eitaa logo
امام حسین ع
17هزار دنبال‌کننده
389 عکس
1.9هزار ویدیو
1.9هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
. عليه_السلام ‌ نه اینکه دست تقدیر و زمونه منو اینجا دعای مادر آورد نمک خوردم نمکدونُ شکستم گداتون دیگه شورش و در آورد تو هل من ناصرُ خوندی و باید با گریه بین روضه یاورت شم نمیام رو سفید شم پیش مردم میام هیات سیاهی لشکرت شم می دونم بدجوری از پا میفتم همین که دستم از دستت جداشه پاشو تو راه کج میذاره آقا کسی که با شما رو راس نباشه میخوام خاک قدم هاتو ببوسم اگه عمری نشستم بین راهت میگن جون واسه ی آدم عزیزه عزیزم جون من نذر نگاهت شنیده آب و روی شاه بستن اگه نوکر شبا می خوابه تشنه دلت میخواد چجوری قربونت شم؟ فقط لب تر کن ای ارباب تشنه مقاتل هم شهادت می دن اینو غریب تر از تو نیس بین اماما نمیاد حرف تازه رو زبونم دو خط روضه به یاد پیر غلاما اگر کشتن چرا آبت ندادن چرا زان در نایابت ندادن اگر کشتن چرا خاکت نکردن کفن بر جسم صد چاکت نکردن .
. می خونم براتو لالایی علی تویی که به دردام دوایی علی داره گریه هات دور می شن ازم منو می کشه این جدایی علی هوای چشام خیس و بارونیه غمت فک نکن داغ آسونیه ببین میخورم بغضمو پیش تو دیدی خیمه بی تو چه ویرونیه! علی جون مادر، جون فاطمه پا گهوارهء تو کلافن همه شده آینهء دقّ ما مشکی که شده پاره پاره توی علقمه ✍ .
. قراره زندگی هامون همش دور و برت باشه تموم زندگیم روضه س تا حرف اصغرت باشه صدا پیچیده تو خیمه صدای اصغره انگار رباب از غصه دلخونه بازم اصغر شده بیدار ببخش ای کودکم ، مادر نداره قطره ی شیری تو که حال منو دیدی چرا آروم نمی گیری بابات تنها توو مِیدونه دلش پر غصه و درده صدات و بشنوه ایکاش صداش کن بلکه برگرده اجابت شد دعام ، بابات نشد گریَه ت فراموشِش میخاد آبِت بده ، مادر! بخواب آروم توو آغوشِش چه سخته ، روضه سنگینه حسین با کودکش اومد برای قطره ی آبی حسین به دشمنش رو زد چی شد اصغر شده خاموش چرا توو دشت غوغا شد گلوش خشکیده بود اما با تیر حرمله وا شد حسین و اضطرار ای وای چرا حیرونه توو این دشت اومد سمت حرم اما چرا هی اومد و برگشت
خیلی سخته اسیر بلا بشی زیر بار درد و غصه تا بشی از کوچه تا خونه راهی نباشه اما واسه مادرت عصا بشی وقتی آهت توی سینه سد میشه برای دل تو خیلی بد میشه چادر  مادرتو  لگد  کنن به خدا غرورتم لگد میشه به خدا دلی که نا امید میشه خوشیاش یه دفعه ناپدید میشه یکی دس رو مادرت بلند کنه یه روزه همه موهات سفید میشه حرفایی هس تو گلو گیر میکنه آدمو از زندگی سیر میکنه  مادر جوون اگه خمیده شه معلومه که بچه شو پیر میکنه مادرم غماشو با ما نمیگفت بعضی حرفاشم به بابا نمیگفت میدونستیم که همش درد میکشه شب تاصبح بیداره -امّا نمیگفت برا رفتنش خدا خدا می کرد دلامونو به غم آشنا می کرد با همون دست شکستش تو نماز شبا همسایه ها رو دعا میکرد حالا هر اتفّاقی که بود گذشت منم و یک جگر سوخته و طشت جیگرم تو کوچه سوخت اونروزی‌که مادرم با دست دنبالم می گشت میذارم رو دوش گریه سرمو می زنم ناله های آخر مو بخدا میمیرم و زنده میشم می بینم  تا قاتل  مادرمو حق بده بشینم و زاری کنم سیل گریه از چشام جاری کنم اومد و تو کوچه راهمونو بست به خدا نشد که من کاری کنم حق دارم اگه پرم درد میکنه هم دلم هم جیگرم درد میکنه سر مادرم تو کوچه داد کشید از همون موقع سرم درد میکنه .
. چی میشه که منم امروز میونِ زائرات باشم؟ یه بیمارِ نظر کرده تویِ دارالشفات باشم تمومِ آرزوم اینه، یه بارم که شده حتیٰ بیام تا خادم و جاروکشِ صحن وسرات باشم واسه پروازِ رو گنبد ندارم بال و پر امّا میتونم کلِّ عمرم روغبارِ زیرِ پات باشم چه حسِّ خوبیه...کنجِ رواق عاشقیت من هم یه روضه خون واسه جدِ غریبِ کربلات باشم ببار ای حضرت بارون که خیلی این روزا تشنَه م می شم سیراب ... وقتی که تو صحنِ باصفات باشم نمی خوام تاج شاهی رو ، تویی بالاترین ثروت چی کم دارم توی دنیا تا وقتی که گدات باشم؟ منصوره محمدی مزینان ✍ 🌹
. رفتی و بعد تو هیچکی نیومد بگیره از حالمون یه خبری خونه سوت و کوره! تنهاتر شدیم خیلی سنگینه غم ِ بی مادری بعد تو، بابا شبا توو نور ماه میشینه مظلوم؛ گریه میکنه ذوالفقار و درمیاره از غلاف بیصدا، آروم؛ گریه میکنه بعد تو افتاده از خواب و خوراک از غمت میسوزه توی تب حسن(ع) بابا میگه پسرم بهم بگو... با خودت چی میگی زیر لب حسن(ع)؟! مبهمه حال و هوای زینبت(س) رنگ بغض و غم به خونه میزنه می شینه روزا کنار چادرت موهاش و با گریه شونه میزنه من به لبخند تو وابسته ام و سر گذاشتن رویِ پاهای خودت دست-پخت فضه عالیه ولی- نون نخوردم جز با دستای خودت مهربونیات مگه یادم میره جای خالیته برام عین عذاب می پَرم از خواب! گریه میکنم... نیستی و کنارمه یه ظرف آب راستی مادر، نمیدونم که چرا بابا هی دس میکشه رویِ گلوم؟! سینه م و می بوسه و زل میزنه- به «سرم»...وقتی می شینه روبروم!  مرضیه عاطفی ✍ .
