساس خطر بود هر جا که خبر بود، فقط از تو خبر بود پیوسته تو را قوت و غذا خونِ جگر بود پُر بود دلت روز و شب از درد نهان‌ها افسوس که شد گلشن عمر تو خزانی آه ای جگرت سوخته از سوز نهانی دادند تو را زهر در ایام جوانی جان شد به لبت از ستم دشمن جانی شد کار محبان ز غمت مرثیه‌خوانی جوشید شرار از نفس مرثیه‌خوان‌ها بگذار که با سوز جگر یار تو باشم بگذار که پیوسته گرفتار تو باشم هر چند که خوارم چه شود خار تو باشم افتاده به خاک ره زوّار تو باشم با مهدی موعود عزادار تو باشم هر چند بوَد شرح غمت فوق بیان‌ها #غلامرضا_سازگار

#امام_حسن_عسکری_علیه_السلام_مدح اى آفتاب مهرِ تو روشنگرِ وجود در پیشگاهِ حکمِ تو ذرات، در سجود اى میر عسکرى لقب، اى فاطمى نسب آن را که نیست مهر تو، از زندگى چه سود؟ علمت محیط، بر همه ذراتِ کائنات فیضت نصیب، بر همه در غیب و در شهود تاریخ تابناکِ حیاتت، گر اندک است بر دفتر مفاخر اسلامیان فزود عیسى دمى و پرتو رأى منیر تو زنگار کفر از دل نصرانیان زُدود این افتخار گشته نصیبت که از شرف در خانه‌ی تو مُصلحِ کُل دیده برگشود اى قبله‌ی مراد که در "بِرکَةُ السَّباع" شیران به پیش پاى تو آرند سر فرود قربان دیده‌اى که به بزم تو فاش دید جاى قدوم عیسىٖ و موسىٖ و شیث و هود قرآنِ ناطقى تو و قرآن پاک را الحق مفسّرى ز تو شایسته‌‌تر نبود دشمن بدین کلام ستاید تو را که نیست... در روزگار، چون تو به فضل و کمال و جود _شادى به نزد مردم غمدیده نارواست_ جان‌ها فداى لعل لبت کاین سخن سرود مدح شما، ز عهده ی مردم بُرون بُوَد اى خاندان پاک! که یزدانتان ستود از نعمت ولاى شما خاندانِ وحى منّت نهاد بر همگان، خالقِ وَدود... مرحوم #سیدرضا_مؤید

در شیوه ارادت و شاعری برای #امام_زمان (عج) و #امام_حسین (ع) رفیق ............ سال ها در خلوتت، خلقِ اثر کردی رفیق عالَمی را با غزل هایت خبر کردی رفیق دم زدی از او که عمری دم زد از #آزادگی در خودت مثل کبوترها سفر کردی رفیق منکِر از هر سو تو را می خوانْد و تو با روشنی از بدی ها و پلیدی ها حذر کردی رفیق با امامت، نیمهْ شب در #جمکرانِ_سبز_دل دست بیعت دادی و سیرِ قمر کردی رفیق مرحبا...! اما هزاران بار بین کوچه ها از کنارش بی تفاوت هم گذر کردی رفیق خوش به حالت که شبت با نام #مهدی صبح شد روز را با مردمت اینگونه سر کردی رفیق!؟ #روضه را با احتیاط و لطف گفتی یا که نه داغ او را با نوشتن، بیشتر کردی رفیق!؟ تیرها سمت #امامت می دوند و پیش او خوب دقت کن چه چیزی را سپر کردی رفیق خوب دقت کن به آنچه می نویسی از #امام بارها دیدم مدادت را تبر کردی رفیق در میان قیل و قالِ #جعفرِ_کذّاب ها ۱ #جعفر‌_طیار اگر باشی هنر کردی رفیق ۲ #محمد_عابدی #اشعار_مهدوی قم المقدسه

