eitaa logo
آذرخش
55 دنبال‌کننده
387 عکس
407 ویدیو
101 فایل
سعید لطیفی _طلبه حوزه علمیه خراسان: 1️⃣فلسفه 2️⃣کلام و عقاید 3️⃣روان شناسی 4️⃣سیاسی و اجتماعی 5️⃣زبان و ادبیات فارسی
مشاهده در ایتا
دانلود
آذرخش
بسمه تعالی انا لله و انا الیه راجعون. امشب، شب شهادت مادری است که در تمام عمر جای مادرت را برایت پُر کرده است! شبی است که همه تار و پودت احساس بی مادری می کند! شبی که حسرت آغوش پر مهر مادرت زنده می‌شود! شبی که آسمان نیمی از وجودش را به خاک می سپارد!!! شبی است، که یتیمان (ص) یک دل سیر بغض های درگلو خفته را فریاد می کنند!! شبی است که ماه از محاق بیرون نمی آید و ميل طلوع ، ندارد چراکه طاقت تماشای غسل شبانه و دفن غریبانه و اشک یتیمانه را ندارد! این مصیبت جان سوز را خدمت امام عصر (عج) و همه یتیمان آل محمد (ص) تسلیت عرض می کنم. امیدوارم امشب خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها میهمان خوابت باشد تا سر بر دامنش بگذاری و بغض های در گلو خفته را با اشک هایت فریاد کنی.... امشب، شب یتیمان است! قول بده برای من هم دعا کنی.... 🙏 @zarakhsh
بسمه تعالی این یک زبان حال است! شعری که تقدیم شما می گردد زبان حال حضرت زینت (س) هنگام دردل با مادرمان(س) است. غنچه بی باغبان از طرف غنچه ی بی باغبان لاله ی نو پای این بوستان عرض سلام و ادب و احترام مادر خوبم سلام و سلام بعد خداحافظی نیمه شب بال و پرم سوخت در تاب و تَب صبح که از خواب برخاستم تشنه و ژولیده تو را خواستم هرچه به اطراف نگاهم گذشت هرچه صدایت زدم و برنگشت بسم الهی گفتم و برخاستم از پدرم، مادر خود خواستم چونکه جوابی نشنیدم ز کس بیش تر از پیش کردم هوس چون به حیاط خانه بشتافتم پاسخ خود را به عیان یافتم ساکت و پژمرده و ژولیده سَر دوخته بودم نگاهم به در 🔥 ضربه قُنفُذ به خدا کار کرد روشنی روز مرا تار کرد خلاصه بابا به سرم شانه زد پشت سرم در غم تو ناله زد فضه بیا شانه ز دستش بگیر گریه نیاید به شاه دلیر فضه عجب بوی تو را می دهد!!!! تا به در خانه مان می رود سیِّدتی فاطمه سر می دهد. فضه برو در پی رؤیای خویش خانه و کاشانه و اولاد خویش خانه بی فاطمه ام خانه نیست بیت حَزان جایگه شانه نیست آنچه که من می طلبم از خدا دامن مادر نه آب و غذا چوبه ی در یاد تو را زنده کرد بیشتر از همه حسن (ع) گریه کرد هرچه که گفتم به دلت شور چیست؟ هیچ نگفت و مداوم گریست چونکه برفتیم به مسجد برای نماز خاطره کوچه عیان کرد راز برادرم حسین (ع) یک نیمه شب گشت گرفتار به چنگال تب صورت داغش پدر، بوسه داد لبان تشنه اش یکی جرعه داد چونکه در آغوش پدر گریه کرد به قتلگه دیدن تو وعده کرد روزی تو کرب و بلا می شود شام بلا، تشت طلا می شود وعده دیدار تو را چون شِنُفت چون گُل خندان، حسین، شکفت چون سخن از تشت آمد میان برآمد، طنین حسن(ع) ناگهان روزی من تشت طلا می شود؟؟؟ تشت طلا شام بلا می شود؟؟؟ پدر، حسن (ع) را به عبایش گرفت زیر عبا زمزمه ای درگرفت چونکه نجوای پدر تام گشت برادرم حسن (ع) آرام گشت وعده دیدار خودش را نگفت شوق وصالش به سحر را نگفت فضه بیا و کفنم را ببین خلعت خوشبختی من را ببین.... ادامه دارد اما عمومی نیست!! (سعید لطیفی شام شهادت 1400) @zarakhsh