‍ ‍ . کار دنیا رو میبینی فاطمه چجوری با من و تو تا میکنه تا میخوایم یکم باهم حرف بزنیم زخمای تنت دهن وا میکنه خنده های تو همه دلخوشیمه من همون علی خوش روی توام بخدا درد توام درد منه نگران زخم پهلوی توام با خودم میگم کی فکرشو میکرد یه روزی تو از علی رو بگیری تو زن جوون خونه ی منی مجبوری که دست به پهلو بگیری نزديك سه ماهه از خونه ی ما صداى بگو بخند نيومده نفست بند اومده اما هنوز خون زخم سينه بند نيومده دل نازکت رو با زخم زبون از همون روز عروسی نیش زدن چِش نداشتن ببینن با هم خوشیم خونه زندگیمونو آتیش زدن غصه مو به کی بگم؟! نمیدونم حق داره دلم اگه آهی داره غصم اینه: میدونستن همه شون این خونه بچه ی توو راهی داره شعر از گروه " " .👇
. چرا هستی غرق تاب و تب حسین جونمو میرسونی به لب حسین یه سؤال ازت دارم، فقط بگو چرا داری میری نیمه شب حسین حالا که داریم میریم سفر داداش بیا از این کوچه کن حذر داداش یاد خنده ی مغیره افتادم که میزد مادرو بی خبر داداش یادته که توی کوچه شد سپر یادته میزدنش چهل نفر بیا تا باهم براش گریه کنیم برا اینکه زدنش از پشت سر مثل مادر تورو خیلی میزنن گل یاسو رنگ نیلی می زنن اونا که دس رو مادر کردن بلند توی گودال منو سیلی می زنن کاشکی کعبه حجرالاسود نشه کاشکی راه حنجر تو سد نشه کاشکی بین ازدحام توو قتلگاه مرکب از روی تن تو رد نشه کاشکی قلبتو نسوزونن حسین کاش تنت رو برنگردونن حسین منو از قتلگا بیرون میکنن وحشیا دورتو میمونن حسین کاشکی ناموس تو آواره نشه کاشکی ناموس تو بیچاره نشه چادر فاطمه روی سرمه کاشکی این یادگاری پاره نشه .
. شعر محاوره مرثیه حضرت رباب سلام الله علیها من یه مادرم، یه مادرِ شهید... که شدم از داغ یاسم موسفید گلمُ یه جوری چیدن از تو باغ که قدِ من‌و حسین هردو خمید گلِ‌من‌کِی‌طاقت‌سه‌شعبه‌داشت؟ سُرخ‌میشدگلوش‌،نمیشد‌بوسه‌کاشت! خدا لعنت کنه این حرمله رو.. بَدجوری تیر و روی گلو گذاشت آخ.. مِن الاذن الی الاذن.. سرت آخ.. مِن الورید الی الورید.. پرت هی تلظی کردی، دست و پا زدی آخ.. بمیره از غم تو مادرت... مگه تو ثمر نداری حرمله؟! از دلم خبر نداری حرمله... پسرم شیش‌ماهه بود با تیر زدیش، مگه تو پسر نداری حرمله؟! حرمله خدام عذابت بکنه الهي خونه خرابت بکنه.. هم علی‌مو کُشتی،هم آب ندادی خدا توی آتیش آبت بکنه همه ایستادن و داغ‌مو دیدن سر شیش‌ماهمو با تیر بریدن یکی سرسلامتی بهم نگفت همه‌به‌اشک‌چشام‌می‌خندیدن چقدر غصه و غربت کشیده... این حسینِ که مصیبت کشیده یه‌قدم می‌رفت، دوباره برمی‌گشت خیلی از رباب خجالت کشیده چطوری تنت‌رو توخاک بذاریم؟ بعد تو علی دیگه غصه داریم.. یه باره دیگه بخند برای ما... من و بابائیت مگه دل نداریم! سر قبرت حالا هِق‌هِق می کنم یادِ خاطرات سابِق می کنم کاشکی نبش قبر نشی با نیزه ها من از این غُصه‌ی تو دِق می کنم مثل زهرا تو رو بی هوا زدن چون عمومُحسن توی‌ِبلا زدن با سه‌شعبه زدنِت، ولی دیگه.. سر تو چرا به نیزه ها زدن؟! میونِ بلا.. دیگه نبینمت زیرِ دست‌وپا..دیگه نبینمت جای تو، تو آغوش مَنِ گُلم روی نیزه‌ها.. دیگه نبینمت هی‌باعمه‌زینب‌ازچشات میگم دارم از خنده‌ی رو لبات میگم روی نیزه، عمو لالا میخونه.. پای نیزه، من لالا برات میگم لالا لالا لالایی علی بخواب لالا لالا لالایی.. جانِ رباب کاش نبینم روی نیزه ای، تو هم.. نبینی دست منو بین طناب از روی نیزه نیفتی پسرم نیزه میلرزه نیفتی پسرم کمی طاقت بیار اینجا پُرِ از.. ..چشمایِ‌هرزه،نیفتی پسرم زیرِآفتاب‌می‌شینم‌آب‌ نمی‌خوام شبا دیگه نور مهتاب نمی‌خوام وقتی‌که تو خوابیدی به‌زیرِخاک من‌دیگه‌به‌این‌چشام‌خواب‌نمی‌خوام بعد تو ربابْ هم بی‌یاوره بعد تو چشم رقیه هم تَره مثل زینب که برادر نداره بعد تو سکینه بی برادره.. چطوری خاطره‌هاش یادم بره؟ چطوری اشک چشاش یادم بره؟ تصویرش هنوز توی ذهنِ مَنِ... چطوری زخم لباش یادم بره؟ تَرکِ لباش مگه یادم میره..! بغضِ‌تو‌صداش‌مگه‌یادم‌میره..! هر چی از یادم بره ولی آخه.. آخرین‌نگاش مگه یادم میره...! .