پیشکش به #امام_حسن_عسکری (ع) داغ انگور ................... خوش به حالت که #حرم داری و #گنبد آقا که #حسن بی حرم است آه... شبیه #زهرا آسمان هم به خدا پیش تو کم آورده گنبدت عرش معلی ست، حریمت دریا #کعبه می خواست به دیدار تو نائل بشود #سامرا تنگ در آغوش گرفتت، که نیا زائران، دور ضریحت لکَ لبیک شدند #کعبه: #شش‌گوشه ی توست ای پسر خون خدا معتمد، سنگ به آیینه ی آهت انداخت سینه ات برکه ی خون بود و دلت #عاشورا #داغ_انگور کم از #کوچه و #گودال نبود باده از شیعه گرفته چقدَر ساقی را

#مدح_حضرت_ابولؤلؤعلیه_السلام ای عشق دل اهل تبرّا ابولؤلؤ مِهر تو شده شرط تولّا ابولؤلؤ تا کور شود سنّی و اعدای ذلیلت خواندیم تو را سرور و آقا ابولؤلؤ بر لعل لب فاطمه لبخند نشاندی ای منتقم حضرت زهرا ابولؤلؤ تو لوتی قدّاره کش شاه ولایت تو مایه ی خوشحالی مولا ابولؤلؤ با ضربت تو ظلم سقیفه شده افشا با تیغ تو ثانی شده رسوا ابولؤلؤ حیدر به تو هر لحظه کند فخر و مباهات با یک نظر او شدی والا ابولؤلؤ وقتی که عمر را به درک کرده ای واصل شد شاد دل احمد طاها ابولؤلؤ وقتی که دریدی شکم نحس عمر را شد هلهله در عرش معلّیٰ ابولؤلؤ شش ضربه زدی بر عمر، اینگونه خریدی شش دانگ دل اهل ولا را ابولؤلؤ در معرکه با غیرت خود یک تنه رفتی محشر شده از عزم تو برپا ابولؤلؤ با کشتن آن بت شده ای فخر دو عالم هم فخر همه مملکت ما ابولؤلؤ بس باشرفی، حضرت جبریل سروده در مدح تو در عالم بالا ابولؤلؤ وقتی که تویی ناجی من روز قیامت هرگز نخورم من غم عقبا ابولؤلؤ ای کاش که نابود شود دشمن شیعه تا درب حریم تو شود وا ابولؤلؤ بهر فرج مهدی موعود دعا کن یک عمر شده ساکن صحرا ابولؤلؤ

#امام_حسن_عسکری_ع_مدح دل ساخته یک مدینه با سامرّا از بین دو صحن رفته تا سامرّا یک صحن به نام عسکری بین بقیع یک صحن به نام مجتبی، سامرّا #محسن_ناصحی

. #حضرت_نرجس «السَّلاَمُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْمَنْعُوتَةُ فِي الْإِنْجِيلِ الْمَخْطُوبَةُ مِنْ رُوحِ اللَّهِ الْأَمِينِ‏ السَّلامُ عَلَيْكِ يَا شَبِيهَةَ أُمِّ مُوسىٰ.» زدی پیوند «آل‌هاشم» و «آل‌یشوعا» را که‌تو ازسال‌های‌قبل دیدی خواب حالا را اگرچه جسم تو در بند کاخ روم بود، اما دلت از شوق اقیانوس طی می‌کرد دریا را کسی _غیر از تو_ از راز تو باید باخبر می‌شد تو خود اما خبرداری دلیل این معما را اگر ذکر تو «لاخَوفٌ عَلَیهم» شد در آن‌غربت به هرآیینه می‌دیدی دم «لا هُم یَحزَنون»ها را چنان از شوق «سُرَّ مَن رَءا» از قصر می‌رفتی که انگاری شبیه کعبه دیدی هر کلیسا را در آن شیرین‌ترین رویا چه‌ها رخ داد ای‌بانو؟ که بر دامان خود دیدی مسیحای مسیحا را همین که نام «نرجس» را برای خود پسندیدی از آن پس تا ابد نشناختی دیگر «ملیکا» را عروس حضرت زهرا شدن آن‌قدر لذت داشت که با سختی نمی‌رفتی مسیر دشت‌وصحرا را زبان شاعران حقا که از وصف تو الکن ماند چه باید گفت اوصاف «شبیه‌اُمّ‌ِموسی» را؟ جهان از ابجد نام بلند تو یقین دارد که روزی فتح خواهد کرد فرزند تو دنیا را «شفاعت کار مادرهاست، شاعرها خبر دارند» بیا لطفی کن ای مادر شفاعت کن دل ما را #مجتبی_خرسندی #حضرت_نرجس_خاتون_سلام‌الله‌علیها