بسمه تعالی بدون شرح...... @zarakhsh
بسمه تعالی دلم تو را میخواست! یلدای ما از آن روز آغاز شد که خورشید حضورت غروب کرد! و هنوز این شب سرد و تار و طولانی ادامه دارد...!؟ بیا تا این شب طولانی پایان پذیرد!! اللهم عجل لولیک الفرج. @zarakhsh
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
بسمه تعالی خسارت های پنهان! استاد صفایی حائری. @zarakhsh
سند (4).docx
43.1K
بسمه تعالی مقاله امسال! عنوان : نَه، او نَمُرده است! (اثبات شهادت حضرت زهرا (س)در منابع شیعه و سنی) گلچینی از مقاله! زبان حال حضرت زهرا (س)هنگام وداع : «علی جان! مگر از پدرم نشنیدی که :من برای هم مادری کرده ام! شاید با دلی پر خون از میان شما رخت برمی بندم اما دلم را نزد شما به جای می گذارم! که مبادا گمان کنند آنان را فراموش کرده ام! علی جان! سلام مرا تا به فرزندانم برسان تا بدانند چه قدر دوستشان دارم و آغوش من تنهایی هایشان است. علی جان دیگر اصرار نکنم! سلام مرا به آنان برسان❤️😔!» @zarakhsh
سند (5).docx
18.5K
بسمه تعالی (س) شبه دوم ) ❌) عرب اجازه نمی دهد دست به روی زن بلند کند چه رسد به اینکه زن حامله را با ضرب و شتم به قتل برسانند؟🤐 ✅) پاسخ مستدل و مستحکم را در این متن مشاهده نمایید. @zarakhsh
سند (6).docx
16.1K
بسمه تعالی شبه سوم) ❌) اصلا در عصر ظهور اسلام خانه ها در نداشته است که خلیفه دوم بخواهد آن را بر دختر پیامبر (ص) به آتش کشد؟ ✅پاشخ این پرسش را در این متن مشاهده نمایید. @zarakhsh
بسمه تعالی سردار سلیمانی! صفحات تاریخ این ایام را سرباخته و سینه سوخته به نام خود ثبت کرده است بی آنکه به دنبال نام و نشان باشد! من او را نمی شناختم تااینکه خدایش، او را جهانی کرد و اینک که به یادش دست به قلم شده ام هراسانم.. آن دارم اگر درراه مانده‌ی بی مقداری مثل من قلمش در سردار ناله کند دل های عاشقان سردار رمیده شود!! بزرگی، چون سردار کجا؟ کوچکی بی مقدار کجا؟!! من او را نمی شناسم همین قدر می دانم که بندگان خدا در فراقش گریستند و محبوب دل آدمیان بوده و خواهد بود.❤️ من او را نمی شناسم فقط همین را می دانم او حقیقتا یک سرباز بود 😭! @zarakhsh
عقاید برای کودکان.pdf
13.5M
بسمه تعالی ممنون افشار عزیز.... چندی پیش برادر عزیز آقای افشار زحمت ویرایش این نوشته بنده را دوش کشید و انصافا بعد از های ایشان، و جان تازه ای به خود گرفت! امیدوارم اجر حقیقی و کامل را از دستان پر مهر امام زمانه خویش (عج) دریافت نماید. وظیفه خود دانستم علاوه بر گفتار در نوشتار نیز از ایشان قدر دانی نمایم. @zarakhsh
4_5917763965160524557.mp3
6.46M
🔈 سوال حضرت یحیی از شیطان درباره چگونگی رفتارش با بندگان 🔺 📌 برشی از شرح خطبه هفتم دوره «شرح نهج البلاغه» ⏰ مدت زمان: ۴:۲۹ برای مشاهده متن پادکست می توانید اینجا را کلیک کنید. @Taalei_edu