. دوست دارم نگات کنم یه بار تو دنیا آقا جون چی می شه جمالتُ کنم تماشا آقا جون مگه چیزی کم می شه یه رو سیات نگات کنه با یه جرعه کم نمی شه آب دریا آقا جون به جون حسینی که، هر دوتامون دوسش داریم واسه دیدنت نمی شناسم سر از پا آقا جون دلمو گره بزن به تار زلف خشگلت تا بشه از کار قلبم گره ها، وا آقا جون غرق منّتم کنُ یه دستی رو سرم بکش تا منم در بیارم سری تو سرها آقا جون به رقیبا گفته ام، هوا منُِ خیلی داری آبروم دست توه، خودت می دونی آقا جون به خوبا سر میزنی مگه بدا دل ندارن یه سرم به ما بزن ای خوب خوبا، آقا جون ................. فولکلور قصه ی نگفته رو خوب می دونی امام رضا ننوشته نامه ها رو می خونی امام رضا تُو محبت به خدا هیچکی به پات نمی رسه فدای دلت بشم ، مهربونی امام رضا پشت پنجره پولادت گره هامون وا میشه همه رو به آرزو می رسونی امام رضا ضامن آهو بیا دست دل منم بگیر دلمو رها کن از پریشونی امام رضا زیر چتر لطف تو پناه گرفتم با امید یه نیگا کن به چشای بارونی امام رضا قول دادی تو سختیای جون دادن باهام باشی با وفایی پای قولت می مونی امام رضا تا تو رو دارم دیگه به هیچکی رو نمی زنم از درِ خونه ت منو نمی رونی امام رضا ✍ .
29.35M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ویژه برنامه شب شرقی سیمای خراسان رضوی حرم لبخنده، آرومه، عزیزه ،دست و دل بازه حرم سنگ صبوره ، مهربونه ،محرم رازه یه موقع سفره‌ی عقده ، یه وقت درمون بیمارا یه وقت آغوشه واسه چشمای خیس عزادارا حرم شیرینیِ لبخند، توی جیب خادم‌هاس یه کاسه آب سقاخونه توی هق هق گرماس یه چشمه اشک شوقه تو دل هر تکه آیینه جواب نامه‌ی توی ضریحه ، بال آمینه حرم همراه آدم، تو هجوم روزای سخته اذون اولِ تو گوش نوزادای خوشبخته برای غربت زائر ،حرم گرمای یه خونه اس برای بال زخم یه کبوتر مرهمه، لونه اس حرم اعجاز چایی واسه‌ی یه شونه‌ی خسته اس یقینه واسه‌ اون که کرده کل عمرشو دست دست نسیم دل بخوا‌ه دور فواره اس سر ظهرا دل شاد‌ یه بچه اس واسه رو هم چیدن مهرا یه نقشه توی برگ اول ادعیه هامونه برای نوجوونا نقشه‌ی یه گنج پنهونه صدای شوق نقاره اس، صدای گرم امیده خراسانه جواز رفت و آمدهای خورشیده طناب دست یه معلوله که رو پاش وایساده دل یه پنجره اس که می‌شنوه با اینکه فولاده یه امضای عزیزه که قد یه دنیا می ارزه حرم برگ برات کربلای یه کشاورزه تسلای دل دلگیریه که با خودش قهره سلام اول صبح خیابونای یه شهره پناه بی ‌کسی ‌های یه همسایه‌ اس که غمگینه نمی‌شناسن حرم رو عنکبوتا غصه مون اینه .
