سیدالعلماء
🏴 اهمیت اخلاص در دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام (قسمت اول) 🔺 #انسان تا وقتی که خود را #خالص
🏴 اهمیت اخلاص در دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام
(قسمت دوم)
🔺 و لذا از عبارت خود حضرت #سیدالشهداء (علیه‌السلام) که در خطبه‌ی خروج از #مکه نقل شده، آن موقعی که #مردم دنیا از هر جا می‌آمدند رو به #حرم خدا، هر کس می‌خواست خودش را می‌رساند به آن‌جا که شب #عرفه و فردای عرفه و این‌ها، آن‌جا باشد؛ آن حضرت روی #خلوص از آن‌جا خارج شد! دست #خانواده‌اش را گرفت و فرمود: "مَن کانَ فینا باذِلاً مُهجَتَه" هر کسی در #فکر خود، در درون خود، خود را آماده‌ی این کرده که خون جگرش را در راه ما بدهد و این فکر و این #خودسازی را دارد، بیاید و ما هم داریم از مکه خارج می‌شویم. هنوز هیچ کسی همچنین کاری نکرده که در موقعی‌که همه مخارج می‌کنند، زحمات متحمل می‌شوند برای عرفه و عید و برای اعمال #حج وارد می‌شوند، یک خانواده‌ای که از خانواده‌ی #پیامبر اسلام هستند از مکه خارج بشوند!.
این معنی خلوص است. یعنی در قید هیچ‌چیز نیست، جز #رضای خدا. هر چه فهمید که خدا می‌خواهد، پای آن می‌ایستد. مردم هر چه می‌گویند، بگویند. کسی می‌پسندد، کسی نمی‌پسندد، برای او فرقی نمی‌کند. زحمات در راه #دین ارزشش به خلوص است.
لذا باید در #طلبگی بیشتر از همه چیز درباره‌ی خلوصش کار کرد که من که می‌خواهم #طلبه بشوم، #دانشجوی امور دینی بشوم، #مبلّغ بشوم، #آخوند بشوم، #سخنران دینی بشوم، #مقاله‌نویس دینی بشوم، #کتاب پخش کنم و #هیئت درست کنم، #سینه‌زنی راه بیندازم و ... این کارهایی که برای دین می‌شود؛ آیا همان‌وقت اگر به من بگویند که یک کسی از تو بلد است بهتر این کار را انجام دهد، می‌گویم قربانش بروم او را بیاورید؟!. این درست است همین‌جور می‌شود یا نه؟!، یا آدم می‌گوید: نه بی‌خود می‌گوید!. من چند سال این کارم هست، ولی او تازه #جوان است. او چه می‌داند که مثلاً #مسجدداری یعنی چه؟ آخوندی یعنی چه؟ هیئت‌داری یعنی چه؟ سینه‌زنی یعنی چه؟ این‌ها را ما جدّ اندر جدّ انجام داده‌ایم! ما پدران‌مان این کاره بودند و از این‌جور حرف‌ها می‌زنیم!. این معلوم می‌شود که ندانسته، غیرخالص است، تا روی خودش کار بکند. تا زود است باید آدم فرصت را از دست ندهد و این چهار تا کار خوبی که می‌کند، این‌ها خالص بشود که به دردش بخورد، وإلّا خرج بکند، وقت بگذارد، همه کاری بکند و آخرش هم می‌بیند که هیچ کاری نکرده و همه‌اش باد و طوفان‌زده شد و از بین رفت!. #نیّت باید درست بشود.