بسمه تعالی سفرنامه (به سوی پایتخت!) یادش بخیر آن روز ها که با ذوق و شوق به تماشای «» می نشستیم! چه قدر خانواده با آن رفتار های نامعمول شان از اینکه راهی تهران می شوند گِرد هم شادمان بودند! وقتی که سوار اتوبوس شدم حزنی بر دلم سایه افکند و احساس تنهایی می کردم... من و سعدی در این نقطه مشترک‌ ایم که از احساس شوق آلودی نداشته ایم! نمی دانم چرا اینقدر از سفر گریزانم و ها را خوش نیایَدَم! استادی می گفت: «سفر ترک عادت است و همینکه آدمی از حریم امن خود فراتر می رود، با انسان ها و اتفاقات غیر قابل پیش بینی مواجه می شود و اين مواجه استعداد های او را به تپش خواهد افکند تا قدری به گراید! باری! سفر ترک عادت است و همین مواجه و همین ترک عادت با همه تلخی ها و شیرینی هایش ختم به رشد و تو خواهد شد! سعید! گوش های دلت را باز کن! صدایی نمی شنوی! انگار می گوید : «تو تنها نیستی! من پیشتم!!» به خدای محمد (ص)سوگند 'خیلی محتاج دعایتان هستم 🙏 (یاداشت اولین لحظات سفر) @zarakhsh
بسمه تعالی اندر احوال مترو تهران هنوز صفحه دل از التهاب سفر خالی نشده بود که به تهران رسیدم ! آری! تهران، شهری شلوغ و پر رمز و راز!! هنگامی که مشهد را ترک می گفتم، دوستانم به شدت مرا از اعتماد کردن به مردم تهران بیم دادند و آنقدر آهنگ خطر در گوش هایم نواختند که از اولین لحظه ورود به تهران تا آخرین لحظه خروج از آن ، نگاهی بد بینانه به مردم داشتم! اصل بر بی اعتمادی بود و مدام زیر لب زمزمه می کردم « احساسی شدن ممنوع» «تو استاد منطق بوده ای! عاطفی رفتار کردن ممنوع»!! صدای اگزوز هر موتوری که نزدیک میشد، گارد دفاعی به خود می گرفتم و هر زنی که به سمتم می آمد را شیاد می پنداشتم !! ایام به دشواری می‌گذشت ! خب اولین بار بود که به تنهایی مسافرت می کردم خصوصا که درطلیعه ورود به تهران خانمی بی اعصاب هنگام خریدن بلیت مترو صدایش را برایم بالا برد! با خود می گفتم : « الحق که این زن تهرانی است! کجای دنیا بر سر مسافر راه نابلد داد می زنند!! اصلا اگر من راه بلد بودم دیگر تو را استخدام نمی کردند!!» موج، موج مسافر بر شانه مترو می نشست و فوج، فوج مسافر از این مرکب پیاده می شدند!! مات و مبهوت جمعیت شده بودم که نقشه جامع خط های مترو تهران نگاهم را جلب خود کرد!! انگار نقشه رگ های آدمی بود!! چندین خط مترو، در هم تنیده و منظم!! ماشاءالله اکثر نقاط مهم و اساسی تهران را پوشش داده بودند!! من از روی همان نقشه ایستگاه مقصد را نظاره و شماره و شکار کردم!.... سعید حساس قصه ما که جدا طرفدار ماسک و فاصله اجتماعی است مجبور شد پا درون مترو ای گذارد که جا برای سوزن انداختن نداشت! سه تا ماسک زدم و «اللهم اجعلنا فی درعک الحصینه...» می خواندم! باورم نمی شد که یک روز باور هایم را زیر پا گذارم!.... عجب جمعیت انبوهی! و چه آدم های متفاوتی! و جالب تر آنکه برخی دخترکان، واگن