. #راس_الحسین_علیه_السلام #اسارت جز آن سر بریده به سر سایبان نداشت جایی بدون درد به جسمش نشان نداشت یک لحظه هم نشد که بگیرد امان ز شمر با آنکه بود خسته و جانش امان نداشت چون زینب فسرده و محزون و قد کمان در بند بند و سلسله ها کاروان نداشت میخواست تا که جان دهد ازغصه حسین افسوس دیگر آن تن رنجور جان نداشت از بس به جای اهل حرم تازیانه خورد حتی برای پا شدنش هم توان نداشت میدید حال دلبر و از غصه می گریست از فرط گریه سو دگر آن دیدگان نداشت خواهر میان سلسله اما برادرش غیر از فراز نیزه دشمن مکان نداشت میزد لگد به خواهر و سیلی به کودکان آن ساربان که رحم، چو شمروسنان نداشت #اسلام_مولایی

. #غزل_مصیبت امام حسین علیه السلام روزیِ زینب فقط یک بوسه از این حنجر است سهمِ من از خنجرِ شمرِ حرامی کمتر است می‌روی باشد برو امّا کمی آرام‌تر آخر اینکه مانده دنبالِ تو چشمِ خواهر است ذوالجناحت ایستاده پیشِ پایت را نگاه ..... بی‌قرارِ دست‌هایِ گرمِ تو این خواهر است اشک در چشمِ حریمِ مصطفی امّا ببین دشمنت در هلهله این صحنه‌ها شرم‌آور است یک تنه با لشکری هستی برادر روبه‌رو آخرِ کارِ تو آوایِ غریبِ مادر است گرد و خاکی شد زمین خوردی چه طوفانی شده؟! حرصِ کوفی بردنِ جائیزه‌هایِ این سر است ظاهراً تکبیر گفتند و مسلمان نیستند حرفِ خلخالِ دو پا و گوشوار وُ معجر است غیرتُ‌اللّهِ حرم برخیز از جایت حسین سیلی و شلّاق سهمِ دخترِ پیغمبر است از فراقت می‌زنم ناله نگارِ بی‌سرم مرهمِ غم‌هایِ زینب روزِ وصلِ دلبر است #غزل #عاشورا #امام_حسین_علیه_السلام #حسین_ایمانی

. #غزل_مدح #امام_حسین علیه السلام و نوکری ارباب همین که زیرِ همین بیرقم خدا را شکر همین که سینه‌زنِ دلبرم خدا را شکر همین که گریه برایِ تو می‌کنم عشق است تمامِ عمر حسینی‌تبم خدا را شکر همین که زمزمه‌یِ صبح و ظهر و عصر و شبم شده همان دمِ اهلِ حرم خدا را شکر همین که پرچمِ کرب‌وبلا به دوشِ من است وَ در حرم نفسی می‌زنم خدا را شکر همین که مادرِ من شد کنیزِ مادرِ تو پدر غلامِ امامِ کرم خدا را شکر همین که باورِ من انتظار می‌باشد به راهِ یار نظر دوختم خدا را شکر همین که زندگی‌ام نذرِ روضه‌هایت شد به عشقِ وصلِ نگارِ حرم خدا را شکر بیا بهارِ زمانه قرارِ عاشورا هنوز زیرِ همین پرچمم خدا را شکر #غزل #مدح #امام_حسین_علیه_السلام #حسین_ایمانی

. #شریفه_بنت_الحسن #بی_بی_شریفه کرامت از پدر ، از حضرت زهرا(س)طهارت را شرافت از عمو ،از زینب کبری(س)نجابت را مگر «بنت الحسن» را می شود جز این تصور کرد که در خود دارد از هر معدنی حد کفایت را عمو را چون پدر بر روی سر دیدی زمانیکه پدر نوشید در ظلمت سرا ،جام شهادت را به چشمت دیده ای داغ عظیم و خیمه سوزان را غریبی ،هتک حرمتها ،جسارتها،قساوت را زمان رویش گل بر سر نی خون دل خوردی شنیدی روی نی از حنجر و لبها تلاوت را تنت آزرده از شلاق و روحت خسته از غمها نشد تا بیش از این تاب آوری رنج اسارت را «طبیب اهل بیتی »هیچ کس بیمار و سر در گمنکرده ترک هرگز جنتِ دارالشفایت را #محمدجواد_منوچهری #بی‌بی‌شریفه .

بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت گر تشنگی، ز پا نفکندش غریب نیست آب آن قدر، که دست بشوید ز جان، نداشت در کربلا کشید بلایی که پیش وَهم عرش عظیم، طاقت نیمی از آن نداشت ز آمد شد غم اسرا، در سرای دل جایی برای حسرت آن کشتگان نداشت در دشت فتنه‌خیز که زان سروران، تنی جز زیر تیغ و سایۀ خنجر امان نداشت - این صید هم که ماند، نه از بابِ رحم بود صیاد دهر، تیر جفا در کمان نداشت... #شهادت_امام_سجاد #مرثیه_امام_سجاد #صفایی_جندقی

اشعار محمل اشعار امام سجاد علیه السلام دانلود سبک بیمار غیر شربت اشک روان نداشت بودش هزار درد و توان بیان نداشت دانی چرا ز آل پیمبر کشید دست نقشی دگر به کار ستم آسمان نداشت تنها زمین نداشت به سر دست از فلک پایی به عزم پیش‌نهادن، زمان نداشت یکسر به خاک ریخت گل و غنچه، شاخ و برگ آمد ولی زباغ نصیبی خزان نداشت دانی به کربلا ز چه او را عدو نکشت تا کوفه زنده ماندن او را گمان نداشت از تب زبس که ضعف بر او چیره گشته بود می‌خواست بگذرد ز سر جان، توان نداشت یک آسمان ستاره به ماه رخش ز اشک می‌رفت، یک ستاره به هفت آسمان نداشت در ترکش دلش که دو صد تیر آه بود می‌برد و غیر قامت زینب کمان نداشت حاج علی انسانی

"تا قیامت ازغم بیمار دشت کربلا میچکد  خون دل از مژگان  فخرانبیا   آن که چون یعقوب در بیت الحزن خون میگریست تا چهل سال از فراق  یوسف  دشت بلا   آنکه باب تا جدارش را غریب و تشنه لب سر بریدند اشقیا با خنجر ظلم از قفا   آنکه بعد کشتن باب و برادر شد اسیر با همه پرده نشینان سرای مصطفی   آنکه  با  زنجیر و غل از کربلا  تا  شهر شام میزدندش  تازیانه  از ره جور و جفا   آنکه میزد در حضورش جام می  گاهی و گه چوب بر لعل لب  بابش یزید بی حیا   آنکه باشد نام آن مظلوم  زین العابدین نور چشم و جانشین  خامس آلعبا   آنکه (کفاش) از غمش با دیده تر میزند دست ماتم  بر سر وبر سینه تا روز فنا   مرحوم کفاش اصفهانی"

#حضرت_زینب_س_کوفه ای سرت چون ماه سرگردان به روی نیزه‌ها از غمت خون عقده بسته در گلوی نیزه‌ها خاطرات کربلا از پیش چشمانم گذشت تا برآمد صوت قرآنت ز روی نیزه‌ها آمدی با سر به دیدارم که برگردد، حسین، دیده‌ی مردم ز محمل‌ها به سوی نیزه‌ها من فدای حنجر خشکت که نوشیده‌ست آب گه زجام دشنه‌ها، گاه از سبوی نیزه‌ها از فراق اکبرت، قلب رقیه آب شد کاش این دختر نگردد روبروی نیزه‌ها ای مؤید! تا بیابم آن سر ببریده را می‌روم با پای دل در جستجوی نیزه‌ها مرحوم #سیدرضا_مؤید

