#پارت252 خانه کاغذی🪴🪴🪴 خانمش مزون داره . اگر دوست داشتی بهش میگم بهت خیاطی یاد بده.‌دوست داری؟ دستانم را بهم کوبیدم و گفتم اینم خوبه سرش را پایین انداخت . و سپس گفت اون النگوهارو از دستت در بیار متعجب گفتم واسه چی؟ فردا میخواهیم مشت کار کنیم با النگو نمیشه مقابل میز ارایشم رفتم کمی دستم را چرب کردم سپس با هزار زور و زحمت از دستم در اوردمشان و داخل کشو نهادم. امیر روی تخت دراز کشید. من هم گوشه ایی از تخت با فاصله از او خوابیدم. او بلافاصله خوابش برد. اما من اینقدر خوابیده بودم که خواب به چشمم نمی امد. باید تمام تلاشم را کنم که بیشتر و بیشتر دل او را بدست بیاورم. یاد حرف عمه و ترس از مبارزه افتادم عمه میگفت یه چیز تو مایه های کشتی کج. کم کم باید روی امیر کار میکردم تا از ورزش کردن با من منصرف شود. صبح با صدای الارمش از خواب بیدار شدم دلم میخواست بخوابم. اما او سریع نشست و گفت فروغ نالان گفتم بله. پاشو بریم پایین. نشستم و گفتم خیلی ساعت بدی و انتخاب کردی واسه ورزش کردن. نگاه چپی به من انداخت و گفت مزاحم خوابت میشم؟ خوب چی میشه بخوابیم ساعت هشت و نه بیدار بشیم. من باید برم دفتر. خوب از دفتر که میای ورزش کنیم من اذیت میشم. بعد از ظهر نمیخوابیدی که دیشب خوابت میبرد.‌ گوشی اش را کمی وارسی کرد و سپس از تخت پایین رفت من هم به دنبالش راهی شدم. دوباره مثل دیروز چهل دقیقه دویدن خودش که انگار به این کار عادت داشت. مثل اسب میدوید . میدانستم اعتراض فایده ایی ندارد و با هر جان کندنی بود من هم میدویدم. بالاخره کار گرم کردن و کششی تمام شدو به سراغ فن کار کردن رفتیم. مقابلم ایستادو گفت دستتو مشت کن بلافاصله اطاعت کردم. امیر مشتم را گرفت حالتش را عوض کردو گفت مشت ورزشکار اینطوریه سپس دستانش را مقابل صورتش اورد و گفت به این حالت میگن گارد گرفتن ، گارد بگیر ان را هم انجام دادم امیر به حالت نمایشی مشتش را توی صورت من اورد و گفت الان گاردت اشتباهه . دستانم را حالت دادو گفت گاردت بازه فروغ باید با گارد بسته وایسی حالا مشت بزن به چی بزنم؟ تمرین کن دیگه اینطوری چند باری به طرف صورتم مشت اورد . نفس پرصدایی کشیدم و گفتم علاقه ندارم امیر. تمرین کن تو ده سال هم با من تمرین کنی من دل زدن دیگران و ندارم. تمرین کن دوسه باری مشت پرتاب کردم و گفتم نمیشه من همون نرمش و کششی و کار کنم؟ نمیشه این فن ها رو یاد نگیرم.؟ نه چند مشت دیگر زدم. امیر مرا مقابل کیسه بکسی که از سقف اویزان بود بردو گفت به این مشت بزن کمی که تمرین کردم گفت گارد بسته رو یاد گرفتی مشت زدن رو هم یاد گرفتی الان وایسا جلوی من

#پارت253 خانه کاغذی🪴🪴🪴 مقابلم که گارد گرفت گفتم با تو مبارزه کنم؟ سرتایید تکان دادو من گفتم خوب این عادلانه نیست. من نه هم قد توام.... گارد بگیر فروغ یک گام به عقب رفتم و گفتم امیر خوب شرط قدو وزن و اینها مهم نیست؟ مشتی به طرف صورتم رها کرد نرسیده به من آن را جمع کردوبا کلافگی گفت چقدر حرف میزنی گفتم گارد بگیر دیگه بلافاصله گفته اش را اطاعت کردم کمی باهم به حالت سایه تمرین کردیم. اخ که چقدر دلم میخواست تمام مشتهایم را به صورتش میکوبیدم. چند دقیقه که گذشت از داخل یخچال دو بطری اب اورد ان را که خوردیم گفت استعدادت خیلی خوبه. یکم علاقه نشون بدی راه میفتی . من به این کار علاقه ندارم . خشنه بدم میاد. من دلم نمیاد کسی و بزنم. دو دقیقمون که تمام شد باید بزنی. چی بزنم؟ من سایه کار میکنم ولی تو بزن من نمیتونم. نزنی من میزنم ها با ناراحتی گفتم اخه این چه ورزشیه؟ برای چی باید همو بزنیم؟ هیچ قانونی هم نداره تو نیم متر از من قدت بلندتره سه برابر منی من باید با تو مبارزه کنم. دارم بهت میگم من نمیزنم فقط تو بزن این مبارزه ست؟ خوب من اصلا دستم میرسه که بزنم. اینقدر حرف میزنی فروغ داری کلافه م میکنی. به ناچار مقابلش ایستادم . امیر شروع به شمردن کرد و سپس شروع کرد به حالت سایه مشتش را تا نزدیک بینی م اورد گفت گاردت بازه مشتی به طرف صورت امیر رها کردم با دستش مانعم شد درد شدیدی در مچ دستم پیچید کمی دستم را در هوا تاباندم . مشت بعدی م را که مهار کرد. تاب از دست دادم دستم را لای پایم گذاشتم و گفتم نمیتونم لعنتی چرا بهم زور میگی؟ گاردتو ببند سپس مشتش را روی شانه ی من گذاشت مرا به عقب هل داد . دوسه گامی عقب رفتم و به تردمیل خوردم و نقش زمین شدم. با ناراحتی به امیر نگاه کردم و اشک از چشمانم جاری شد. با اخم به طرفم امد و گفت بلند شو دستش را به طرفم دراز کرد. دست اورا گرفتم و ایستادم . از هر دوشانه م گرفت مرا تکاندو گفت بهت گفتم ورزشکار محکم وای می ایسته اینجوری شل و وارفته نباش که با یه تکون بیفتی . اشکهایم را پاک کردم امیر گفت گاردتو ببند. دفاع کن دوباره گارد گرفتم مشتی که به طرفم رها کرد را خواستم مثل او با دفاع رد کنم که ان مشت محکم به بخیه هایم خورد جیغ کشیدم و دستم را در شکم جمع کردم . با نگرانی گفت چی شد؟ سپس جلو امدو گفت ببینم. دستم را گرفت و گفت این دست توهم عجب داستانی شده واسه من ها

#پارت254 خانه کاغذی🪴🪴🪴 روی صندلی نشستم دو سه قطره خون از لای زخمم امدو گفتم ببین امیر من به این کار علاقه ندارم. دستم بخیه داره.... صدایش را بالا برد و گفت خفه شو دیگه ،کلافه م کردی اینقدر نق زدی. از اون ساعتی که میاییم تمرین، مدام ایه یاس میخونی . همه ش میگی نمیتونم علاقه ندارم. با احتیاط به او نگاه کردم و گفتم مگه زوره امیر؟ فریاد کشیدو گفت اره زوره از شانه م گرفت مرا کشیدو دوباره به جای قبلی اورد سپس گاردش را بست و گفت پاک کن اشکهاتو اشکهایم را پاک کردم امیر با اخم گفت خدا شاهده نزنی من میزنم. سپس مشتی کنترل شده به کتفم زد من هم از سر اجبار شروع کردم هیچ کدام از مشتهایم به امیر نمیخورد همه را با گاردش رها میکرد دستانم به شدت درد میکرد. نیم نگاهی به ساعت انداختم و گفتم نه شد بی اهمیت گفت بزن نه شد دیگه قرارمون شش تا نه بود. نفس پرصدایی کشید نگاهی به ساعت انداخت و به طرف یخچال رفت . نشستم دستانم را لای دوپایم نهادم . و به او نگاه کردم. پشتش به من بود دهان کجی ایی به او کردم . از شدت درد بغض در گلویم بود. به طرفم امدو گفت چشمهات به اقیانوس وصله؟ اینهمه اشک و تو از کجا میاری؟ معترض گفتم دردم میاد میفهمی؟ علاقه ندارم.مثل این میمونه من وسیله کارهامو که گرفتم تورو مجبور کنم بشینی روی یه کاسه نقاشی بکشی. بشینی رو اینه ویترای کار کنی؟ با خمیر گل درست کنی . دوست داری؟ امیر همچنان به من نگاه میکرد. اشاره ایی به دستانش کردم و گفتم البته با دستهای به این بزرگی نمیشه از این کارها کرد. بطری اب را به طرفم گرفت و گفت اب میخوری؟ با اخم گفتم نه. نمیخورم. بطری خودش را سر کشید و گفت وقتی سه چهار تا فن یاد بگیری علاقه مند میشی. تو چه استادی هستی اخه؟ نه قدو وزن برات مهمه نه جنسیت . خوب جلوی من اگر یه ادم ظریف مثل خودم بود منم زورم میرسید میزدم. مقابلم نشست و ارام گفت مگه من تورو زدم؟ امیر من مشتم میخوره به تو خودم دردم میاد لبخند در دو کنج لبش ظاهر شد به حالت تمسخر گفتم اِ...بلدی لبخند بزنی ؟ ندیده بودم تا حالا