. شعرِ عامیانه   شب اوّل محرم حضرت مسلم ابن عقیل علیه السلام حرفِ تنها شدنِ خواهرتِه حرفِ آوارگیِ دخترته از حالا کوفه به فکرِ صله‌یِ.... سر و پیراهن و انگشترته کوفه به دنبالِ غنیمت بردنه فکرِ سر بر رویِ نی آوُردنه لااقل سه‌ساله‌َرُو نیار حسین اینجا سهمِ بچّه سیلی خوردنه رویِ دار دارم به این فکر می‌کنم به سرِ نیزه‌نشین فکر می‌کنم به تنی که رو زمین می‌مونه و..... گلی که خورده زمین فکر می‌کنم لبِ من خورده تَرَک مثلِ لبات چشامو می‌دوزم آقاجون به‌راٰت افتخارم اینه که عاقبتِ .... دخترم میشه شبیهِ دخترات دخترم حمیده مثلِ سکینه می بینه ظالم می‌شینه رو سینه تازیانه می‌خوره چون تو دلش ولایتِ امیرالمؤمنینه گلویِ اصغرتو می‌دَره تیر حرمله می‌گیره نوزادوُ زِ شیر ندبه‌خونَن پابرهنه پایِ سر زیرِ تازیانه یک عدّه اسیر ✍ .👇
. (شعرِ عامیانه) سلام اللّه علیها هِی می‌گفتی کار داره گرفتاره حالا دیدی چقَدِه دوسَم داره تا شنید خوابشو دیدم سراغم..‌... با سر اومد حالا که پا نداره سفرش طول کشید امّا اومده شاهه امّا سر به ویرونه زده خیلی دوست داره بوسم کنه ولی.... چون لباش تَرَک داره مُردَّدِه خوابِ شامی‌رو خراب کردم اومد دلشو حسابی آب کردم اومد حتّی لکنت‌ْزبونِ من شیرینه اونقَدِه سوال جواب کردم اومد اومده دردامو از یاد ببرم سر‌ُو دیدم و یادم رفت سفرم رگهایِ بریده‌َشو که می‌بینم از یادم میره چیا کشید حرم نگاه کن سوخته موهاش مثلِ موهام خونیه لباش درست مثلِ لبام از رَگایِ نامرتّبِ سرش فهمیدم که دست و پا زده بابام اومده که کم کنه فاصله‌َرو باز کنه از دست و پام سلسله‌َرو شنیده موهامو بدجور کشیده اومده ادب کنه حرمله‌َرو اومده دستایِ زجرُو بِشْکنه می‌دونه که شمر چقدر بددَهنه گرچه زخمایِ تنم بی‌شماره رویِ هر کدوم یه بوسه می‌زنه شبِ من روز می‌شه پایِ روضه‌ها آخرش دق می‌کنم واسه بابا سرُو می‌ذارم روپام زار می‌زنم تقاصِ مظلومیِ حرم بیا
. ۷۷۰ شریفه دختر عموی خوب من رفتی و من از غمت، غمین شدم چشماتو بستی و رفتی عزیزم ندیدی که خرابه نشین شدم هردوتا از روی ناقه افتادیم ولی دستای تورو نبسته زجر کاش منم مثل تو جون داده بودم نمی افتادم ولی به دست زجر می‌دونم که زیر پای شتری بمونه اگه کسی دردسره هرچی هم پای شتر سنگین باشه ولی باز حرمله پاش سنگین تره شریفه شکر خدا تو رفتی و سربابامو بریده ندیدی تازیانه خوردی مثلِ من ولی به رخ عمه کشیده ندیدی ✍ .
. ای فدایت همه‌ی دار و ندارم زهرا بنگر نیست کسی جز تو کنارم زهرا رفت پیغمبر و از صحبت او غفلت شد از قضا سهم علی بی کسی و غربت شد استخوانی به گلو گرچه برایم مانده غربتم بیشتر از هر چه تو را رنجانده دم به دم ، دم فقط از حیدر کرار زدی با شجاعت به دل لشکر کفار زدی شده اثبات برای تو هماوردی نیست زن که نه ! مثل تو در معرکه ها مردی نیست زینب از کودکی اش چشم به تو دوخته است شیرزن بودن خود را ز تو آموخته است صبر کارم شده ،هرچند برانگیخته ام در دل بستری و سخت بهم ریخته ام کاش تاریخ از این واقعه اش رد می شد غربتم باعث آن شد که نباید می شد بر زمین بودی و دستان مرا می بستند آن جماعت که به حرمت شکنی هم دستند من خودم بودم و دیدم که چه آمد سر تو حلقه زد آتش نامرد به دور و بر تو به تلافی احد صید به صیاد رسید بازهم شکر خدا فضه به فریاد رسید آری آن واقعه که مندرج این بخت است صحبت از آن به خداوند برایم سخت است تا نفس دارم و مانند تو همسر دارم دست از این عشق محال است دمی بر دارم شکوه ای نیست اگر سینه پر از آزرم است زرهم پشت ندارد به تو پشتم گرم است قد کمان مثل هلال قد مهتاب شدی شمع وارانه به پیش نظرم آب شدی دیده ام با چه مکافات وضو می گیری من که محرم به توام ، بهر چه رو می گیری ؟! شیشه عمر علی ، جان علی ناله نکن پیراهن را به تنت باغ پر از لاله نکن تو چرا ، خجلت از یار سزوار من است عذرخواهی به خداوند فقط کار من است بغض بی عاطفه بست است گلویم زهرا حال از بی کسی ام با تو چه گویم زهرا نه فقط اینکه توجه به کلامم نکنند مردم شهر نبی نیز سلامم نکنند غم همین بس که مغیره به علی می خندد آن غلافی که به تو زد به کمر می بندد قلب من بیشتر از بازوی تو درد گرفت چقدر جایزه آن قنفذ نامرد گرفت شاخه‌ی یاس علی دست خزان برد تو را پشت در غربت من بود که آزرد تو را نرو اینگونه مرا یکّه و تنها نگذار به روی خواهشم آرامش من پا نگذار .............. ‍ ‍ . کار دنیا رو میبینی فاطمه چجوری با من و تو تا میکنه تا میخوایم یکم باهم حرف بزنیم زخمای تنت دهن وا میکنه خنده های تو همه دلخوشیمه من همون علی خوش روی توام بخدا درد توام درد منه نگران زخم پهلوی توام با خودم میگم کی فکرشو میکرد یه روزی تو از علی رو بگیری تو زن جوون خونه ی منی مجبوری که دست به پهلو بگیری نزديك سه ماهه از خونه ی ما صداى بگو بخند نيومده نفست بند اومده اما هنوز خون زخم سينه بند نيومده دل نازکت رو با زخم زبون از همون روز عروسی نیش زدن چِش نداشتن ببینن با هم خوشیم خونه زندگیمونو آتیش زدن غصه مو به کی بگم؟! نمیدونم حق داره دلم اگه آهی داره غصم اینه: میدونستن همه شون این خونه بچه ی توو راهی داره شعر از گروه " " .