#امام_عسکری__ع__روضه خون می چکد ز دیده ی در خون شناورم در بُهت چشم های گهربار مادرم سوز عطش به ریشه ی من تیشه می زند خشکیده شاخه های بلند صنوبرم در انتهای مغرب رنگ کبود رفت خورشید پر فروغ جمال منورم از هرم زهر و معجزه ی لخته های خون یاقوت سرخ گشته لبان مطهرم تا مغز استخوان شرر زهر رخنه کرد تفتیده کوره ای شده گرمای بسترم با هر نفس تمام تنم تیر می کشد چشم انتظار قطع نفس های آخرم در لحظه های آخر عمرم هوائیم افتاده شور کرب و بلا باز در سرم این آرزوی لحظه ی جان دادن من است با ذکر یا حسین رود جان ز پیکرم شاعر : وحید قاسمی

#حضرت_سکینه__س__روضه گل باغ ولایی یاسکینه چوزینب با وفایی یا سکینه سکینه مرتضی رانورعینی عزیز فاطمه، دخت حسین ی به دریای شرف تو در نابی ز نسل مصطفی جان ربابی گلی از گلشن آل عبایی توتالی گل خیر النسایی صفای بیت مولای غریبی بسان عمه جانت غم نصیبی تو دیدی کربلا و رنج و ماتم کنار عمه در ماه محرم چنان زینب صبوریت عجیب است تودیدی یوسف زهرا غریب است تو دیدی کربلا ،گلهای پرپر به دست دشمن بی دین کافر تو دیدی غرق خون جسم برادر که گشته اربا ارباپاره پیکر تودیدی اکبر در خون تپیده کنار پیکرش بابا رسیده تو گشتی زین مصیبت زار و محزون که شد قنداقه ی اصغر پر از خون تو دیدی غرق در خون حنجرش را کنار خیمه دیدی مادرش را تو دیدی اصغرششماهه جان داد به روی دست بابا امتحان داد تو دیدی خجلت سقای طفلان سرافراز است در بین شهیدان تو دیدی دست او از تن جدا شد به راه دین حق جانش فدا شد بدیدی تو لب عطشان عباس تو دیدی تیر بر چشمان عباس تو دیدی که عمو فرقش شکسته کنار پیکرش بابا نشسته تو دیدی کشته ماه علقمه را شنیدی عطروبوی فاطمه را تو دیدی که پدر شد قامتش خم شد از داغ برادر صبراو کم تو دیدی بر زمین افتاده پرچم تو دیدی غربت مظلوم عالم تو دیدی که پدر جان بر لب آمد کنار خیمه گاه زینب آمد تو دیدی ناله‌های خواهرش را سرشک غم وداع آخرش را تو دیدی با برادر گفتگویش تو دیدی عمه می بوسد گلویش تو دیدی غربت و صوت حزینش که سنگ کینه بشکسته جبینش تو دیدی تیر کین قلبش دریده ز قلب نازنینش خون چکیده تو دیدی شمر بر سینه نشسته دل فرزند زهرا را شکسته تو دیدی شمردون خنجر کشیده سر بابای مظلومت بریده تو دیدی آتش بر خیمه ها را سر بابابه روی نیزه ها را تودیدی دیده گریان قلب سوزان تن بابابه زیر سم اسبان تو دیدی عمه ی قامت خمیده بزد بوسه به رگهای بریده تو دیدی بریتیمان بی بهانه عدو می زد به کعب و تازیانه به زخم عمه ات دشمن نمک زد تو را و عمه هایت را کتک زد تو دیدی رنج و ماتم در اسیری تودیدی در سفر رنج کثیری تودیدی رنج و داغ و ابتلا را تو دیدی کوفه و شام بلا را تو دیدی که بزد در شهر کوفه سر بابا بروی نی شکوفه سر بابا بروی نی مقابل سرش را عمه زد بر چوب محمل عدو بنموده روزت را چنان شام بزد بر رویتان سنگ از لب بام دل توزین مصیبت‌ها کباب است که جای عمه در بزم شراب است بسوزانده عدو از کین دل او شرر زد از ستم بر حاصل او یزیدو روبرویش تشت زر بود میان تشت زر راس پدر بود عزیز تودم ازمحبوب می‌زد به لبهایش عدو با چوب می‌زد (رضایم) عبد درگاه سکینه که می گریم به یاد آن حزینه عزیز فاطمه دردم دوا کن نصیب نوکرت کرب و بلا کن رضا یعقوبیان حضرت سکینه (س) روضه