#پارت255 خانه کاغذی🪴🪴🪴 لبخند امیر عمیق تر شد . سرم را پایین انداختم و گفتم اینقدر اخم کردی . وقتی لبخند میزنی ادم باهات غریبی میکنه برخاست و گفت پاشو بریم صبحانه بخوریم. برخاستم و گفتم ورزش زوری ندیده بودم تا حالا مثل جیر جیرک میمونی مدام داری حرف میزنی. یه ذره تمرکز کن . یه ذره سکوت و تمرین کن. حرفم نزنم نه؟ من که مجبورم کاری که تو میگی و انجام بدم لااقل بگذار یکم قر بزنم اعصابم اروم بشه‌ . مرا به طرف پله ها هدایت کرد در حالیکه بالا میرفتم گفتم خیلی به این کار علاقه دارم میگی مواقع بیکاری حوصله ت سر میره برو ورزش کن. الان من که رفتم به اعظم خانم بگو با مصطفی اتاقت و درست کنند.‌... به طرفش چرخیدم و گفتم من ظرف سفالی درست میکنم تو هم اگر دوست داری من ورزش کنم باید ظرفهای منو مینا کاری کنی ببین خوبه کاری که دوست نداری و انجام بدی؟ چشمانش را تنگ کرد و گفت اینقدر که تو حرف میزنی سر درد گرفتم. دستم را به کمرم زدم و گفتم عادت کن.اهان...حرفهای خودت و بگذار به خودت بزنم. تمرین کن که سردرد نگیری . احساس سردردت و کنترل کن . اینم درس امروزته مرا از کمرم ارام به طرف بالا هل دادو گفت برو زبون درازی نکن. وارد سالن شدیم. امیر رفت که دوش بگیرد. روی کاناپه دراز کشیدم. اعظم خانم گفت صبحانه اماده ست. متوجه خروج امیر از حمام بودم که لباسهایش را پوشیده و سرگرم مرتب کردن موهایش است. گفتم اجازه بده خان تشریف بیارن. صدای امیر امد که گفت فروغ بیا اینجا برخاستم وارد اتاق شدم امیر اشاره کرد بیا اینجا نزدیکش که شدم ارام گفت روی اعظم خانم و توروی خودت و من باز نکن. من یه طوری با اینها رفتار کردم جرات کوتاهی کردن و وظیفه نشناسی ندارن. مگه چی کار کردم ؟ میگی اجازه بده خان تشریف بیارن. سر شوخی و با خدمتکار و کارگر باز نکن همه دارن بهت میگن امیر خان منم گفتم چی میشه مگه؟ خیره خیره به من نگاه کرد و گفت همه چیز و به شوخی نگیر فروغ . نظم و قانون این خونه رو بهم نزن. سپس مرا به طرف بیرون هدایت کرد. سرمیز صبحانه که نشستیم اعظم خانم ظرفی از تخم مرغ اب پز بدون زردی را مقابل امیر نهاد و برای من هم دوتخم مرغ سرخ کرده اورد . متعجب به غذای امیر نگاه کردم. حتی نان هم نمیخورد. صبحانه ش را که خورد برخاست و گفت کاری نداری؟ نه خانه را که ترک کرد رو به اعظم خانم گفتم مصطفی رو صدا کن وسایل اون اتاق را ببرن داخل انبار. اعظم خانم سرتکان دادو گفت بله خانم. سپس به حیاط رفت به اتاق خواب رفتم. دوش گرفتم و روی تخت دراز کشیدم. صدای تق و توق از بیرون می امد چشمانم غرق خواب بود اما اگر میخوابیدم شب دوباره مشکل خوابیدن داشتم. کمی بعد اعظم خانم در زدو گفت خانم. بیا تو در را باز کرد و گفت تمام شد. برخاستم از انجا خارج شدم و وارد اتاق خودم شدم گفتم

#پارت256 خانه کاغذی🪴🪴🪴 خوبه اینجا خیلی بزرگه اعظم خانم کنار در ایستاده بود.‌در اتاق یک ویترین بزرگ بود که چیزی داخلش نبود. یک فرش نه متری وسط اتاق پهن بود و یک میزو صندلی هم مقابام بود از همه بهتر اینکه ان اتاق تراس داشت پرده را کنار زدم باغچه از انجا کامل مشخص بود. اعظم خانم گفت خانم جسارتا پرده رو کنار نزنید اقا مهیار تو حیاطه. پرده را صاف کردم. دیوارهارا نگاه کردم یک طرف اینه و یک طرف ساعت و طرف دیگر تابلو فرشی با ایه وان یکاد قرار داشت البته انتهای اتاق یک دوربین هم به دیوار وصل بود‌ . صدای زنگ تلفن بلند شد.اعظم خانم رفت و کمی بعد گفت خانم. از اتاق خارج شدم و گفتم بله امیرخان پشت خطه گوشی تلفن را برداشتم‌ و گفتم سلام. حاضر شو با مصطفی برو وسیله هایی که باید میخریدی و بخر کمی فکر کردم .‌برای نزدیک شدن به امیر پاساژ کردی و خریدراه خوبی بود. برای همین گفتم نه ،منتظر میمونم تا باهم بریم. من امروز خیلی کار دارم خوب فردا میریم. فردا هم باید جایی برم حالا هروقت که تونستی میریم. خیلی خوب کاری نداری؟ راستی امیر . امشب میریم پیش عمه؟ یا خونه دوستت. مامانم دوباره زنگ زد تاکید کرد باید بریم اونجا . کاری نداری نه ارتباط را قطع کرد.اعظم خانم که رفت. فلشی که امیر داده بود را داخل تلویزیون گذاشتم و سرگرم دیدن شدم. انچه میدیدم باعث ترس بیشترم شد. فیلم از جلسات تمرین امیر با شاگردهایش. من فکر میکردم که امیر بخاطر دلخوری ایی که از من دارد با من بد رفتار میکند اما در ان فیلم دیدم اتفاقا با من با ناز و نوازش تمرین میکند. چند فیلم از مسابقاتش را هم دیدم. امیر با شرتی ورزشی که تا بالای زانویش بود و دو دستکش در مقابل حریفی هم قدو قواره خودش قرار داشت. دور زمین چرخید و برای هوادارانش هر دو دستش را بالا اورده بود. روی کمرش هم خالکوبی زیبایی از عقابی بود که بالهایش را باز کرده بود. توجهم خیلی به ان جلب شد. مسابقه شروع شد. ضربان قلبم تند شده بود و واقعا ترسیده بودم. در وجود امیر و حریفش هیچ رحم و مروتی نبود. انچنان یکدیگر را میزدند که انگار قصد کشتن هم را داشتند. یادم افتاد روزی که در ان ویلا امیر به من حمله ور شد.‌ان کتکی که به من زد کجا و این مبارزاتش کجا

#پارت257 خانه کاغذی🪴🪴🪴 به عمه حق میدادم که دوست نداشت امیر به مبارزه برود . داور دست امیر را گرفت و بالا اورد. مثل دیوانه ها فریاد میکشید. فیلم بعدی را پخش کردم. از وضعیت حجاب و پوشش مردم و حضور خانم ها در ان جا مشخص بود که ایران نیست. عکس امیر روی پرده نمایشگری امد . امیر که واردسالن شد کل جمعیت حاضر جیغ میزدند و هورا میکشیدند.‌ تازه به حرفهایی که میزد که من امیر سرداری م و یک محل جلوی من گردن خم میکنند. یا من اسم و رسمم را به این اسونی بدست نیاوردم . وعلت احترامی که در ان جمع تولد برایش قایل بودند پی بردم. نمیدانم در تمام مبارزاتش پیروز میشد یا فقط فیلم پیروزی هایش را داشت. کمی که نگاه کردم. در باز شد و داخل امد. برخاستم . و گفتم سلام در نهایت ناباوری م پاسخ سلامم را داد. نگاهی به تلویزیون انداخت و گفت فیلم هارو دیدی؟ اب دهانم را قورت دادم و گفتم اره دیدم. امیر من نمیتونم اینکارها رو انجام بدم. سرتایید تکان دادو گفت میتونی تو مگه نگفتی کار داری دیر میای ؟ کارمو انداختم واسه فردا بریم خرید تورو انجام بدم. خوشحال از این حرف اوبا اشتیاق گفتم واقعا؟ لبخند زدو گفت برو حاضر شو بریم.‌ به اتاق خواب رفتم پالتویی که شب قبل برایم خریده بود را پوشیدم و شالم را روی سرم انداختم.انگشتری که در ماشین عروس دستم انداخته بود را برداشتم و به دستم انداختم . از اتاق خارج شدم. به همراه او از خانه خارج شدم. مصطفی جلو امدو گفت بیام امیرخان؟ فقط خودت بیا مصطفی به طرف انتهای باغ دوید. سوار ماشین شدیم. در را با ریموت باز کرد و از باغ خارج شدیم. امیر ضبط ماشین را روشن کرد اهنگ ملایمی در حال پخش شدن بود. برای اینکه سر صحبت را باز کنم گفتم اون مسابقه هایی که تو ایران نبود کجا بود؟ ارمنستان . ترکیه. دبی خیلی جاها نمیدونم تو کدوم و دیدی. واقعا تو حرفه ایی هستی ولی من طاقت این صحنه هارو ندارم خوب مال خانم ها که به این شدت نیست. جایی هم که من میخوام ببرمت همه مثل خودت تازه کارن تو مسابقات حرفه ایی رو دیدی