بانوان بر ایشان تنگی می کرد لذا در واگن شلوغ آقایان حاضر می شدند! وضع برخی از جوان مردان!! نیز بهتر از آن دخترکان نبود، قصد سرزنش کردن ندارم اما حالم به‌هم می خورد از ترکیب رنگ لباس هایشان! دلم میخواست دم گوشش بگویم : «به تو هم می گویند مَرد....» در این میان بوی عطر و ادکلن برخی از فهمیدگان و فرهیختگان شامه آدمی را نوازش می کرد! و آبی بر آتش رفتار زننده دیگران بود!! @zarakhsh
بسمه تعالی سفر نامه پایتخت «کم باشه حلال باشه» از مترو که خارج شدم یکی از دوستان تماس گرفت و پل حافظ قرارگاه ماگردید همین طور که به سمت پل در حرکت بودم نگاهم اطرافم را می پایید چون از طرفی جیب بر ها بودم و از طرفی هم بودم با فرهنگ مردم تهران آشنا شوم. انگار مسافری بودم که به رفته است! لابه لای همین کنجکاوی ها نگاهم به تابلو یک دوخته شد، سردر آن نوشته شده بود : «، » نمی دانم یک تبلیغاتی بود یا واقعا از عمق اعتقاد فروشنده بود!!! به هر حال من اصلا تمایلی به ساندویچ خوردن نداشتم لذا از کنار این شعار عبور کردم! انصافا تهران شهر شلوغی بود، مردمانش مشغول خودشان بودند و گویا گَرد خودخواهی و تنهایی بر این شهر پاشیده بودند!!! وقتی آدرس پل حافظ را از آقایی پرسیدم حتی حال حرف زدن نداشت مثل ها با انگشت راه را نشان داد!!! هیچم از خاطر نخواهد رفت، آن لحظه ای که عمویم آدرسم را خواست تا مرا به‌خانه شان برساند!! وقتی اسم خیابان را از جوانی پرسیدم با بی تفاوتی گفت : « از مَپ نگاه کن» بس عجب!! چهار کلمه صحبت کرد اما یک کلمه نگفت «» چون ما در خیابان ولیعصر بودیم!!! شاید با خود بگویید : «همه جا خوب و بد دارد نباید تر و خشک را در آتش خود بسوزانی....» باری! سخن شما کاملا صواب است اما من خودم از یک راننده تاکسی _که تهرانی هم بود _شنیدم : «تهران شهر خطرناکی است سعی کن هرچه زودتر به شهر خود بازگردی...» آری! ایشان درست می گفت، اصل بر عدم اعتماد است مگر آنکه خلافش اثبات شود! @zarakhsh
بسمه تعالی سفر نامه پایتخت حرم امام خمینی.... راستش را بخواهید وقتی که همت بر مقبره امام خمینی ره گماشتم، هیچ نمی پنداشتم که فضایی داشته باشد و درونی را سازد! باخود می گفتم : « امام خمینی ره هرچه قدر هم که بزرگ باشد بالاخره امام نیست لذا توقع از زیارت قبر ایشان نداشتم» تا اینکه از تاکسی پیاده شدم! نگاهم به ساختمان افتاد! ناخودآگاه گام هایم را کوتاه کردم و دریای درونم توفانی شد! باخود سخن می گفتم و با امام ره می کردم! از نفس مطمئنه اش می گفتم و التماس دعا داشتم! از دلِ بندْ شکسته اش، مدح می خواندم و التماس دعا داشتم بلکه دعای خیر ایشان شود و بندهای دل آدمیان را بُگسَلَد! به قول مولانا : «بند بگسل باش آزاد ای پسر...» وقتی وارد حرم شدم و نگاهم به قبر سبز رنگ ایشان افتاد بی اختیار اشک هایم بر گونه هایم می غلتید!! انگار کسی درونم می خواند!! مدام چهره امام ره در برابرم زنده میشد!!! خودم را به ضریح رساندم و تا جایی که جان داشتم گریه کردم!!! این