۸۵.۷.۱۶
☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
#توحید
بسم الله الرحمن الرحیم
مسئله‌ی اول در رساله‌ی #واجبات_و_محرمات [تألیف مرحوم آیت الله #مشکینی ، چاپ قدیم] این بود که فرمودند: «من از صمیم دل و یقین راسخ قلب با سراسر وجود و هستی‌ام معتقدم به وجود الله تعالی.» الله تعالی عربی است یعنی خداوند #واجب بالذات. خداوند معنایش معلوم نیست. واجب بالذات هم معنایش معلوم نیست؛ این‌ها توضیح می‌خواهد. توضیحش بعدش است. «مبدأ همه‌ی موجودات و سرچشمه‌ی همه‌ی هستی‌ها...»؛ هر جمله‌ای جمله‌ی قبلش را تفسیر می‌کند. وقتی می‌گوید: «من معتقدم با تمام وجودم» این یک مطلب، «یقینِ راسخِ قلب با سراسر وجود» این می‌خواهد بگوید که آن #علم و آن #معرفت و آن #دینی به درد #انسان می‌خورد که در وجود انسان یک سر مو باقی نماند مگر این‌که #تسلیم این علم بشود. این #یقین بشود.
ببینید ما الآن معتقدیم به این‌که باید جان‌مان را از #خطرات خیلی سخت به هر شکلی که شده #نجات بدهیم. این شده جزء خون و گوشت ما. حالا شما جوان‌ها شاید زمان موشک‌باران را یادتان نباشد که وقتی #رادیو می‌گفت: توجه! توجه! دیگر همه‌ی کاری تعطیل می‌شد. تاکسی‌ران‌ها می‌ایستادند، اتوبوس‌ها می‌ایستادند، #مردم این‌طرف آن‌طرف می‌رفتند. چرا؟! یک توجه توجه این‌قدر اثر دارد؟ بله!. چون این خبر می‌کند به یک چیزی که جزء خون و گوشت ماست. و آن این است که ما می‌خواهیم #سالم باشیم، می‌خواهیم موجود باشیم، می‌خواهیم کشته نشویم، این خواسته‌ها و این علم‌ها در هیچ جای این سر تا پای ما جای خالی ندارد و همه را گرفته است. می‌گوید این‌طور باید به خدا #معتقد بود. اگر انسان در #فکر خود معتقد هست نه در #قلب و #جان و #روح خود، این هنوز در این مسئله کاری نکرده. آن علومی که در #دنیا در #دبستان و #دبیرستان و #دانشگاه به ما #آموزش می‌دادند آن #علوم این‌طوری نبود، #ریاضی بود، #فیزیک بود، #جغرافی بود، #تاریخ بود، آن‌جا به درد ما می‌خورد که بگوییم یا نمره بگیریم و بیاییم بیرون. یادمان هم رفت، برود. ضرری به ما وارد نمی‌کند. این است که ما #عادت کردیم به علوم دبستانی، دبیرستانی و #خیال می‌کنیم #خداشناسی هم یک چنین چیزی است. یک سطری بخوانیم، یک امتحانی بدهیم. نه!. این نه خداشناسی است، نه #دین‌داری است، نه به درد شخص خود ما می‌خورد نه به درد #جامعه می‌خورد. آن‌چه که اسمش را می‌شود گذاشت #مسلمان واقعی - حالا چه برسد به #دانشجوی علوم دینی یا #مبلغ یا #سخنران اسلامی، #مؤلف و این‌طور چیزها- آن‌چه که اصل #اسلامی که پذیرفته باشد و انسان خودش پیش خودش بفهمد که #مسلمان است، آن وقتی است که جان و تن و همه چیزش را مثل یک کف آب در #قدرت خدا ببیند. وقتی که باران می‌آید این حباب و کفی که روی آب می‌بینیم پیدا می‌شود، این هیچ چیزی از خودش ندارد غیر از باران و استخر و آب و این‌ها. فقط یک نمایشی بیشتر نیست. آن هم از بین می‌رود.