#پارت260 خانه کاغذی🪴🪴🪴 مدتی که رانندگی کرد. مقابل یک کافه ایستادو گفت موافقی بریم ابمیوه بخوریم. متعجب گفتم واقعا؟ وارد کافه شدیم. و گفتم الان مصطفی چی میشه؟ مصطفی اون بیرون میمونه تا ما بریم چطور؟ واسه چی گفتی بیاد؟ چه احتیاجی بهش هست؟ خیلی ها هستن دنبال اینن یه جا منو گیر بندازن و بعد واسه خودشون اسم و رسم درست کنند که به من یه ضربه زدن. دستانم را روی میز نهادم امیر نگاهی به انگشترم کرد وگفت دستت کردی؟ اره . دوسش دارم. میخوام یه اعترافی کنم فروغ سرم را بالا اوردم به چشمانش خیره ماندم امیر گفت وقتی فردای عروسیمون فهمیدم اونکارو کردی خیلی ازت ناامید شدم. میخواستم یه مدت صبر کنم بعد طلاقت بدم یه خونه هم بهت بدم بری واسه خودت زندگی کنی سرم را پایین انداختم . امیر گفت فکر میکردم تو اصلا هیچ حسی نسبت به من نداری و به خاطر شرایطت راضی به این ازدواج شدی. واقعا میترسیدم که نکنه یه مدت با من زندگی کنی و بعد که یه چاره پیدا کردی بزاری بری ابرو حیثیت منم ببری. اما وقتی دیرم واقعا پشیمونی و هرچی من باهات بد رفناری میکنم تو بازم قصد جبران داری نظرم نسبت بهت عوض شد. نفس پرصدایی کشیدم امیر ادامه داد خیلی مهکت زدم که از کوره در بری چیزی بگی که من بفهمم قصدت زندگی کردنه یا نه داری ادا در میاری که منو گول بزنی. امیر مکثی کردو ادامه داد من از اشتباه تو گذشتم فروغ اما تو هم قول بده دیگه چنین اشتباهاتی ازت سر نزنه . دستم را روی دستش گذاشتم و گفتم. من خیلی شرمنده م امیر. یه کاراشتباهی کردم که هرچی فکر میکنم خودمم هیچ توجیحی برای کارم ندارم. دستم را فشرد من گفتم من گفتم اصلا فکر نمیکردم که کارم معنی به این بدی داشته باشه. دیگه در موردش حرف نزن. یه بار دیگه از اول شروع میکنیم. ابمیوه هایمان را که اوردند . کمی از ان را خوردم. الان بهترین وقت برای نزدیک کردن رابطه م با او بود. گفتم اجازه میدی منم یه اعترافی کنم؟ سرتایید تکان دادو گفت بگو روز عروسیمون تو اینقدر با من مهربون و خوب رفتار کردی که تو تمام عمرم هیچ کس اینقدر به من محبت نکرده بود. منم بخاطر همین خیلی ناراحت بودم که چرا همه چیز و خراب کردم. چون اون روز من خیلی احساس خوشبختی کردم. سرم را پایین انداختم و گفتم خودم خرابش کردم. اما قول میدم درستش کنم. قول میدم اینقدر خوب باشم که تو یادت بره من چه اشتباهی کردم. دیگه فراموشش کن. راجع بهش حرف نزن.

#پارت261 خانه کاغذی🪴🪴🪴 آبمیوه هایمان را که خوردیم از کافه خارج شدیم. هوا واقعا سرد بود من هم ابمیوه خورده بودم لرز کردم سوار ماشین که شدیم امیر گفت سردته؟ سرتایید تکان دادم. امیر گفت موافقی امشب از خانه مامانم بریم شمال؟ به طرفش چرخیدم و خوشحال گفتم واقعا؟ سرتایید تکان دادو گفت بریم؟ خوشحال گفتم من که از خدامه ولی جلو مامان و بابام هیچی نگو . چرا؟ دنبالمون راه می افتند میگن ماهم میاییم. دوروز بمونیم و برگردیم. تمام وسایلی را که میخواستم خریدم مصطفی کنارمان امدو همه را داخل ماشین گذاشت. امیر رو به او گفت دیگه نمیخواد بیای، برگرد خانه به بچه ها بگو اماده باشن شب جایی میریم. چشم امیرخان ماشین رو بشور اماده بگذار تا خبرت کنم. مهمانی عمه که تمام شدبه خانه رفتیم. امیر وارد اتاق خواب شد چمدانی اورد و لباس هایش را جمع کرد من هم برای خودم چند دست لباس برداشتم. و حرکت کردیم. کم خوابی به من فشار اورده بود اچشمانم دو دوزد و نفهمیدم کی خوابم رفت . با صدای امیر و نوازش دستش روی صورتم بیدار شدم. فروغ جان. چشم باز کردم در حیاطی بزرگ پراز درخت و گل و گیاه بودم. صورتم را ماساژ دادم و گفتم رسیدیم؟ از تهران تا اینجا خواب بودی ها صبح شده خمیازه ایی کشیدم و گفتم ببخشید خیلی خوابم می اومد پاشو بریم داخل بخواب دست به دستگیره بردم امیر گفت مصطفی رو فرستادم اسپیلت ها و بخاری را روشن کنه اونجا گرم بشه بعد تورو ببرم. داخل . الان نیم ساعت شده بگذار بپرسم بعد بریم. تلفنی از مصطفی سوال کرد و وارد ویلا شدیم. چقدر شیک و لوکس بود اطرافم را وارسی کردم مبل و نهارخوری با چوب جنگلی و دور تا دور ویلا شیشه بود. اگر خوابم نمی امد این صحنه را هرگز از دست نمیدادم. به همراهی امیر وارد اتاق خواب شدم.

#پارت262 خانه کاغذی🪴🪴🪴 مانتو و شالم را در اوردم و روی تخت دراز کشیدم. از داخل کمد گرم کن و سویشرت ورزشی اش را در اورد و خواست از اتاق خارج شود که گفتم کجا میری؟ به طرفم چرخید و گفت ساعت شش صبحه میرم تمرین کنم. مگه اینجا هم وسیله داری؟ وسیله میخوام چیکار. کمی مکث کردو گفت میای؟ اخه خوابم میاد خوب بگیر بخواب از اتاق که خارج شد سریع نشستم و گفتم امیر از همانجا گفت جایی نمیرم نترس همینجا تو حیاطم از پشت شیشه منو میبینی وایسا میام وارد اتاق شدو با خوشحالی گفت واقعا؟ برخاستم و گفتم اره میام. دست به رخت اویز بردم شالم را بردارم که گفت کسی نیست روسری میخوای چیکار؟ پس اونها که باهامون بودن چی شدن؟ اونها رفتند ویلا بغلی یه وقت نمیان؟ بدون هماهنگی غلط میکنند بیان . کلاه هودی م را محض احتیاط روی سرم کشیدم. و به دنبال امیر راهی شدم. وارد حیاط شدیم. من گفتم خیلی سرده یکم بدویی گرمت میشه امیر شروع کرد به دویدن من هم پابه پای او میدویدم. کمی که دویدیم رو به امیر گفتم تو چرا نفست نمیگیره؟ خوب من به ورزش عادت دارم. رد نگاهش به بالای دیوار افتاد دو نفر لب دیوار سرک میکشیدند هینی کشیدم و گفتم اینها کی ن؟ با عجله رو به من گفت برگرد تو ویلا فروغ مضطرب گفتم اونها کی ن امیر گفتم برگرد .رمز گوشی من تاریخ تولدمه به مصطفی زنگ بزن بگو بیان. از ترس انگار پاهایم به هم پیچ و تاب میخورد امیر صدایش را بالا برد و گفت زود باش فروغ.‌درو قفل کن هر اتفاقی که افتاد تو بیرون نیا