چه حالی بود!! از ادب، چند بیت شعر ، همچون آذرخش بر صفحه تابید و چند لحظه آسمان تاریک دلم را روشن کرد!! دریغ که نتوان نوشت آن اشعار را...!! دلم نمی خواست از حرم خارج شوم، زیارت نامه هم در آنجا معنا که خود را به خواندن مشغول سازم و حظی از این بوستان صفا ببرم!! آری!! زیارت نامه ی حرم خمینی، بر صفحه قلب آدمی نگاشته شده است لذا صفحه دل گشودم و 45 دقیقه زیارت نامه خواندم.... زیارت نامه نبود! نامه بود! بهانه ای بود که نزد امامش حاضر شود و نسخه بگیرد!! امامی که از جنس خودمان است اما من جنس اسفل و ایشان جنس اعلی.... در پی من بودند و من دل را به ضریح گره زده بودم!! تلفن همراهم زنگ می زد و میان امام و مأموم فاصله می انداخت باید وداع می کردم با اینکه مرا میل ماندن بود!!! اولین بار بود امام ره را زیارت می کردم امیدوارم بار نباشَدَم!! @zarakhsh
بسمه تعالی سفر نامه پایتخت دو سیخ جگر پدر، سفارشم کرده بود به محض اینکه تهران از پنجره اتوبوس نمایان گشت، عمویم را با خبر سازم تا مرا به منزلش برساند! چون به تهران رسیدم، یاد سفارش پدر افتادم! هیچم تمایل نبود، دلم میخواست تنها خود را به عمو برسانم و غافل گیرشان کنم! دلم میخواست ای که بیست سال گِرد خود تنیده بودم، دریده شود اما بیم آن داشتم که خروجی این پیله، خبیث باشد نه ای لطیف!! به هر حال، فرمایش پدر را توتیای چشم خود نهادم و عمویم را با خبر ساختم! خوشبختانه هزاربار تماس گرفتم و یک بار پاسخم !! چرخ های کوله بارم را تیز کردم و قلب تهران را با مترو نشانه گرفتم!! میدان شهدای هفت تیر، مترو را بوسه دادم و با شور و شَرری جوشان خیابان های تهران را زیر پا می نهادم ، منزل عمو بود اما دریدن پیله ها و ها!!! کیلومتری! پیاده گز کردم! به شدت گرسنه بودم و خیلی دلم میخاست خودم را جگر میهمان کنم!!! شاید مرا بگویی خب چرا جگر؟؟ مگر رستوران ها و فست فود های شیک و آنچنانی در تهران کم بود که صابون جگر به دلت می زدی؟؟؟ گفته آمد که هدف از سفرم پیله ها و صفحه دل از تعلق ها!!! بود دلْ میخواست به تماشای مناظر چشم بدوزم و با حوداث غیر قابل پیش بینی در پنجه شوم، خاطره های جدید در دیوان تجربیاتم مرقوم نمایم! های شیک و فود های کلاس بالا مثل در هر کوی و برزنی رشد کرده اند! و کمتر کسی است که ظرف این غذا خوری ها را نکرده باشد 😉 لذا من به دنبال جگرکی یا کله پزی بودم!! آدم های خاصی مشتری این مدل تغذیه هستند خیلی دلم میخواست داش مشتی های تهران را بشناسم و لوطی های آن دیار را شخصيت شناسی کنم!!! جای شما خالی!! دو سیخ و یک سیخ با نان سنگک و چند شاخه ریحان بنفش☘ را به کمال خودشان رساندم و این کمال رسانی را با آبعی سرعت بخشیدم 😁!!! در آن جگرکی پیر مردی شکم گنده و والبته راد مرد نشسته بود و یه تنِ شش سیخ جگر و دو شیخ چربی سفارش داد!! وقتی نگاهش به ظرف من افتاد که فقط دو سیخ جگر و یک سیخ چربی سفارش داده بودم! ابرو درهم کشید و با تعجب گفت : « پسر جان!! مرد باید برای