همه‌ی ماها این‌طور هستیم؛ حتی این #کهکشان ما، این #زمین ما، این #آسمان ما مثل این حباب است. یک چیزی است که زود از بین می‌رود. منتهی هر چیزی زودش یک‌طور است. #زندگی مگس یک زود و دیری دارد، پشه یک‌طور، مورچه یک‌طور، فیل یک‌طور، انسان یک‌طور، زمین یک‌طور، کهکشان یک‌طور. همه حبابند. حباب‌های مختلفند در قدرت الهی. این‌ها نابودند، موجودند به قدرت خدا. خدا برپادارنده‌ی تمام اشیاء است. یک چنین نیرو و قدرتی را اگر انسان فهمید و #شناخت و باور کرد، خداشناس شده؛ اگر نه هنوز اول کار است. مثل کسی‌که اول وارد کلاس شده دارند روی تخته برایش می‌نویسند: این یک، این دو، این سه، این چهار و...، این اول کار است. خیال نکن داداش که ما چیزی یاد گرفتیم، چیزی فهمیدیم! نه، باید #جدی وارد بشویم در خداشناسی. یک خداشناسی‌ای که موقع #جبهه رفتن به درد بخورد، موقع #قاضی شدن به درد بخورد، موقع وکیل #مجلس شدن به درد بخورد.
یک #کاسب محل چقدر می‌تواند #خیانت بکند؟ چقدر می‌تواند جنس بد به مردم بفروشد؟ چقدر می‌تواند به #ناموس مردم بد نگاه کند؟ چقدر می‌تواند #دزدی بکند؟! پس این خداشناسی که به درد یک مسلمان بخورد، باید یک چنین چیزی باشد.
@seyedololama
ص۱
⬇️
🔺 خداشناسی
🔹 آن #علم و #معرفت و #دینی به درد انسان می‌خورد که در وجود انسان، یک سر مو باقی نماند، مگر این‌که #تسلیم این علم و #یقین بشود.
ببینید ما الآن معتقدیم به این‌که باید جان‌مان را از خطرات خیلی سخت، به هر شکلی که شده #نجات بدهیم. این شده جزء خون و گوشت ما. حالا شما جوان‌ها شاید زمان موشک‌باران را یادتان نباشد که وقتی رادیو می‌گفت: توجه! توجه!، دیگر همه کاری تعطیل می‌شد؛ تاکسی‌ها و اتوبوس‌ها می‌ایستادند، مردم این‌طرف، آن‌طرف می‌رفتند. چرا؟ یک توجه توجه این‌قدر اثر دارد؟ بله. چون این خبر می‌کند به یک چیزی که جزء خون و گوشت ماست. و آن این است که: ما می‌خواهیم سالم و موجود باشیم و کشته نشویم. این خواسته‌ها و این علم‌ها در هیچ جای این سر تا پای ما جای خالی ندارد و همه را گرفته است. این‌طور باید به خدا معتقد بود.
اگر #انسان در #فکر خود فقط معتقد هست، نه در #قلب و جان و روح خود، این هنوز در این مسئله کاری نکرده و به درد هم نمی‌خورد؛ نه به درد خودش، نه به درد دیگری. آن علمی که در #دنیا، در #دبستان و #دبیرستان و #دانشگاه به ما #آموزش می‌دادند، آن علوم، علوم این‌طوری نبود. #ریاضی و #فیزیک و #جغرافی و #تاریخ بود. آن‌جا در کلاس به درد ما می‌خورد که بگوییم یا نمره بگیریم و بیاییم بیرون. یادمان هم رفت، برود؛ ضرری به ما وارد نمی‌کند. این است که ما #عادت کردیم به علوم دبستانی، دبیرستانی، #خیال می‌کنیم #خداشناسی هم یک‌چنین چیزی است که یک سطری بخوانیم و یک امتحانی بدهیم. در حالی‌که نه؛ این نه خداشناسی است، نه #دین‌داری است، نه به درد شخص خود ما می‌خورد، نه به درد #جامعه می‌خورد. آن‌که اسمش را می‌شود گذاشت #مسلمان واقعی -حالا تا چه برسد به #دانشجوی علوم دینی یا #مبلغ یا #سخنران اسلامی، #مؤلف و این‌طور چیزها- آن است که اصل اسلام را پذیرفته باشد و انسان خودش، پیش خودش بفهمد که مسلمان است و این در وقتی است که جان و تن و همه‌چیز خودش را مثل یک کف روی آب، در #قدرت خدا ببیند. وقتی‌که باران می‌آید، حباب و کفی که روی آب می‌بینیم پیدا می‌شود، این هیچ‌چیزی از خودش ندارد غیر از آن‌چه از باران و آب دارد. فقط یک نمایشی بیشتر نیست که آن هم از بین می‌رود؛ همه‌ی ماها این‌طور هستیم. حتی این کهکشان و #زمین و #آسمان ما، مثل این حباب است. یک چیزی است که زود از بین می‌رود. منتهی هر چیزی زودش یک‌طور است. #زندگی مگس یک زود و دیری دارد، مورچه یک‌طور، فیل یک‌طور، انسان یک‌طور، زمین یک‌طور، کهکشان یک‌طور؛ همه حباب‌اند. حباب‌های مختلف‌اند در قدرت الهی. این‌ها نابودند از خودشان و موجودند به قدرت خدا. خدا برپادارنده‌ی تمام اشیاء است.
یک‌چنین نیرو و قدرتی را اگر انسان فهمید و #شناخت و #باور کرد، خداشناس شده؛ اگر نه هنوز اول کار است. مثل کسی‌که اول وارد کلاس شده، دارند روی تخته برایش می‌نویسند: این یک، این دو، این سه. دو، دو تا می‌شود چهار. این اول کار است. خیال نکن داداش که ما چیزی یاد گرفتیم، چیزی فهمیدیم. نه!. باید جدی وارد بشویم در #خداشناسی. یک خداشناسی‌ای که موقع #جبهه رفتن به درد بخورد، موقع #قاضی شدن به درد بخورد، موقع #وکیل مجلس شدن به درد بخورد. حتی موقع کاسب محل شدن به درد بخورد؛ یک #کاسب چقدر می‌تواند #خیانت بکند؟ چقدر می‌تواند جنس بد به #مردم بفروشد؟ چقدر می‌تواند به #ناموس مردم بد نگاه کند؟ چقدر دزدی می‌تواند بکند؟!
پس این خداشناسی که به درد یک مسلمان بخورد، باید یک چنین چیزی باشد. پس این یک موضوعی است که وجود ما را باید بگیرد و هنوز نگرفته است. بنده خودم را عرض می‌کنم شما ان‌شاءالله گرفته باشید. تا دم #مرگ در این کلاس ما باید کار بکنیم. خیال نکن که حالا یک کاری است که #معارف_اسلامی خواندیم و تمام شد. این‌ها حرف‌های دبستان و دبیرستان است. خداشناسی یک‌چیز مهمی است که بعضی از #صحابه پیغمبر از عهده‌اش برنیامدند و رفوزه شدند! با این‌که در بهترین کلاس‌های دنیا شرکت کرده بودند که مدیر و #معلم و ناظمش، #پیامبر خدا بود.
خطرناک است و چیز مهمی است!.
یک‌وقتی یادم می‌آید که جناب #رهبر معظم صحبت می‌کرد در #تلویزیون. گویا شنیدم که می‌فرمود که «بعضی از روشن‌فکرها دارند رو به جای دیگر عقب‌گرد می‌کنند و به اسلام پشت می‌کنند»؛ واقعش این‌طوری است و مخصوص #روشن‌فکر هم نیست، #طلبه هم همین‌طور است، #آخوند و #روحانی هم همین‌طور است، #دانشجو و اساتید هم همین‌طورند. هر کسی در این دنیا یک‌طور #امتحان دارد؛ #زن یک‌طور امتحان، #مرد یک‌طور. #جوان یک‌طور. #پیر یک‌طور.