#امام_عسکری__ع__روضه نگاه کن که مرا غربتت کجا انداخت مرا حوالی بازار سامرا انداخت گدای شهر شمایم گدای لطف شما خدا به گردن من منصب گدا انداخت ز غربت حرمت کل سینه ام زخم است نگاه کن که غمت روی سینه جا انداخت مجاوران حریمت تمام ناصبی اند مرا همین غم عظما به ابتلا انداخت غم اسیریتان هم شبیه روضه ی شام عجیب نوکرتان را ز دست و پا انداخت برای غربتتان شعر کم سروده شده مرا حکایتتان یاد مجتبی انداخت مشخص است از این قافیه که آخر یار ز سامرا دل مارا به کربلا انداخت اگر چه کاسه به لبهای تو اصابت کرد ولی به جان لب شاه چوب را انداخت و روضه ی کفن و غسل و دفن و تشییع ات مرا به یاد شه و یاد بوریا انداخت تمام ایل و تبارم فدای روضه ی تو حسین مهر تو را در دلم خدا انداخت امیر علوی امام عسکری (ع) روضه

#امام_حسن_عسکری علیه‌السلام #قصیده‌واره 🔹اشک حسرت🔹 مردِ جوان دارد وصیت می‌نویسد می‌گرید و ذکر مصیبت می‌نویسد دنیا برای رحمت او جا ندارد آه این غریب از رفع زحمت می‌نویسد از شرح حال خود سخن می‌راند اما انگار در توصیف غربت می‌نویسد کاتب ندارد این امیر از بس که تنهاست از درد خود در کنج خلوت می‌نویسد غربت درِ این خانه را از پشت بسته‌ست مهمان ندارد؛ جای صحبت، می‌نویسد خمس و زکات شیعیان را می شمارد سهم فقیران را به دقت می‌نویسد در چند خط می‌گوید از حج و ثوابش این بند را با اشک حسرت می‌نویسد پیش از نمازِ واپسینش رو به قبله از خاطراتش چند رکعت می‌نویسد زندان به زندان با نماز و روزه و عشق دربان به دربان درسِ عبرت می‌نویسد حتی برای خشم شیرانِ درنده با چشم‌هایش از محبت می‌نویسد بعد از شکایت از جفای این زمانه در سر رسید فصل غیبت می‌نویسد ـ من زود دارم می‌روم اما میایم با احتیاط از رازِ رجعت می‌نویسد می‌نوشد آب و یاد اجدادش می‌افتد با رعشه از آزار شربت می‌نویسد سر را به پای طفل گندم‌گون نهاده‌ست بر طالعش حکم امامت می‌نویسد فردا خلیفه بر درِ این خانه با زهر از مرگِ او جای شهادت می‌نویسد بازارهای سامرا خاموش و گریان بر در حدیثِ حفظِ حرمت می‌نویسد با دست‌های کوچکش یک طفلِ معصوم نام پدر را روی تربت می‌نویسد #انسیه_سادات_هاشمی