#حضرت_زینب_س_کوفه آورده‌ام در شهرتان خاکسترم را آیات باقیمانده‌ی بال و پرم را دیشب مراعات حسینم را نکردید در کوفه وا کردید پای مادرم را من آیه‌هایی در حجاب نور هستم خالی کنید ای چشم‌ها دور و برم را نذر سر این کعبه‌ی بالای نیزه در شهرتان خیرات کردم زیورم را من یک نفر در دو تنم، اما دو روز است از دست دادم نیمه‌ای از پیکرم را یک نیمه‌ام را روی دست نیزه بردید در محمل بی پرده نیم دیگرم را اما به توحید نگاهم روی نیزه زیباتر از هر روز دیدم دلبرم را #علی_اکبر_لطیفیان

#حضرت_زینب_س_کوفه کوفیان خون به دل خون‌شده‌ی ما نکنید این قدر ظلم به ذریه‌ی زهرا نکنید بگذارید بگرییم به مظلومی خویش لیک بر گریه‌ی ما خنده‌ی بی‌جا نکنید دین ندارید اگر غیرتتان رفته کجا اسرا را سر بازار تماشا نکنید پیش چشم اسرا سنگ به سرها نزنید دیگر از زخم زبان، خون به دل ما نکنید آیه‌ای کز لب خونین به سر نی شنوید با دف و چنگ و نی و هلهله معنا نکنید این توقع که بگریید به ما نیست ولی خنده بر بی‌کسی عترت طاها نکنید داغ دل چاره به خندیدن دشمن نشود زخم را با زدن سنگ مداوا نکنید محمل دختر معصومِ مصیبت زده را روبرو با سر ببریده‌ی بابا نکنید "میثم" از آل علی با همه‌ی خلق بگو: ترک دین در طلب لذت دنیا نکنید #غلامرضا_سازگار

#حضرت_زینب_س_در_مسیر_کوفه_و_شام راس تو را به روی نی، هرچه نظاره می‌کنم سیر نمی‌شود دلم، نگه دوباره می‌کنم ز اشک و آه سینه‌ام، میان آب و آتشم چو با توأم، از این میان کجا کناره می‌کنم گمان کنند دشمنان، نیست به کام من زبان ز دور بسکه با سرت، به سر اشاره می‌کنم به دختران خود بگو که گوشواره‌ها چه شد گریه به گوشواره نی، به گوش پاره می‌کنم هم سر تو بر سر نی، هم سر اکبرت زپی گاه نگاه نگاه سوی مه، گه به ستاره می‌کنم رُخت به خون که رنگ زد؟ آینه را که سنگ زد؟ خنده زآه خویشتن به سنگ خاره می‌کند #حاج_علی_انسانی

#حضرت_زینب_س_کوفه به کوفه آمدم از داغ و داغدار بگویم در آن غبار ره از هیفده سوار بگویم همه قبیله یاسین و قبله‌گاه گل یاس هَزاروار، ز گل‌ها هزار بار بگویم همین نه مرگ به بازی گرفته‌اند جوانان به نوک نی، ز سر پیر نی‌سوار بگویم زخیمه‌های به آتش کشیده، دست کشیدند ز کودکانِ دویده به روی خار بگویم ز دختری که پیاده دویده و نرسیده ز چشم منتظر و خشم نیزه‌دار بگویم به آسمان چهارم، گرفته گوش مسیحا که نشنود اگر از گوش و گوشوار بگویم نگاه سر، سوی دختر، نهد قرار ملاقات ز رمز و راز نگاه دو بی قرار بگویم #علی_انسانی

#امام_زمان_عج_مناجات_محرمی #حضرت_زینب_س_مصائب خوشا لبی که دم زد از نوای صاحب الزمان خوشا دلی که پُر شد از ولای صاحب الزمان خوشا بحال عاشقی که هر سحر دقایقی کند کبوتر دلش هوای صاحب الزمان خوشا به دیده‌ای که تر، شود به یاد منتَظَر خوشا سری که می‌رسد به پای صاحب الزمان تو عارفی، تو ذاکری، به کربلا تو زائری اگر کنی چو شاعری ثنای صاحب الزمان دِی‌اش بهار می‌شود، چو شهریار می‌شود کسی که یار می‌شود، برای صاحب الزمان طعنه خورد از این و آن، ولی نمی‌کند فغان هر آنکه شد در این جهان گدای صاحب الزمان اگر کسی نوا کند، بهر فرج دعا کند حاجت او روا کند، خدای صاحب الزمان خدا رضا نمی‌شود، درد دوا نمی‌شود ندبه دعا نمی‌شود، جدای صاحب الزمان دوباره مثل هر شبش، بیاد عمه زینبش به عرش حق رسیده ناله‌های صاحب الزمان #سیدمجتبی_شجاع