رزق و روزی اش کار کند، پس باید صبحانه ی مردانه ای هم نوش جان کند!! دوسیخ جگر صبحانه نيست است..» بین دو لبه قیچی قرار گرفته بودم از سوی دلم میخواست با مردم ارتباط بگیرم و از سویی ظرف دلم از اعتماد خالی بود!!! به هر حال دل را به دریا زده، گفتمش : «شاید دوسیخ جگر میان وعده مردان باشد اما صبحانه ای کامل برای و است» دست مریزاد!! ناز شستم!! چنانش پاسخ گفتم که گره از ابروانش باز کرد!! در کمال ادب صبحانه را به پایان رساندم. تا عزم کارت کشیدن کردم، بانگی برآمد : «این جوان مهمان من است...!!» باری! صدای همان پیرمرد بود! به گمانم تحت تاثیر پاسخم قرار گرفته بود یا شایدم میخاست اعتماد سازی کند تا نقشه شومی پیاده کند! (مرغ خیالم به هزار جا پرواز کرد! گفته بودم که دوستانم هنگام وداع مرا به شدت از ساده انگاری، برخورد های عاطفی و اعتماد به مردم نهی کرده بودند! ) به هر حال از مهمان نواری پیرمرد تشکر کردم و خودم دست به جیب شدم.... در همین هنگام بود که عمویم تماس گرفت....!!! @zarakhsh
بسمه تعالی مادرتان سلام رساند! اگر کسی پرسید : «چرا شدی؟؟» بگو :برای اینکه سلام حضرت فاطمه (س) را به برسانم!!! نمی دانم چرا این جمله حضرت زهرا (س) شدیدا قلبم را درگیر کرده است! آنجا که لابه لای سخنانش فرمود : «علی جان! تا قیامت سلام مرا به برسان 😭» فرارسیدن شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را خدمت شما تسليت عرض میکنم. التماس دعا. @zarakhsh
بسمه تعالی نامه ای به مادرم! «بسم الله الرحمن الرحیم» از پسری درراه مانده و سرشکسته به مادری رهبر و سربلند! از حالی آشفته و پریشان به تجلی مقلِّبُ القلوب والاحوال! از فرزندی پوچ و بی خاصیت به مادری که معنا بخش گستره گیتی است! از اشکی به گونه غلتیده به مادری زِ غصه خمیده! مادر خوبم! نمی دانم اکنون کجایی؟! و چگونه شبت را سحر می کنی؟! نمی دانم؟! و همین ندانستن و ندیدن است که گاهی دلم را تاریک می کند و سرمای زندگی استخوان هایم را می سوزاند! نمی دانم کجایی؟! اما ‌‌به نیکی می دانم که هرگز را زیر پا نمی گذاری و تکالیف مادری را به میشناسی و به می انجامی!!! از این رو چون بانگی برآید که فردا، عقد فلانی را می خوانند! خود را به مراسم عقد می رسانم بلکه را احساس کنم!! هرکس نداند من خوب میدانم که ازدواج فرزندانت را وظیفه مادری خود میدانی! با اشک شوق در مراسم عقدشان حاضر می‌شوی! در حقشان خیر میکنی!! و عروس و داماد را به میسپاری!! وقتی که آسمان دل «علی» خالی از قرص ماهِ بود و این خلأ، آزارش می داد! آدرس تو را دادم و گفتمش : «به مادرت فاطمه زهرا (س) بگو، اینک زمان سُکنا گزیدن جوانی اَم در ساحل ازدواج فرا رسیده است! لطفا هوای دل پسرت را داشته باش!!»