#امام_حسن_عسکری علیه‌السلام #امام_عصر علیه‌السلام #غزل 🔹سایۀ سر🔹 من که شور عاشقی در سینه و سر داشتم صد هزار آیینۀ غم، در برابر داشتم هر شب از سامرّه در «سرداب غیبت» تا سحر روی صحبت در مدینه با پیمبر داشتم صبحدم آتش گرفت از آه سوزانم چمن سر چو از سجادۀ سبز دعا برداشتم باغ شد لبریز از خونِ دلِ آلاله‌ها باغبان می‌رفت و من چشمی ز خون تر داشتم لاله‌ها می‌سوختند از داغِ من چون چلچراغ بس‌که من در سینه داغ شعله‌پرور داشتم ای سرافراز دو عالم! ای شکوه سرو‌ها! در بلندای حضورت سایۀ سر داشتم ای تو با من مهربان‌تر از نسیم آشنا اُنس و الفت با تو از گل، نازنین‌تر داشتم ای سراپا عطر یاسین، ای بهارستان وحی! بی تو من حال شقایق‌های پرپر داشتم.. لطف زهرا داد امشب تا سحر تسکین مرا آشنایی با نوازش‌های مادر داشتم #محمدجواد_غفورزاده

#شعر_اخلاقی #حدیث | #رباعی 💠 #امام_حسن_عسکری (علیه‌السلام) «مِنَ التَّوَاضُعِ اَلسَّلَامُ عَلَى كُل مَنْ تَمُرُّ بِهِ» از نشانه‌های فروتنی، سلام کردن به هر رهگذر است. 📗 تحف العقول، ص۴۸۷ 🔹نشانۀ فروتنی🔹 هر حادثه با فروتنی شیرین است خاک از نفس باغچه، عطر‌آگین است همواره سلام کن به هر رهگذری افتادگی از نشانه‌هایش این است #هادی_فردوسی

#حضرت_سکینه علیهاالسلام #غزل 🔹قرار دل پدر🔹 وقتی مرا سکینه لقب داد، مادرم فهمیدم از تمام جهان رنج می‌برم.. باید برای واقعه آماده‌تر شوم باید که از احاطۀ اندوه بگذرم باید که کوه کوه، غم و التهاب را در رستخیز فاجعه طاقت بیاورم آهسته قد کشیده از انبوه داغ‌ها هفتاد و دو مصیبت عظمی، برابرم در من هزار خیمه صبوری به پا کنید من سوگوار داغ بزرگ برادرم من چارده بهار خزان می‌کشم به دوش من لحظه لحظه، شاعر گل‌های بی‌سرم نامم سکینه است، قرار دل پدر زین رو مرا «سکینه» لقب داده مادرم #خدیجه_پنجی

. #امام_عسکری کیستم من از غلامانِ قدیم سامرا کیستم جلدِ حریمش، یاکریمِ سامرا شکر عمری رزقم از دستِ کریمان می رسد از کریمِ در مدینه یا کلیمِ سامرا مزهّ دارد با مَصابیحِ الدُّجی، کَهفِ الوَری راه رفتن در صراطَ المستقیمِ سامرا گرچه شد تخریب این گلدسته ها و گنبدش کم نخواهد کرد از شانِ عظیمِ سامرا نسل اندر نسلِ ما را هم کفایت می کُند منصبِ کلبِ نگهبانِ حریمِ سامرا عطر و بوی کربلا دارد تمامِ مرقدش از نجف انگار می آید نسیمِ سامرا کاش می شد ساکنِ این قطعه بودم از بهشت کاش من هم می شدم عمری مقیمِ سامرا #مهدی_شریف_زاده

#مرثیه_امام_حسن_عسکری (ع) #گریز_به_کربلا #مهر۱۴۰۲ آقا سلام بر تو و بر سامرای تو زانوی غم گرفته دلم در عزای تو آقا سلام بر تو و بر پاره ی تَنَت یعنی نشسته یوسف زهرا به ماتمت رفتی و با غمت دل مهدی شکسته است گَرد فِراق تو به رُخ او نشسته است با ما بگو که با جگر اطهرت چه کرد ؟ زهر جفای دشمن دون با تنت چه کرد از یادمان نرفته شکستند حُرمتت ویران نموده دشمن تو صحن و تُربتت مسموم زهر کین شدی آقا وُ پَر زدی با رفتنت به قلب پسر هم شرر زدی شکر خدا سر از تن پاکت جدا نشد بر خاک سامرا بدن تو رها نشد شکر خدا سَرَت به روی نیزها نرفت خنجر به زیر حنجرِ پاک شما نرفت آقا سلام بر تو و لب های تشنه ات ( یاد حسین می دَمَد از نای تشنه ات ) #کربلایی_مرتضی_شاهمندی @mortaza110shahmandi. ایتا