#پارت263 خانه کاغذی🪴🪴🪴 وارد عمارت شدم هراسان به سراغ گوشی امیر رفتم رمز را زدم شماره مصطفی اولین شماره بود ان را گرفتم بلافاصله گفت بله امیر خان اقا مصطفی امیر گفت زود بیاین ارتباط قطع شد. به طرف در بازگشتم در را قفل کردم قفل کردن به نظرم کار مسخره ایی بود وقتی همه دیوار ها شیشه بود. پشت شیشه گوشه ایی در کنار پرده مخفی شدم و به بیرون نگاه کردم جمعیت انها حدودا هفت هشت نفری بود. همه هم سروصورتهایشان را بسته بودند چهره هایشان قابل شناسایی نبود. امیر چوبی در دست داشت و یک تنه با همه انها میجنگید . از ترس نفس نفس میزدم. دلم میخواست با پلیس تماس بگیرم اما من خواب بودم که به انجا امدیم حتی نمیدانستم در کجای شمال هستم. از انتهای حیاط مصطفی و ان سه نفر هم امدند.‌درگیری بین انها شدت پیدا کرده بود چیزی که میدیدم برایم از تصور خارج بود. مصطفی و این سه نفر دست کمی از امیر نداشتند. انگار همه انها مثل خود امیر کیک بوکسینگ کار بودند. چهار نفر از انها دیوار بالا رفتند و گریختند . سه تای دیگر روی زمین افتاده بودند امیر اشاره ایی به بچه های گروه خودش کرد چوب را به کناری انداخت و به طرف ویلا امد. بلافاصله و با عجله در را باز کردم. گوشه پیشانی اش زخم بود و خون از کنار سرش جاری بود. با نگرانی گفتم امیر سرت شکسته مهم نیست. اون گوشی منو بده از روی میز گوشی اش را اوردم. امیرشماره ایی را گرفت. از حرفهایش متوجه شدم که با پلیس صحبت میکند. تلفنش که تمام شد دستمالی از روی میز برداشتم خون پیشانی اش را پاک کردم و گفتم اینها کی بودن ؟ پاسخم را ندادو خواست از خانه خارج شود که من گفتم من میترسم نرو. نترس همه چیز تموم شد. سپس از خانه خارج شد. خداراشکر من از خواب بیدار شدم و به دنبال امیر رفتم والا امیر با انها تنها میماند. کمی بعد پلیس امد ان سه نفر را دستبند زد . کمی با امیر صحبت کرد و رفتند. امیر وارد خانه شدو گفت لباسهاتو بپوش فروغ باید از اینجا بریم. اینها کی بودن امیر ؟ الان هیچی نگو فقط لباستو بپوش بریم.

#پارت264 خانه کاغذی🪴🪴🪴 مانتویم را پوشیدم. مصطفی چمدانها را داخل ماشین گذاشت و همه باهم از ویلا خارج شدیم. از خیابان که خارج شدیم گفتم میگی اینها چرا به تو حمله میکنن یا نه؟ اره بهت میگم فقط الان حرف نزن حواس منو پرت نکن. یکم صبر کن مقابل یک هتل متوقف شد. مصطفی و دوستانش هم ایستادند. مصطفی به طرف امیر امد امیر شیشه را پایین دادو گفت برو ببین اتاق دارن ؟ مصطفی گفت امیر خان یکی از اون چهارتایی که فرار کرد و من شناختم کی بود؟ فرزاد بود امیربا اخم و ناباوری گفت فرزاد از خالکوبی دستهاش شناختمش. امیر خیره به مصطفی ساکت ماندو کمی بعد گفت برو ببین اتاق خالی دارن؟ بهتر نیست برگردیم تهران؟ خانمم اگر باهام نبود همین حالا برمیگشتم . بگذار اول یه فکری برای خانمم کنم. مصطفی داخل رفت و سپس بازگشت و گفت سه تا اتاق خالی دارن اتومبیلش را به حرکت در اورد وارد ویلا شدیم. امیر مرا به اتاقی فرستادو خودش به همراه مصطفی و الباقی به اتاق مجاوررفتند. کمی بعد امیر در را باز کرد و وارد اتاق شد. روی کاناپه نشست . من گفتم بیا برگردیم خونه امیر من میترسم. تورو میفرستم برو تهران .... با استرس و ناباوری گفتم بدون تو؟ اره برات بلیط میگیرم با هواپیما برگرد تهران . برات هتل رزرو کردم‌ . خونه فعلا امن نیست.من دو سه روز دیگه میام. من بدون تو نمیرم نمیشه فروغ تو باید بری. تو دست و پای منو میبندی خوب اخه اینها کی ن از جون تو چی میخوان؟ اینها ادم های یه بیشرف به اسم مالک شرفی ن . مشکلشون با تو چیه؟ داستانش طولانیه. یکی از دوستهام یه خانمی رو به من معرفی کرد که اون خانم کارش گیر یه نفر به اسم مالک شرفی شده. اون خانم اومد دفتراملاک. هم سن و سال تو بود شاید هم کمتر. اومد پیش من گریه و زاری راه انداخت که من خانوادم مشکل مالی داشتند یه پسر پولدار اومد خاستگاریم بابام رفت از مالک شرفی پول نزول گرفت واسه من جهیزیه خرید. من ازدواج کردم. اصل پولشو پس داد. بعد پدرو مادرم توی یه تصادف فوت شدند. منم فکر میکردم این قضیه پول اون اقا تمام شده . بابام یه خونه داشت خونه رو فروختم و پولشو دادم به شوهرم شوهرم کارشو گسترش بده در عوض یه پولی رو ماه به ماه به من بده . یکم بعد اومد سراغم که بابات به من بدهکار بوده تو نباید خونه رو میفروختی ... امیر مکثی کردو سپس گفت خلاصه از کم سن و سال بودن این دختره و اینکه دوست نداشته شوهرش بفهمه باباش چطوری بهش جهیزیه داده از این دختره سفته گرفته بوده که دختره به جای باباش سود پول اونو بده.

#پارت265 خانه کاغذی🪴🪴🪴 یکی دوماه که میگذره شوهرش بهش شک میکنه که تو این پولهارو داری چی کار میکنی؟ دختره از ترس شوهرش میرفته کار در منزل می اورده خونه روزها که شوهرش نبوده انجام میداده. اما نمیتونسته به اندازه بدهیش پول بده . تا اینکه اون بیشرف بهش میگه اگر صد برگ سفته دست من داری هربار که نتونستی پول جورکنی باید بیای خونمون با من باشی تا سفته ت رو بگیری. متعجب به امیر نگاه کردم. امیر گفت بچه ها رو فرستادم تحقیق دیدم فقط همین یه مورد نیست . با دونفر دیگه هم داره اینکارو انجام میده. این مسئله راه قانونی نداشت. اون دختره هم سفته داده بود‌ یا باید پولو میداد یا شوهرش میفهمید اگر به شوهرش میگفت زندگیش بهم میخورد. منم کارشو درست کردم. چطوری درست کردی؟ دوتا دزد و اجیر کردم رفتن گاو صندوق مغازش و خالی کردند مدارک و برای من اوردند. منم سفته های اون دختره و اون دوتا زن بدبختی که از ترس ابرو به اون کثافت تن داده بودن و پاره کردم. از کجا فهمید کارتو بوده؟ یه بی شرف به اسم فرزاد که امروز هم بین اونها بود رفت اون دختره رو تهدید کرد که میخوام به شوهرت همه چیزو بگم اونم مثلا خواسته تهدیدش کنه گفته امیر سرداری پشت منه هرکار ازت برمیاد بکن. از اون پسره فرزاد هم فیلم گرفته بود. اهی کشید و سپس گفت من مالک شرفی رو نمیشناختم ولی اون منو میشناخت. یه بار که من همینطوری تنها میخواستم برم خانه مادرم سرچهار راه یه ماشینی اومد زد به من بعد شروع کرد به ادا در اوردن مقصر بود ولی شروع کرد به کل کل کردن با من منم از همه جا بی خبر وایسادم که پلیس بیاد . پلیس اومد نگو مواد انداختن تو ماشین من. هینی کشیدم و گفتم مواد؟ نیم کیلو تریاک. بعدش چی شد؟ هیچی دیگه منو انداختن بازداشت و فرداش چون سوسابقه نداشتم و قهرمان ملی بودم. برام قرار صادر کردن. ازاد شدم‌. اومدم بیرون و افتادم دنبال فیلم دوربین سرچهار راه و با هزار مکافات بعد از چند ماه ثابت کردم که بی گناهم. و تبرعه شدم. از کجا فهمیدی کار مالک شریفیه یکی از شاگردهام یه پیج زده بود فیلم های مبارزات منو با تمرین هامون و میگذاشت تواون پیج. کلی هم دنبال کننده داشت. یه مدت بعد یکی از دنبال کننده ها که از کار خدا اونروز سرچهار راه بوده فیلم منو گرفته بوده میفرسته واسه اون شاگردم که این استادتون تو کار خریدو فروش مواده من خودم شاهد بودم با جنس گرفتنش. اون فیلم و که دیدم . متوجه شدم فرزاد با موتور اونور چهار راه داشته اینها رو هدایت میکرده.