..... بعد از آن صميمانه بود که علی با دعای خیر مادر، غروب آفتاب سه روز بعد ازدواج کرد!! نمی دانم کجایی؟! اما چونکه بانگی برآید فلان خواجه !! شستم خبر دار می‌شود، می توان حضورت را در تشیع جنازه احساس کرد و صدای گریه ای که لااله الا الله می گوید را و کرد!! مگر می شود کسی سالیان سال سیاه پوش عزای پسرت (ع) باشد و تو در تشیع جنازه اش مشارکت نکنی!! مادر خوبم! هر بار که دلم، می گشت!! دلم گوشه چادرت را می خواست که سر بر دامن ت گذارم و یک اشک ریزم!! بارها و بارها با یقینی کامل برایت نوشتم! می دانستم با همه هایم! در زمانی مناسب و مکانی مساعد پاسخم خواهی داد! دیشب عجیب آسمان می بارید!! انگار درد فراقت بر سینه اش سنگینی می کرد! از حرم که خارج شدم و زیر باران گام بر می داشتم، ها را اشک بار تماشا می کردم، کاروانی سیاه پوش با نوایی دلنشین، نگاهم را ربود! هوا سرد بود و همگی خیس شده بودند اما با نشاط بخش به سرزنان به سوی حرم می تاختند!! ناگهان جمله ای به ذهنم رسید که اشک هایم را دوچندان کرد : «ای کاش همین کاروان امشب در اقامه عزا می کرد 😭....» ای مادر مهربان! ای گردش خورشید و ماه! ای آفرینش آسمان و زمین! ما را بدون تو زمستانی است سخت! که اگر دستان پر مهرت بر سرمان نباشد، قلب هایمان یخ خواهد بست! ! @zarakhsh
بسمه تعالی سفر نامه پایتخت. ازدواج!😭 از آن روز که یوسف کنعانی ما (عج)، بر ها و کوتاهی هایم چشم فروبست و با بزرگ منشی، بر سرم نهاد، ای شفاف و صادق، فراروی من نهاد تا صبح و شام، سيمای درون را به تماشا بنشینم و از دل بزدایم! عمامه، دفتری نو برمن گشود تا خاطرات ارزنده و را برای آیندگان به یادگار گذارم. از آخرین سفرم به تهران دوازده سال می گذشت! و 5 سال بود که عمویم را ندیده بودم! چون خبر به گوش عمو رسید با سرعت خودش را به من رساند! در برخورد اول مرا نشناخت‌! حق داشت که نتواند مرا بازشناسد! آنهم با که هیچ گاه مرا درآن ندیده بود! سر و صورتم را بوسه داد و های پنهانش را به روشنی دیدم!! بسیار از طلبه شدنم خرسند بود!! می گفت : بوی پدرم را می دهی!! یاد پدرم را زنده کردی!! اشک هایش را پاک کردم و را خدا بیامرزی دادم! به منزل رسیدیم و همه اقوام و خویشان گِرد هم جمع بودند و مرا می کشیدند!! چون به درون خانه پا نهادم اشک به چشمانم نشست!! کودکان قد و نیم قدی را دیدم که اصلا نمی شناختم!! 5 سال بود که خویشان تهرانی را ندیده بودم!!! نُقل مجلس شده بودم و چشم به دهان من دوخته بودند! از همه کس و همه چیز می پرسیدند و پروانه وار از این پذیرایی می کردند!! شعله احوال پرسی ها که فروکش کرد بحث های دیگری به کرسی نشست و من فرصت یافتم! لابه لای گفت و گو ها، ها، قهقهه ها، شستم خبر دار که گلوی نزد گیر کرده است، از قضا فریبا هم یک دل نه صد دل، عاشق شده است !! علیرضا پسرِ عموی من و فریبا هم دخترِ عمویِ دیگر من بود! خودم را به علیرضا رساندم و فریبا در آشپزخانه بود اما حرف های من و علیرضا را استماع می کرد! وقتی با علیرضا از دَم زدم، فریبا خودش را به ما نزدیک تر کرد تا خوب استراق سمع کند! حالش را درک می کردم! عاشق شده بود و انسان آنکس که عاشقی را سرزنش کند به قول : « تو خود چه جانوری کز عشق بی خبری؟!!» خلاصه! علیرضا