‍ ‍ . . علیه السلام کربلایی آتیش زدن به در تا مادر بسوزه هم زهرا بسوزه هم حیدر بسوزه مادر مجتبی پاشو ببین چقدر مضطرب مجتبی پاشو گذشت دست حرومی از رو سر مجتبی گم میکنی چرا راه خونه مون رو مادر توی راهه دیدم رد خون و حق توعه فقط به زخم کهنه ی تو میزنن نمک حق توعه فقط ولی جلو‌ حسن میزدنت کتک ای مادر حسین مظلوم حسین از مهریه ی تو محروم حسینت بین دو نهر آب تشنگی حسین میده تو رو عذاب بین دو نهر آب داغ علی تو موند رو دل رباب بین دو نهر سر لباس کهنه اش هم دعوا گرفتن سر بریده اش رو جلو زن ها گرفتن .👇 کار دنیا رو میبینی فاطمه چجوری با من و تو تا میکنه تا میخوایم یکم باهم حرف بزنیم زخمای تنت دهن وا میکنه خنده های تو همه دلخوشیمه من همون علی خوش روی توام بخدا درد توام درد منه نگران زخم پهلوی توام با خودم میگم کی فکرشو میکرد یه روزی تو از علی رو بگیری تو زن جوون خونه ی منی مجبوری که دست به پهلو بگیری نزديك سه ماهه از خونه ی ما صداى بگو بخند نيومده نفست بند اومده اما هنوز خون زخم سينه بند نيومده دل نازکت رو با زخم زبون از همون روز عروسی نیش زدن چِش نداشتن ببینن با هم خوشیم خونه زندگیمونو آتیش زدن غصه مو به کی بگم؟! نمیدونم حق داره دلم اگه آهی داره غصم اینه: میدونستن همه شون این خونه بچه ی توو راهی داره شعر از گروه " " .
. میخام برات حرف بزنم ، دلم پر از درد دله ای مهربون گوش کن که این ، صدای عبد غافله غرق خیال و غفلتم ، دور از توام در وحشتم حالا به شرم و خجلتم، با تو کنم از خود گله عمری شدم من از تو دور ، غافل شدم از مرگ و گور از تو که هستی اصل نور، خیلی گرفتم فاصله دور از توام ای مهربون، از تو ندارم یک نشون با این گناه بی امون ، راهم همیشه باطله حالا پشیمون اومدم، بر خونه ی تو در زدم اگر کنی این بار ردم ، عمرم دیگه بی حاصله وقت مناجاته ولی ، اومد به لب ذکر علی دست خودم نیست ای خدا، که این دیگه کار دله دل میره هر شب ای خدا ، تا به نجف یا کرببلا دل میگه باز لای لای علی ، وای از کمون حرمله ................ . وقتی اسمتو میارم ، بارون رحمت می باره تا میام که نا امید شم ، مهربونیت نمی ذاره سقف لطف و رحمت تو بالاتر از آسمونه عاشقات با گریه می گن ، خدا خیلی مهربونه هر کسی توُ سختی و غم ، به تو می کنه توکل انگار از خونه ی قلبش ، تا حریم تو زده پُل تو همون خدایی که دل ، از ازل بوده اسیرت تویی اون غنی مطلق ، هر دو عالمن فقیرت تو علی و تو عظیمی ، تو غفوری و رحیمی حضرت رب العظیم و ، حی رحمان و کریمی رحمت بی انتهایی ، خالق ارض و سمایی هستیِ تمام هستی ، همه ی امید مایی بر همه هستی الهی ، قدرتت لایتناهی آخر ای بالا نشین بر ، من بیچاره نگاهی غیر تو کسی ندارم ، که تویی همه امیدم گفتی بازه در توبه ، من دوباره پر کشیدم هر بار از تو می شدم دور ، صرا کردی نرو برگرد باز من اومدم پیشت با ، یه دل سیاه پُر درد گفتی توُ حدیث قدسی ، ای خدای مهربونم وقتی که دور میشه عبدم ، من به انتظار می مونم تا که دوری کردم از تو ، تو منو دوباره خوندی هر چی بی حیایی کردم ، باز گناهمو پوشوندی من گناه می کردم اما ، تو حیا می کردی با من من همش توبه شکستم ، تو وفا می کردی با من حالا دیگه از گناهام ، خسته و درمونده هستم دل به امید تو بستم ، به در خونه ت نشستم به دلم توشه ی عشق از ، عهد اولی گرفتم برای قبول توبه ، ذکر یا علی گرفتم ................ ﷻ شب آشتی کنونه ، دلم اینو می دونه خدا که مهربونه ، ماها رو نمی رونه شب راز و نیازه ، شب سوز و گدازه درای رحمت و عشق ، همیشه بازِ بازه دل که بی قراره ، اسیر هجر یاره به جز خدا دل من ، دیگه کسی نداره اگر چه روسیاهم ، اگر چه پر گناهم ولی باز اومدم من ، با سوز و اشک آهم پشیمونم پشیمون ، پریشونم پریشون عبد فراریت آخر ، اومد پیشت خدا جون شدم دور از تو خسته ، به امیدی نشسته از این بارِ گناها ، ببین پشتم شکسته زدم به این در اون در ، به هر گوشه زدم سر به هر جایی که رفتم ، ندیدم از تو بهتر تو خیلی مهربونی ، همیشه پیشمونی به سمت در توبه ، دلا رو می کشونی گناها دسته دسته ، پَر و بالمو بسته ندارم چیزی غیرِ ، یه مشت توبه شکسته دلم خیلی سیاهه ، همه کارام گناهه اگه رحم نکنی تو ، همه عمرم تباهه خدایا بندگی چی ؟ صفای زندگی چی ؟ گیرم که تو ببخشی ، ولی شرمندگی چی ؟ منی که از تو دورم ، مثِ اهل قبورم به ظاهر زنده اما ، یه مرده بین گورم نمونده دیگه فرصت ، با این شرم و خجالت رسیده وقت توبه ، کجاست اون در رحمت می خوام با دل سنگم ، به توبه بزنم در می خوام بیام تُو خونت ، با اسم رمز حیدر (( علی علی یا حیدر )) .