#پارت266 خانه کاغذی🪴🪴🪴 بچه هارو فرستادم رفتن فرزاد و چشم و دست بسته برام اوردن.‌ اوردن تو خونه؟ تو خونه من نه تو خونه الکس. دوروز کنار الکس موند. نقره داغ هم شد بعد اعتراف کرد که اجیر شده مالک شرفیه کنجکاو شدم. میخواستم بدانم الکس در لانه ش با من قرار بود چه کند برای همین گفتم پیش الکس زنده موند؟ اگر از جات بلند نشی که الکس کاریت نداره. یه گوشه بشین الکس فقط دورو ورت میچرخه تکون بخوری میاد می اندازت زمین روت وای میایسته اگر بخوای فرار کنی میگیرت باید بی حرکت بشینی . سرم را پایین انداختم و گفتم واقعا میخواستی منم ببری پیش الکس بدنبال مکث او سرم را بالا اوردم سرتایید تکان دادو گفت اره . اگر مصطفی جلومو نگرفته بود که فرار کنی بعد هم بابام نیامده بود حتما اینکارو میکردم. دلت میومد اینکارو کنی؟ اولا بحث ناراحت کننده رو شروع نکن . دوما حقت بود . یاد کاری که کرده بودی بیفت. برخاست دست در جیب کتش که اویزان بود کرد یک نخ سیگار در اورد ان را کشید من گفتم خوب بعد که فهمیدی کار اون بوده چیکار کردی؟ به روش نیاوردم که من فهمیدم کار اون بوده خوب فرزاد نگفت من دوروزه اسیر بودم و پیش الکس بودم یا نقره داغ شدم؟ پوزخندی زدو گفت تو باغ نیستی فروغ؟ به نظرت من اصلا اجازه دادم بفهمه کجاست؟ چشم بسته اوردم چشم بسته بردمش نه من نه مهیار نه مصطفی نه بچه های دیگه هیچ کس و ندید. تمام اون دو روز چشمش بسته بود از صداهاتون دوباره پوزخند زدو گفت یکی غیر از ما ازش سوال جواب کرد. به این ادمهای اطرافت تو چقدر اطمینان داری؟ اتفاقا ماجرا از همینجا نشت پیدا کرد. یک ماه از این ماجرا گذشت . من در مورد مالک شرفی تحقیق کردم فهمیدم نزول خوره اینبار دونفرو فرستادم همه مدارک و اسنادشو برام اوردن. به یکی گفتم زنگ زد به تمام کسانی که ازش پول نزولی گرفته بودن مدارک و پس دادیم. کمی مکث کردو گفت یکی تو تیم من بود به اسم مازیار . اون نامرد رفت ترکیه اونجا اقامت گرفت بعد زنگ زد مالک شرفی یه پولی گرفت و گفت ماجرای فرزاد و پس دادن سفته های مردم کار امیر سرداری بوده. ازت شکایت نکرد؟ اتفاقا شکایت هم کرد ولی مدرکی نداشت نتونست ثابت کنه من ادعای حیثیت کردم ازش شکایت کردم مجبور شد بیاد عذرخواهی کنه رضایت بگیره. از اونروز به اینور این بساط و هراز گاهی راه می اندازه تا کی این ماجرا قراره ادامه داشته باشه. اینبار گاف بزرگی دادن. سه تاشون یه جور کتک خوردن که نتونستن فرار کنند و رفتن کلانتری. کمی مکث کردو گفت تو باید برگردی بری تهران . من کاری ندارم تو هتل میمونم. تو دست و پای منو میبندی فروغ . من الان یه نقطه ضعف بزرگ دارم اونم فهمیده که اینجا اومده سراغم. اونبارم که اومد سراغم تو باهام بودی . منظورت اینه من نقطه ضعفتم اگر منو بزنن بلایی سرمم بیارن من میگم‌ناغافل سرم ریختن مفت بری کردن اما اگر یه حرکت رو تو بزنن من باید برای همیشه از این مملکت بزارم برم پرچمم میاد پایین. تو نقطه ضعف منی برو بگذار من ذهنم ازاد بشه

#پارت267 خانه کاغذی🪴🪴🪴 خوب من نگرانت میشم امیر چطوری برم؟ من تیمم قویه. الان مصطفی با پنج نفر دیگه صحبت کرد دارن میان اینجا تو نگران نباش فقط کاری که میگم و بکن چطوری نگران نباشم؟ مثلا اومدیم مسافرت؟ الان شرایط اینجوریه بمونی اینجا اگر اتفاقی بیفته کمک که نمیتونی بکنی فقط تو دست و پایی . تو حتی از خودتم نمیتونی دفاع کنی. از امیر رو برگرداندم. امیر گفت منم دلم نمیخواست اینطوری بشه فروغ دوست داشتم خیلی بهمون خوش بگذره ولی میبینی که یارو موی دماغم شده. مگه چقدر سفته هاش و پس دادی؟ خیلی. مبلغ بالا بود شاید به اندازه خرید یه پنج طبقه بالای تهران. خوب چرا این ضررو بهش زدی؟ من به دو دلیل اونکارو کردم یکی اینکه مردم گناه دارن گیر یه نزول خور افتادن. دوم اینکه اون داشت منو میفرستاد حداقل پانزده سال حبس آبرو و حیثیتم نزدیک بود بره. برای من خیلی زشته به جرم حمل مواد بگیرنم. از اینکار دست بردار امیر خواهش میکنم. کدوم کار؟ همین به قول خودت وصول مطالبات کار من بد بوده فروغ؟ کمک نمیکردم اون زن محبور میشد بی ناموسی کنه خوب بود؟ دو نفر دیگه رو نجات دادم که تن به کثافت ندن بده؟ نه بد نیست ولی من استرس داشته باشم و نگران باشم خوبه؟ اگر نمیتونستی ثابت کنی و زندان میرفتی خوب بود؟ من تا فرودگاه باهات میام . تو گوشی نداری سپردم یه ساعت دیگه مغازه ها باز کنند مصطفی بره یه گوشی برات بگیره. سیم کارت خودشم فعلا میاندازم توش رسیدی بهم زنگ بزن. تهران هماهنگ کردم . یه تاکسی توی فرودگاه میبرت هتل از اونجا بیرون نمیای تامن بیام دنبالت. تاکسی کجای فرودگاهه؟ تواز گیت که بیای بیرون یه اقایی که کچله تقریبا هم قد منه میاد دنبالت . اسمش ارسلانه مستقیم میبرت هتل . دارم تاکید میکنم فروغ از هتل به هیچ عنوان خارج نمیشی تو اتاقت میمونی تلفنی غذا و هرچی که خواستی سفارش میدی برات میارن. باشه ارسلان اتاق روبروییته. اونجا میمونه تا من برگردم. در اتاقت و فقط روی نظافتچی هتل برای اوردن غذا و نظافت باز میکنی تا من بیام دنبالت باشه.

#پارت268 خانه کاغذی🪴🪴🪴 همه چیز همانطور که امیر برنامه ریزی کرده بود انجام شد. سه روز در آن اتاق ماندم تا بالاخره امیر امد. اینقدر در این مدت اضطراب داشتم و تنهایی رنجم داده بود که با دیدن امیر بغض راه گلویم را بست به دیوار تکیه کردم و سیل اشک از چشمانم جاری شد. امیر با لبخندی عمیق جلو امدو گفت چرا گریه میکنی فروغ؟ میدونی تو این مدت چه بلایی سرمن اومد؟ من از تنهایی داشتم دق میکردم. درست و حسابی هم جواب ادم و نمیدی اخه همه چیز تمام شد دیگه نمیخواد نگران باشی چیکارشون کردی؟ ازشون شکایت کردم.خوشبختانه اون سه تا تو کلانتری اعتراف کردن که اجیر شده فرزادن. میتونی ربط فرزاد و به مالک شرفی ثابت کنی؟ اول باید فرزادو پیدا کنم. بعد بستگی به اعترافش داره به امیر خیره ماندم و کمی بعد گفت وسایلتو جمع کن بریم خونه چمدانم را جمع کردم و از اتاق خارج شدم. ارسلان جلوی در ایستاده بود. با خروج ما سرش را پایین انداخت از هتل که خارج شدیم تیم امیر با همان ماشین کمی فاصله دار از ماشین امیر ایستاده بودند. به خانه که رفتیم امیر گفت از فردا میفتم دنبال کارهای گذرنامه ت . یه مسافرت خوب میبرمت. احتیاج نیست به نظرم این خونه از همه جا امن تره امیر سکوت کرد و من گفتم من اموزشگاه هم منصرف شدم برم. اینقدرترسیدم که از این به بعد بدون تو هیچ جا نمیخوام برم. بجای اینهمه ترسیدن درست و حسابی تمرین کن یه چیز یاد بگیر که اگر اتفاقی افتاد از خودت بتونی دفاع کنی. امیر تو فکر میکنی من اگر همه چیزهایی که تو یاد میدی رو هم یاد بگیرم حرفه ایی هم بشم باز حریف اون ادم ها میشم؟ اره میشی نخیر . من فن و تکنیک هم یاد بگیرم زور ندارم. تو یه مشت واقعی به من بزنی من ضربه مغزی میشم. باشه تو فکر کن زورت نرسه که بزنی دفاع که میتونی بکنی اگر سلامت و ارامش من برات مهمه از اینکار دست بردار