را عاشقی دادم و از ازدواج خواندم! آرام آرام دامن بحث را کوتاه کردم و راز پنهانی که در دل داشت آشکار ساختم!! گفتمش : « شما، دل را به دل فریبا گره زده ای!! آنهم گره ای که جز با باز نمی شود!!» انگار منتظر بود ، کسی برایش از عشق بخواند تا اشک بریزد و مجلس روضه به پا کند! علیرضای سی ساله ما، راننده تاکسی بود و تجربه تلخ ، زخمی عمیق بر سینه اش انداخته بود!! «با هرکه شدم سخت به مهر آمد سست!!» به بهانه ی ، از خانه بیرون زدیم و سفره دلش را برایم باز کرد!! 8سال از من بزرگتر بود اما در برابر من می گریست!!! و امید داشت گره اش به من باز شود!! دلش می‌خواست ازدواج کند اما کسی را نداشت که مشکلات اش را با او درمیان گذارد!! آرام اش کردم و قول شرف دادم از آبروی ام برایش مایه بگذارم و همین امشب او را به مراد دلش برسانم!!! پله ها را آرام آرام بالا می رفتم و در دل با خدا مناجات می کردم!! : « خدایا این جوان به یک پناه آورده است! دستش را به دست یک داده است تا گره از کارش باز کند!! می دانم من آبروی نزد تو ندارم! می دانم وجودم سراسر پلیدی و است! می دانم در لباس هایم! اما تو به چشم های بارم نگاه کن! از تقصیرات من بگذر و دعای من را در حق این جوان مستجاب کن! من بی آبرویی بیش نیستم اما تو به آبروی ام مرا ببخش و تلاش مرا در حق این جوان به نتیجه برسان... 😭» در حال و هوای خودم بودم که ناگهان خود را طبقه چهارم یافتم! اشک از گونه هایم پاک کردم و پدر داماد را صدا زدم. هرچه و و شعر و آموخته داشتم به کار بستم!! ، ریش هایش را خاراند وگفت : «حال که پیش قدم شده ای باید خودت هم فریبا را از برادرم کنی!!! اشک به چشمان آلوده ام نشست!! دلم را التماس می کردم که بارانی نشود!! با پدر عروس، هم سخن شدم و رضایتش را اعلام کرد و ریش و قیچی را به سپرد!!! کار تمام بود!! می دانستم فریبا هم است!! من بیلط قطار گرفته بودم و باید آماده رفتن می شدم!! به بهانه جمع کردن وسایل، خود را به گوشه اتاق رساندم و در شکر یک دل سیر گریه کردم!! خدایا تو را به تمام بزرگی هایت که صدای این طلبه و دل شکسته را شنیدی و آبروی عمامه اش را کردی!!! علیرضا که روی زمین بند نمی شد مرا به راه آهن رساند و حسابی سپاسم گزارد!! بارها گفتم که من هیچ کاری برایش نکرده ام، این خدا بود که اشک هایش را دید و ترین بنده اش را خیر قرار داد!! آخرین جمله ای که به علیرضا گفتم، اولین حقیقت زندگی من است : «من خسی بی سر و پایم که به سیل افتادم آنکه می رفت مرا هم به دل دریا بُرد.... » 👇👇👇👇
..... علیرضا رفت و من حال عجیبی داشتم روی صندلی، زیر آسمان نشستم و آرام و بی صدا اشک ریختم!! من بسیار تر و بی آبرو تر از آن هستم که مردم مرا بدارند! اما همین عمامه مرا بزرگ داشت و آبرویم بخشید!! مسافر خسته ما، چند جمله ای با امام خمینی مناجات کرد و تهران را ترک گفت! @zarakhsh
بسمه تعالی آموزگار سخت گیر! تجربه! عجب معلم سخت گیری است اول امتحان می گیرد آنگاه درس می دهد. @zarakhsh