پس این‌که کسی بخواهد از این امتحانات ان‌شاءالله به #سلامت در برود، خیلی کار می‌خواهد و خیلی هم نتیجه دارد. یک شاهی و صنار نیست. حتی به قدر ارزش تمام کره‌ی زمین هم نمی‌شود گفت هست. ارزش مسلمانی و اسلام خیلی از این چیزها بالاتر است.
۷۷٫۳٫۹
✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama
سیدالعلماء
🏴 اهمیت اخلاص در دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام (قسمت اول) 🔺 #انسان تا وقتی که خود را #خالص
🏴 اهمیت اخلاص در دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام
(قسمت دوم)
🔺 و لذا از عبارت خود حضرت #سیدالشهداء (علیه‌السلام) که در خطبه‌ی خروج از #مکه نقل شده، آن موقعی که #مردم دنیا از هر جا می‌آمدند رو به #حرم خدا، هر کس می‌خواست خودش را می‌رساند به آن‌جا که شب #عرفه و فردای عرفه و این‌ها، آن‌جا باشد؛ آن حضرت روی #خلوص از آن‌جا خارج شد! دست #خانواده‌اش را گرفت و فرمود: "مَن کانَ فینا باذِلاً مُهجَتَه" هر کسی در #فکر خود، در درون خود، خود را آماده‌ی این کرده که خون جگرش را در راه ما بدهد و این فکر و این #خودسازی را دارد، بیاید و ما هم داریم از مکه خارج می‌شویم. هنوز هیچ کسی همچنین کاری نکرده که در موقعی‌که همه مخارج می‌کنند، زحمات متحمل می‌شوند برای عرفه و عید و برای اعمال #حج وارد می‌شوند، یک خانواده‌ای که از خانواده‌ی #پیامبر اسلام هستند از مکه خارج بشوند!.
این معنی خلوص است. یعنی در قید هیچ‌چیز نیست، جز #رضای خدا. هر چه فهمید که خدا می‌خواهد، پای آن می‌ایستد. مردم هر چه می‌گویند، بگویند. کسی می‌پسندد، کسی نمی‌پسندد، برای او فرقی نمی‌کند. زحمات در راه #دین ارزشش به خلوص است.
لذا باید در #طلبگی بیشتر از همه چیز درباره‌ی خلوصش کار کرد که من که می‌خواهم #طلبه بشوم، #دانشجوی امور دینی بشوم، #مبلّغ بشوم، #آخوند بشوم، #سخنران دینی بشوم، #مقاله‌نویس دینی بشوم، #کتاب پخش کنم و #هیئت درست کنم، #سینه‌زنی راه بیندازم و ... این کارهایی که برای دین می‌شود؛ آیا همان‌وقت اگر به من بگویند که یک کسی از تو بلد است بهتر این کار را انجام دهد، می‌گویم قربانش بروم او را بیاورید؟!. این درست است همین‌جور می‌شود یا نه؟!، یا آدم می‌گوید: نه بی‌خود می‌گوید!. من چند سال این کارم هست، ولی او تازه #جوان است. او چه می‌داند که مثلاً #مسجدداری یعنی چه؟ آخوندی یعنی چه؟ هیئت‌داری یعنی چه؟ سینه‌زنی یعنی چه؟ این‌ها را ما جدّ اندر جدّ انجام داده‌ایم! ما پدران‌مان این کاره بودند و از این‌جور حرف‌ها می‌زنیم!. این معلوم می‌شود که ندانسته، غیرخالص است، تا روی خودش کار بکند. تا زود است باید آدم فرصت را از دست ندهد و این چهار تا کار خوبی که می‌کند، این‌ها خالص بشود که به دردش بخورد، وإلّا خرج بکند، وقت بگذارد، همه کاری بکند و آخرش هم می‌بیند که هیچ کاری نکرده و همه‌اش باد و طوفان‌زده شد و از بین رفت!. #نیّت باید درست بشود.
۸۵.۷.۱۶
☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی
@seyedololama