#نوحه_واحد_سنگین_امام_عسکری (ع) پر  زده مرغ  دل  دوباره  تا سامرا زمین و آسمون  گرفته شور و  عزا واویلتا ، دل دیگه طاقت نداره واویلتا ،   آقای  ما   بی  قراره صورتشو ، امشب صاحب الزمان واویلتا  ،  رو  قبر  بابا  می ذاره یا حسن ، یا امام عسکری (۴) روی سینه هامون غُبار غم می شینه از   غمِ  عسکری  دلِ   پسر   حزینه واویلتا ، سینه شده چه غم فزا واویلتا  ،  سامره   گشته  کربلا از ستمِ ، دشمن بی حیا و  پست واویلتا ، می لرزه دستش از جفا یا  حسن   ،  یا امام  عسکری (۴) شده  شمع  دل  یوسف  زهرا  خموش به پیش چشم او رفته اِمامش زِ هوش صاحب عزا ، امشب صاحب زمونه صاحب  عزا  ،  از  غم  بابا  گریونه از   عطشِ   ،   بابا   به   یاد  کربلا صاحب عزا ، روضه ی سقا می خونه واویلتا   ،   واعطشا   به   کربلا (۴) #کربلایی_مرتضی_شاهمندی @mortaza110shahmandi. ایتا

شهادت امام حسن عسکری (ع) نوحه گلشن فاطمه گشته پرپر عالم از داغ او شد مکدر دیده ها خونفشان از غم او سامراگشته وادی محشر آه.برلب آمد جانش آه.بسته شد چشمانش آه.عالمی گریانش                 آه.یا ابالمنتظر مهدی فاطمه گشته محزون درعزای پدر گشته گریون می زند بر سرو سینه آقا غرق ماتم بود با دل خون آه.سامرا غوغا شد آه.همچو کربلا شد آه.شور عاشورا شد                  آه.یا ابالمنتظر سامرای توباشد بهشتم وغم تو بود درسرشتم بر درخانه ات من غلاممم عشق تو یاحسن سرنوشتم ای.اسوه ی عبادت تو.در ره سعادت کن.قسمتم شهادت                  آه.یا ابالمنتظر ابوذر رییس میرزایی (بهار)

اجرای نوحه به سبک زیر می باشد

شهادت امام حسن عسکری (ع) یا ابالمهدی سامرا غوغاست در عزای تو شورعاشوراست کشته ی زهرجفایی تو غریب سامرایی           آه و واویلا ازاین غم با لب تشنه تو سپردی جان دلغمین مهدی ازغمت گریان جان تو ازتن جداشد محشر کبری به پا شد            آه و واویلا ازاین غم در غم بابا گشته ای محزون بادوچشم تر بادل پرخون تسلیت یاحجت الله حضرت بقیه الله              آه و واویلا ازاین غم ابوذر رییس میرزایی (بهار)

شهادت امام حسن عسکری (ع) واحد آقا دلها به داغت مبتلا شد ماتم سرا ارض وسما شد مسموم زهرکینه گشتی درسامرا محشر به پاشد آقا عالم شده محشر ازاین غم صاحب زمان گرید زماتم ازکربلا زهرا رسیده در سامرا باقامت خم           آقا.یابن الحسن آجرک الله ای وای شیعه به دل خون جگر دید صاحب زمان داغ پدر دید باچشم گریان بین بستر بابای خود بی بال وپر دید آقا روضه میخونی تک وتنها شال عزاتو دیدم آقا ناله زدی دراین مصیبت آجرک الله یابن الزهرا          آقا.یابن الحسن آجرک الله آقا حسین حسین مرثیمونه توو روضه اشکامون روونه شبای جمعه مادرش تا سحر براش روضه میخونه ای وای باگریه میخونه حسینم خدالتریبی نورعینم ای بی کفن غریب مادر ازداغ تو درشور و شینم      آقا.حسین حسین غریب مادر ابوذر رییس میرزایی (بهار)