. ممنونتم یه بار دیگه درِ خونت زانو زدم واسه قبولیِ دعام بازم پیش تو رو زدم من‌می‌دونم‌چه‌كاره‌ام، من‌میدونم‌كه‌روسیام امّا خودت گفتی اگه حاجت دارم پیشت بیام حاجت اوّلم اینه: خدا آقامو برسون دیگه بسه خسته شدم از دوری صاحب‌زمون یعنی بدا دل ندارن؟ مگه آقا برا خوباس؟ توی همین آدم بدا، حسابِ عاشقا جداس آره درسته آخدا، عاشق گُنا نمی‌كنه اما آقام مهربونه، منو رها نمی‌كنه با اینكه من گنهكارم، میدونه كه دوسش دارم آقای من خوب میدونه كسی رو جز اون ندارم بدونِ یار مهربون، زندگیمون حروم میشه میدونم آخرش میاد، غصه‌هامون تموم میشه حاجت دوّمم چیه؟ منو ببر به كربلا یا كه براتمو بده، بازم برم امام رضا شبای‌جمعه‌همیشه زودی دلم پر می‌گیره با نوای "یا كربلا" زندگی از سر می‌گیره ✍ ................ ممنونتم یه بار دیگه درِ خونت زانو زدم واسه قبولی دعام بازم پیش تو رو زدم من میدونم چه كاره ام، من میدونم كه روسیام امّا خودت گفتی اگه حاجت دارم پیشت بیام حاجت اوّلم اینه: خدا آقامو برسون دیگه بسه خسته شدم از دوری صاحب زمون یعنی بدا دل ندارن؟ مگه آقا برا خوباس؟ توی همین آدم بدا، حسابِ عاشقا جداس آره درسته آخدا، عاشق گُنا نمیكنه اما آقام مهربونه، منو رها نمیكنه با اینكه من گنهكارم، میدونه كه دوسش دارم آقای من خوب میدونه كسی رو جز اون ندارم بدونِ یار مهربون، زندگیمون حروم میشه میدونم آخرش میاد، غصه هامون تموم میشه حاجت دوّمم چیه ؟ منو ببر به كربلا یا كه براتمو بده، بازم برم امام رضا شب های جمعه همیشه زودی دلم پر میگیره با ذكر یا كرب و بلا زندگی از سر میگیره یاد اباالفضل می كنه، كنار نهر علقمه یاد همون سرداری كه گرفته بوی فاطمه یاد خیام بی عمو، اشك چشای بچه ها كه نا امیدن و میگن: عمو بیا عمو بیا بارون می باره از چشام به یاد عمّه ای غریب به یاد اون خانمی كه به لب داره أمَّن یجیب میگه الهی بمیرم حسین من یار نداره می مُردم و نمی دیدم كه اون علمدار نداره میگذره و میاد همون لحظه كه بین دشمنا تنها میشه برادرش، ای وای سرش میشه جدا میاد میون گودی و می بوسه رگ های داداش تا سَرُو بالا می كنه، به نیزه می افته نگاش آقام غریب رو نیزه ها آیه ی قرآن میخونه یه شب میاد با دخترش می شینه كنج ویرونه دخترمیگه بابا دلم تنگ شده بود برا نگات بابا میگه كه دخترم: فدای لرزش صدات دخترمیگه بابا ببین به زخم دل نمك زدن رو نیزه ها خودت دیدی چطور منو كتك زدن میگه بابا ببین شدم شبیه زهرا مادرت تو این شبا خیلی زیاد زحمت دادم به خواهرت دامنِ من آتیش گرفت، موی سرم سفید شده خواب می دیدم دیشب كه باز یه فاطمه شهید شده خدا به آبروی اون شهید دشت كربلا به حق شاه تشنه لب، حاجتامونو كن روا تو یاری كن رهبرمون، شفا بده مریضامون سایبونِ رحمتتو خودت نگهدار برامون بازم ببخش گناهمو، به حق آسمونیات تا به ابد من می مونم، ( اسیرِ ) مهربونیات شاعر : حمید رمی .............. ای مهربان بانوی پیغمبر خدیجه ای محو خلق و خوی پیغمبر خدیجه ای قدرت بازوی پیغمبر خدیجه ای قوت زانوی پیغمبر خدیجه مداح تو پیغمبر و زهرا و حیدر تو کیستی بانو!؟ هزار الله اکبر در اول وصفت زبان از پای افتاد در مدح تو عقلم به جایی قد نمی‌داد مثل تو در اسلام الهی بیشتر باد سلمان، ابوذر، مالک و عمار و مقداد مدیون تو هستند دینداری‌ِّشان را از نان تو دارند نام جاودان را مدح تو را باید که پیغمبر بگوید یا غیر او صدیقۀ اطهر بگوید شاعر چرا گوید؟ چرا ابتر بگوید؟ شاعر دگر خاموش تا حیدر بگوید ای مادر حوریۀ دنیا! خدیجه! زهرا در آغوش تو شد زهرا؛ خدیجه! وقتی رسول‌الله در میدان جنگ است، در پشت جبهه یاوریِّ تو قشنگ است گفتی به ما دنیای بی اسلام، ننگ است دل بی علی دل نیست آری تکه‌سنگ است ثروت اگر که خرج دین باشد می‌ارزد وقف امیرالمؤمنین باشد می‌ارزد اسلام اگر بعد از هزار و چارصد سال امروز بیش از هر زمان دارد پر و بال امروز اگر داریم حبّ احمد و آل امروز اگر از ترس، کافر می‌شود لال امروز اگر تدبیر دشمن بی‌نتیجه‌ست از لطف نام حیدر و نان خدیجه‌ست درد رسول‌الله را تسکین تو بودی در عاشقی هم قابل تحسین تو بودی بیداری اسلام را تضمین تو بودی الگوی زهرا در دفاع از دین تو بودی ایثار کردی فاطمه ایثارگر شد وقتی برای جان مولایش سپر شد زهرا در آتش سوخت تا حیدر بماند تا فتنه‌های دشمنان ابتر بماند در شعله‌ور شد، محسن و مادر... بماند مرثیۀ مکشوف میخ در بماند اف بر تو ای دنیا که هستم از تو خسته دستان حیدر بسته شد، زهرا شکسته زهرا به زینب داد درس استقامت تا او شود الگوی صبرِ در مصیبت اما امان از لحظه‌های تلخ غارت زینب تک و تنهاست؛ آن هم در اسارت یک دست بر سر داشت تا معجر نیفتد دست دگر بر ناقه تا دختر نیفتد ........................ .
. شب‌عید عیده نونبار میشه هرچیزی که کهنه میشه فقط عشق که همونه فقط عشقِ نو نمیشه ما عوض می‌شیم ولی عشق جاریه تو زندگیمون عمریه نفس کشیدیم با حسینِ بچگیمون روی لبهای ما امشب یا مقلب القلوبه کارِ ما دست حسینه با مقلب القلوبه شبه عیدِ عیدی می‌خوام از همین ماهِ معطر من عوض شم اما اینبار هردفه بهتر و بهتر حرفه مولاء که عیده روزی که گنا نکردیم عیده روزی که تو فتنه این در و رها نکردیم برا ما دعا کن آقا  حال ما اینجوری خوبه روی لبهای آقامون یا مقلب القلوبه ماها گم  میشیم حرم نه  ماها بد می شیم رضا نه با گناها  از خدامون ما جدا میشیم خدا نه خاکِ ما خونه‌ی عشقه خاکِ مردمِ حُسینه شب عیده عیدیامون یه تبسمِ حُسینه یه نگاه کن به دلم تا بریزه هرچی رسوبه بَسمه وقتی خدا هس که مقلب‌القلوبه دست خالیم بگم که این گدا خواهشِ محضه ای خدا من‌و بغل کن با تو آرامش محضه دلِ صد دل و یه دل کن جات بشه دلم  خداجون حالم و عوض کن امشب یا محوِلم خداجون درو وا می‌کنن آخر هرکی این در و بکوبه کار و بار ما پس از این با مقلب‌القلوبه بخدا کارا رو بسپر همه کارا با کریمه هرجا کم میاری اونجا  بگو که خدا کریمه سرِ سالِ ما رسید و  خرجیِ سال‌و می‌گیریم درِ خونه‌ی ابالفضل رزقِ  امسال‌و می‌گیریم دلِ ما علقمه می‌خواد  دل ما تنگه غروبه بخدا حواله‌ی ما با مقلب القلوبه (حسن لطفی ۱۴۰۲/۱۲/۲۹) .
. صل‌الله‌علیک‌یامظلوم‌یااباعبدالله به زبان ساده (فلک لر) ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ دوست دارم تا بسوزم به پای عشقت آقاجون دوست دارم تا بمیرم برای عشقت آقا جون دوست دارم زندگیم‌و به پات بریزم تا شاید آخرش جون بدم از بلای عشقت آقا جون دوست دارم یه نیمه شب میون بین‌الحرمین بشینم بخونم از صفای عشقت آقا جون دوست دارم تا آخر عمرم عزیز فاطمه همیشه باشم فقط گدای عشقت آقا جون بخدا هر چی می‌گم از اسم تو سیر نمی‌شم روی لب‌های منه نوای عشقت آقا جون بچه بودم مادر من‌و رو دستاش می‌گرفت زیر لب می‌گفت که این فدای عشقت آقا جون وقتی جای دستم‌و بابام روی سینه‌م می‌دید ابر چشماش می‌بارید برای عشقت آقا جون جونِ هر چی مَردِ دست این گدا رو وِل نکن تا باشم همیشه مبتلای عشقت آقا جون ✍ .
. قصه ی نگفته رو خوب می دونی امام رضا ننوشته نامه ها رو می خونی امام رضا تُو محبت به خدا هیچکی به پات نمی رسه فدای دلت بشم ، مهربونی امام رضا پشت پنجره پولادت گره هامون وا میشه همه رو به آرزو می رسونی امام رضا ضامن آهو بیا دست دل منم بگیر دلمو رها کن از پریشونی امام رضا زیر چتر لطف تو پناه گرفتم با امید یه نیگا کن به چشای بارونی امام رضا قول دادی تو سختیای جون دادن باهام باشی با وفایی پای قولت می مونی امام رضا تا تو رو دارم دیگه به هیچکی رو نمی زنم از درِ خونه ت منو نمی رونی امام رضا ✍ .