#حضرت_زینب_س_کوفه فرازهایی از یک مثنوی باز چشمم به بلایی روشن است امتحان تازه‌ی صبر من است بعد گودال تو با حالی جدید می‌روم امروز گودالی جدید گریه کن بر روضه‌ی مکشوفه‌ام پابرهنه کوچه گردِ کوفه‌ام غم زیاد است و پریشانی زیاد دارم اینجا آشنایانی زیاد وای بر این روزگارم وای وای محملی بی پرده دارم وای وای خنده‌ها بر اشک و آهم می‌کنند می‌شناسند و نگاهم‌ می‌کنند جای گل، زخم زبانم می‌دهند این و آن بر هم نشانم می‌دهند! سعی و کوشش‌های من بی حاصل است دست بسته رو گرفتن مشکل است حرمله.. این حرمله.. این حرمله.. می‌زند ما را و می‌گیرد صله با لباس پاره، روی پُرغبار بودم از ام حبیبه شرمسار بچه‌ها از ضعف افتادند و بعد نان به ما خیرات می‌دادند و بعد جمع کردم لقمه‌ها را از حرم خطبه خواندم یک‌صدا چون مادرم.. سفره‌هاتان‌ نان‌ اگر دارد ز ماست! نان به سفره‌دار دادن کی رواست؟! ای که خوردی سال‌ها نان علی! حال می‌خندی به طفلان علی؟! #سیدپوریا_هاشمی

#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی آن که ما را بر صراط حق هدايت می‌کند چهارده قرن است بر دل‌ها حکومت می‌کند کيست او فرزند زهرا شاه عاشورائيان يک نگاه او به يک عالم کفايت می‌کند تا حسين داريم بي ترديد اهل عزتيم شيعه با عشق حسين احساس لذت می‌کند مکتب او مکتب فقه و اصول و منطق است اوست استادي که تدريس ولايت می‌کند "عشق" بيماری‌ست، بيماری مافوق جنون هر که گويد "يا حسين"، بر او سرايت می‌کند خون و شير شيعه با عشق حسين آميخته است شيعه از نام حسين اخذ شرافت می‌کند زورگويي، واژه‌ی واهی‌ست در فرهنگ ما دشمن ما بی جهت اعمال قدرت می‌کند شيعه در خط حسين و تابع فرمان اوست "يا حسين" می‌گويد و تجديد بيعت می‌کند حزب حزب اللهيان، حزب حسين بن علی‌ست شيعه از فرمان مولايش اطاعت می‌کند در کدامين حزب يک کودک بُوَد صاحب نظر اصغر شش ماهه در محشر شفاعت می‌کند ضابطه يا نظم و نوبت در امور دنيوی‌ست حال ما را حضرت مولا رعايت می‌کند خوف محشر از کسی باشد که او بی صاحب است صاحب ما در قيامت هم قيامت می‌کند فاطمه در روز محشر هيئتی‌ها از شما مطمئن باشيد اظهار رضايت می‌کند "سيد خوش زاد" را با دين فروشان کار نيست شاعر ما با حسين‌گويان رفاقت می‌کند مرحوم #سیدحسن_خوشزاد

. #امام_سجاد علیه السلام السلام علیک یا سید الساجدین هرگز نتوان ثبوت ما را بشکست در وقت دعا قنوت ما را بشکست ما محو طواف روی گل ها بودیم آوای تبر سکوت ما را بشکست #محمدعلی_شهاب