واحد بالا به این سبک خوانده میشود

#مرثیه_امام_حسن_عسکری_علیه_السلام این داستان زهر و جگر مستمر شده چشم پسر برای پدر باز، تر شده تغییر کرده رنگ رخت یابن‌فاطمه کز سوز سینه‌ات پسرت با خبر شده آثار زهر، صورتتان را کبود کرد معلوم شد که هر چه شده با جگر شده این تب که سوخت جسم تو تاثیر زهر بود؟ یا شعله‌ی در است ز تو شعله‌ور شده این تازگی نداشت که با یاد مادری در کوچه، قاتل پسری میخ در شده آه ای امام یازدهم ارث فاطمه است این‌گونه گر که عمر شما مختصر شده آقا دل شما نکند سمت کربلاست؟ که لحظه‌لحظه داغ دلت بیشتر شده خنجر نمی‌برید گلوی حسین را اما به روی گردن او کارگر شده خواهر که ان‌یکاد برای تو خوانده بود! دیگر چرا جمال منیرت نظر شده؟ ای بی‌ادب بلند شو از روی سینه‌اش سنگینی‌ات مصیبت این محتضر شده اوج مصیبت تو همین است خواهرت با کاروان شمر و سنان همسفر شده شاعر: #مهدی_مقیمی

#امام_عسکری_شهادت امشب دوباره در هوای سامراییم پشت در ِ دارالشفای سامراییم روضه به روضه ما گدای سامراییم سینه زنان ِ مجتبای سامراییم نام حسن آمد دوباره دیده تر شد ماه ربیع ما خزانی چون صفر شد دنیا نبود این مزد احسان ِ حسن ها با بی کسی سرگشت هر آن ِ حسن ها زهرای مرضیه است گریان حسن ها ای زهر می خواهی چه از جان حسن ها هر دو حسن پاره جگر رفتند ای وای با قلب از غم شعله ور رفتند ای وای امشب فلک ، جبریل را بی بال و پر دید ریحانه را نوحه کنان ، بهر پسر دید عالم امیدش را دوباره در سفر دید تنها نه مهدی ، یک جهان داغ پدر دید آه ای یتیمان ! رفت بابا در جوانی با مهربانان باز شد نامهربانی شکر خدا اصحاب ، تکفیرش نکردند با یا مذل المومنین ، پیرش نکردند در پیچ یک کوچه ، زمین گیرش نکردند در کودکی از زندگی سیرش نکردند صد شکر خانه قتلگاه این حسن نیست بی شمع و زائر ، بارگاه این حسن نیست ای سامرا ! مهمان مظلومت کجا رفت ابن الرضای سومین ، پیش رضا رفت آه از نهاد مهدی ِ او  تا خدا رفت دور از وطن چون کشته ی کرببلا رفت خوب است که خار بیابان بسترش نیست چشمی پی ِ عمامه و انگشترش نیست شد سامرا کرببلایی واحسینا مهدی کند نوحه سرایی ، واحسینا ای تن که زیر دست و پایی واحسینا تو زینت عرش خدایی ، واحسینا تدفین تو شد ماجرایی واحسینا جای کفن در بوریایی واحسینا #محمدحسین_رحیمیان

#امام_عسکری_شهادت #رباعی از زهر تمام پیکرش می لرزید پیوسته ز پا تا به سرش می لرزید افتاد حسن یاد حسن وقتی که در کوچه به یاد مادرش می لرزید #زهیر_سازگار

#امام_عسکری_شهادت سوختم از اثر زهر جفا مهدی جان قوتی نیست تنم را به خدا مهدی جان رعشه افتاده زپا تا به سرم میلرزد کن تماشا بنگر حال مرا مهدی جان جگرم پاره ولی پیکر من پاره نشد چه نیازی بود اینجا به عبا مهدی جان آخرین لحظه عمر است بیا یک لحظه صورتم کن به سوی کرببلا مهدی جان بدنم نیزه نخورده ست خیالت راحت مثل جدم نشد اعضام جدا مهدی جان جد ما را ته گودال همه سنگ زدند زد یکی هم به تنش با نوک پا مهدی جان دید از روی بلندی که برش گرداندند وای بر حال دل عمه ما مهدی جان #محمود_اسدی_شائق