. سلام گرم عاشقونه‌ی من روونه شد به سوی مشهد تو باز دل تنگم شبیه کبوتر نشسته روبروی گنبد تو همیشه وقتی که دلم می‌گیره لباس تنهاییامو می‌پوشم میام حرم تا بار غصه‌هامو کبوترا بردارن از رو دوشم خدای مهربونیا! نگام کن باز تو دلم درد نهفته دارم هر موقع که میام زیارت تو یه دنیا حرفای نگفته دارم رضا شدی واسه رضایت ما پیش تو نا امیدی خیلی زشته صحن و سرات معدن آرامشه حرم نگو! یه تیکه از بهشته آبی که از سقاخونه می‌نوشم کام منو پر از عسل می‌کنه وقتی کنار تو نماز می‌خونم خدا خودش منو بغل می‌کنه هر کی یه گوشه خیره به گنبده چشمای گریونش پر از خواهشه بدون اینکه به زبون بیاره ازش خبر داری، می‌دونی چشه بزرگترین حاجت قلبم تویی هرچی به جز تو واسه من حقیره الهی که روا نشه هیچ موقع حاجتی که تو رو ازم می‌گیره حرف دل سائلت و میدونی پس دیگه هرچی بگه حرّافیه هیچی ندادی‌ام ندادی ولی فقط یه کربلا بدی کافیه .
. علیه_السلام قراره زندگی‌هامون همش دور و برت باشه تموم زندگیم روضه‌س تا حرف اصغرت باشه صدا پیچیده تو خیمه صدای اصغره انگار رباب از غصه دلخونه بازم اصغر شده بیدار ببخش ای کودکم، مادر نداره قطره‌ی شیری تو که حال منو دیدی چرا آروم نمی‌گیری بابات تنها توو مِیدونه دلش پُر غُصه و درده صدات‌و بشنوه ای‌کاش صداش کن بلکه برگرده اجابت شد دعام، بابات نشد گریَه‌ت فراموشِش می‌خواد آبِت بده مادر! بخواب آروم توو آغوشِش چه سخته، روضه سنگینه حسین با کودکش اومد برای قطره‌ی آبی حسین به دشمنش رو زد چی شد اصغر شده خاموش چرا توو دشت غوغا شد گلوش خشکیده بود اما با تیر حرمله وا شد حسین و اضطرار ای وای چرا حیرونه توو این دشت اومد سمت حرم اما چرا هی اومد و برگشت .
. تو وقتی اومدی گفتم که تقصیر دل من بود تو که دیدی بابات خوابه چه وقت گریه کردن بود حالا که اومدی پیشم بازم آغوشتو وا کن بغل کن بغضمو بازم غریبی‌مو تماشا کن حالا که اومدی پیشم بزار خلوت کنم با تو بزار تعریف کنم، بعدش ببین من پیر شدم یا تو ببخش حرفای تعریفی‌م دیگه حرفای خوبی نیست ببخش واسه پذیرایی خرابه جای خوبی نیست خرابه بسترش خاکه خرابه بالشش خشته تو خیلی خاکی‌ای اما برای دخترت زشته برای دخترت زشته که خونَش این طوری باشه بزار چیزی نگم شاید تو حرفام دلخوری باشه کدوم خانوم با این حالش پیش مهمون معذب نیست ببخش از راه طولانی سر و وضعم مرتب نیست اگه مهمون داری باید براش با جون مهیا شی خجالت می‌کشی وقتی نتونی از زمین پاشی نگی من بی ادب بودم نگی این دختر عاشق نیست نمی‌تونم پاشم از جام پاهام پاهای سابق نیست حالا چشمای کم سومو به هر چی جز تو می‌بندم به زورم باشه پا می‌شم به زورم باشه می‌خندم مگه تو صورتم امشب بغیر از خنده چی دیدی که از وقتی پیشم هستی یه بار حتی نخندیدی یکی دستش تو تاریکی به گونم خورده، چیزی نیست یکی از من یه گوشواره امانت برده، چیزی نیست می‌خوام امشب سرت تا صبح به روی دامنم باشه می‌خوام امشب شب خوبِ ازینجا رفتنم باشه دیگه چشماتو واکردی منم با بغض می‌خندم بیا آغوشتو وا کن منم چشمامو میبندم .👇
. عجب کاروانی شد این کاروان پای غصه های تو از تاب رفت ما هشتادو چارتا بودیم رفتنه ولی کم کم این قافله آب رفت چهل روزه از هم جداییم حسین چهل روزه که بی قراره توام یه روزی رسیدیم با هم کربلا حالا من کنار مزار توام سرت روی نی رفت پیش چشم ما تموم مسیر بی قرارت بودیم گرسنه و تشنه تو رو کشتنت گرسنه و تشنه کنارت بودیم دارم از مسیری میام که داداش بدون تو هی غم روی غم اومد ولی اخرش زینب و کاروان کنار مزارت با پرچم اومد همون پرچمی که توی علقمه تو دستای سقا زمینش زدن الهی که کور شن اونایی که تیر به اون چشمای نازنیش زدن میام از مسیری که تو شهر شام آتیشی به قلب کبابم زدن نه اینکه فقط سنگ به ماها زدن سرِ شیر خوارِ ربابم زدن تو که با خبر بودی از حال ما کجاها کشیدن مارو با طناب تو رو بردنت از رو نی توی تشت امان از ملاقات تو بزم شراب ما بودیم عزادار و وارد شدیم پیش پای ما سازو نی میزدن سرت رو آوردن تو تشت طلا برا عرض تبریک مِی میزدن سه ساعت روی پا معطل شدیم توی جمع مستا بودیم بی پناه تو رفتی تو مقتل ما تو بزم می تو رو تیغ کشته ماهارو نگاه ✍ .