📝 چرا #مشارکت دور دوم #انتخابات مجلس مهم است؟ #مشارکت_حداکثری | #انتخابات_مجلس 🍃🌹🇮🇷ـــــــــــــــــــــــــ صـــراط @roshangari_samen

#پارت269 خانه کاغذی🪴🪴🪴 منم دلم ارامش و خوشبختی میخواد. دوست دارم مثل آدم های عادی زندگی کنم‌ .دلم نمیخواد نینجا باشم. دوست دارم بچه دار بشم. بشینم با دلخوشی. بچه هامو بزرگ کنم. دوست دارم تو بری دفتر املاک غروب بیای خونه دورهم بشینیم شام بخوریم و بگیم بخندیم. من این حجم استرس و نمیتونم تحمل کنم. من اینطوری احساس خوشبختی نمیکنم. امیر روی کاناپه ها نشست این طور که ساکت میشد معمولا کمی بعد مجاب میشد که تغییر کند. به اشپزخانه رفتم. نگاهی به من انداخت و گفت اونجا چی میخوای؟ کمی مکث کردم و گفتم اگر اجازه میدی من یه چای درست کنم.البته ببخشید بی اجازه اومدم تو اشپزخانه ت اخم کردو گفت منظورت از این حرف چیه؟ کفری شدم و گفتم یه طوری با من رفتار کردی که من فکر نمیکنم اینجا خونه خودمه . هرکار میام انجام بدم دست و دلم میلرزه که نکنه بگی چرا این کار و کردی . انگار مدام یکی داره تو سرم میگه اینجا خونه امیره. فکر کنم این سه روز تنهایی خیلی بهت فشار اورده اره درسته خونه تواِ مال من که نیست. ولی بقیه زنها هم پیش شوهراشون همین احساس و دارن؟ الان چایی درست کنی ارام میشی؟ سکوت کردم امیر گفت هرکار دلت میخواد بکن فقط غر نزن. سماور را روشن کردم. خواستم قوری را بردارم که ناخواسته از دستم افتادو خورد شد. امیر با پوزخند گفت قوری که ترکید . مواظب باش نسوزونی سماور وخانم خانه دار . به او نگاه ممتدی کردم و گفتم میبینی حرفهاتو؟ میگم من مدام داره تو مغزم تکرار میشه اینجا خونه امیره به همین دلیله‌ مسئول افکار پریشان تو هم منم؟ خوب من چیکار کنم که تو این فکرو نکنی؟ روی صندلی نشستم بغض راه گلویم را بست. قطره فراری اشکم را پاک کرد امیر برخاست وارد اشپزخانه شدو گفت چته فروغ؟ چرا ناسازگاری میکنی؟ با گریه گفتم وقتی اینقدر بی کس و کار باشم که یه استکان هم جهیزیه نداشته باشم باید هم این حرفهارو بشنوم. چون من چای سازتو یادم رفت خاموش کنم بهم میگی سماور و نسوزونی ؟ دوست داری اخر شبی بری تو مخ من؟ نگاهم را به پایین دادم امیر گفت کل این خانه و زندگی فدای سرت . سرم را بالا اوردم اشکهایم را پاک کردم و گفتم چرا فدای سر من. مبارک صاحبش باشه. سکوت کرد . نفس پرصدایی کشید . من گفتم خدای منم بزرگه امیر اقا ایشالله خدا به من هم بده که این حرفهارو از تو نشنوم. امیر هاج و واج گفت فروغ؟ مگه من چی بهت گفتم؟

#پارت270 خانه کاغذی🪴🪴🪴 از داخل کابینت قوری دیگری اورد. مقابلم نشست دستش را روی دستم گذاشت و گفت ببینم تورو سرم را بالا گرفتم امیر گفت این چرت و پرتها چیه که میگی؟ سکوت کردم اشکهایم بی امان جاری شدند. انها را پاک کردم . امیر گفت همه این خونه زندگی مال تواِ فروغ دستم را از دستش کشیدم . اشکهایم را پاک کردم و برخاستم چای را دم کردم. امیر رو به من گفت این که خدمتکار بیاد خونه رو تمیز کنه ناراحتت میکنه؟ نه. من کی باشم که بخوام ناراحت بشم ؟ مگه به من مربوطه؟ اخم ریزی کردو گفت دقیقا چته فروغ؟ بعد اون زنه مکه فقط خدمتکارته؟ چشمان امیر گرد شدو گفت یا پیغمبر. اگر خدمتکار م نیست پس چیمه؟ خبر چینته . یادته اومدی خونه قبل از اینکه از من بپرسی رفتی سراغ اعظم خانم. اونم موبه مو برات گفت که.... بس کن فروغ . من اعصابم به اندازه کافی بهم ریخته ست تو هم معلوم نیست چته میخوای گیر بدی به من سکوت کردم چای را دم نمودم و برای امیر یک لیوان ریختم امیر گفت با اینهمه اشک و زاری زهر جلوم میزاشتی راحت تر میخوردم. سکوت کردم. یک لیوان هم برای خودم ریختم. امیر گفت ساعت یازده شبه از فردا دوباره ساعت شش تمرین داریم ها بگیر بخواب که بیدار بشی چایم را خوردم و به اتاق خواب رفتم و خوابیدم . صبح مثل روتین هرروز بیدارشدم. و با امیر ورزش کردم. از سرمیز صبحانه برخاست و گفت امروز نهار میام خونه. اعظم خانم بی زحمت شما اصلا با نهار امروز کاری نداشته باش. فروغ میخواد خودش امروز غذا درست کنه ساعت یک میام خونه من برخاستم. باید خودی نشان میدادم. در فریزر را که باز کردم اعظم خانم گفت اینجا جای گوشته این چند تا کشو.... امیر میان کلام ما امدو گفت اعظم خانم چیزی نگو فروغ خودش پیدادکنه و بپزه

#پارت271 خانه کاغذی🪴🪴🪴 فکری کردو گفت اصلا یه کار دیگه کنیم امروز اعظم خانم شما تعطیلی برو فردا بیا اعظم خانم دستانش را بهم ساییدو گفت از من خطایی سرزده امیر خان نه . مشکلی نیست. خانم از من دلخورن؟ گفتم که مشکلی نیست برو فردا بیا اعظم خانم گفته امیر را اطاعت کرد. امیر گفت من دارم میرم تو هم. همه جارو مرتب کن. تمیز کن. لباسها رو بشور .اتو بزن. نهار هم درست کن . خوبه؟ به او خیره ماندم امیر گفت میخوام ببینم بازم افکار پریشان داری که اینجا خونه امیره یا نه؟ همچنان به او نگاه کردم. امیر که رفت تمام تلاشم بر این بود که خودم را عالی نشان دهم. برای نهار قرمه سبزی گذاشتم. خانه را مرتب کردم . لباسهارا داخل ماشین ریختم و در تراس پشت اشپزخانه پهن نمودم. ساعت هول و هوش دو بود که امیر وارد خانه شد. لبخند زدم و گفتم بوی غذام از دوتا کوچه اونور تر مستت نکرده؟ امیر بویی کشیدو گفت ایشالله که خوش مزه هم باشه. با اعتماد به نفس کامل گفتم صد درصد خوشمزه ست . من به حرف تو گوش دادم امروز مدیریت و سپردم دستت. اگر غذات خوب نبود . اونوقته که من یه چیزی میگم تو گوش میدی چی؟ صدتا دراز نشست میری نخیر قبول نیست چرا؟ چون باید شرطتو همون اول صبح میگذاشتی شاید من قبول نمیکردم. اعتماد به نفست اینقدر پایینه. یعنی یه قاشق نخوردی ببینی چه مزه ایی شده؟ خوش مزه ست خوب اگر خوشمزه ست شرط و ببند دیگه اگر خوشت اومد چی؟ میخوای من به جای دراز نشست برات شنا برم؟ نه اونو راحت انجام میدی نمیخوام. خوب چی میخوای بگو؟ فکری کردم و گفتم من چیزی نمیخوام شرط و ببندیم؟