#امام_حسین_ع_مناجات #زیارت_کربلا اسم حرمت آمد و بی‌تاب شدم از شوق زیارت تو بی‌خواب شدم حرف از عطش دیدن شش‌گوشه که شد با یاد لبان خشک تو آب شدم #یوسف_رحیمی

#امام_حسین #مناجات_با_امام_حسین هر وقت، یادش می‌کنم، باران می‌آید با بردنِ نامش، به جسمم، جان می‌آید هرکس که در روضه، برایش گریه کرده روزِ قیامت، با لبی خندان می‌آید من قطره اشکی ریختم، او قول داده: هنگامِ مردن، در پیِ جبران می‌آید تا یک قدم برداشتم، من را بغل کرد خیرِ کثیر، از سوی او، اینسان  می‌آید باید بگویم: خوش به حالِ دردمندان، از دستِ پرمهرش، اگر، درمان می‌آید شب‌های جمعه، از حریمِ غرقِ نورش بویِ بهشتِ ایزدِ منان، می‌آید ...از روی نیزه، در جوابِ سنگ‌باران دارد صدای آیه‌ی قرآن می‌آید شاعر: #عادل_حسین_قربان

#مرثیه_حضرت_رقیه #مصائب_شام دل از من و یک طایفه  بردی بابا من آب نخوردم ، تو نخوردی بابا؟ رفتی و نگفتی چه کنم بعد از تو یک هفته مرا به‌کی سپردی بابا؟ شاعر: #امیر_فرخنده

#مرثیه_حضرت_زینب #مصائب_شام با طبل و نی و ساز و دهل آمده بودند بر سر در هر خانه آذین زده بودند آنان که به ما بیشتر آزار رساندند الوات سر گذر و یا میکده بودند شاعر: #بهمن_ترکمانی

#مرثیه_حضرت_زینب #مصائب_شام هیزم به شرارِ هر دلی میدادند دستور برای مَعْطَلی میدادند قومی که همه نان خورِ حیدر بودند خیرات به ناموس علی میدادند شاعر: #محمد_کیخسروی

#امام_سجاد_ع_مصائب ای چشمه‌ی صبح و شعله‌ی شب، سجاد! از آتش و اشک‌ها لبالب، سجاد  مظلوم ترینند، حسین و زینب ... مظلوم‌تر از حسین و زینب، سجاد #سیدروح‌_الله_باقری

#حضرت_زینب_س_شام #امام_سجاد_ع_مصائب امان از شام و رنج بی حسابش امان از شام و شب‌های خرابش بمیرم! آیه‌ی تطهیر می‌گفت امان از شام و از بزم شرابش #سیدمحمدجواد_شرافت

. #فراق_کربلا مضطر شده ام ، باز عطا می خواهم با ذکـر و توسل به دعـا می خواهم مجنون حسینم و من از قبله ی طوس یک جفـت بلیـط کـربلا می خواهم #محمدجواد_منوچهری