#پارت272 خانه کاغذی🪴🪴🪴 فکری کردم و گفتم اگر خوشمزه بود و خوشت اومد با من میای کوزه های منو رنگ میکنی باشه قبوله. یعنی اینقدر مطمئنی من غذام بده؟ مگه کوزه رنگ کردن سخته؟ اگر. واقعا تو غذات خوشمزه باشه من کوزه هاتو رنگ میکنم. وارد سرویس شد دست و رویش را شست پالتویش را در اورد و سرمیز نشست . در قابلمه را باز کردم با دیدن برنج لبم را گزیدم این که خوب بود چرا اینطوری شد؟ برنج شل شده بود و بهم چسبیده بود. سعی کردم انها را با کف گیر ازهم جدا کنم دیس برنج را سر میز گذاشتم امیر نگاهی به دیس انداخت و گفت فروغ. با شکم پر دراز نشست نمیشه زدها دلت درد میگیره با چهره ایی حق به جانب گفتم بهانه بی خودی نگیری ها. خودت نگاه به برنجت بکن؟ من خودم اینطوری دوست دارم. خیلی هم خوبه ظرف خورشت را هم پرکردم سرمیز گذاشتم. امیر نگاهی به خورشت کردو گفت این الان چیه؟ به او خیره ماندم و گفتم ماکارانیه؟ تو از همین اول قصدت اینه بگی بده هنوز نخوردی داری ایراد میگیری؟ اخه این چه قرمه سبزیه که اب و سبزیش ازهم جداست؟ با کلافگی گفتم اب و سبزی و باید بهم پیوند بدم؟ چه بهانه گیری تو سکوت کرد کمی از برنج را کشید یک قاشق از خورشت را رویش ریخت و در دهانش گذاشت. من به او خیره بودم. امیر کمی جوید. ان را قورت دادو گفت برنج و خمیر دوست داری. لوبیا و گوشت رو هم نپخته دوست داری؟ یک قاشق از قرمه سبزی را درون بشقابم ریختم. امیر پوزخندی زدو گفت نمک هم مثل اینکه خیلی دوست داری نه؟ یک قاشق از خورشت راخوردم کاملا حق با امیر بود.‌نمیدانم این ۰ه کوفتی بود من پخته بودم. رو به امیر گفتم تو زود اومدی این هنوز نپخته ساعت دو زوده فروغ؟ نهار قرار بود بهمون بدی نه عصرانه که. نیم ساعت صبر کن میپزه شوریش چی؟ وقتی بپزه نمکش کم میشه با دلخوری به امیر نگاه کردم و گفتم تو همش منو ناراحت میکنی برخاست و با لحن مسخره ایی گفت تو غذات بد شده من ناراحتت کردم؟ سپس دستش را به طرفم دراز کردو گفت پاشو بیا هاج و واج گفتم کجا؟ پاشو برخاستم بدنبالش راهی شدم. امیر گفت از من انتظار داری مثل این پسر بچه های بیست و یکی دوساله غذاتو بخورم به روی خودم نیارم و اخرهم بگم دستت درد نکنه تاحالا فکر میکردم قورمه سبزی مامانم خوشمزه ست تا غذای تورو خوردم. مامانم به گرد پای توهم نمیرسه

#پارت273 خانه کاغذی🪴🪴🪴 بشین زمین هاج و واج گفتم زمین؟ اره بشین روی فرش واسه چی؟ دراز نشستتو برو خوب این عادلانه نیست امیر پوزخندی زدو گفت چیش عادلانه نیست؟ شرط و باختی دیگه . الان اگر من باخته بودم باید کوزه رنگ میکردم. نه من میبخشیدم. به تمسخر خندیدو گفت اره جون عمه ت میبخشیدی خودم را رهانیدم و با خنده گفتم عمه م مادرخودته . بشین فروغ زود باش عادلانه نیست امیر چرا؟ چون من تاحالا تو عمرم غذا نپخته بودم. تو که میدونستی بلد نیستی پس چرا قبول کردی میخواستم امتحان کنم. بشین فروغ. من نمیتونم صدتا دراز نشست برم. میتونی با پررویی گفتم نمیرم ابروهایش را بالا داد و گفت چی؟ نمیری؟ سرم را به علامت نه بالا دادم. بازوانم را گرفت . دستش دقیق روی جای کمربندهایی که به بازویم زده بود خورد هینی کشیدم و گفتم ای... بی اهمیت به ناله من با پایش زیر پاهایم زد کنترلم کرد تا بنشینم. نشستم و گفتم چرا تو اینقدر زور گویی اگر همین حالا نری صدو پنجاه تاش میکنم پنجه پایم را زیر مبل گذاشتم امیر ارام با پایش به پایم زدو گفت پاتو بیار بیرون. اون کار تقلبه . صدتا دراز نشست بدون کمک گرفتن از جایی و یکسره بدون مکث پانزده تا که رفتم نشسته توقف کردم. امیر باصدایی کلفت گفت برو گردنم درد گرفت با تکیه بر شانه و کمر بلند شو نه گردن. بعدی را که رفتم امیر گفت یک نخیر شانزده بهت گفتم بدون مکث باید بری من پانزده تا به زور زدم میخوای حساب نکنی؟ از این لحظه به بعد مکث کنی یا حرف بزنی از اول میشمرم به ازای هربار از اول شمردنم هم ده تا بیشتر میشه نخیر این قانون ها رو باید از اول میگذاشتی من استراحت میکنم.

#پارت274 خانه کاغذی🪴🪴🪴 بگذار خیالتو راحت کنم . تا صدتا دراز نشست یکسره نری ولت نمیکنم. شده باشه تا صبح باید دراز نشست بری ولی صدتا یکسره حرف امیر را اطاعت کردم تمام عضلات گردن و شکمم درد میکرد. نفس زنان گوشه ایی نشستم امیر از داخل فریزر یک بسته جوجه بیرون اورد و در خانه را باز کردو بلند گفت مصطفی صدایی از مصطفی نیامد امیر گفت اینها رو کباب کن بده به من . وارد خانه شد در حال ماساژ گردنم بودم. مقابلم نشست و گفت چون اصلا ورزش نکردی عضلاتت خشکه من عضلاتم خشکه تو هم بی رحم و بی انصافی شرط و باختی دیگه چرا من بی انصافم؟ به خاطر یه غذا خوب نشدن ببین چه بلایی سرم اوردی. نهار را که خوردیم . امیر گفت اگر موافق باشی اخر هفته بریم شمال سرم را به علامت نه بالا دادم و گفتم ممنون هنوز ضربان قلبم از اونسری که سفر بردیم تنظیم نشده. ایندفعه اون اتفاق نمی افته.امروز زود اومدم چون اون دوستم که گفتم میتونی با خانمش دوست بشی شام دعوتمون کرده خوشحال شدم و گفتم چقدر خوب. از حرفهایی که بهت گفتم و جریانات این خونه چیزی بهشون نگی ها باشه حتی اینوه وقتی میرم جایی بادیگارد دارم اونم نگو مگه دوستت نیست؟ دوستمه ولی قرار نیست که همه چیزمو بدونه. خوب بدونن چی میشه؟ تو چرا اینقدر روی حرف نزدن حساسی. برای چی باید بدونه. وقتی یکی یه مسئله ایی رو بفهمه این به اون میگه . اون یکی به دیگری میگه و بعد همه میفهمن مگه تو اون مهمونی با بادیگارهات نیومدی؟ نه. درسته اونها با من اومدن . ولی اون بچه ها همه به اون مراسم دعوت بودند. مگه اونها رو هم کسی میشناسه؟ تو چقدر سوال میکنی. اره میشناسن اونها شاگردهای منن. همه میشناسنشون. اگر دعوت نداشتن من داخل نمیبردمشون پس اون مالک شرفی نمیگه اونسری تو خیابون جلوشو گرفتم این چهارتا کمکش کردن. این دفعه تو شمال بازم اینها کمکش کردن برحسب اتفاقه عزیزم. دیگه ادامه نده این اولین بار بود که امیر مرا عزیزم خطاب کرده بود.