. #امام_سجاد #مثنوی غم از نگاهت در زمین و آسمان جاری است رودی خروشان از دلت تا بیکران جاری است این غم شبیه هیچ اندوه مجسم نیست جز اشک بر زخم دلت انگار مرهم نیست پشت حجاب اشک دریایی ز غم داری دریا نه، اقیانوسی از غم های بسیاری ای یادگار داغ های تا ابد تازه ایوب صبرش نیست با صبرت هم اندازه مانده است روی خاطراتت ردِّ پای زخم با گریه گُل می کرد هر زخمی به جای زخم روضه نیازی نیست چشمات ترت گویاست آه پریشان تو مقتل خوان عاشوراست در ساحت ابری و رمز آلود چشمانت می سوخت در دریای آتش رود چشمانت آن غم که از روح و تن تو سر درآوردست داغ است و زخم است و کران تا بیکران دردست زخم عمیقی که دلت را تا ابد سوزاند درد غریبی که ستون عرش را لرزاند داغی که هم اندازه ی تاریخ عاشوراست اشکی که اقیانوس بغض ماتم دریاست ای سجده هایت زینت سجاده ها سجاد شد عالمی از خط به خطِّ خطبه ات آباد با خطبه ات شد تازه تاریخ غزل آغاز صدها قصیده سوگوارِ این غزل شد باز آرایه ها با آیه آیه خطبه ات گل کرد تاریخ شاعر شد چو با نامت تغزل کرد آری کران تا بیکران غم در دلت می‌زیست اما نفهمیدند غافل هاکه آن غم چیست بردار پرده پرده از پنهانِ هر رازت تا که بسوزاند جهان را سوز آوازت کشتی اگر پهلو گرفته روز عاشورا با موج طوفان تو راه افتاده در دریا در آیه آیه مُصحفت آیینه کاری هاست در خط به خط خطبه هایت رستگاری هاست کرب و بلا جغرافیای عشق در دنیاست بعد تو تاریخ، انتشار روز عاشوراست هم کوفه را با خطبه ات بی آبرو کردی هم شام را با ذوالفقارت زیر رو کردی شاهی ولی هم سفره با خیلِ گدایانی از تو به عالم می‌رسد رزق فراوانی تنها و تنها غربت یک روضه ات کافی است بر آن دلی که بر مداوایش امیدی نیست بیمارِ حکم مصلحت بودی اگر یک چند بیمارها با نام تو دنبال درمانند خاموش باد آن دیده که در روضه ات تر نیست آنکه سر سوزن نفهمیده امامش کیست هر کس به دام عشقت افتاده است آزاد است شاها، اسیرت در دو عالم خانه آباد است فتح الفتوح تو زمان کوفه و شام است بر قلب تو زخم زبان کوفه و شام است با یاد آن شاهی که روی خاکها افتاد خاکی است سنگ مرقدت یا ایها السجاد #منصوره_محمدی_مزینان

. #شهادت_امام_سجاد السلام علیک یا سید الساجدین هستی و وجود خود به جانان دادی در اوج دعا تو درس عرفان دادی هم زینت جمع عابدان بودی و هم از غم ‌ماه عاشقان جان دادی #محمدعلی_شهاب

. #امام_حسن علیه_السلام ای عشق سینه سوز من ای مبتلا پسند ای حضرت غریب ترین آشنا پسند قصری ندیده ایم به زیبایی بقیع شاهی ندیده ایم شبیهت گدا پسند هرخاک زیر پای تو، زرخیز میشود هر غنچه میشود به نگاه تو شاپسند بی هیچ قید و شرط فدای تو میشود هر کس که هست فکر امور خدا پسند حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت آری به اتفاق جهان می توان گرفت از شاخه های سدری وطوبی برادرت تو ساحل کرامت و دریا برادرت دنیا به جای خویش، که با افتخار بود پادر رکاب امر تو حتی برادرت برخیز خنده روی لب مادرت بکار کشتی بگیر بار دگر با برادرت همواره این سئوال مرا گیج میکند ماندم که تو غریب تری یا برادرت؟ یک روز میرسد که حرمدار میشوی شبهای جمعه قبله ی زوار میشوی ای خنده ی تو علت لبخند فاطمه فرزند هل اتایی و دلبند فاطمه درهم شکست،فتنه ی فتانه ی جمل با تیغ چشمهای تو، فرزند فاطمه! بی یاوری درست همانند مرتضی بی زائری درست همانند فاطمه هرجا روم هنوز گدای همین درم این طوق را به گردنم افکنده فاطمه شرمنده کرده عطر تنت، بوی مُشک را پربار میکند نفست،نخل خشک را #عالیه_رجبی