#پارت276 خانه کاغذی🪴🪴🪴 فقط خشونت بلد بود. یک کلمه نمیتونه بگه این که پوشیدی چقدر بهت میاد. قشنگ شدی. یا اصلا بگه این چیه تنت کردی زشتت کرده. از اتاق خارج شدم کفش هایم را پوشیدم. امیر گفت سیم کارت مصطفی رو بده. گوشیم روی اپنه کمی به من نگاه کرد. لحنش جدی بود. گفت گوشیتو صدا کنم خودش میاد پیشم ؟ به طرف ان رفتم از روی اپن برداشتمش و ان را به امیر دادم. کمی منتظر ماندو گفت چرا وایسادی زل زدی به من؟ برو سوزنشو بیار سیم کارتو در بیارم. وارد اتاق خواب شدم. از داخل کمد سوزن مخصوص جای سیم کارت را در اوردم و به امیر دادم. سیم کارت را که در اورد دست دراز کردم گوشی را از او بگیرم. اما امیر ان را روی جاکفشی گذاشت و گفت گوشی بی گوشی فروغ میخواستم بگیرم بگذارم خونه. گوشی بی سیم کارت به چه دردم میخوره‌ ؟ سیم کارت برات میگیرم اما فقط و فقط در مواردی که خودم میگم گوشیتو با خودت اینور اونور میبری چرا؟ نگاهش سراسر خشم شدو گفت نمیدونی چرا ؟ از نگاه او ترسیدم کمی به عقب رفتم. نگاهم را از او دزدیدم آب دهانم را قورت دادم. امیر گفت گفتم همه چیز فراموش بشه که بتونیم باهم زندگی کنیم احمق نیستم که دوباره اشتباهاتمو تکرار کنم. سرتایید تکان دادم و گفتم خیلی خوب. در را باز کرد مرا به بیرون هدایت کرد و خودش هم امد. سوار ماشین که شدیم به مصطفی پیام داد دنبالم بیایید.‌ از حیاط خارج شد کمی خیابان ها را پیمود و پارک کرد سپس گفت بشین تو ماشین تا بیام. نگاهم به جایی که رفت افتاد مغازه ایی دو دهنه که حدود سیصد متری میشدو سردرش تابلوی بزرگی بود دفتر املاک سرداری نفهمیدم مسئله رژ لب ناراحتش کرده بود یا گوشی. اما به هرحال ناراحت و عصبی بود. این عصبی بودنش هم حسابی مرا میترساند. نیم ساعت گذشت واقعا حوصله م سر رفته بود. از شیشه ماشین سرک کشیدم از اینجا نمیتوانستم ببینمش. دلم میخواست پیاده شوم و داخل بروم اما اصلا شهامت نداشتم. کم کم خودش امد سوار شد و حرکت کرد . مقابل یک گلفروشی ایستاد و دوباره پیاده شد. کمی بعد مصطفی هم داخل رفت . با یک گلدان خیلی شیک بازگشت مصطفی گلدان را در ماشین نهاد . همینکه سوار شد گفتم واسه خونه گرفتیش؟ نه . واسه دوستم که میریم پیششون چطور؟ حرفی نزدم. این چه زندگی ایی بود که من داشتم. خوب من را هم با خودش میبرد باهم انتخاب میکردیم. نباید سکوت میکردم. چون این رفتارها تحملش برایم سخت بود. برای همین گفتم خوب منم با خودت میبردی باهم انتخاب میکردیم.

#پارت275 خانه کاغذی🪴🪴🪴 متعجب از حرف کلمه با محبت او نگاهش کردم برخاست و به اشپزخانه رفت . قدو قامتش بسیار جذاب بود. سنش یه چهره اش کامل نشسته بود. هرکس اورا میدید متوجه میشد که در استانه چهل سالگی قرار دارد. اما اندام ورزشکارانه اش بسیار جداب بود. این امیری که الان میدیدم ‌کجا و ان امیری که اول بار به خانه مان امد کجا. ان روز امیر را یک قول بی ریخت بد هولا میدید. فکر میکردم همه نوع خلافی از او برمی اید. اما حالا نظرم کاملا نسبت به او برگشته بود . امیر با دو لیوان چای امد. ان را مقابلم نهاد. این چند وقت که با او بودم به ندرت میدیدم که کلام با محبتی از دهانش در بیاید.اما من دلم محبت میخواست. امیر بجز مواقعی که تمرین میکردیم یا چند باری که مرا زده بود دستش به من نخورده بود. چایم را که خوردم. گفت حاضر شو بریم. الان زود نیست؟ نه یه جایی کار دارم تا انجامش بدم طول میکشه. وارد اتاق خواب شدم. اینکه به من نزدیک نمیشد شاید دلیل خاصی داشت. احتمالا من با او سرد رفتار کرده م که به خودش اجازه صمیمیت نمیدهد. نگاهی به لباسم انداختم این چند وقته من همیشه هودی و شلوارهای زمستانی تنم بود. از بین لباسهایی که با مصطفی رفته بودم خرید یک شومیز سفید جلو دکمه دار برداشتم شلوار گشاد کرم رنگی که فاق بلندی داشت را پوشیدم شومیزم را داخل شلوارم فرستادم و پالتوی شتری رنگ کوتاهی که خودش برایم خریده بود را رویش پوشیدم. شال بافت سفیدم را هم روی سرم انداختم. وارد اتاق شد از دیرن من انگار جا خورده باشد کمی شکه شد و خیلی عادی به سراغ کمدش رفت. کت و شلوارش را پوشیدو گفت بریم مقابل اینه ایستادم از داخل کشو رژ ملایمی در اوردم همینکه درش را باز کردم گفت چیکار داری میکنی؟ متعجب گفتم یکم رژ بزنم اخم کرد سعی کرد برخودش مسلط باشدو گفت هرگز چنین حرکتی و ازت نبینم فروغ کمی به او نگاه کردم و گفتم فقط یه رژ بگذار سر جاش. دفعه اخری باشه که این مسئله را بهت تذکر میدم بیرون از خونه. ساده ی ساده موهات داخل اشاره ایی به پالتویم کردو گفت با دکمه های بسته سرم را پایین انداختم شالم را مرتب کردم . از اتاق رفت . من که حسابی حالم گرفته شده بود دکمه هایم را بستم و به دنبالش راهی شدم.

#پارت276 خانه کاغذی🪴🪴🪴 فقط خشونت بلد بود. یک کلمه نمیتونه بگه این که پوشیدی چقدر بهت میاد. قشنگ شدی. یا اصلا بگه این چیه تنت کردی زشتت کرده. از اتاق خارج شدم کفش هایم را پوشیدم. امیر گفت سیم کارت مصطفی رو بده. گوشیم روی اپنه کمی به من نگاه کرد. لحنش جدی بود. گفت گوشیتو صدا کنم خودش میاد پیشم ؟ به طرف ان رفتم از روی اپن برداشتمش و ان را به امیر دادم. کمی منتظر ماندو گفت چرا وایسادی زل زدی به من؟ برو سوزنشو بیار سیم کارتو در بیارم. وارد اتاق خواب شدم. از داخل کمد سوزن مخصوص جای سیم کارت را در اوردم و به امیر دادم. سیم کارت را که در اورد دست دراز کردم گوشی را از او بگیرم. اما امیر ان را روی جاکفشی گذاشت و گفت گوشی بی گوشی فروغ میخواستم بگیرم بگذارم خونه. گوشی بی سیم کارت به چه دردم میخوره‌ ؟ سیم کارت برات میگیرم اما فقط و فقط در مواردی که خودم میگم گوشیتو با خودت اینور اونور میبری چرا؟ نگاهش سراسر خشم شدو گفت نمیدونی چرا ؟ از نگاه او ترسیدم کمی به عقب رفتم. نگاهم را از او دزدیدم آب دهانم را قورت دادم. امیر گفت گفتم همه چیز فراموش بشه که بتونیم باهم زندگی کنیم احمق نیستم که دوباره اشتباهاتمو تکرار کنم. سرتایید تکان دادم و گفتم خیلی خوب. در را باز کرد مرا به بیرون هدایت کرد و خودش هم امد. سوار ماشین که شدیم به مصطفی پیام داد دنبالم بیایید.‌ از حیاط خارج شد کمی خیابان ها را پیمود و پارک کرد سپس گفت بشین تو ماشین تا بیام. نگاهم به جایی که رفت افتاد مغازه ایی دو دهنه که حدود سیصد متری میشدو سردرش تابلوی بزرگی بود دفتر املاک سرداری نفهمیدم مسئله رژ لب ناراحتش کرده بود یا گوشی. اما به هرحال ناراحت و عصبی بود. این عصبی بودنش هم حسابی مرا میترساند. نیم ساعت گذشت واقعا حوصله م سر رفته بود. از شیشه ماشین سرک کشیدم از اینجا نمیتوانستم ببینمش. دلم میخواست پیاده شوم و داخل بروم اما اصلا شهامت نداشتم. کم کم خودش امد سوار شد و حرکت کرد . مقابل یک گلفروشی ایستاد و دوباره پیاده شد. کمی بعد مصطفی هم داخل رفت . با یک گلدان خیلی شیک بازگشت مصطفی گلدان را در ماشین نهاد . همینکه سوار شد گفتم واسه خونه گرفتیش؟ نه . واسه دوستم که میریم پیششون چطور؟ حرفی نزدم. این چه زندگی ایی بود که من داشتم. خوب من را هم با خودش میبرد باهم انتخاب میکردیم. نباید سکوت میکردم. چون این رفتارها تحملش برایم سخت بود. برای همین گفتم خوب منم با خودت میبردی باهم انتخاب میکردیم.