. مدح و مرثیه #بی_بی_شریفه بانوی با اقتدار، شریفه بنت الحسن عزیز پروردگار، شریفه بنت الحسن سلام سینه زنان، درود گریه کنان به محضرِ تو نثار، شریفه بنت الحسن دختر شاه کرم، عالمه و محترم اُسوه‌ی حُجْب و وقار، شریفه بنت الحسن فاطمه را کوثری، تو نوه ی حیدری تویی پیمبر تبار، شریفه بنت الحسن تویی عفیف و شریف، شدی به دشمن حریف قاسمِ هر کارزار، شریفه بنت الحسن تو همدم زینبی... ، مدافعِ مکتبی... نطق تو چون ذوالفقار، شریفه بنت الحسن قبله‌ی حلّه تویی، فاتح قُله تویی حسین را جان‌نثار، شریفه بنت الحسن تجلی مجتبی، ضریح تو دلربا به شیعیان افتخار، شریفه بنت الحسن طبیبه‌ی اهل‌بیت، حبیبه‌ی اهل‌بیت تابِ دلِ بی‌قرار، شریفه بنت الحسن هر که به تو رو زده، در حرمت آمده رها شد از بند نار، شریفه بنت الحسن ای به فدای غمت، اسیری و ماتمت شدی به غم‌ها دچار، شریفه بنت الحسن پای تو پر آبله، دست تو در سلسله شد زِ بدِ روزگار، شریفه بنت الحسن تو رفته ای بزم می، تو دیده ای روی نی رأس گلِ شیرخوار، شریفه بنت الحسن گرچه که قَدّت خمید، شدی به حلّه شهید نرفته ای شام تار، شریفه بنت الحسن ندیده ای ظلم شام، هلهله و سنگ و بام جسارت نیزه دار، شریفه بنت الحسن ندیده ای خیزران، زینب و قدِ کمان به مجلسی دل‌فَکار، شریفه بنت الحسن به کنج ویرانه ها، دختر و رأسی جُدا ندیده ای گشته زار، شریفه بنت الحسن ای غم و دردت عظیم، کریمه بنت الکریم به «ملتمس» لطف دار، شریفه بنت الحسن #مجتبی_دسترنج_ملتمس #شریفه_بنت_الحسن #حضرت_شریفه_بنت_الحسن #امام_حسن

. #روضه_دروازه_شام کاروانی که در آن، داغِ محارم کم نیست آمده شام، ولی هیچکسی محرم نیست محرمان یا سر نی، یا تنِشان در خاک است هیچ مشهود، بجز دیده ی نامحرم نیست چه مصیباتِ عظیمی است، به دروازه شام ازدحامی که چو او در همه ی عالم نیست سرِ بازارِ یهودی چه شلوغ است، مگر یک مسلمان که کند یاریِ شان یک دم نیست پشتِ دروازه ی ساعات جگرها خون شد هیچکس بر جگرِ آل علی مرهم نیست به صراحت همه اِنکارِ حسینش کردند همه گفتند که این سر، پسرِ خاتم نیست سرِ سجاد، ز آتش چقدَر در هم شد بخدا راسِ روی نیزه چنین درهم نیست شامیان در زدنِ زخم زبان قهارند زخمِ شمشیر کُشنده است، ولی هر دم نیست آنقدر درد و غمِ مقنعه ی زینب هست که دگر غصه ی پیراهنِ کهنه غم نیست آستینی که خودش، زیرِ کتک پاره شده دیگر این پارچه ی پاره، حجابی هم نیست دختران در طلبِ یاریِ راسِ پدرند سرِ بابا ولی انگار به نِی، محکم نیست غیرِ سنگِ سرِ بام و شررِ آتشِ خصم با سر و صورت زنهای حرم، محرم نیست آنقدر سنگِ نوازش به یتیمان زده اَند که نیازی به نوازشگریِ همدم نیست خودبخود گوشه ی ویرانه شبی میمیرد آن یتیمی که صدا زد ز چه بابایم نیست #دروازه_ساعات #محمود_ژولیده

. #روضه_حضرت_امام_سجاد_علیه_السلام منکه تنها یادگار کربلای عترتم حافظ دینم، امامم، پاسدار عصمتم پیشوا از عصر عاشورا به کلِ خلقتم شاهد نهضت، امین وحی، غرق محنتم غربتم این بس، که در بینِ شهیدان مانده ام با تنِ تبدار همراه اسیران مانده ام با دلی غمبار، شد آغاز مسئولیتم خورد در شام غریبان حکمِ ماموریتم گرچه فرقی نیست در تعریفِ معصومیتم فرق دارد با همه، واللهِ مظلومیتم منکه بینِ حلقه ی آتش، امامت کرده ام مثل بابایم به حفظ دین، قیامت کرده ام از میانِ نیزه و شمشیر و خون و خاک و گِل شد امامت، از تَهِ گودال، بر من منتقل با همه سنگینیِ بار امامت، خسته دل از زمین برداشتم آنرا، نگشتم منفعل ابتدا با اذنِ حق، این امرِ سنگین را که دید عمه ی مظلومه ام، بارِ ولایت را کشید منکه بودم ناگزیز آنشب، به قلبی بیقرار در پیِ الهامِ وَحیانی، به وضعِ اضطرار امر کردم بر همه اهل حرم، حکمِ فرار گم شدند از ترس، اطفالِ حرم در شامِ تار عمه جانِ من، پیِ اطفال آل الله گشت او بجای من، بدورِ کشته ی گودال گشت من به چشم خویش دیدم در ضمیرِ قتلگاه ریزشِ برگ خزان را در مسیر قتلگاه غنچه های فاطمی را سربزیرِ قتلگاه بیعت آل علی را در غدیر قتلگاه اشک بود و آه بود و ناله بود درد بود تازیانه بر یتیمان، سهم هر نامرد بود کاروانی از حرم تا قتلگه آواره بود هر سری بشکسته بود و هر دلی بیچاره بود همچو معجرهای پاره، گوشها هم پاره بود دستهاشان پر ز سیلی، ناسزا همواره بود راسها بر نیزه بود و جسمها نقش زمین کاروانی خسته بود و چشمهایی در کمین چشمهای بی حیا، بدتر ز غارت بود، وای تازه اینجا اولِ راهِ اسارت بود، وای کارِ شمر و خولی و اَخنس جسارت بود، وای قصدِ دشمن، طرحِ تحقیر و حقارت بود، وای نسبتی دادند ما را، دونِ شَانِ ما و من خارجی خواندند ما را، اُمتی پیمان شکن من پیامِ روضه را از قتلگاه آورده ام دستهای بسته را با سوز و آه آورده ام آل عصمت را ز انبوهِ نگاه آورده ام اشک را تا کوفه ی غرق گناه آورده ام نان و خرما، خستگی را صد برابر کرده بود آبروی آل زهرا را به کوفه برده بود چونکه آوردند ما را بینِ مردم با عتاب دخترانِ فاطمه، در ازدحام و بی نقاب پرده های خانه ی اُم حبیبه شد حجاب ناگهان زینب، علی گونه صدا زد با خطاب وای بر مردانتان، مردانِ ما را کشته اند حال بر زنهای آل الله گریان گشته اند بارها در خطبه‌های ما سپاهی گریه کرد دشمنِ غدّارِ ما با روسیاهی گریه کرد گاه بر این افتضاح و این تباهی گریه کرد گاه خندید و به ظاهر با نگاهی گریه کرد اشکهای کِذبِشان، از ظلمشان مانع نشد هیچ هتاکی ز پاسخهای ما قانع نشد پاکیِ ما را، به تهمت ناروا پنداشتند آیه های کبریا را ناسزا پنداشتند احتجاجِ آل عصمت را خطا پنداشتند با تمسخر، شام را هم کربلا پنداشتند پاسخِ فریادِ ما، بارانِ سنگِ شام بود بر سرِ ما شعله ی آتش ز درب و بام بود وای از شامِ بلا، که آبروداری نکرد بر درِ دروازه ی ساعات همکاری نکرد بینِ بازارِ یهودیها بجز خاری نکرد جز سرِ بر نیزه، ما را هیچکس یاری نکرد آنچه ما دیدیم در این شهر، هیزی بود و بس آنچه ما را کشت، اظهارِ کنیزی بود و بس #شهادت_امام_سجاد #محمود_ژولیده